Patiënt dupe van verwevenheid farmaceut en arts

NRC wijdde afgelopen week een serie artikelen over misstanden in de zorg. Daaruit ontstaat het beeld van „een symbiose tussen arts en industrie”.

,,Waarom gebruikt een longpatiënt eerst een raketpuffer en moet die dan ineens overstappen op een laarsjespuffer? Hoe komt het dat artsen en farmaceuten goedkope, maar medisch gezien gelijkwaardige alternatieven zwartmaken?’’, vraagt NRC zich af.

Een hoogleraar zegt in NRC rechtuit: „Wij zijn de stront, zij zijn de vliegen.”

De arts bepaalt wat voor medicijnen wij slikken. De industrie probeert dus die arts in zijn voorschrijfgedrag te beïnvloeden. Niet moeilijk, want die industrie heeft daarvoor een budget, en kan rijkelijk cadeautjes uitdelen. Dat gebeurt ook. Daardoor krijgen wij die medicijnen die in feite worden gepusht door de industrie. En dat terwijl er vaak goedkopere en zelfs betere geneesmiddelen verkrijgbaar zouden zijn. En dat terwijl er zelfs alternatieven zijn, zodat we medicijnen vaak achterwege kunnen laten. Aan ons wordt helaas niets gevraagd.

En dus concludeert NRC: ,, Uit de verhalen rijst een beeld op van een farmaceutische sector die al te nauw verweven is met de medische tak met als gevolg dat het eigen commerciële belang te vaak het belang van de patiënt verdringt.’’

Sterker nog: ,, Het is pijnlijk om te zien hoeveel moeite sommige artsen, apothekers en verzekeraars moeten doen om uit de greep van de industrie te blijven.’’ De krant schrijft over een aantal artsen in Maastricht die zelf puffers voor longpatiënten testen. Met engelengeduld, aldus NRC. En wel om de patiënt een medicijn met de beste prijs-kwaliteitsverhouding aan te kunnen bieden. Een onderzoek naar alternatieven voor insuline kon in Leiden bekostigd worden met geld van een weldoener.

NRC vindt dat arts en farmaceut opener moeten zijn – maar dat zijn ze meestal niet. Wat bij artsen en farmaceuten aan de strijkstok blijft hangen wordt meestal niet bekend. Er moet, vindt NRC, iets gebeuren om het almaar toenemend medicijngebruik een halt toe te roepen. Er moet meer gedaan worden aan preventie, levensstijl en aangepaste voeding.

Dat is een taak van de overheid, die nu echter ijverig de andere kant op kijkt.

Voor meer artikelen klik hier