STATISTIEK

1. De Japanners eten weinig vet en krijgen minder hartaanvallen dan de Amerikanen.
2. De Mexicanen eten veel vet en krijgen minder hartaanvallen dan Amerikanen.
3. De Chinezen drinken weinig rode wijn en krijgen minder hartaanvallen dan de Amerikanen
4. De Italianen drinken veel rode wijn en krijgen minder hartaanvallen dan de Amerikanen
5. De Duitsers drinken veel bier en eten veel worst en vet en krijgen minder hartaanvallen dan de Amerikanen.
    

Conclusie: Eet en drink wat je wil. Het is duidelijk dat het spreken van Engels is wat je je leven kost.
Hoer absurd dit ook lijkt en hoe zeer iedereen bij deze redenering aanvoelt dat dat niet kan kloppen, toch gebruiken veel producenten soortgelijke methoden om hun producten aan de man te brengen. Vooral als het om medische claims gaat, wordt de statistiek misbruikt, want je kunt vrijwel alles wat je wilt aantonen met een quasi wetenschappelijke claim: wetenschappelijk onderzoek bewees…; dertig internationale universiteiten hebben aangetoond…; vergelijkend onderzoek van het instituut L&B (List en Bedrog) toonde aan…

Dat die onderzoeken zijn betaald door dezelfde industrie, die allerlei zgn. wetenschappelijk onderzoek sponsort en een selectie maakt die ze welgevallig is uit de rest zeggen ze er niet bij. Voor gewetensvolle journalisten (dat zijn ze niet allemaal) er eindelijk een vinger achter hebben is er vaak al weer een nieuw product op de markt.

Een hardnekkig product is Becel pro-activ dat beweert met plantensterolen het cholesterol te verdringen. Dat doet het ook, maar een (klein) aantal patiënten heeft er geen baat bij, maar loopt integendeel grotere risico’s op een hartinfarct. Becel negeert dat, waardoor het bv. in Canada niet verkocht mag worden. Iets dergelijks is ook het schadelijke effect voor nierpatiënten van kalium in diverse van hun producten. Selectief gebruik van statistieken, onderzoeken  en medische adviezen, gericht op hogere omzetten, met ontkenning van schadelijke effecten voor een klein deel van de consumenten is een vorm van misbruik die eigenlijk niet door de beugel kan.

Je hoeft niet het kind met het badwater weg te gooien, maar de veiligheid van een product benadrukken (wat ze doen) en tegelijk de risico’s voor een kleine groep negeren is ongehoord. Maar dat krijg je wanneer je voedingsmiddelen in de supermarkt als geneesmiddelen op de markt brengt zonder dat de dokter advies kan geven, wat in sommige gevallen meer dan noodzakelijk is. Die doktersjas past de vetfabriek niet!.

© 2010 Johannes van Dam

Deze column verscheen eerder in het Hartbrug-Magazine