See the Light, Be the Light

Zo aan het begin van het nieuwe jaar, zou het een mooi streven zijn om dichter bij onszelf te komen. Om steeds meer Licht en Liefde uit te stralen en daarmee anderen uit te nodigen dit ook te zijn.

Dit is mijns inziens de ware betekenis van ‘verbeter de wereld, begin bij jezelf’.

Ik zou graag een gedicht van Marianne Williamson met u willen delen, dat ons kan helpen dit te bereiken. Het komt uit haar boek ‘Terugkeer naar Liefde’.

Onze diepste angst is niet dat wij onvolmaakt zouden zijn,

Onze diepste angst betreft juist onze niet te meten kracht.

Niet de duisternis, maar het licht in ons

is wat we het meeste vrezen.

Wij vragen onszelf af:

Wie ben ik om mezelf briljant, schitterend, geweldig te achten?
Maar wie ben jij om dat niet te zijn?

Je bent een kind van God!

Je onbelangrijk voordoen bewijst de wereld geen dienst.

Er is niets verlicht aan je klein te maken opdat

andere mensen zich bij jou niet onzeker zullen voelen.

Wij zijn bestemd om te stralen zoals kinderen dat doen.

Wij zijn geboren om de glorie Gods die in ons is te openbaren.

De glorie is niet slechts in enkelen,

maar in ieder mens aanwezig.

En als wij ons licht laten stralen geven we onbewust

andere mensen toestemming hetzelfde te doen.

Als wij van onze eigen angst bevrijd zijn

bevrijdt onze aanwezigheid vanzelf anderen.

We zijn vaak bang om ons te onderscheiden, gezegden als: ‘doe jij maar normaal, dan doe je al gek genoeg’,  en ‘je moet je hoofd niet boven het maaiveld uitsteken’ laten zien dat we ons het liefst in de menigte verschuilen, anders vallen we buiten de boot.

Nu is het natuurlijk ook niet de bedoeling dat we ons ego op gaan blazen en gaan rondbazuinen hoe geweldig we zelf zijn. We worden uitgenodigd om (weer) te worden, wie we in werkelijkheid zijn.

Als wij zelf Licht en Liefde uitstralen, trekken we onze omgeving hierin mee. Dit is een proces dat geen woorden en bravoure nodig heeft, het kan in volledige stilte gebeuren.

In het gedicht wordt gezegd dat we bestemd zijn om te stralen zoals kinderen dat doen. Kinderen gebruiken daarbij geen woorden, maar herinneren ons aan iets wat diep in ons leeft, waar we weet van hebben, maar kwijt zijn geraakt door de angsten die we hebben ontwikkeld tijdens ons leven.

We zijn kinderen van God, zoals in het gedicht staat, maar zoals u weet mag u God vervangen door Bron, Universum, het Absolute, of welke naam u deze grote Bron van energie, waarmee we allemaal verbonden zijn, wilt geven. Deze energie bestaat uit Licht en Liefde. Wij zijn één met deze bron, dus bestaan ook wij uit Licht en Liefde. Als we stukje bij beetje de angsten die ons belemmeren onszelf te zijn kunnen loslaten, zullen we steeds meer gaan stralen, van binnen, maar ook naar buiten toe. Dit maakt onszelf én onze omgeving gelukkiger.

Ik wens u een stralend 2016 toe!

Column door: Jan Chin