Leven vanuit het Hart (Deel 7)

Lieve mensen, hierbij dan de laatste column uit de serie 'Leven vanuit het Hart'. De laatste twee oefeningen die ik wil behandelen zijn Hartcoherentie en Ho’oponopono.

Hartcoherentie is een methode die ons snel uit de 'stressmodus' kan halen. In een stress-situatie wordt ons denken overgenomen door instinctief reageren op een gevaarlijke situatie. Hierdoor kunnen we vechten, vluchten of 'bevriezen'. Dit is een goede reactie op een reëel dreigend gevaar, maar hetzelfde systeem gaat ook in werking bij psychische vormen van stress. Zoals eerder al vermeld, is bewustzijn een belangrijke weg om bij het hart te komen. In een stresssituatie is deze weg echter volledig afgesloten. Het enige dat telt is overleven. Bij psychische stress, zeker als deze frequent of chronisch aanwezig is, moeten we een methode vinden om terug te komen in de innerlijke rust. 

 

 

De bekendste methode is die van het HeartMath instituut. Dit is een 3-stappenplan, waarbij je je eerst focust op het hart en vervolgens, als het ware, door je hart ademt. Dit houdt in dat je je blijft focussen op de hartstreek, terwijl je je ademhaling in dat gebied volgt. De derde stap is de frequentie van de ademhaling zodanig regelen dat je vijf tellen (seconden) gelijkmatig inademt, gevolgd door een eveneens gelijkmatige uitademing van vijf tellen. Volgens het HeartMath instituut is deze vorm van ademen de meest optimale voor het bereiken van hartcoherentie, maar er zijn ook andere technieken, o.a. beschreven in het boekje Blijven ademen van Katrien Geeraerts & Louis van Nieuland. Ook is er meer informatie te vinden op de website www.heartmathbenelux.com.

 

Aan Ho’oponopono hebt ik al eerder een column gewijd (Hartbrug Magazine 2016-4). Ik zal hier een nog kortere samenvatting van deze methode proberen weer te geven.

 

Ho’oponopono is een vergevingsmethode uit Hawaï, waarbij men er vanuit gaat dat wijzelf volledig verantwoordelijk zijn voor onze eigen ervaring, dus niet voor de situatie waarop we reageren, maar wel voor de emotie die deze situatie bij ons oproept. Echter…. om het ingewikkelder te maken…de emotie zelf hebben we niet in de hand. Deze ontstaat in het onderbewuste. In ons onderbewuste komt elke seconde gigantisch veel informatie binnen, die razendsnel 'gescand' wordt op vermeende importantie. Hierbij spelen oude herinneringen een rol als vergelijkingsmateriaal om het belang van de binnengekomen informatie te beoordelen. Als het onderbewuste besloten heeft dat de informatie belangrijk is, wordt dit doorgegeven aan het bewustzijn, samen met de bijbehorende lading.

 

Bijvoorbeeld: Het kan zomaar gebeuren dat we iemand voor het eerst ontmoeten, maar dat we al direct een antipathie voor deze persoon hebben, terwijl deze persoon in latere instantie meestal anders blijkt te zijn dan we in eerste instantie dachten. Ons onderbewuste heeft deze persoon langs de meetlat van herinneringen gelegd en geconcludeerd dat hij of zij lijkt op een persoon waar we slechte herinneringen aan hebben.

 

Nou gaat men er bij Ho’oponopono vanuit dat deze databank van herinneringen gewist kan worden met behulp van het Universum, door het gebruik van vier magische zinnen, namelijk: ik hou van je, het spijt me, vergeef me alsjeblieft en dankjewel. Hiermee vraag je hulp aan je hogere zelf om de database te wissen en terug te keren naar de nul-staat, waarbij geen (voor)oordelen bestaan. De database wordt echter steeds weer aangevuld, zodat het nodig is deze zeer regelmatig te wissen. Elke keer als je jezelf betrapt op oordelen, zou je deze zinnen in jezelf kunnen uitspreken.

 

Hiermee zijn we aan het einde gekomen van de reeks: 'Leven vanuit het Hart'.  Ik hoop dat deze reeks u heeft geïnspireerd nog bewuster op zoek te gaan naar de allesomvattende Liefde.

 

Hartelijke groet,

Jan Chin

 

Ik nodig u uit om opmerkingen, suggesties en vragen te mailen naar jchin@hartpatienten.nl

 

Deze column verscheen eerder in Hartbrug-Magazine 2017-6