Peter Faber: “Je lijf is je beste en enige vriend.”

De openhartoperatie die acteur Peter Faber (77) in 2018 onderging, kwam als een verrassing. Het verblijf op de IC ervoer hij als een warm bad. Van bezorgdheid en geneuzel wil hij niets weten. Na zijn herstel is hij weer volop actief.

Het is vijf uur in de middag als ik Peter aan de telefoon krijg. Mijn vraag hoe het met hem gaat, is eigenlijk overbodig. Hij praat energiek en mijn pen kan hem maar nauwelijks bijhouden.

Wat gebeurde er in 2018?

“In een telefoongesprek met een politieagent sloeg ik plots wartaal uit. Hij zei dat ik een TIA had. Onderzoek in het ziekenhuis wees op een lekkende hartklep en een onregelmatige hartslag. Ik zou vijf omleidingen krijgen. Na de operatie wilde ik geen bezorgde familie om me heen, alleen mijn kinderen mochten op bezoek komen. Toen ik bijkwam van de operatie bleek dat ze me vijf dagen in coma hadden gehouden, omdat het hart niet wilde opstarten. Eigenlijk was ik klinisch al dood geweest. Niks engs aan, ik heb geen hel of hemel gezien. Alleen ontroerde alles me, toen ik ontwaakte. Ik had een delirium. Ik dacht dat Carry Tefsen naast mijn bed stond en zwarte mannen die trompet speelden. Ik was ook helemaal enthousiast over de kast op mijn kamer. Ik dacht dat hij gevuld was met al mijn films. Wat had mijn partner dat mooi gedaan! Het was gewoon een kast met verbandmateriaal.”

Hoe verliep het herstel?

“Toen de hechtingen verwijderd werden, was ik in tranen. ‘Doet het pijn meneer Faber?’, vroegen de verpleegkundigen. Ze dachten dat ik daarom huilde. Maar ik huilde van ontroering. Iedereen was zo lief voor me. Ik ervaarde een totale overgave aan de verzorging. Zo’n overgave had ik nog niet eerder in mijn leven meegemaakt. Na het ontslag uit het ziekenhuis ging ik nog regelmatig terug naar de IC. Met een cadeautje voor de schatten daar. Tijdens de praatgroepsessies van de revalidatie, stak ik de vier G’s op. Ze staan voor: gebeurtenis, gedachten, gevoel en gedrag. Er gebeurt iets vervelends, je hebt er negatieve gedachten bij, dat levert een benepen gevoel op. Daardoor ga je je op een bepaalde manier gedragen. Je hebt invloed op dit proces. Het is goed je dat te realiseren. Twee maanden na de operatie was ik alweer op reis naar Azië voor het tv-reisprogramma Beter Laat Dan Nooit, samen met Willibrord Frequin, Gerard Cox en Barrie Stevens.”

Heb je na de operatie je levensstijl veranderd?

“Ik houd mezelf meer in de gaten. Ik drink nog wel een glas wijn en rook, maar zonder te inhaleren. Ik ga elke dag een tijdje zitten en dan lijkt het voor anderen alsof ik niets doe, maar ondertussen ben ik bezig met hersengymnastiek. Mijn volle aandacht gaat uit naar bijvoorbeeld een stuk tekst van Shakespeare of de plannen die ik heb. Tuurlijk slik ik ook mijn pillen, dagelijks acht stuks. Ik loop nog onder controle bij de cardioloog. Elke ochtend loop ik anderhalf uur buiten. Van half vijf tot zes uur ben ik daar opnieuw, zomer én winter. Ik heb een speciaal vispak, die kan een temperatuur van twintig graden onder nul aan. Mensen denken soms dat ik een dakloze ben.”

Toch klink je druk.

“Ik ben met veel dingen bezig, maar heb het gevoel dat ik niks doe, omdat ik altijd alles zelf kan bepalen. Elke twee dagen maak ik een kleurig schilderij in mijn atelier. De opbrengst gaat naar de Peter Faber Stichting. De missie van de stichting is om iedereen ongeacht afkomst, achterstand of beperking de switch te laten maken van destructieve naar creatieve energie. Momenteel draait in de gevangenis het creatieve persoonlijke ontwikkelingstraject ‘Uit de Bajes terwijl je er nog in zit’, op scholen ‘Misdaadpreventie in de dop’. Ook maken we de film De bajes draait door. Iedereen werkt eraan mee: gevangeniswerkers, casemanagers en gevangenen. Ik skype regelmatig met een paar gasten in de gevangenis die me dierbaar zijn. Voor tv doe ik mee aan een programma rond de Nederlandse Portretprijs, een film over Indonesië en het programma De Koeienfluisteraar.”

Wat is jouw tip aan andere hartpatiënten?

“Kom met je kont uit de stoel. Niet neuzelen. Zin of geen zin, het doet er niet toe. Je lijf is je Ferrari. Jij bent de bestuurder. Je hart is de motor, dat volg je. Je adem is de brandstof. Je mind is je TomTom. Je lijf is je beste en enige vriend. Niet je vader, niet je moeder, niet je partner, niet je politieke leider. Geniet van wat je doet!”

Tekst: Mariëtte van Beek
Beeld: Jesse Faber

Dit artikel verscheen in het HPNL magazine. Interesse? Vraag hier het HPNLmagazine aan.