Wegkijken

Stoppen met roken. Iedere roker denkt er minstens een keer per dag aan. Om die gedachte maar gauw weer te vergeten. Net zoals iedereen die te dik is elk dag denkt: ik zou moeten afvallen. Maar het komt er niet van. De weegschaal wordt aan de kant geschoven.

Er is immers een kloof tussen wat goed is voor mensen en wat mensen kunnen. Beleidsmakers zijn snel genegen om het wíllen te benadrukken. Je moet wíllen stoppen met roken, dan lukt het vanzelf. Je moet wíllen afvallen, dan komt dat automatisch voor de bakker. Als je maar bang genoeg bent, dan wil je wel. En dus besluiten beleids-makers ons bang te maken. Met akelige waarschuwingen op pakjes sigaretten bijvoorbeeld, of op doosjes sigaren.

Als we maar bang genoeg zijn, stoppen we wel met roken, is de gedachte. Dan willen we dat niet meer. Helaas. Zoveel hebben we niet te willen.

De wil wordt veel te veel benadrukt door beleidsmakers, maar ook door onszelf. Want als we onszelf aan de gang zien op een willekeurige dag, dan lijkt het alsof we van alles en nog wat willen. Maar als we eens goed opletten blijkt al gauw, dat we alleen maar dat willen, wat ook echt bereikbaar is. Liefst direct bereikbaar. Snelle behoeftebevrediging dus.

Dingen van lange adem zijn al wat lastiger. Daardoor komt het dat we onszelf in de schulden steken, als persoon, als land, als natie, als bedrijf, noem maar op. We houden niet van sparen, maar willen het nu hebben. En dan steken we ons in de schulden. Sparen impliceert geduld hebben. En dat hebben we niet. We stressen erop los. We willen het allemaal, en wel nu.

Wat we werkelijk zouden willen, zoals een goede gezondheid, daarvoor kun je helaas niet naar de bank gaan om een lening af te sluiten. Dus dat willen we wel, maar alleen maar met woorden. We willen het niet echt, want we doen er verdomde weinig aan.

En iedereen baalt verschrikkelijk van de beperkingen die ons worden opgelegd.  Dan gaan we dwarsliggen. Roken slecht? Wie zegt dat? We laten ons niet bang maken! Tot het te laat is. En dat merk je ook pas als het te laat is….

Column door: Henri Haenen