Hartfalenmoeder

Onlangs kregen we bezoek van een onderzoekster van het Radboudumc. Mijn man was gevraagd mee te werken aan een medisch wetenschappelijk onderzoek naar de waarde van de verpleegkundig specialist. Het ging in zijn geval om de hartfalenverpleegkundige. Natuurlijk hadden we interesse.

 

Die dag waren we nog snel het huis aan het schoonmaken toen de onderzoekster iets te vroeg aanbelde. In een ontspannen sfeer legde ze uit dat ze geïnteresseerd was in de betekenis van het contact met de hartfalenverpleegkundige. 

 

We lieten gelijk weten dat we niet zonder haar kunnen. “We noemen haar voor de gein onze ‘hartfalenmoeder’”, vertelde ik eerlijk. “Vanaf het eerste moment was er met haar een klik. Voor haar zijn we zelfs in dat ziekenhuis gebleven.”

 

Ik probeerde voor de rest mijn mond te houden. Het ging om de ervaring van mijn man. Hij wilde graag dat ik erbij was, omdat we alles samen hebben meegemaakt. 

 

Voor we het wisten werd het luchtige gesprek toch ook een emotionele trip down memory lane. Dat hadden we allebei niet verwacht. We waren weer helemaal terug rond de eerste dagen na de hartaanval. Terug bij de eerste ontmoeting met de specialist. En terug bij alle keren dat we met haar afspraken. Maar het was ook mooi om te horen hoe mijn man over haar sprak. “Ze luistert naar me, is in mij geïnteresseerd en ik kan alles aan haar vragen.” 

 

Op het eind moest hij uit een stapel foto’s een beeld kiezen dat zijn relatie met zijn hartfalenverpleegkundige uitdrukte. Hij maakte eerst een selectie. Een kaart toonde een gespierde man die zijn spierballen laat zien. “Ze geeft me het gevoel dat ik sterk ben.” Het beeld dat zijn gevoel het meest weergaf, waren twee handen die elkaar vasthouden. “Dat is hem. Ze pakt me bij mijn hand in een voor mij onbekende wereld”, hoorde ik hem voorzichtig zeggen. Ik pakte zijn hand vast. Ik wist dat ze voor ons veel betekent, maar blijkbaar nog veel meer dan ik dacht. 

De onderzoekster merkte het ook en vroeg of hij liever met de cardioloog of met de specialist sprak. “Met haar. Absoluut. Zij is voor mij veel belangrijker. De cardioloog spreek ik kort en zakelijk. En dat is prima. Maar zij, zij is er echt voor mij.”

 

 

Cilla Schot

 

Deze column verscheen eerden in HartbrugMagazine 2018-6