In het oog van de orkaan

In Nederland hebben we gelukkig geen orkanen. Toch kennen we bijna allemaal wel de beelden van de televisie of YouTube, waaruit we enigszins kunnen vermoeden hoe groot de verwoestende kracht van een orkaan kan zijn. In de heftige turbulenties wordt alles meedogenloos meegesleurd.

Soms zit het leven ook zo in elkaar met heftige turbulenties, waarin wij, of we willen of niet, zonder pardon worden meegesleurd. Ook als het in onze buitenwereld minder wervelt, dan nog is het eigenlijk nooit windstil en eigenlijk stormt het in onze omgeving wel ergens.

Als het stormt in de buitenwereld, is het vaak ook niet windstil in onze binnenwereld (lichaam en geest). Zo buiten, zo binnen. De kunst is nu om meer vat te krijgen op onze binnenwereld. Op de buitenwereld hebben we veel minder invloed. In ieder geval veel minder dan velen van ons zouden willen.

Het goede nieuws is, dat elke orkaan een vrijwel windstil middelpunt heeft, het zogenaamde ‘oog van de orkaan’. Als je daarin terecht kan komen, dan heerst er rust en is de hemel zelfs onbewolkt. Terwijl de storm daarbuiten in alle hevigheid woedt, zit je daar in een bijna onwerkelijke stilte.

Zo kan het ook gaan in ons dagelijks bestaan. Wij kunnen zelf het oog van de orkaan zijn. Onze binnenwereld is dan in rust, ons denken onbewolkt (helder), terwijl buiten ons de storm raast.

Vandaaruit kun je de keuze maken om alles buiten je te laten gebeuren en er alleen naar te blijven kijken of om de turbulentie om je heen te ervaren, zonder je mee te laten sleuren.

De ene keer is het verstandiger om het allemaal te laten gebeuren. Je staat erbij en je kijkt ernaar, wetende dat er niets aan te veranderen valt. ‘Het is zoals het is!’ De andere keer is het echter wel degelijk de bedoeling dat je meewerkt aan verandering, dan stap je bewust, vanuit de rust, de turbulentie in.

Ik heb al eens een column gewijd aan ‘het Gebed om Kalmte’ (The Serenity Prayer). (Lieve God) Schenk me de Kalmte om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen, de Moed om te veranderen wat ik wel kan veranderen en de Wijsheid om het verschil hiertussen te zien.

Dit is ook in deze situatie van toepassing. Hoe weet je of je in het oog van de orkaan kunt blijven, of dat je geroepen wordt om iets te veranderen. Het gebed heeft het over de Wijsheid om het verschil hierin te kunnen zien.

Hoe kom je bij deze wijsheid? Het is belangrijk te beseffen dat deze wijsheid niet van ons ego is. Het gebed vraagt ook aan (het) God(delijke) om deze Wijsheid. Deze is voor ons alleen te bereiken als we stil worden. Om bij onze metafoor te blijven: we zullen vanuit de turbulentie naar het oog van de orkaan moeten gaan, om van daaruit te onderzoeken of we daar moeten blijven, of de moed moeten vinden om de turbulentie weer in te gaan omdat er iets te veranderen valt.

Dit is niet gemakkelijk, ons ego zit er namelijk altijd met zijn neus tussen. Wat daarbij kan helpen is om te onderzoeken of de keuze, die het eerst bij ons opkomt, daadwerkelijk uit de stilte is opgekomen, of dat de keuze op allerlei gedachten gebaseerd is en wij er op een of andere manier persoonlijke baat bij hebben.

HARTegroet,

Jan Chin

Dit artikel verscheen eerder in het Hartbrug Magazine.