Jeroen van Inkel: Ik accepteer mijn leeftijd ietsje meer

Radio-DJ Jeroen van Inkel (57) was even stil na zijn lichte hartinfarct, maar hangt nu elke werkdag weer babbelend in de ether. Hardlopen doet hij beter dan voorheen, sigaren roken is passé, maar aan een heftige Formule 1-rit waagde hij zich nog wel. Eenmalig.

Vorig jaar april kreeg je een hartinfarct. Wat gebeurde er precies?

‘Ik was teruggekomen van een optreden bij RTL Live, toen ik ’s nachts om drie uur wakker werd van pijn aan mijn schouder. Ik dacht dat ik een koutje had opgelopen van het hardlopen. Alleen deed het echt flink zeer. Ik ben opgestaan om een boterhammetje te eten en wat te drinken, maar uiteindelijk heb ik toch mijn oudste dochter wakker gemaakt. Mijn vrouw was met de jongste uit. ‘Pap, wat zie je wit!’, zei ze. We besloten 112 te bellen voor overleg. Een gillende sirene hoefde niet. Volgens de man aan de telefoon had ik géén hartaanval en kon ik lekker gaan slapen. Voor alle zekerheid wilde mijn dochter toch met me naar de spoedeisende hulp. Goed plan, vond ik, al was het maar om van de pijn af te komen. Die pijn was inmiddels erger geworden en zo heftig. Eenmaal daar constateerden de artsen een hartinfarct. Dat kwam wel even binnen. Ik werd snel gedotterd en er werd een stent geplaatst. Gelukkig zat er maar één ader verstopt, niet meer. In de nacht van vrijdag op zaterdag was het gebeurd. Maandagmiddag zat ik alweer met koffie in de tuin.’

Hoe ging het verder?

‘Nou, ik moest vier weken rust nemen. Gelukkig was ik er snel bij geweest en was er weinig schade. De cardioloog vergeleek me met een sportauto die eerst 250 kilometer per uur kon, nu nog 230 kilometer. Nou, daar kan ik mee leven. Tijdens de revalidatiefase was ik niet heel moe. Met een hardloopschema bouwde ik langzaamaan het hardlopen weer op en bereikte zelfs een hoger niveau dan voorheen. De medicatie begon met de standaard cocktail, maar ik slik nu alleen nog een bloedverdunner en cholesterolverlager. Mijn cholesterolgehalte was te hoog geweest.’

Kwam daar het hartinfarct vandaan?

‘Dat is niet duidelijk. Het is nooit één ding. Twaalf jaar lang had ik ook Cubaanse sigaren gerookt, zo’n tien per dag, voor geluks-
momentjes. Je inhaleert de rook niet, maar het is toch zooi, het komt in je aderen. Al voor het hartinfarct was ik gestopt met roken, maar het heeft waarschijnlijk wel invloed gehad. Daar is het asbakje, had de cardioloog gezegd over de ader waar de stent kwam.’

‘Voor het hartinfarct had ik het ook niet zo naar mijn zin op het werk. Ik zat toen nog bij Radio Veronica, maar dat werd TALPA. Het rommelde in de business. Nu zit ik bij Radio 5, als presentator van ‘Je dag is goed’ van omroep Max. Het is er honderd keer leuker en ik doe mijn job weer met veel plezier.’

Is je levensstijl nu anders dan voorheen?

‘Eigenlijk niet. Zoals gezegd sport ik weer. Ik drink af en toe een wijntje. In het weekend, nooit doordeweeks. Mijn vrouw is de baas in de keuken. Daar heb ik niks te vertellen. Ze let op met koken.’

‘Al voor het hartinfarct draaide ik niet heel veel meer naast mijn radiowerk. Ik neem alleen klussen in de buurt aan. Verder doe ik geen gekke dingen. Hoewel, ik ben een fan van de Formule 1 en ging naar de Grand Prix Spa. Je kunt daar in speciale auto’s achter de coureur zitten. Met hartklachten mag je niet meerijden, maar die heb ik verzwegen. Het was heftig. Zo’n auto is een omgekeerde straaljager, met 300 kilometer per uur beuken de g-krachten op het wegdek, de adrenaline giert. Toen ik uitstapte, moest ik echt bijkomen. Ik had de grenzen opgezocht. Het was gaaf, maar dit doe ik niet nog een keer.’

Kijk je na je hartinfarct anders tegen het leven aan?

‘Door zo’n hartinfarct word je op een harde manier geconfronteerd met je kwetsbaarheid. Dat maakt sommigen angstig en dat begrijp ik. Ik hoor ook wel verhalen van lotgenoten dat ze bucket lists gaan afwerken of meer naar de familie neigen. Ik heb zelf niet echt het idee dat ik ben veranderd. Of het moet zijn dat ik mijn leeftijd ietsje meer accepteer. In mijn hoofd was ik nog een jonge god van dertig. Het kan geen kwaad je op je 56e, 57e te realiseren dat je niet alles meer 100% optimaal hoeft te kunnen.’

Heb je tips voor andere hartpatiënten?

‘Kijk, je hebt hartaanvallen in gradaties. Bij mij was het leed te overzien. Toch is het voor iedereen belangrijk je zo min mogelijk te laten beperken door de mentale angst die je voelt. Vertrouw op je cardioloog en je begeleiders. Als die zeggen dat je iets kan, doe dat dan ook. Zo mocht ik best verre reizen maken. Dat werd Indonesië.’

voor meer artikelen klik hier