“Door het hart van mijn vader ben ik ook voor mijn lijf gaan zorgen”

De gezondheid van haar vader was voor Brenda van Graefschepe (37) een echte eyeopener. Doordat het slecht met zijn hart ging, besefte Brenda dat er ook bij haarzelf iets moest veranderen. In een paar jaar tijd transformeerde zij van een niet sportief persoon in een hardloopcoach voor anderen.

Toen Brenda nog maar een jaar of vier was, kon haar vader weinig meer. Hij had geen puf om te spelen met zijn kinderen en alles was al snel te zwaar. Hij moest een bypassoperatie ondergaan. Deze ging gelukkig goed en hoewel hij daardoor dagelijks medicijnen slikte, kon hij weer doen en laten wat hij wilde. Tot drieënhalf jaar geleden. “Ineens was mijn vader weer heel snel moe en was zijn werk te zwaar. Eenmaal bij de dokter bleek dat de aderen rond zijn hart opnieuw waren dichtgeslibd. Daar had hij veel last van. Hij moest geopereerd worden, maar dat lukte niet. Zijn aderen waren dertig jaar geleden tenslotte al hartstikke broos en dat was er door de jaren heen niet beter op geworden.”

Sporten en bewegen

Een operatie was voor Brenda’s vader dus geen optie. Ondertussen werd naar andere oplossingen gezocht, want wat was dan wél mogelijk? Het was een spannende tijd. “Mijn vader kreeg uiteindelijk een pleister die hij de hele dag moest laten zitten, zodat zijn aderen zouden gaan openstaan. Het doel was dat zijn lichaam zou proberen om zelf nieuwe aderen aan te maken naar het hart, zodat de bloed- en zuurstoftoevoer zouden verbeteren. Wonder boven wonder heeft dat gewerkt.” Van nog geen 500 meter kunnen wandelen, kon Brenda’s vader stukje bij beetje weer zijn oude leven oppakken. Dankzij sporten en beweging gaat het nu goed met hem. “Mijn vader sport drie keer in de week en kan inmiddels makkelijk drie tot vijf kilometer wandelen. Het sporten laat hij vrijwel nooit schieten. Ik vind dat zó knap van hem. Hij heeft enorm veel energie teruggekregen door te gaan bewegen.”

Te zwaar

Brenda begon hierdoor over zichzelf na te denken. Dat ook zij misschien wel dezelfde klachten zou kunnen krijgen als haar vader, mits ze niets aan zichzelf zou veranderen. “Ik was zelf totaal niet sportief, nooit geweest ook. Ik woog vijfennegentig kilo en ben maar 1.59 meter, dus ik was veel te zwaar. Ik besefte dat ik nog maar een paar jaar te gaan had tot de leeftijd waarop mijn vader zijn eerste operatie onderging, en dat het bijna niet anders kon dan dat ik ook ergens last van zou krijgen als ik zo door zou gaan. Op dat moment ging er een knop bij mij om: het was klaar.”

Op de loopband

Brenda begon met wandelen. Meer kilometers maken. Voor thuis kocht ze een loopband en startte ze op een gegeven moment met hardlopen. Dat ging niet van harte. “Ik dacht bij één minuut rennen al dat ik dood zou gaan, maar toch zette ik door. Die ene minuut kreeg ik na een tijdje met gemak voor elkaar en zo bouwde ik het steeds verder op. Ik zat op een gegeven moment op tien minuten, wat echt al een enorme overwinning voor me was. Het begon steeds makkelijker te gaan. Dat vind ik zelf ook het mooie aan hardlopen: je kunt het heel goed opbouwen.”

Kwart marathon

Van binnen op de loopband ging Brenda naar buiten hardlopen. Ja, ook dat ging in eerste instantie moeizaam. Het was opnieuw een kwestie van opbouwen, maar met een online hardloopcoach kreeg ze het voor elkaar. “Na een tijdje kon ik drie kilometer achter elkaar rennen. Dat was voor mij echt een euforisch moment. Ik was zó trots op mezelf. Ik werd enthousiast, want ik dacht: als ik drie kan, dan kan ik vijf ook.” Zo liep ze verschillende wedstrijden en kon ze twee jaar terug uiteindelijk een startbewijs van iemand overnemen voor de kwart marathon in Rotterdam. “Ik dacht dat ik dat nooit zou kunnen, maar toen ik dat voor elkaar kreeg… Toen was het hek echt van de dam. Ik bleef doorgaan. Inmiddels heb ik zes halve marathons gelopen.”

Team Running Unicorn

Naast zelf hardlopen ging Brenda ook nog eens virtuele runs organiseren. Vorig jaar april organiseerde ze Loop voor je hart en haalde daarmee meer dan 1.500 euro op voor het goede doel. Later richtte ze Team Running Unicorn op, de opvolger van Loop voor je hart. “Het doel hiervan is om mensen te inspireren en te motiveren om te bewegen. Je hoeft niet per se te gaan hardlopen, maar mag zelf je activiteit kiezen. Of dat nu wandelen, fietsen of springtouwen is. Het gaat om het bewegen. Niet alleen voor hartpatiënten, maar voor iedereen.”

Bewustwording

Brenda moet soms best wel om zichzelf lachen. Eerst totaal niet sportief en nu (online) hardloopcoach. Wie had dat gedacht? Zijzelf in ieder geval niet. “Door mijn vader ben ik helemaal veranderd. Zonder dat hij het door had, heeft hij mij aangespoord om te gaan bewegen, af te vallen en voor mijn lijf en hart te zorgen. Met mijn run hoop ik nog meer geld te kunnen ophalen voor goede doelen rondom het hart, zodat zij dit kunnen besteden aan onderzoek. Ook hoop ik op bewustwording. Dat mensen gaan nadenken en beseffen dat je niet zes keer in de week naar de sportschool hoeft te gaan om gezond te zijn, maar dat beweging überhaupt al goed is om je lijf en hart gezond te houden.”

Waarom interviewen wij Brenda?

We hebben allemaal onze verhalen. Verhalen die we koesteren of waar we mee hebben geworsteld. Bijvoorbeeld over wat je hebt meegemaakt of hoe je de dingen die je overkwamen, hebt beleefd. Juist deze verhalen kunnen ook anderen helpen.

Tekst: Laura van Horik
Beeld: Brenda van Greafschepe