Ik zie mijn infarct als waarschuwing

Hij achtte zichzelf gezond en vitaal, maar toch kreeg Sven Handels (48) tweeënhalf jaar terug een hartinfarct en aansluitend een hartstilstand. Dagen lag hij vervolgens in coma. Dit alles had een grote impact op hem. “Ik was ontzettend bang dat het nog eens zou gebeuren.”

Hartklachten komen voor aan zijn vaders kant. Zelf had Sven altijd een licht verhoogde bloeddruk, maar verder geen last van klachten. Toch ging het in februari 2022 mis. Hij had die bewuste zondagavond net een uur redelijk fanatiek op de hometrainer gefietst. Dat deed hij twee tot drie keer in de week, vertelt hij. “Na het fietsen ben ik gaan douchen en daar vervolgens niet lekker geworden. Ik ben uit de douche gekomen, heb me afgedroogd en ben daarna naar boven gegaan. Dat kan ik me allemaal niet meer herinneren: mijn herinnering stopt op de zaterdagochtend. Ik vertelde mijn ex dat het niet goed ging en dat ik pijn op de borst had. Uiteindelijk ben ik op de bank gaan zitten. Ik had alle symptomen uit het boekje, maar was, ondanks de hevige pijn, nog wel in staat om de huisartsenpost te bellen. Zij stuurden een ambulance.”

Reanimatie

De symptomen werden steeds heviger. Hij had pijn op de borst en uitstraling naar zijn arm, kaak en gezicht. Ook transpireerde hij en was hij ontzettend misselijk en duizelig. Vervolgens ging het licht uit. “Ik kreeg op dat moment een hartstilstand en raakte buiten bewustzijn. Mijn ex heeft me op de grond gesleept, het alarmnummer gebeld en is begonnen met reanimeren. Zij had gelukkig een medische achtergrond. Dat heeft me echt gered. Drie minuten later waren de politie en ambulance al aanwezig en heeft het ambulancepersoneel het overgenomen. Ik kreeg medicatie toegediend om mijn bloedvaten te verwijden en omdat ik erg spartelde. Ook kreeg ik een hartmassage en hebben ze me gedefibrilleerd. Daarna had ik weer een hartfunctie en ben ik afgevoerd naar het ziekenhuis.”

In coma

Nog voordat de dag om was, had hij al een stent geplaatst gekregen. Vervolgens werd hij kunstmatig in slaap gehouden. “Ik had een volledige obstructie van mijn linker kransslagader. Daar heb ik de stent dan ook geplaatst gekregen. Om mijn hersenen en hart te laten herstellen van de impact, werd ik in slaap gehouden. De dinsdag erna probeerden ze de medicatie af te bouwen, maar weer begon ik te spartelen. De artsen vertelden mijn ex toen dat dat epileptische aanvallen konden zijn ten gevolgde van hersenletsel. De medicatie werd dan ook in een lager tempo afgebouwd. Het was tenslotte de vraag hoe ik eruit zou komen.” Een dag later, op woensdag, werd hij wakker. “Ik weet nog dat ik wit, geruit behang zag en een enorme dorst had. Dat is me bijgebleven. Ik had geen echte klachten, afgezien van een beurs gevoel. Nog twee dagen lag ik op de IC en een week op de verpleegafdeling. Toen mocht ik naar huis.”

Onzekerheid

Eenmaal thuis was hij erg onzeker en bang. “Ik vroeg me af waar het vandaan kwam en of het me nog eens zou overkomen. Of ik nog wel kon gaan werken, hoe het met mijn gezinsleven moest. Uit onderzoeken in het ziekenhuis was ook gebleken dat mijn pompfunctie nu niet meer vijfenzestig maar nog veertig procent was. Voor mijn gevoel ging ik dus met nog maar een deel van mijn hartcapaciteit door het leven. Er waren veel onzekerheden. Ik ben een denker en daardoor kwam ik in een neerwaartse spiraal terecht. Het was erg moeilijk voor me.”

Revalidatie

In maart begon hij met revalideren. Eén keer in de week kreeg hij fysiotherapie en daarnaast kon hij deelnemen aan een preventiemodule tegen stress. “Ik heb overal dankbaar gebruik van gemaakt. De fysiotherapie sloot naadloos op mij aan. Dat heb ik een week of twaalf gedaan. De preventiemodule paste net wat minder bij me. Toch heb ik er wel wat van geleerd. Omdat ik in Duitsland werk, mocht ik ook daar deelnemen aan een revalidatietraject. Dit traject had een veel professionelere en intensievere opzet. Vier weken zat ik, net over de grens bij Venlo, in een kliniek. Daar had je allerlei lezingen over hart- en vaatziekten, ingrepen en voeding. Ik heb er zelfs een kookcursus gevolgd. Ook werden er volop oefeningen gedaan: kracht- en groepstrainingen, spellen. Dit heeft me significant geholpen. Sterker nog, ik durf zelfs te beweren dat ik zonder dit traject niet zo in het leven had gestaan als ik nu sta.”

Halve marathon

Sven ging aan de slag met gezonde voeding, beweging en patronen in zijn leven. Zijn hartpompfunctie verbeterde en bereikte weer een gezond niveau. Dat gaf hem veel vertrouwen. “Ik had mezelf als doel gesteld om voor het einde van 2022 weer volledig aan het werk te zijn. Dat is gelukt. Ook kon ik, toen ik uit de kliniek kwam, vijf kilometer hardlopen. Fysiek ben ik nu echt in een goede conditie, wat ook psychisch veel doet. Klachten heb ik niet meer en hardlopen blijkt een ideale uitlaatklep voor me te zijn. Sterker nog, binnenkort neem ik deel aan een hardloopwedstrijd en ren ik de halve marathon. Daar kijk ik enorm naar uit. Voor mij heeft het veel geholpen om na te gaan wat ongezonde patronen waren. Ik ben van mening dat wanneer je doorgaat op de oude, vertrouwde voet, dit vraagt om herhalingen. Voor mij stond vast dat ik verder wilde. Ik zie mijn infarct als waarschuwing: je leven is niet op orde, doe er iets aan. Het was heel confronterend, maar als je je bewust bent van patronen, heb je de mogelijkheid om iets te veranderen. Die verantwoordelijkheid ligt bij jezelf.”

Sven weet dat je je als hartpatiënt lang niet altijd even goed voelt. Die momenten beleef je, door wat je hebt meegemaakt, misschien net wat intenser. Sven staat dan ook open voor contact met lotgenoten. Heb je behoefte aan praten of wil je meer weten over zijn verhaal, neem dan contact met ons voor zijn emailadres: info@hartpatienten.nl

Foto: Sven Handels
Tekst: Laura van Horik

Dit artikel verscheen eerder in het Hartbrug Magazine