Mars en Venus

Dat vrouwen en mannen verschillen als dag en nacht, is een verhaal zo oud als de weg naar Rome. Niet voor niets zijn er van John Gray’s boek ‘Mannen komen van Mars, vrouwen komen van Venus’ wereldwijd miljoenen exemplaren verkocht. Hoe stellig sommige dames ook beweren dat ze een ster zijn in kaartlezen of moeiteloos de decoupeerzaag hanteren: ze blijven helaas uitzonderingen op de regel. Net als mannen die beige en taupe van elkaar weten te onderscheiden of zes taken tegelijkertijd kunnen uitvoeren.

Met het hart is dat al niet anders. Is het gebroken, dan grijpt een vrouw doorgaans naar chocola en tissues, ontleedt de relatie van A tot Z met vriendinnen en luistert het complete oeuvre van Adele. De man gaat ondertussen op zoek naar afleiding en stort zich op zijn werk. Of op een andere vrouw.

Dit is natuurlijk generaliserend, dat het vrouwelijk brein anders in elkaar steekt dan dat van een man is wel een feit. Maar als we mentaal zo verschillen, hoe hebben we dan zo lang kunnen geloven dat we fysiek wél precies overeenkomen?

De laatste jaren wordt er steeds meer wetenschappelijk onderzoek gedaan naar de verschillen tussen het mannen- en het vrouwenhart. Zo weten we nu bijvoorbeeld dat vrouwen bij een infarct eerder last krijgen van pijn tussen de schouderbladen dan op de borst, en dat een opvlieger ook een teken van te hoge bloeddruk kan zijn. Goed nieuws, want zo kunnen hart- en vaatziekten bij vrouwen in de toekomst sneller ontdekt en behandeld worden. Maar er ligt ook een verantwoordelijkheid bij de vrouwen zelf, en dat brengt me weer op Mars en Venus.

Kent u de mannengriep? Die term wordt door veel vrouwen spottend gebruikt voor de echtgenoot die bij een verkoudheidje kermend in bed gaat liggen en wacht tot hem kippensoep en verse jus worden gebracht. Terwijl veel vrouwen bij vergelijkbare klachten een extra paracetamol nemen en doorgaan met hun to do lijst. Veel vrouwen zien dat als een verdienste, maar dat is het dus niet! Want wie ieder pijntje wegmoffelt onder het mom ‘zal wel weer overgaan’ of ‘vast een hormonending’, trekt wellicht ook niet op tijd aan de bel als zo’n vage klacht niet overgaat. Dus dames: misschien iets vaker kermen. Het is lang niet altijd aanstelleritus.

Column door: Marion van Es