Pas op voor dotteren

Pas op voor ‘dotteren’ in algemeen ziekenhuis! “Ik zou mij zelf zeker níet laten dotteren in een algemeen ziekenhuis dat niet is gespecialiseerd in dotterbehandelingen.” Waarom niet? Wel, omdat de risico’s voor mij, als patiënt, dan onnodig veel groter zijn.

Pas op voor ‘dotteren’ in algemeen ziekenhuis! “Ik zou mij zelf zeker níet laten dotteren in een algemeen ziekenhuis dat niet is gespecialiseerd in dotterbehandelingen.” Waarom niet? Wel, omdat de risico’s voor mij, als patiënt, dan onnodig veel groter zijn.

Als het goed gaat is er natuurlijk niets aan de hand, Maar als het fout gaat is dat meteen levensgevaarlijk! Met een ‘hartcentrum’ wordt een ziekenhuis bedoeld dat naast het specialisme cardiologie ook dat van hartchirurgie in huis heeft.

Bij een dotterprocedure kan van alles misgaan, er kan een infarct gemaakt worden, er kan te veel bloed in het hartzakje komen (‘tamponade’) en ga zo maar door…    

Ik noem hier een paar complicaties die, als de patiënt die wil overleven, zo snel mogelijk door middel van hartchirurgie moeten worden behandeld. Ik overdrijf hierbij niet, dit soort complicaties komt voor en ik heb ze in mijn werkzame leven als hartchirurg regelmatig meegemaakt. Wanneer een ernstige complicatie optreedt in een ziekenhuis zónder hartchirurgische afdeling moet de patiënt met spoed op transport naar een hartcentrum. Voor een dergelijk transport gelden dezelfde argumenten als die nu worden gebruikt om het decentraliseren van het dotteren te rechtvaardigen. Lange reistijden, files en slecht weer maar dan wél met een patiënt aan boord die zojuist bij het dotteren in levensgevaar is gekomen!

Roekeloos
Minister Klink heeft onlangs besloten in welke ziekenhuizen – zonder hartchirurgie – er gedotterd mag worden. In mijn ogen een onbegrijpelijke beslissing. Onbegrijpelijk, omdat er rapporten liggen van gezaghebbende instanties die ertegen zijn, namelijk de Gezondheidsraad en de Inspectie voor de Gezondheidszorg. Onbegrijpelijk ook, omdat het blijkt van roekeloosheid. Maar dan wel een roekeloosheid waarbij niet het eigen leven in gevaar komt, zoals bij ‘bungeejumping’, maar een waarbij het leven van anderen (patiënten) in gevaar wordt gebracht.

De enige conclusie die uit dit alles te trekken valt, is, dat de ‘lobby’ van de ziekenhuizen zonder hartchirurgie sterker is dan de wetenschappelijke argumenten. Maar we hebben het dan wel over een lobby die de risico’s voor de patiënt op de koop toe neemt. Wanneer ik vanuit mijn ervaring een inschatting zou moeten maken moet men ervan uitgaan dat een  dergelijke beslissing mensenlevens zal gaan kosten. In een tijd waar iedereen de mond vol heeft van ‘waarden en normen’, is dat opmerkelijk. Mensenlevens lijken toch niet zoveel waard als wij dachten.

Prof. Dr. Olaf Penn

Gepubliceerd 15 april 2008, Telegraaf