Chaos

Rond deze periode van het jaar maak ik altijd de balans op van het achter ons liggende jaar. Uiteraard zijn er ook nu weer zaken waarover ik heel positief ben. Denk aan de vele hartverwarmende reacties die wij krijgen naar aanleiding van o.a. onze magazines, nieuwsbrieven en consulten, maar ook webinars. Ook hebben wij dit jaar samen met cardiothoracaal chirurg Peyman Sardari Nia de basis gelegd voor de Europees opererende stichting ‘Heart Team Academy’ (www.heartteamacademy.org).

Het blijkt dat cardiologen en thoraxchirurgen vaak onvoldoende samenwerken, waardoor patiënten niet altijd de beste behandeling krijgen. Heart Team Academy stimuleert de samenwerking tussen deze twee specialisaties om de hartzorg voor hartpatiënten te verbeteren. Tenslotte werden wij medio november verrast door nieuws uit Utrecht: de eerste kunsthart harttransplantatie is een feit. Dit geeft hoop om op een zekere dag een dergelijk ‘technohart’ op de plank te hebben liggen.

Ondanks de vele positieve terugblikken, spookt het recente overlijden van mijn zoon Michael ook steeds door mijn hoofd. Mede daardoor ben ik persoonlijk niet in de ban van corona, maar desondanks realiseer ik mij dat COVID-19 veel slachtoffers maakt. En niet alleen met betrekking tot coronapatiënten; onze hele maatschappij is ontwricht. Neem onze zorghelden… De overheid speelde de loftrompet en ze werden op handen gedragen, maar nu voelen deze helden zich in de steek gelaten. Resultaat: veel verpleegkundigen zitten ziek thuis of ze verlaten de zorg met minder handen aan het bed en groeiende wachtlijsten als gevolg.

Tijdens mijn overpeinzingen dacht ik aan een boekpresentatie die ik onlangs bijwoonde. In ‘Pandemische Chaos’ wordt het coronabeleid onder de loep genomen. Een aantal hoogleraren en emeritus-hoogleraren zetten vanuit medisch en maatschappelijk perspectief verschillende gedachten en visies op geheel persoonlijke titel op papier. Bijzonder interessante materie aangezien deze crisis iedereen raakt. Grote offers worden gevraagd.

In mijn ogen ontbreekt het de overheid aan zelfreflectie. Denk bijvoorbeeld aan Grapperhaus, aan ‘dansen met Jansen’ en aan de uitholling van de zorg: het jarenlang schrappen van ic-bedden en het daarnaast demotiveren van verpleegkundig personeel, o.a. door te hoge werkdruk en onaantrekkelijke arbeidsvoorwaarden. Maar ook aan uitblijvende behandelrichtlijnen voor COVID-19 patiënten en waarom geen sprake is van zogenaamde noodziekenhuizen. Nog niet zo lang geleden zijn ze als paddenstoelen uit de grond gestampt en ging het over nieuw te realiseren coronaziekenhuizen. Ook is het leger ingezet om bij te springen met eigen goedopgeleide artsen en verpleegkundigen. Dus waarom voorkomt de overheid op deze manier dan niet de gevreesde zorginfarcten? Het virus zal altijd onder ons blijven, dus leer ermee leven en tref voorbereidingen voor mogelijke toenames van ziekenhuisbedden.

Wat ik de overheid vooral kwalijk neem is het ontbreken van enige empathie voor mensen die om medische reden niet gevaccineerd mogen worden. Het is onaanvaardbaar dat deze groep keihard van onze samenleving wordt uitgesloten door het 2G-systeem. Begin oktober richtte ik een noodkreet aan de minister. Medio november antwoorde een medewerker van ‘Unit Complexe Zorgvragen’: ‘Ik begrijp van de coviddirectie dat uw brief in behandeling is, maar door grote drukte van de afgelopen tijd (voorbereiding persconferentie, Kamerdebatten), laat het antwoord aan u nog even op zich wachten’. Gelukkig zorgde onze noodkreet voor veel media-aandacht en werden er vragen gesteld in de Tweede Kamer. Tijdens een Kamerdebat op 16 november beloofde minister Hugo de Jonge dat deze groep binnenkort een tijdelijke QR-code krijgt. Ik wacht af…

Kortom, gevaccineerd, ongevaccineerd, oud, jong, werkend, werkloos of gepensioneerd: iedereen betaalt mee aan de gezondheidszorg in Nederland en heeft recht op diezelfde zorg. Wij wonen in een van de rijkste landen en moeten erop kunnen rekenen dat er altijd voldoende ic-bedden beschikbaar zijn en er, indien nodig, opgeschaald kan worden. Het mag niet zo zijn dat alles op slot moet door een tekort aan ziekenhuisbedden. Onze gezondheidszorg is ziek, er is klaarblijkelijk chaos!

In de hoop dat beleidsmakers ‘Pandemische Chaos’ lezen, zie ik het nieuwe jaar vol vertrouwen tegemoet.

Ik wens iedereen hele fijne dagen, een goeie jaarwisseling en veel wijsheid toe!

Blijf gezond, zorg goed voor jezelf en anderen.

Hartelijke groeten,

Jan van Overveld

Dit artikel verscheen in het HPNL magazine. Interesse? Vraag hier het HPNLmagazine aan.