Verhuismoe

‘Ik vind mezelf best zielig. Ik heb me nog nooit zo gevoeld.’ M’n man zit op een klapstoel in ons nieuwe huis. Hij ziet er moe uit. En verslagen. Hij wil klussen maar z’n lichaam laat hem in de steek. Normaal probeer ik hem gelijk op te beuren, maar ik zie dat ik dat nu even niet moet doen. En ik begrijp het.

Zodra we het huis hadden gekocht, waarschuwde ik hem al voor de verhuizing. ‘Je gaat jezelf tegenkomen. Je kunt niet meer zo klussen zoals vroeger.’ Nu is het dan zover. Hij wordt echt met zijn neus op de feiten gedrukt. Alle klusjes vereisen kracht. Een plankje ophangen, een stopcontact plaatsen, meubels in elkaar zetten...

----