Hoe zit dat nu eigenlijk

Wat te doen bij medische tekortkomingen?
Je moet naar het ziekenhuis met de bedoeling dat men je daar beter maakt en dan blijkt dat er iets behoorlijk mis is gegaan !

Wat te doen bij medische tekortkomingen?
Je moet naar het ziekenhuis met de bedoeling dat men je daar beter maakt en dan blijkt dat er iets behoorlijk mis is gegaan !

Je kunt je daar alles bij bedenken, verkeerde of gebrekkige informatie, verkeerde medicijnen, onvoldoende communicatie, slechte behandeling of nog erger…….kort om, uiteindelijk heb je niet gekregen waar je in alle redelijkheid op mocht rekenen.

Dat zijn dingen die we allemaal wel eens hebben gehoord of hebben meegemaakt.
Maar hoe moeten we daar nu mee omgaan, wat kun je ermee ?    

 Welnu, daar wil ik het hier eens in grote lijnen over hebben, niet over alle mogelijke details, maar welke wegen staan de patiënt ten dienste om het ongenoegen, de onvrede, de eventuele opgelopen schade en dergelijke, te bespreken en hoe je dit, zo gewenst, aanhangig kunt maken.

Uitgangspunt is dat je als patiënt er op moet kunnen vertrouwen dat de dokter, het ziekenhuis, er alles aan behoort te doen om jouw medisch probleem zo goed mogelijk op te lossen.
Daar zijn goed opgeleide deskundigen voor aangesteld en daarvoor ben je in beginsel ook verzekerd, er dient gewerkt te worden naar de huidige stand van wetenschap om een zo goed mogelijk medisch resultaat te bereiken en daar moeten alle hulpverleners hun inspanningen optimaal voor inzetten, dat mogen wij met zijn allen verwachten.
Gelukkig gebeurt dit in de meeste gevallen dan ook, maar als je weet dat er per dag vele tienduizenden medische handelingen worden verricht is het begrijpelijk dat er dan ook wel eens wat mis kan gaan, in de meeste gevallen is dat af en toe misgaan niet heel ernstig maar er zijn toch ook, eigenlijk te veel, voorvallen waarbij het echt mis gaat en dan is er een dubbel probleem, je komt uiteindelijk niet voor niets in een ziekenhuis en als dan het resultaat is dat je extra gehandicapt er uit komt of nog dramatischer, als de patiënt het niet overleeft, is het vertrouwen ernstig verstoord en is er veelal aantoonbare schade, en dat bezorgt het beeld van de zorg in ons land een slecht imago. Slechte ervaringen krijgen nu eenmaal meer aandacht dan de vele malen dat het wel goed gaat !

Wat hierboven is beschreven houdt in meer juridische zin in dat een ziekenhuis ( geldt ook voor iedere medische hulpverlener ) na een gemaakte afspraak/opname een behandel-overeenkomt aangaat met de patiënt. Dat betekent onder meer dat de arts zich verplicht zich in te spannen om een beoogd resultaat te bereiken en van de patiënt mag verwacht worden dat hij/zij  de medische adviezen, therapie, medicatie etc. nakomt. Dat klinkt redelijk en gelukkig gaat dat in de meeste gevallen ook zo.
Er is zelfs specifieke wetgeving in ons land waarin de rechten van de patiënt en de verplichtingen van de arts zijn omschreven. (o.a.  Wet Geneeskundige Behandel Overeenkomst, ofwel de WGBO )
Indien nu toch blijkt dat er desondanks iets mis lijkt te zijn gegaan, zijn er onder meer de navolgende wegen voor de patiënt om daar iets mee te doen.

1.  De eerste stap is eigenlijk altijd om bij de behandelend hulpverlener (bijvoorbeeld de arts/verpleegkundige/fysiotherapeut etc. ) een gesprek aan te gaan en neem dan altijd iemand mee. Maak van de voren een lijstje met vragen om te voorkomen dat je iets vergeet. Vraag duidelijke, voor de leek begrijpelijke uitleg over wat er gebeurd is en hoe een en ander heeft kunnen gebeuren, noteer zonodig belangrijke uitspraken van de hulpverlener en maak er thuis een verslag van.
Besef dat de hulpverlener, net als jij zelf, een mens van vlees en bloed is en dat hij vaak zal proberen met een medisch verhaal aan te geven dat het gebeurde ernstig wordt betreurd maar dat er niemand iets aan heeft kunnen doen, pech dus ! Meteen een fout toegeven is voor de gemiddelde mens, dus ook voor een hulpverlener, niet het eerste wat je kunt verwachten, wees dus alert en vraag door, desnoods nog bij een andere deskundige ( bijv. huisarts)  Indien dit alles niet leidt tot tevredenheid/acceptatie, dan komt de mogelijkheid van punt 2 .

2.  Iedere zorginstelling is op grond van de “Klachtwet“  verplicht een zg. onafhankelijke Klachtencommissie in te stellen, dat geldt voor ziekenhuizen/verpleeghuizen/etc. maar ook voor huisartsen en een aantal overige individuele hulpverleners. Door middel van een zg. klachtbrief kun je bij bijv. het ziekenhuis je ongenoegen/klacht/onvrede kenbaar maken. Geadviseerd wordt de brief te richten aan de Klachtencommissie (p/a de instelling)  en er ook op toe te blijven zien dat deze Commissie reageert. Niet dus genoegen nemen met  reactie van een klachtenfunctionaris die de zaak geen verder formeel vervolg geeft, je moet een echte behandeling door de Commissie afdwingen. Je kunt het reglement opvragen zodat je precies weet wat de mogelijkheden zijn ( bijv., je kunt er geen schadevergoeding claimen ). Bij de balie van ieder ziekenhuis is veelal een voorlichting-desk
De onafhankelijke Klachtencommissie moet een oordeel geven over de ingediende klacht en de partijen kunnen over en weer hun standpunten schriftelijk of in een hoorzitting kenbaar maken. Hieraan zijn geen kosten verbonden. De uitspraak houdt in dat  óf de klacht is ongegrond óf (gedeeltelijk of geheel) gegrond en is veelal binnen een aantal weken  tegemoet te zien.  Deze uitspraak kan dan van belang zijn voor het vervolg ! (zie onder 4)

3.  In ons land bestaan 5 Medische Tuchtcolleges plus nog een Centraal College waar je in hoger beroep kunt gaan. Ook hier geldt dat je via een klachtbrief aan het College je onvrede/klachten kenbaar maakt. Welk College dat is wordt bepaald door de woonplaats van de hulpverlener tegen wie de klacht zich richt. Je kunt geen klacht indienen tegen een ziekenhuis, maar uitsluitend tegen met name genoemde personen.
Schadevergoeding is ook hier niet te vorderen, alleen een uitspraak over de wel of niet gegrondheid van een klacht. Het College kan de aangeklaagde een maagtregel opleggen zoals waarschuwing of berisping, maar ook een boete en zelfs besluiten dat een hulpverlener tijdelijk of voor altijd uit zijn beroep wordt gezet.  Een uitspraak van het tuchtcollege kan voorts van belang zijn voor de eventuele nadere schadevergoedings actie. De gemiddelde duur van een tuchtklacht is veelal erg lang, soms maanden. Er zijn aan deze procedure ook geen kosten verbonden.
De Colleges zijn gevestigd in Eindhoven, Zwolle, Groningen, Amsterdam en Den Haag. (waar ook het Centraal College is gevestigd).

4.  We hebben het al een paar keer over schadevergoeding gehad ! Het blijkt dat dit toch het merendeel van de acties betreft nadat een patiënt dan wel de direct betrokkenen schade hebben ondervonden ten gevolge van een medische behandeling.
Hier betreft het een ingewikkelde en vaak langdurige gang, te adviseren is om een advocaat in te schakelen die lid is van de LSA ( letselschade advocaten ) of die in ieder geval bekend is met dit specifieke rechtsgebied. Vraag altijd eerst een oriënterend (gratis) eerste gesprek aan en besef dat de patiënt in beginsel de partij is die moet bewijzen dat er een fout is gemaakt én dat er ten gevolge daarvan schade is geleden !
Niets is vanzelfsprekend, ook al ben je zelf van mening dat de schade toch duidelijk een gevolg is van de medische behandeling ! Ontelbare mensen hebben dit al tot hun schade moeten ervaren ! Laat duidelijk uitleggen wat de kansen zijn, wat de kosten zijn ( deze zijn niet gering !) en vraag altijd een tweede advies aan een andere deskundige, dit kan een andere advocaat zijn of een arts. Voor je het weet zit je in een soort proces en dan wordt het moeilijk om er weer uit te treden ! In de meeste gevallen zal een advocaat proberen om buiten de rechtbank om tot een aanvaarding van de aansprakelijkheid te komen ofwel tot een schikking. Dat is de beste weg. Procederen is erg kostbaar en vaak dient vooraf een behoorlijk voorschot te worden betaald. Ook voor mensen die voor een pro deo advocaat in aanmerking komen dienen te beseffen dat alleen de kosten van de advocaat vergoed worden maar niet die van deskundigen, overige kosten en bij verlies van de zaak ook nog eens de kosten van de tegenpartij !!
Er zijn enkele gespecialiseerde advocaten op dit terrein en Hartpatiënten Nederland kan daarbij eventueel vrijblijvend adviseren.
In feite is deze weg de enige die openstaat om schadevergoeding te verkrijgen en daarbij kan men denken aan smartengeld, maar ook aan inkomstenderving, gemaakte kosten, hulpmiddelen etc. Schadevergoeding kan wel in de tonnen lopen en dan is een goede begeleiding echt noodzakelijk.
Bedenk altijd één ding, je hebt er pas recht op als bewezen wordt dat er verwijtbare fouten zijn gemaakt en dat deze fouten direct hebben geleid tot de schade.

(er bestaat ook nog een zg. geschillencommissie zorginstellingen in Den Haag waar je tot een beperkt bedrag schadevergoeding kunt vorderen.)

5.  Ja, en tot  slot bestaat er de mogelijkheid van aangifte bij de politie en/of bij het  openbaar ministerie wegens zaken welke vallen onder het Wetboek van Strafrecht, zoals mishandeling /  sexuele intimidatie /  dood door schuld,  toebrengen lichamelijk letsel etc.  Hier bepaalt dan de Officier van Justitie of er gevolg aan wordt gegeven. Dit soort zaken komt in ons land niet vaak voor. Ook hier kan het slachtoffer aanspraak maken op schadevergoeding/compensatie. Ook aan deze procedure zijn geen kosten verbonden.

Welnu, ik heb hier gepoogd samen te vatten wat in algemene zin van belang is om te weten en wil je van dit alles meer weten dan kun je dit via internet opzoeken en/of bij Hartpatiënten Nederland nadere informatie opvragen.

Laten we maar hopen dat het je niet overkomt !!!!
Mr P.A.M.M.  Dingemans