Wie doet het licht uit?

Steeds meer ouderen in ons land zoeken naar wegen om een uitzichtloos lijden in ziekte en eenzaamheid te beëindigen. Daarvoor is medewerking van een huisarts of psychiater nodig. Omdat nogal wat mensen zo hun twijfels koesteren aan de medewerking van hun arts wordt naar andere wegen gezocht. In het NRC verschenen onlangs verhalen van mensen die hun leven hebben beëindigd met behulp van een speciaal middel, dat in Nederland niet meer verkrijgbaar is. Maar elders in de wereld nog wel. Er zijn zelfs mensen die hiervoor speciaal afreizen naar Zuid-Amerika, waar het middel in kleine winkeltjes te koop is.

Rond deze praktijk ontspon zich een hele discussie. Mag dit wel? Mag iemand die een eind aan een uitzichtloos bestaan wil maken, zelf het licht uit doen? Met name mensen met een christelijke achtergrond zeggen van niet. De mens heeft het recht niet om zelf een eind aan zijn lijden te maken. Dat is aan God, niet aan de mens.

Ik denk dat het ieders eigen afweging is. En eigenlijk haalt de realiteit al deze discussies en twistgesprekken in. Want we leven in een wereld, waarin we steeds vaker ons eigen plan trekken. Er is geen centraal gezag meer dat aan iedereen kan worden opgelegd. Vroeger deden kerk en staat dat. Maar steeds meer mensen erkennen dat gezag niet meer. Ze onttrekken zich eraan.

In toenemende mate vinden wij het omgaan met ons leven onze eigen verantwoording. We kunnen uiteindelijk immers uitsluitend bij onszelf te rade gaan bij het vinden van een antwoord op de vraag, wat goed en wat fout is. Natuurlijk, veel mensen oriënteren zich daartoe op hun kerk, moskee of tempel. Maar daarnaast zijn er talloze mensen die in deze instituten geen houvast meer ervaren. Zij zijn vaak wanhopig, naar antwoorden zoekend. En sommigen vinden daarin een eigen persoonlijke uitweg.

Ik wil me niet mengen in deze discussie. Ik denk dat we respect moeten hebben voor ieders keuze. Tegelijkertijd ben ik erg benieuwd wat u als lezer hiervan vindt. Laat het ons weten!

Column door: Henri Haenen