Dit maakt de zorg duur

De website Maastricht Dichtbij publiceerde onlangs een bericht over de vorstelijke salarissen van drie bestuurders van het academisch ziekenhuis in Maastricht. Vroeger heette dat kortweg het azM, maar dat mag je tegenwoordig niet meer zeggen, schijnt het. Nu gaat het hospitaal gebukt onder de afkorting MUMC, volledig uitgeschreven betekent dat zoiets als Maastricht University Medical Center. Of Maastrichts Universitair Medisch Centrum, kan ook. Voor mij blijft het gewoon azM.

Welnu. Het azM is werkgever van drie heren die samen op jaarbasis met een slordige miljoen euro naar huis gaan. De dienstauto wordt ook door het azM betaald en kost de samenleving voor elk van de fors gepamperde heren pakweg zo’n 70.000 euro.

Het staat allemaal gewoon in het Jaaroverzicht van het azM: Guy Peeters, Lou Brans Brabant en Harm Jan Driessen incasseren gezamenlijk 916,149 euro aan salarissen per jaar, vat Maastricht Dichtbij samen.

Topper is Guy Peeters, voorzitter van de raad van bestuur met 332.824 euro per jaar en een auto van 72.428 euro. Dat is ver boven de Balkenendenorm. Hij verdient anders gezegd meer dan onze minister-president.  Er zijn in het azM volgens het jaarverslag twee specialisten in het ziekenhuis die nog meer verdienen dan Guy: zij slepen volgens Maastricht Dichtbij 379.308 euro en 344.097 euro in de wacht. Welke specialisten zoveel geld in hun beurs proppen, staat niet in het jaarverslag.

Saillant detail: het azM heeft net een grote bezuinigingsronde achter de rug. Daarbij moest het ziekenhuis in twee jaar tijd dertig miljoen besparen.

Ik weet niet hoe dat zit in andere academische ziekenhuizen. Maar ik betwijfel of het daar veel anders is, temeer omdat het azM maar een kleintje onder de grote broeders is.

Verderop in deze Hartbrug- Magazine is te lezen dat huisartsen niet in de eerste plaats voor het (grote) geld gaan, maar een hart hebben voor hun patiënt. Zij willen vooral het goede doen. Het geld komt op de tweede plaats. In de topsegmenten van academische ziekenhuizen wordt daarover blijkbaar anders gedacht. Daar wordt zo lijkt het allereerst de vraag gesteld: ‘Wat schuift dat?’ In een tijd waarin bijna iedereen getroffen is door de financiële en economische crisis is dit dubbel schrijnend. Geld dat bestuurders in ziekenhuizen verdienen, wordt immers door ons allemaal opgebracht. Het kan toch niet zo zijn, dat een handjevol bobo’s karrenvrachten geld uit de gezamenlijke pot scheppen, waar anderen wegbezuinigd worden omdat er te weinig geld over is?

Column door: Henri Haenen