Hartritmestoornissen als basis voor klassieke muziek

Eén op de drie Nederlanders hebben hartritmestoornissen zonder ze dat doorhebben. Je ziet ze niet, je hoort ze niet: maar ze zijn er soms wel degelijk. Het Rotterdams Philharmonisch maakte hartritmestoornissen tastbaarder, door het hartritme van hartpatiënten te gebruiken als basis voor een klassiek muziekstuk. Het resultaat is even doordringend als fascinerend.

“Ik had kippenvel van mijn kruin tot mijn tenen”, vertelt Anky van Leeuwen (69), een van de hartpatiënten van wie het hartritme is bewerkt tot een Stoornis Symfonie. “Het was een heel bijzondere ervaring. We zaten met een select groepje toehoorders en het voltallige Rotterdams Philharmonisch Orkest in concertgebouw De Doelen in Rotterdam. Je zag gewoon dat de muzikanten zich ongelooflijk moesten concentreren op de muziek. Ze speelden tenslotte een muziekstuk waarvan ze het gewend zijn het op de ‘normale’ manier te spelen, maar dan nu a-ritmisch, vertraagd en versneld. De zweetpareltjes stonden op de voorhoofden.”

De Stoornis Symfonieën is een samenwerking tussen het Rotterdams Philharmonisch Orkest, het Erasmus MC en Stichting AFIP. Door klassieke muziekstukken opnieuw op te bouwen op het hartritme van een aantal mensen met hartritmestoornissen, wordt aandacht gevraagd voor ritmestoornissen bij kinderen en volwassenen. Klachten worden namelijk vaak over het hoofd gezien, waardoor volgens de Hartstichting zo’n 100.000 mensen rondlopen met onopgemerkte hartritmestoornissen.

----