Ziekenhuissluitingen

Wie wil weten in wat voor wereld we leven, hoeft eigenlijk alleen maar de koppen in de kranten te lezen. Als je die naast elkaar zet, heb je wel zo’n beetje een kijk op deze wereld. De rijken worden nog rijker, de armen nog armer, bijvoorbeeld. Dat zou dertig jaar geleden in ons land ondenkbaar zijn geweest. Toen waren we nog solidair met elkaar. Wie iets kon missen, betaalde meer belasting zodat het mensen met een platte beurs toch redelijk goed ging. Nu kan een arme drommel vaak de huur niet eens meer opbrengen. De gekte op de woningmarkt is niet alleen een voorbode van weer een crisis, maar maakt ook dat de gewone mensen zich diep in de schulden moeten steken wanneer ze willen verhuizen. En de huren schieten als een raket de lucht in.

Na elke nieuwe crisis worden de rijken nog rijker en gaan de gewone mensen er nog verder op achteruit. De vakbonden liggen uitgeteld voor pampus, kunnen geen vuist meer maken om de lonen op peil te houden. Bovendien worden steeds meer mensen gedwongen om zzp’er te worden, ‘the race to the bottom’, want niemand komt voor hen op. Hun inkomsten liggen meestal onder het minimum. Dat, en de talloze belastingvoordelen, maakt de rijken nog rijker.

Het milieu, de lucht die we inademen en het voedsel dat we eten, worden steeds smeriger en ongezonder. Overal neemt de geluidsoverlast toe, bossen gaan massaal tegen de vlakte en de zee is een vuilnisbelt geworden. Je zou het van minder aan je hart krijgen!

Zelfs ziekenhuizen vallen om. Amsterdam, Lelystad, Emmeloord en Dronten. Wie volgt! Het belang van de patiënt is de sluitpost van de begroting. Alles draait om geld, de verzekeraar zwaait de scepter. Schrijnend zijn de verhalen van artsen, specialisten en patiënten van de IJsselmeerziekenhuizen in Flevoland en het Slotervaartziekenhuis in Amsterdam, die moesten sluiten. Binnen één dag moesten ze verkassen. Mensen die midden in een behandeling zaten of tussen twee operaties in, moesten eruit en naar een ziekenhuis waar de medici niets weten van de achtergrond van hun ziekte of behandeling. Aan hun lot overgelaten, kortom. Wat is dit voor wereld? ‘Onze’ regering die het zo ver heeft laten komen, moet zich doodschamen!

Column door: Henri Haenen