Het hart: onbeschrijfelijk fascinerend!

Onlangs kreeg ik de geweldige kans om een dagje mee te kijken in de operatiekamer (OK) van het Maastricht UMC+, en daar twee hartoperaties bij te wonen. Enkele jaren geleden heb ik al eens meegekeken met dotterbehandelingen, pacemakerimplantaties en een openhartoperatie (waarbij de borstkas wordt geopend). Maar toen ik dit mooie aanbod kreeg van Dr. Peyman Sardari Nia, zei ik meteen volmondig ‘ja’!

 

Het ging namelijk om een bijzondere ingreep. Een mitralisklep operatie (minimaal invasief) die met een 3D-camera wordt uitgevoerd: een zogeheten sleutelgatprocedure. Veel minder zwaar dan een gewone openhartoperatie, want voor deze ingreep worden er maar enkele kleine incisies gemaakt en hoeft de borstkas dus niet te worden geopend. Ook hebben patiënten over het algemeen minder pijn en verloopt het herstel sneller. Vele voordelen dus.

 

Wat ik het meest fascinerend vind aan deze operatie, is dat alles volledig te volgen is op diverse grote schermen, in 3D, door middel van de ingebrachte camera. Om dit goed te kunnen zien, is het dragen van een 3D-bril noodzakelijk. Ik waande me een beetje in een 3D-bioscoop, maar realiseerde me dat dit de werkelijkheid was! Ongelofelijk wat er tegenwoordig allemaal mogelijk is, en hoe kundig deze arts is. 

 

Er waren ongeveer 12 mensen aanwezig in de OK, waaronder anesthesisten, perfusionisten, assistentes, en een tweede chirurg. Ook al voeren ze dergelijke operaties vaak uit, het blijft natuurlijk complex, en er komt heel wat bij kijken. Mooi om te zien hoe iedereen op elkaar is ingespeeld en hoe ze een sterk team vormen. Zo’n operatie vergt veel concentratie en duurt gemiddeld minimaal 3 à 4 uur. Hartchirurgen voeren er meestal dagelijks twee achter elkaar uit. Wat een mooi beroep. En hoe onmisbaar is de rest van het team! Ik was aanwezig van 7.30 uur tot 19.30 uur, de klok rond dus, en ik was ’s avonds best wel moe. Als ik bedenk dat het voor een hartchirurg als Dr. Peyman Sardari Nia ‘normaal’ is om dit soort werkdagen te hebben, neem ik echt mijn petje af voor hem. Niets dan lof en respect! 

 

En niet te vergeten: wat voel ik mij bevoorrecht dat ik deze kans heb gekregen. Binnenkort mag ik weer een keertje meekijken met een andere bijzondere procedure, waarover u dan zeker ook weer meer leest in HartbrugMagazine.

 

Deze column verscheen eerder in HartbrugMagazine 2018-5