Donor

Een belangrijk deel van mijn opvoeding was dat je je steentje bijdraagt aan een betere wereld. Zo hadden mijn ouders een waslijst aan goede doelen die ze steunden – wat ik dus ook deed, zo gauw ik mijn eigen geld verdiende. Net als zij deed ik vrijwilligerswerk. En net als zij stond ik ook te popelen om op mijn 18e bloeddonor te worden. Daar moest ik echter nog een paar jaar op wachten, omdat ik toen als mager scharminkel nog niet over de gestelde donatiegrens van 50 kilo lichaamsgewicht kwam. Ik herinner me nog steeds mijn teleurstelling toen de weegschaal in de kliniek aangaf dat ik nét een halve kilo te kort kwam, waarna ik onverrichter zake weer naar huis werd gestuurd.

----