Hartoperaties steeds vaker uitgevoerd met kleine sneetjes

Elke dag worden in het Catharina Hart- en Vaatcentrum gemiddeld zes tot acht complexe hartoperaties uitgevoerd. Onze hartchirurgen kunnen door innovatieve operatiemethoden steeds vaker behandelingen uitvoeren via heel kleine sneetjes. Eén daarvan is de mini-MAZE operatie. Zo'n operatie wordt uitgevoerd bij patiënten met boezemfibrilleren.

 

Boezemfibrilleren is de meest voorkomende hartritmestoornis. Bij een normaal hartritme ontstaat een elektrische prikkel vanuit één plek in het hart, de sinusknoop. Daardoor worden de ruimtes van het hart aangezet om regelmatig samen te knijpen. Bij boezemfibrilleren is er sprake van meerdere elektrische prikkels die vanuit verschillende plekken het hart laten samenknijpen. Dit heeft een onregelmatig en verhoogd hartritme tot gevolg. Patiënten met boezemfibrileren hebben daardoor onder meer last van duizeligheid, pijn op de borst, kortademigheid, transpireren en vermoeidheid.

 

 

Om ernstige complicaties te voorkomen is een behandeling nodig. Eerst wordt gekeken of boezemfibrilleren onder controle kan worden gehouden met medicijnen. Als een patiënt een aanval heeft die uren of dagen duurt en niet meer vanzelf stopt, kan een cardioversie nodig zijn. Het hart wordt dan met een stroomstoot in het goede ritme teruggezet. Zo'n behandeling kan een nieuwe aanval niet voorkomen. Vaak wordt dan door een cardioloog een ablatie via de lies voorgesteld. Tijdens deze behandeling worden in het hart littekens gemaakt rondom de longaders, om de elektrische prikkels onder controle te krijgen.

 

 

Bij sommige patiënten werkt ook zo'n ablatie via de lies niet. Zij kunnen in aanmerking komen voor een mini-MAZE operatie. Tijdens zo'n kijkoperatie 'isoleert' de hartchirurg de longaders zodat de abnormale elektrische prikkels vanuit dit gebied het hart niet meer kunnen bereiken. Dit isoleren van de longaders gebeurt met een instrument dat speciaal voor deze operatie is ontworpen: een ablatietang. Deze tang zendt radiofrequente energie uit. Hiermee worden verbindingslijnen in een cirkel rondom de longaders gebrand. Daardoor ontstaat littekenweefsel. Het littekenweefsel blokkeert de elektrische geleiding, zodat de abnormale prikkels het hart niet meer bereiken. Dit alles gebeurt op het kloppend hart, het hart wordt niet stil gelegd. Voordeel daarvan; de patiënt hoeft niet aan de hart-longmachine. En omdat het gaat om een kijkoperatie herstelt de patiënt sneller van deze hartoperatie.

 

Bron: Catharinaziekenhuis