CT-scan spoort hart- en vaatziekten op

Hij promoveert op 2 februari. Informatie over aderverkalking op een CT-scan wordt nu vaak niet gebruikt.

Jacobs onderzocht bijna negenhonderd mannen die een CT-scan van de borst kregen omdat ze meedoen aan het Nelson-onderzoek naar de vroege opsporing van longkanker. De deelnemers zijn mannen ouder dan vijftig die minstens vijftien jaar lang een pakje sigaretten per dag gerookt hebben, maar geen hart- en vaatziekten hebben. Op de CT-scan spoorde hij verkalking van kransslagaderen op. De twee jaar erna hield Jacobs in de gaten of de deelnemers hart- en vaatziekten kregen. In totaal kregen in die periode 120 deelnemers bijvoorbeeld een hartinfarct.

Een belangrijke vraag is of de CT-scan voorspellende waarde toevoegt aan de bekende, eenvoudig te meten risicofactoren voor hart- en vaatziekten zoals hoge bloeddruk, overgewicht en cholesterolgehalte. Via de CT-scan kent Jacobs een kwart van de 900 deelnemers een hoger of lager risico toe dan op basis van de bestaande risicofactoren verwacht zou worden. Het betekent dat de CT-scan inderdaad een toegevoegde waarde heeft bij het voorspellen van hart- en vaatziekten, in elk geval in deze groep van zware rokers.

Daarnaast concludeert Jacobs dat mensen met een hoog risico op hart- en vaatziekten niet in alle gevallen optimaal behandeld worden. 390 mannen van de 900 lopen een hoog risico, 74 daarvan (19 procent) worden niet optimaal behandeld met cholesterol- of bloeddrukverlagende medicijnen. Het wil zeggen dat de CT-scan voor één op de twaalf deelnemers de behandeling kan veranderen.

Jacobs onderzocht ook of het nut heeft te letten op vaatwandverkalkingen bij CT-scans in de gewone ziekenhuiszorg. Ook in de gewone zorg dragen de verkalkingen bij aan de voorspelling van hart- en vaatziekten. Maar het betekent niet dat de CT-scan (een driedimensionale rÃöntgenfoto) standaard ingezet zal worden om hart- en vaatziekten op te sporen, relativeert Jacobs. Daarvoor is de toegevoegde waarde te klein. “Maar het is voor het eerst dat we definities hebben opgesteld voor kalkscores die op een CT zichtbaar zijn. Die zijn relevant voor de klinische praktijk. Radiologen komen vaak verkalking tegen, maar het is niet duidelijk wat de betekenis ervan is. Vanwege het ontbreken van een goede classificatie wordt informatie over aderverkalking lang niet altijd in het patiëntendossier opgenomen. Dankzij de resultaten van dit onderzoek kunnen radiologen via de hoeveelheid aderverkalking het risico op hart- en vaatziekten inschatten.”

Bron: UMCU