Korrel zout

Het probleem is de overmaat aan zout die we binnen krijgen door het verorberen van industriëel bereide voeding. Zes gram per dag is het absolute maximum; twee gram per dag is al voldoende, maar sommige producten (pizza) bevatten per portie al meer dan negen gram. Dat is gevaarlijk voor de gezondheid, daar is iedereen het wel over eens, maar niettemin verbetert de situatie niet.

In 2007 riep de Consumentenbond de fabrikanten al op de hoeveelheid zout in hun producten te verminderen.

In 2008 had de bond aanleiding te reageren op  het Actieplan Zout van de Federatie Nederlandse Levensmiddelen Industrie: uit hun doelstelling, 12% minder zout in 2010, sprak volgens de Consumentenbond geen ambitie.

Nu is het 2009 en moet de bond constateren dat zelfs dat plan niet gehaald wordt en er nog steeds onnodig veel zout in tal van alledaagse producten wordt gestopt, behalve bij brood. In een aantal gevallen is het zoutgehalte zelfs gestegen.

Het is dan ook niet alleen onwaarschijnlijk dat de industrie zich aan haar afspraken en beloftes zal houden, ze schieten ook tekort door de onduidelijke etikettering.

Wanneer we het over zout hebben is dat keukenzout, natriumchloride of NaCl, bestaande uit natrium en chloor. Bij de maximum hoeveelheid zout, zes gram, gaat het dan ook om maar 2,4 gram natrium, de beslissende stof. Wanneer een fabrikant alleen de hoeveelheid natrium vermeldt, zou de consument in verwarring kunnen komen over de veilige marge. Die is voor natrium dus 2,4 gram/dag, niet zes gram: een verschil van 150%!

Met de Consumentenbond constateer ik dus dat de industrie ook nu weer een slecht figuur slaat door de reductie van de hoeveelheid zout onnodig te traineren en ook tekortschiet bij de voorlichting. De vervanging van natrium door kalium, zoals bij die Becel Pro-Activ producten is alleen voor een deel van de consumenten mogelijk nuttig; een ander deel, zij die problemen met hun lever of nieren hebben, kunnen door extra kalium geschaad worden. Ook daar waarschuwt de fabrikant niet voor. Dus moet je, helaas, tot de conclusie komen dat de voedingsindustrie weliswaar steeds meer de toegevoegde medische effecten van hun producten als verkoopargument opvoert, maar niet competent is op de stoel van de  dokter te zitten en een nuttige functie op het gebied van de volksgezondheid te vervullen. Integendeel. Uit winstbejag  (wat anders?) brengen ze de volksgezondheid in gevaar.

Terecht stelt de Consumentenbond dan ook dat de overheid, middels concrete afspraken, het voortouw dient te nemen om uit deze onwenselijke, ongezonde situatie te komen. Daar ben ik het volmondig mee eens.

Deze column verscheen eerder in het Hartbrug-Magazine en is geschreven door Johannes van Dam ( © auteursrecht 2009 Johannes van Dam).