Zelfstandig leven en alleen reizen

Ik kies ervoor om te leven!’

Mary de Reus (64) heeft een waslijst aan gezondheidsaandoeningen op haar naam staan. Haar hart is niet buiten beschouwing gebleven. Inmiddels heeft zij meerdere ingrepen ondergaan. Maar dat weerhoudt haar er niet van om te reizen. Sterker nog: alleen. Mary’s verhaal…

Als kind kreeg Mary, een geboren Rotterdamse, het stempel ‘lui’ opgeplakt. Een stempel waartegen zij zich tot haar zestigste levensjaar verzette. Het duurde tot ver in haar volwassen leven, voordat zij eindelijk erkenning kreeg. Mary bleek niet lui, maar ziek: ‘Als kind en ook later in mijn leven stuitte ik vaak op onbegrip vanuit mijn omgeving. Volgens hen stelde ik mij aan, maar ik kon simpelweg lichamelijk niet meekomen.’ Nu houdt ze haar eigen tempo aan in het leven en bij de pakken neerzitten is nog steeds niets voor haar.

Levenslust

Waar precies Mary’s levenslust vandaan komt, blijft in het midden. Wel heeft het te maken met haar moeilijke verleden. Hierdoor is zij vastbesloten om nu volop te leven: ‘Ik was altijd moe, kortademig en had pijn op de borst. Dit uitte zich in benauwdheid. Mede hierdoor stelde mijn uithoudingsvermogen niet veel voor. Op een gegeven moment heeft mijn huisarts mij doorgestuurd naar specialisten in het ziekenhuis voor een grondig onderzoek. Een vervangende huisarts wilde dat ik ook gezien zou worden door een cardioloog. Het balletje is toen gaan rollen.‘ Mary blijkt naast hartpatiënt ook longpatiënt te zijn en aan diabetes te lijden. Daarnaast werkt haar schildklier niet naar behoren en tonen haar darmen en nieren gebreken.

Maar Mary’s moeizame jaren kenmerken zich niet alleen door de strijd die zij heeft moeten voeren om zich te ontdoen van haar ongewenste stempel: ‘Het ligt nu achter mij, maar jarenlang ben ik chronisch depressief geweest en vijftien jaar van mijn leven heb ik doorgebracht in een psychiatrisch ziekenhuis. Inmiddels woon ik zelfstandig en is mijn medicatie afgebouwd waarvoor ik dankbaar ben. Ik ervaar weer emoties en kan nu een ‘echte’ oma zijn voor mijn inmiddels zes kleinkinderen! Ik blijf heel positief.’

Hoe Mary nu in het leven staat, is mede de reden waarom zij openlijk uitkomt voor wat ze heeft meegemaakt en ze er nu zo openhartig over kan praten. ‘Het kan iedereen overkomen. In plaats van erover te zwijgen en het een beladen onderwerp te maken, kies ik ervoor om erover te praten en het bespreekbaar te maken. Dat zou toch vanzelfsprekend moeten zijn? Vooral omdat het niet iets is om je voor te schamen.’

Reislust

Haar liefde voor reizen heeft zij al zolang ze zich kan heugen. ‘Ik ging elk jaar op vakantie. Toen mijn kinderen nog thuis woonden -ik heb er vier- ging ik samen met hen op vakantie. Toen de kinderen uit huis gingen, bleef ik gaan. Weliswaar alleen, want ik ben gescheiden, maar het alleen reizen beviel mij goed en ik ben het blijven doen. Zelfs toen mijn hart opspeelde en allerlei andere aandoeningen aan het licht kwamen.’

Volgens Mary hoeft een chronisch zieke niet aan huis gekluisterd te zijn en is een vakantie binnen handbereik, mits er een goede voorbereiding wordt getroffen. ‘Ik bereid mij altijd goed voor op elke vakantie. Van te voren zoek ik uit waar de dichtstbijzijnde spoedeisende hulp is, maar ook waar huisartsen en apotheken zijn. Verder zorg ik voor een actueel medicatieoverzicht en een lijst van al mijn specialisten en hun telefoonnummers. Tevens draag ik een persoonsalarm. Mijn persoonsalarm werkt in Nederland en zelfs in Europa.’

Toen haar meest recente geplande vakantie naar het Hopi-reservaat van de gelijknamige Indianen in de Verenigde Staten in het water viel, was Mary verdrietig. ‘Vanwege een operatie is mijn vakantie in duigen gevallen. Ik heb gehuild, want ik keek er enorm naar uit en had mijzelf goed voorbereid. Ik had zelfs een wijkverpleegkundige geregeld! Als ik weer voldoende hersteld ben, wil ik de reis alsnog proberen te maken.’

Leven

Wanneer Mary niet een reis aan het voorbereiden is of aan het reizen is, wandelt ze of doet zij aan bejaardengym om haar conditie op peil te houden. Het feit dat zij een rollator nodig heeft tijdens het lopen, weerhoudt haar er niet van. ‘Waarom wel? Het komt op hetzelfde neer als met het reizen. Ik kan het, maar met enige aanpassingen. In plaats van thuis achter de geraniums te zitten, kies ik ervoor om mijn mogelijkheden te benutten en te leven. En daarom onderneem ik met een gerust hart diverse activiteiten en ga ik met een nog geruster hart op vakantie!’

Voor meer artikelen klik hier