Het verhaal van Henk ‘Ik wil overwinnen en weer genieten van het leven.’

Waar een wil is, is een weg: een uitspraak die de 62-jarige Henk op het lijf is geschreven. Kortgeleden moest hij onder het mes vanwege zijn hartproblematiek en ondanks de onverwachte tegenslagen staat hij nu alweer met beide benen op de grond en in de sportschool. Zijn verhaal…

Een hardwerkende, ijverige boekhouder, maar vooral een liefhebbende gezinsman en fanatieke sporter: dat is Henk in een notendop. Wanneer de geboren Utrechter niet aan het sporten is, houdt hij zich bezig met zijn vogels of het maken van familiefilms. Maar na een bypassoperatie om vernauwingen in de (krans)slagaders van zijn hart op te heffen, is Henk niet meer drie keer per week in de sportschool te vinden, want tegen alle verwachtingen in, valt zijn herstel tegen: ‘Ik ben de operatie nuchter ingegaan, maar daarvan is vrijwel niets meer over.’

Kop op en doorgaan

Henks nuchterheid is een deel van zijn persoonlijkheid en uit zich in het dagelijks leven, want ‘Kop op en doorgaan!’ is een rode draad in zijn leven. Niet verwonderlijk dat hij zijn klachten in eerste instantie wegwuifde: ‘Ik kreeg last van krampen ter hoogte van mijn borst, maar ik ben gewoon doorgegaan met werken en sporten. Toen tijdens het fietsen de krampen uitstraalden naar mijn schouders en armen, ben ik naar de huisarts gegaan. Maar de huisarts dacht dat ik last had van maagzuur in plaats van mijn hart.’

Uiteindelijk gaat Henk alsnog naar het ziekenhuis voor onderzoek en aanvankelijk komt daar niets uit. Hij herpakt zich en gaat door, maar al gauw zetten de krampen zich om in pijn, zelfs bij de geringste inspanning. Een tweede ziekenhuisbezoek blijft niet uit: ‘Uit de nieuwe onderzoeken bleken meerdere slagaders te zijn dichtgeslibd. Mijn klachten waren gegrond! Na deze mededeling heb ik in de auto gehuild, maar daarna was ik er nuchter onder. Bang voor of ongerust over de operatie was ik niet. Sterker nog, ik ben vrij relaxed naar het ziekenhuis gegaan en dacht: ze gaan mijn borst even openmaken en daarna heb ik pijn, maar het wordt alleen maar beter.’

Maar beter wordt het niet, integendeel. De normaal gesproken nuchtere Henk herstelt fysiek niet zoals verwacht en krijgt daarbovenop een mentale klap: ‘Ik vond het een zware operatie en de mentale gevolgen waren groot. De fysieke achteruitgang was voor mij heftig, vooral in het begin, maar ik werd plotseling ook somber. Mijn somberheid uitte zich in huilbuien. Daarnaast reageerde ik slecht op mijn medicatie en kreeg ik te maken met een hoge hartslag. Inmiddels ben ik geswitcht van medicatie en daarbij slik ik medicijnen tegen de hoge hartslag. Het gaat nu beter: de somberheid en huilbuilen zijn er nog steeds, maar minder.’

Beseffen en realiseren

De impact is groot voor Henk, maar het heeft hem aan het denken gezet waardoor hij nu het leven des te meer waardeert: ‘Mede doordat ik emotioneler ben geworden, ben ik veel meer gaan nadenken. Voor het eerst in mijn leven denk ik na over de dood en dat het leven in wezen kort is. Hierdoor ben ik gaan beseffen dat ik nog meer dan voorheen moet genieten en minder gehaast het leven moet leven. Of nog beter gezegd: het moet niet, maar ik wil. En dat houdt in dat ik stappen moet zetten die ik lastig vind. Voor mij is één zo’n stap bijvoorbeeld om vaker ‘nee’ tegen anderen te zeggen en voor mijzelf te kiezen.’

Voor zichzelf kiezen houdt eveneens in dat Henk minder streng is voor zichzelf en zijn lichaam en geest de tijd gunt: ‘Het gaat allesbehalve hoe ik had gedacht dat het zou gaan, maar het is zoals het is. In het begin vocht ik ertegen, maar nu verzet ik mij niet meer en neem het zoals het komt. Klaarblijkelijk heb ik meer tijd nodig om te herstellen dan vooraf ingeschat was en het is zeker niet altijd even makkelijk, maar ik moet er doorheen. De moeheid, het verminderde vermogen tot concentreren en het geheugenverlies neem ik voor lief. Evenals de stress die ik overduidelijk in mijn lichaam bemerk. Hierdoor heb ik moeten leren om goed te plannen, maar ik ga door en focus mij op wat ik wel kan.’

En dat doet hij zeer zeker: ‘Ik ben langzaamaan weer begonnen met werken. Eigenlijk moet ik zeggen, ik ben het werk weer aan het opbouwen. Het sporten is niet wat het geweest is, maar ik fiets inmiddels weer en doe kracht-oefeningen. Al met al gaat mijn herstel niet zonder slag of stoot, maar ik wil en zal door de zure appel heen bijten, want ik wil overwinnen en (weer) genieten van het leven!’

Voor meer artikelen klik hier