Waartoe zijn wij op aarde?

Hoe het met u zit, beste lezer, weet ik natuurlijk niet. Ik ben nog van de generatie die als kind de catechismus moest opdreunen. Van buiten leren en vervolgens praktiseren. Een van de vragen die ik me herinner was: waartoe zijn wij op aarde? Als goed katholiek hoorde je dan te antwoorden: om god te dienen. Conform de mantra die in de catechismus geschreven stond. Hoe je daar verder ook over denkt, de catechismus gaf ons kinderen en latere volwassenen een houvast, een anker. Je kon al wat je overkwam begrijpen, een kader geven. Zin en betekenis. Toen het katholicisme in de jaren zestig op zijn retour ging en de catechismus bij het oud papier terecht kwam, verdween die houvast voor veel mensen.

De vraagstelling is eigenlijk zo gek nog niet. Waartoe zijn wij op aarde? Vindt daar maar eens een antwoord op. Naarmate we ouder worden, kijken we steeds vaker terug op ons leven. Dan zien we wellicht patronen of zelfs een rode draad. Allerlei mensen, gebeurtenissen en werkzaamheden geven ons leven betekenis en zin. De vraag ‘Waartoe zijn wij op aarde?’ gaat echter nog verder. Die raakt aan de kern van ons bestaan. Die raakt onze instelling.

Veel mensen die dit magazine lezen zijn geen donateur van Hartpatiënten Nederland omdat ze last van zweetvoeten hebben. Velen van hen hebben in hun leven dingen meegemaakt die levensbedreigend waren, zoals een hartaanval of een andere aandoening aan hart en vaten, of andere gebeurtenissen die diepe littekens sloegen, letterlijk of figuurlijk. Ook voor u en mij hebben ingrijpende gebeurtenissen een betekenis. Vaak gebeuren er rond zo’n trauma in onszelf of om ons heen dingen, die anders niet gebeurd zouden zijn. En die achteraf gezien best wel goed zijn. We kijken met andere ogen naar onszelf en naar anderen, kunnen meer genieten van kleine dingen waarvoor we vroeger onze ogen gesloten zouden hebben. Houden ons meer aan elkaar vast, luisteren beter naar elkaar. Als het goed is tenminste. Sommige mensen raken echter verbitterd, zoeken naar schuldigen en bederven dagelijks de sfeer. Omdat ze iets hebben meegemaakt wat ze niet wilden. Een hartaanval bijvoorbeeld. Als we leren al wat ons overkomt te begrijpen als iets wat ons móet overkomen, kunnen we weer opgelucht ademhalen. Misschien is dat wel het antwoord op de vraag: waartoe zijn wij op aarde? Om al datgene dat op onze weg komt, te accepteren in plaats van boos te verwerpen. Leven in dankbaarheid om wat het leven ons geeft, wat dat ook moge zijn…

Column door: Henri Haenen