In gevecht met het UWV

Geschreven door

Stel: u lijdt aan een waslijst met hartaandoeningen en komt met moeite de dag door, maar het UWV staat erop dat u werkt. De 57-jarige Pieter Meijer is verwikkeld in een welles-nietes discussie met het Uitvoeringsinstituut Werknemersverzekeringen. Zijn verhaal…

In 2002 begint Pieters strijd met de kloppende motor van het lichaam: zijn hart. Een aaneenschakeling van hartritmestoornissen, hartfalen en beroertes volgt. Hij vecht en blijft dagelijks doorvechten. Maar dat is niet zijn enige strijd. Pieter, een geboren Arnhemmer, is al jarenlang in gevecht met het UWV, ‘Ik hield het niet voor mogelijk.’

Doorzetten

Van een hardwerkende vastgoedbeheerder, tot dagelijks hijgen, puffen en zuchten. Zijn kortademigheid en verloren conditie naar aanleiding van zijn hartaandoeningen, neemt hij voor lief. Maar de dagelijkse moeheid breekt hem op, ‘Ik ben moe. Continu. Altijd. En met de dag wordt het erger.’ Desondanks wilde hij na vaststelling van zijn hartaandoeningen zo snel mogelijk weer aan de slag, ‘Ik ben een echte werker, een doorzetter. Als ik niet lopend vooruit kom, dan kruip ik gestaag verder. Echter, het lukt me niet meer.’

Pieter Meijer

Het besef dat Pieter een stap terug moet doen, valt hem zwaar, maar valt in het niet bij hetgeen wat hem staat te wachten, ‘Het is voor mij ongelofelijk moeilijk dat mijn lichaam niet meer doet wat ik wil. Mijn inspanningsniveau is laag en de dag deel ik op om deze door te komen. Desalniettemin maak ik mijn dagindeling vaak niet af, het lukt niet. Hierdoor ben ik kort van stof en houd ik er een kort lontje op na. Maar het wennen aan de noodgedwongen omschakelingen in mijn privéleven – de beperkingen in mijn doen en laten – zou ik gemakkelijker kunnen verdragen, als ik niet verwikkeld was geraakt in het ellenlange gevecht met het UWV.’

Hij vervolgt, ‘In mijn verhaal met betrekking tot de strijd met het UWV en mijn hartaandoeningen, zit veel frustratie. Logisch. Inmiddels ben ik jarenlang bezig om aan het UWV te bewijzen hoe ziek ik ben. Het kost mij schandelijk veel energie. Het is verloren energie die ik graag in mijn herstel had gestopt. Ik heb weleens gedacht, ‘Ik gooi de handdoek in de ring!’ Maar het onrecht blijft aan mij knagen. Omdat ik rechtmatig gelijk probeer te krijgen, zet ik door en geef niet op. Ik pleit ervoor om naar het individu te kijken, want iedereen ervaart een ziekte of aandoening anders. Het is frustrerend dat men niet wordt gehoord, omdat het om (afkeurings)percentages draait. Het gevolg daarvan is dat je in een vooraf opgesteld hokje wordt gestopt, maar waar ben ik, de persoon, daarin?’

Vechten

De ‘vechtscheiding’ waar Pieter middenin zit heeft te maken met het vastgestelde afkeuringspercentage. Pieter is het daarmee oneens, ‘Tot op heden ben ik niet volledig en duurzaam arbeidsongeschikt verklaard (IVA-uitkering) waardoor ik geen recht heb op minstens 75% aan inkomsten van mijn laatstgenoten loon tot aan mijn pensioengerechtigde leeftijd. Ik strijd daarvoor in de rechtbank. Veertig jaar heb ik de longen uit mijn lijf gewerkt en sinds het noodlot heeft toegeslagen, ben ik aan het vechten voor mijn inkomen. Via allerlei kanalen doe ik mijn verhaal. Ik ben niet op zoek naar medelijden, maar put steun uit andermans ervaringen. Het is mijn manier om te dealen met het onbegrip vanuit het UWV.  Zij – mijn vrienden, buren en lotgenoten – snappen niet dat iemand die lichamelijk op is, toch zo wordt gepusht.’

De langdurige procedures binnen het UWV, vergen veel van Pieter, ‘Sterker nog, het maakt mij kapot. Door de ontstane onrust door het UWV, verslechtert mijn situatie aanzienlijk. Sinds 2002 ben ik hartpatiënt. Door de jaren heen is het steeds moeilijker geworden. Hierdoor ben ik banger geworden voor de toekomst. Ik hoop en bid dat mijn ziektebeeld niet verder achteruitgaat. Ondertussen ben ik onder behandeling van een psycholoog en houd via de huisarts de sociaalpsychiatrische verpleegkundige een vinger aan de pols. Om te voorkomen dat ik gekke dingen ga doen.’

Volgens Pieter is rust hetgeen wat nodig is om zijn gevecht te beëindigen. ‘Ik wil geen nieuwe keuringen en vervelende herkeuringen meer. Geen dagen, maanden en jaren in spanning leven terwijl ik ondertussen aan het afwachten ben. Ik wil tot rust komen, aan mijn herstel werken voor het zover dat mogelijk is en mijn hartaandoeningen een plekje geven. Ik wil leven.’

Oneens met het UWV

Zit u midden in een procedure met het UWV en bent u het oneens met de beslissing? Maak bezwaar. U doet dit via een bezwaarschrift. Heeft u reeds bezwaar gemaakt? Tegen een officiële, schriftelijke beslissing kunt u in beroep gaan.

Heeft u te maken met het UWV? Deel uw positieve en/of negatieve ervaringen op het forum van Hartpatiënten Nederland. Op www.hartpatienten.nl/forum vindt u een luisterend oor in de vorm van vele ervaringsdeskundigen. Heeft u zelf tips? Deel deze met lotgenoten.

Hartpatiënten overleden door besmet apparaat op OK

Geschreven door

Vele tientallen ongeruste mensen hebben de afgelopen tijd ons meldpunt gebeld nadat zeker vier hartpatiënten besmet waren door een mycobacterie. Twee van hen overleden als gevolg van die besmetting.

Het ging om hartpatiënten die tijdens een open hartoperatie besmet werden met de bacterie Mycobacterium chimaera. Boosdoener was een waterreservoir in een onderdeel van de hart-longmachine. De bak waarin het water zat, bleek met de bacterie besmet. Een ventilator blies waterdruppeltjes uit deze heater-cooler unit, die zorgt voor het op de juiste temperatuur houden van het bloed tijdens de operatie. Op die druppeltjes liftte de bacterie mee.

‘Het begon allemaal ergens in 2012/2013 in Zürich, Zwitserland’, vertelt arts-microbioloog Jakko van Ingen van het Radboudziekenhuis in Nijmegen. Hij leidde internationaal onderzoek naar de besmetting en ‘ontmaskerde’ de bacterie als boosdoener.

‘In 2012 kreeg ik een melding van een ziekenhuis in Zürich dat twee patiënten ziek waren geworden door een geïnfecteerde hartklep na een operatie’, vertelt Van Ingen. ‘Anderhalf jaar na de operatie kregen ze klachten. Op de nieuw aangebrachte metalen klep had zich de mycobacterie vastgezet. Die bacterie is familie van de tbc- en leprabacterie.’

‘Deze bacterie werd nooit eerder bij hartklepinfecties gevonden, waar ook ter wereld’, gaat Van Ingen verder. De eerste meldingen kwamen uit slechts één ziekenhuis in Zürich. Van Ingen nam toen nog aan dat de besmetting in dat ziekenhuis moest hebben plaatsgevonden, zeker toen nog vier andere patiënten in dat ziekenhuis besmet werden. Dat veranderde door meldingen uit Duitsland en Nederland.

‘Toen gingen bij mij natuurlijk alle alarmbellen af’, zegt Van Ingen. Een gezelschap – van cardiologen, thoraxchirurgen, microbiologen, leden van de IGZ en het RIVM en de bedieners van de hart-longmachine – keek welke hartcentra in Nederland gebruik maakten van dat bewuste apparaat. Het bleek dat iets meer dan de helft van de hartcentra dat apparaat gebruikt als onderdeel van de hart-longmachine. ‘We maakten de afspraak dat alle apparaten van de operatiekamers moesten verdwijnen, behalve bij vliegende spoed. Veel centra hadden die apparaten al in aparte ruimtes geplaatst buiten de OK, onder andere omdat ze zoveel herrie maken. Een geluk bij een ongeluk!’

In andere landen zoals in Duitsland, Engeland en de VS, werd intussen ook aan de bel getrokken: ook daar waren mensen besmet geraakt.

De Beierse fabrikant weigerde aanvankelijk mee te werken aan het onderzoek, totdat de fabriek daar door de Beierse ‘IGZ’ toe verplicht werd. Toen kwam de aap uit de mouw. ‘Het water waarmee het apparaat in de fabriek getest werd op lekkage, bleek de bacterie te bevatten. Deze bacterie hecht zich aan de wand van het reservoir, overleeft maanden zonder water, en weerstaat alle schoonmaakmiddelen. Zodra de bak op de OK weer met water gevuld werd, raakte de hele operatiekamer via de ventilator besmet. Vanuit die Beierse fabriek is dat apparaat een tijdlang over de hele wereld verkocht, mét bacterie in de tank. De besmetting deed zich vooral voor bij het inbrengen van een metalen hartklep. Ons immuunsysteem kan niet veel uitrichten op metaal of plastic en zo kun je dus ziek worden.’

Maar waarom werden de besmettingen – wereldwijd meer dan honderd – pas in juli 2017 bekend gemaakt? ‘Omdat we toen pas wetenschappelijk konden aantonen dat de bron van de infectie in die fabriek lag’, antwoordt Van Ingen. ‘Hoewel in Europa ook zonder dat bewijs al maatregelen zijn genomen om herhaling te voorkomen, weigerden andere landen dat soms. Ze wilden bewijzen zien.’

Hoewel nu verdere besmetting succesvol is voorkomen, moeten artsen nog zeker twee jaar alert zijn op eventuele nieuwe patiënten stelt Van Ingen, ‘We hebben bij andere patiënten gezien dat ze soms pas vijf jaar na de infectie ziek worden. Omdat we deze heater-coolers eind 2014 uit de OK hebben gehaald, blijft het in theorie tot eind 2019 mogelijk dat hartpatiënten zich melden met deze infectie. In Nederland zijn de artsen daarover geïnformeerd via hun beroepsverenigingen.’

Het risico om geïnfecteerd te raken bij een openhartoperatie in een OK met dezelfde apparatuur als die de besmetting veroorzaakte, is volgens Jakko van Ingen extreem laag. Brits onderzoek toont aan dat het risico zich verhoudt van 1 op 3000 tot 5000.

In Nederland is het risico zelfs nog vele malen lager. Hoewel iets meer dan de helft van de hartcentra gebruik maakte van deze heater-coolers, staan deze in veel gevallen niet op de OK, maar in een aparte ruimte, waardoor iedere besmetting is uitgesloten. Dat maakt het risico op besmetting in ons land lager.

Van alle centra zijn er in Nederland vier mensen geweest die besmet raakten, van wie drie in het Isala ziekenhuis. Twee van de besmette patiënten van Isala zijn overleden.

Twijfelt u of maakt u zich zorgen, neem contact op met uw cardioloog. Doe dat ook bij aanhoudende klachten zoals: aanhoudende koorts (weken of maanden en op- en neergaand), afvallen in gewicht en voortdurende vermoeidheid. Trek dan gelijk aan de bel en ga naar de cardioloog. De infecties hebben, voor zover bekend, plaats gehad bij het krijgen van een kunstklep of bloedvatvervanging.

HarTlopen voor een betere conditie en zelfvertrouwen

Geschreven door

Veel mensen denken bij hardlopen aan inspanning, afbeulen en buiten adem raken. Niks voor hartpatiënten dus. Jezelf afbeulen is niet goed voor het hart. Daarom is er nu harTlopen, met een t in plaats van met een d. Bij deze ‘Mindful Run’ is er aandacht voor hart, lichaam en plezier. Het gaat niet om de prestatie, maar om het genieten met jezelf, van de natuur en van de mensen om je heen. Dat is kort samengevat de betekenis van Mindful Run. Hartbrug-Magazine sprak hierover met twee Mindful Run instructeurs, Marja Hoogendoorn (44) en Jill Engelsman-Gamma (44) en met een cursiste, hartpatiënte Caroline van Leuven (55 jaar).

Mindful Run is niet zomaar hardlopen. Wat dan wel?

Marja: Jill en ik waren vroeger fanatieke sporters. Jill nog steeds, zij is een sporter die triatlons doet, maar ik raakte na drie gelopen marathons geblesseerd. Ik was er goed in de verbinding tussen hoofd en lichaam uit te schakelen. Daardoor liep ik steeds meer blessures op en kon ik uiteindelijk een jaar lang niet meer hardlopen. Toen kwam Martijn Mensink met Mindful Run op mijn pad. Hij laat je lopen met plezier. Daarbij is je ademhalingstechniek – ademen door je neus – heel belangrijk, evenals mindfulness. Het leert je in contact te komen met je lijf en hart. Zijn opzet maakte me enthousiast. Zo leerde ik de verbinding tussen hoofd en lijf te herstellen en kreeg ik weer vertrouwen in mijn lichaam. Ik besloot om de opleiding voor instructeur te doen.

Hardlopen voor hartpatiënten?

Caroline: In 2014 werd ik ziek, een veel te hoge bloeddruk in combinatie met andere factoren, ik werd gekatheteriseerd. Mijn Utrechtse cardiologe Janneke Wittekoek gaf me de kans met haar te gaan hardlopen. Echt uniek! Dat heb ik een jaar gedaan. Eind vorig jaar heb ik de cursus van Marja en Jill gevolgd. Ik leerde van hen dat hardlopen geen fysieke prestatie hoeft te zijn, maar een manier om je fysieke inzetbaarheid te vergroten door de belasting op te voeren. Door Mindful Run leer ik snel op mijn lichaam te reageren, te doseren en goed te herstellen. Daardoor neemt het vertrouwen toe dat mijn lijf me niet in de steek zal  laten. Bovendien is regelmatig bewegen een onderdeel van een goede en gezonde leefstijl.

Waarom door de neus ademhalen?

Jill: Veel mensen die bij ons meedoen, lopen van zichzelf weg. Wij brengen plezier terug in het hardlopen. Hoe? Door mensen uit hun hoofd naar hun hart te halen. De neusademhaling is een natuurlijke remmer, je loopt zonder prestatiedruk. Je bent helemaal op je lichaam gericht, je luistert naar jezelf.

Caroline: Als je door je mond ademt, ligt er druk op je lijf, op longen en keel. Je raakt sneller uitgeput. Via de neusademhaling, leer je rustiger te lopen en ben je meer gericht op wat je doet. Je schakelt je automatische gedachten (zorgen) uit: je bent op het lopen gericht.

Jill: Ik zeg ook: geniet van het lopen, van elkaar, heb lol en neem jezelf niet te serieus. Bij Mindful Run noemen we het, rule nr 6 ‘don’t take yourself so seriously’. Dan verdwijnen zorgen en stress geleidelijk. Dat kan ik uit eigen ervaring vertellen. Ik haalde er veel voordelen uit voor mezelf en mijn gezin!

Hoe ziet zo’n Mindful Run cursus er uit?

Marja: Mindful Run instructeurs organiseren vijf-weekse cursussen en kennismakingsclinics voor startende en ervaren hardlopers. Iedereen kan meedoen. De cursussen van Jill & Marja op de heide tussen Blaricum en Huizen starten weer in het najaar. Tijdens de cursus ervaar je het effect van hardlooptechniek, mindfulness en neusademhaling. Met als doel harTlopen.

Waar komt Mindful Run vandaan?

Marja: Mindful Run Nederland is in 2014 opgericht door Martijn Mensink. De animo voor deze cursus is zo hoog, dat hij het alleen niet meer aankon. Hij wilde het positieve effect van Mindful Run met meer mensen delen. De 130 instructeurs in Nederland en België zijn gecertificeerd en worden jaarlijks getoetst.

Wie doen er mee en waar kunnen mensen zich opgeven?

Marja: Deelnemers aan de cursussen zijn mensen die in de buitenlucht het plezier in het bewegen en vertrouwen in het harTlopen willen (terug)krijgen. Dus genieten zonder prestatiedruk. Meer weten? Kijk op Facebook: Mindful Run Blaricum/Huizen en op website www.mindfulrun.nl

Google, wat denk jij dat ik heb?

Geschreven door

Google is niet meer uit ons leven weg te denken. Dat is ook het geval als het om onze gezondheid gaat. Veel mensen raadplegen dan ook bij klachten niet meteen de huisarts, maar eerst hun telefoon, laptop of tablet. En in sommige gevallen proberen zij dan het probleem zelf op te lossen en verdwijnt het huisartsbezoek naar de achtergrond. Is dat slim? ‘Belangrijk is om de juiste sites te raadplegen.’

Google kan soms heel handig zijn en zelfs noodzakelijk als je iets mankeert. Dat illustreert het verhaal van Renate Kopò (26). Ze had last van terugkerende pijnaanvallen bij haar middenrif. ‘Paniekaanvallen’ dacht de huisarts, maar Kopò voelde geen paniek maar pijn. Vervolgens zei haar arts dat ze dan last had van haar maag en minder vet moest eten. Het hielp niets en Kopò werd verwezen voor een maagonderzoek. Daar was niks op te zien. De arts in het ziekenhuis stuurde haar terug naar de huisarts die vond dat ze maar moest wachten tot het ‘vanzelf overging’. Ondertussen werden de aanvallen steeds heftiger.  Kopò besloot zelf op onderzoek uit te gaan. Ze kwam via Google uit op galstenen. Maar dat vond de huisarts zeer onwaarschijnlijk.  Niet ‘zelf gaan dokteren’ vond hij. Kopò wachtte tot haar huisarts op vakantie was en ging naar diens vervanger. Die reageerde anders: ‘ik ga niet altijd mee in de diagnose van iemand die zelf gegoogled heeft, maar ik vind je aanname plausibel.’ In het ziekenhuis bleek dat ze 12 galstenen had. Haar galblaas is inmiddels verwijderd en Kopò heeft haar oude huisarts ingeruild door diens vervanger. Ze zegt: ‘Een arts heeft er natuurlijk voor geleerd, maar als die er niet uitkomt is het zeker goed om zelf op onderzoek uit te gaan en suggesties te doen.’

Hoewel Kopò eerst naar de huisarts ging voor ze besloot te gaan Googlen, doet 80% van de consumenten dat nog voor ze een arts bezoekt, blijkt uit een onderzoek van de consumentenbond in samenwerking met de faculteit huisartsengeneeskunde van het Leidsch Universitair Medisch Centrum (LUMC). De meesten (57%) willen er zo achter komen of zij zelf iets aan bepaalde klachten kunnen doen. Anderen willen meer weten over bepaalde behandelingen (44%) of over de werking van geneesmiddelen (34%). Dertig procent wil graag ervaringen lezen van anderen.

Ruim een kwart van de deelnemers aan het onderzoek van de Consumentenbond besluit het bezoek aan de huisarts vervolgens uit te stellen en het probleem zelf op te lossen met zelfzorgmiddelen of door het aanpassen van hun leefstijl. Maar een goede diagnose is dan natuurlijk het begin. En daar gaat het volgens hetzelfde onderzoek soms mis. Eén op de vijf deelnemers aan het onderzoek komt tot de verkeerde conclusie als ze op internet gaan struinen. Het raadplegen van betrouwbare sites (zie kader) maakt die kans kleiner. Anderen (1 op de 3) gaan wel naar de huisarts en de meesten vertellen deze over hun zoektocht op internet. Maar een deel doet dat niet, omdat ze de huisarts niet willen beïnvloeden of omdat ze bang zijn dat de huisarts het vervelend vindt. Dat gold voor de huisarts van Kopò, maar in de meeste gevallen is dat niet zo.

Sommige huisartsen juichen het zelfs toe. ‘Het praat makkelijker’ zegt bijvoorbeeld Niels Chavannes, hoogleraar huisartsengeneeskunde in een artikel van de consumentenbond over het onderzoek. Anderen vinden dat ‘twee meer weten dan één’. Slechts vijf procent van de huisartsen vindt het geen goed idee, voornamelijk omdat ze de informatie die ze op internet lezen nogal eens onbetrouwbaar vindt.

En artsen weten het ook niet altijd of hebben geen langdurige oplossing. Ook dan is zelf doorzetten en blijven Googlen een goed idee.

Petry Huisman (57) was 13 toen ze enorm veel bloed verloor bij haar ontlasting. ‘Het is een beetje een vies verhaal, maar het spoot er uit,’ zegt ze erover. Veel bezoeken aan ziekenhuizen volgden, ze moest medicijnen slikken, vaak rusten en kreeg een streng dieet. En groot deel van haar eerste jaren in de puberteit bracht ze liggend in het ziekenhuis door. Toen ze vijftien was ging het eindelijk beter en kon ze weer normaal eten. Maar toen ze op haar 28e haar oudste zoon kreeg waren haar darmen weer ontstoken. Ze is zelf gaan zoeken via Google en was kwam na lang zoeken en proberen drie jaar geleden uit bij Thalamo, een kliniek die alternatieve en reguliere geneeswijzen combineert. Ze eet nu geen gluten, melk en soja meer omdat haar darmen daar niet goed op reageerden en het gaat nu heel erg goed met haar. ‘Ik voel me nu erg gezond en energiek.’ Haar advies is om altijd ook vooral zelf te blijven denken en zoeken.

Dus Googlen? Zeker doen, maar op de juiste sites en in aanvulling op het advies van de artsen.

Betrouwbare sites:

  • hartpatienten.nl: 100% onafhankelijk en objectief
  • thuisarts.nl: informatie gebaseerd op wetenschappelijke richtlijnen
  • oogartsen.nl: gezamenlijke website van een aantal ziekenhuizen
  • mlds.nl: over buikklachten, van de Maag Lever Darm Stichting
  • nvdv.nl: patiëntenfolders van de wetenschappelijke vereniging van huidartsen
  • kwf.nl: informatie over symptomen en behandeling van kanker
  • allesoverhetgebit.nl: informatie van de beroepsvereniging van tandartsen
  • apotheek.nI: informatie van de apothekersvereniging over ziekten en medicijnen
  • rivm.nl: informatie over infectie ziekten en bevolkingsonderzoeken
  • kiesbeter.nl: overheidssite met keuze-informatie en informatie over aandoeningen

(bron: Consumentenbond)

Betrouwbare apps:

  • Hartbrug
  • Thuisarts.nl
  • Appotheek
  • Moet ik naar de dokter?
  • Tekenbeet
  • Rode Kruis (EHBO)

Goedkope uitjes in Nederland

Geschreven door

Elke dag die je buitenshuis doorbrengt, is duur. Dat is het idee. Toch hoeft uw portemonnee niet leeg te lopen. Er zijn genoeg goedkope leuke uitjes te bedenken. HartbrugReizen helpt u op weg.

Ontdek Nederland al wandelend

De benenwagen nemen is aantrekkelijk eenvoudig. Er zijn werkelijk honderden gratis wandelroutes te krijgen, online en bij lokale VVV’s.  Kortere en langere, voor de stad of het platteland. Fietst u liever? Door fietsknooppunten te verbinden, stelt u zelf fraaie tochten samen. Info: www.anwb.nl/wandelen/wandelroutes/zoeken en

www.anwb.nl/fietsen/fietsknooppuntroutes

Bezoek boerderijen en boomgaarden

Vele kaasboeren en fruittelers stellen hun bedrijven continu open voor het publiek. Ze verzinnen daarbij echt grappige activiteiten. Wat dacht u van Koe Alert, in de omgeving van Leiden? Na aanmelding krijgt u via de mail een seintje zodra in het voorjaar de koeien van stal gaan. U ziet ze dan letterlijk dansen in de wei.  Fruit of bloemen plukken bij telers is ook leuk. Natuurlijk betaalt u iets voor die producten, maar da’s een prikkie voor een leuk uitstapje. Houd verder bedrijvendagen zoals ‘Kom in de kas’ of de Campina Open Boerderijdagen in de gaten. Ook stichtingen voor dierenopvang  zijn wel voor het publiek toegankelijk. Zoals De Paardenkamp in Soest, een thuis waar pony’s en paarden na hun twintigste levensjaar kunnen genieten van hun oude dag.

Info: www.landvanwijkenwouden.nl/koe-alert/; www.komindekas.nl; www.campina.nl (onder Evenementen); www.paardenkamp.nl

Ontdek de Nederlandse nationale parken

Kent u alle nationale parken van Nederland al? Twaalf zijn het er maar liefst en de entree is in de meeste gevallen gratis of niet duur. U kunt verrassende dingen doen in die parken. Zo is de haven van Zierikzee, onderdeel van het Nationaal Park Oosterschelde, dé plek om bruinvissen te spotten. Alle parken zijn uiteraard voorzien van een aardig bezoekerscentrum, met volop informatie én een doeagenda voor het gebied. Info: www.nationaalpark.nl

Test uw zeebenen in FutureLand op de Maasvlakte

‘God schiep de Aarde, maar de Nederlanders schiepen Nederland.’ Een stukje van dit gezegde ziet u bewaarheid in het Informatiecentrum FutureLand op de Maasvlakte. Nabij de grootste containerkranen van de wereld leert u dat de landuitbreiding nog altijd doorgaat. De nieuwste havens van Rotterdam zijn opgespoten stukken zee. Een rondvaart of rondrit door dit containerland is een optie, tegen een schappelijke prijs.

Info: www.maasvlakte2.com/nl/futureland

Ga monumentaal

Nederland kent talloze monumenten. Tien daarvan hebben het zelfs tot UNESCO Werelderfgoed geschopt. Afgezien van Willemstad op Curaçao, vormen die een interessant lijstje voor goedkope uitjes. Entreegelden hoeven vaak niet. Een groot deel van het erfgoed, van de Amsterdamse grachtengordel tot Schokland en Kinderdijk, kunnen lopend, fietsend of varend bewonderd worden. Dat  geldt trouwens ook voor vele niet-UNESCO monumenten. Denk aan de Pyramide van Austerlitz, het vestingstadje Bourtange en het boerderijdorp Orvelte. Op de jaarlijkse Open Monumentendagen of Molendagen komt u sowieso (bijna) overal gratis binnen.

Info: www.werelderfgoed.nl; www.openmonumentendagen.nl en www.molens.nl

Beleef lokale feesten en markten

Vooral in de zomer is het voor nop genieten van tal van bijzondere markten en evenementen. Bezoek eens een kaas- of veemarkt of de lokale feestdagen van Spakenburg, Urk of Scheveningen. Vanaf het einde van de winter zijn er de carnavalsoptochten en verder processies en schuttersfeesten rond heiligen in het katholieke zuiden. De Markthal in Rotterdam of de multiculti Oosterse markt in Beverwijk kunt u voor de herfst- of wintermaanden bewaren. Info: www.hollandsemarkten.nl

Volg de kunsten

Een beetje stad of regio kent tegenwoordig kunstdagen. Veelal zijn er dan routes uitgestippeld langs ateliers, galeries en beeldentuinen of tijdelijke kunstinstallaties. Ze zijn magnifiek om eens een heel andere kijk op de eigen omgeving te krijgen. Houd de lokale bladen bij voor de data.

Bezoek gratis musea

De Museumkaart is even een investering, maar als u een fervent museumbezoeker bent, haalt u er al snel gratis museumbezoek uit. Toch is ook zonder zo’n kaart gratis of voordelig museumbezoek mogelijk. Bijvoorbeeld tijdens de Museumweek. Of het hele jaar door in tal van kleine bijzondere musea. Van de Schelpengalerie in Giethoorn tot  het Streekmuseum Het dorp van Bartje.

Info: www.nationalemuseumweek.nl;

www.museumkwartier.nl/top-20-gratis-musea-in-nederland/

Vaar voor nop over het IJ

In Amsterdam kunt u natuurlijk in een dure rondvaartboot stappen, maar de veerpontjes over het IJ zijn gratis. Ze vertrekken continu aan de achterzijde van het Centraal Station en gaan verschillende kanten op. Aan de overzijde ziet u weer eens een ander stuk Amsterdam of u vaart terug en probeert er nog eentje. Of twee. Frisse neus gegarandeerd!

Info:  www.gvb.nl/veerpont-over-het-ij

Houd het ook onderweg goedkoop

Let ook op de uitgaven voor vervoer en consumpties. Heeft u (of een ander) een NS-kaart, maak dan gebruik van samenreiskorting of andere aanbiedingen. Of koop een voordelig treinkaartje bij de HEMA of het Kruidvat. Neem voor onderweg ‘ouderwets’ een thermoskan met koffie, een flesje water en boterhammen mee. Relatief goedkope eet- en drinkgelegenheden zijn vaak te vinden in kringloopwinkels, bibliotheken en op universiteiten. Of ga voor een prikje ontbijten bij de IKEA of de HEMA. Reist u per auto? Parkeer dan buiten de betaalzones. U loopt of pakt tram of bus naar uw eindbestemming.

Info: www.treinreiziger.nl/category/treinkaartjes/

Geld verdienen aan uw vertraging

Geschreven door

Pakt u wel eens het vliegtuig, dan kan het ook u overkomen. Een vluchtvertraging, een geannuleerde vlucht, een gemiste aansluiting of een instapweigering. In veel gevallen kunt u naderhand financieel verhaal voor het oponthoud halen. Hoe? HartbrugReizen zet het op een rij.

Daar stond ik dan op het vliegveld van Rome. Een uur ervoor was ik met vertraging uit Caïro aangekomen en had ik me via twee terminals en de douane naar de gate voor Amsterdam gehaast. Maar de tijd was te krap geweest en ik miste mijn aansluitende vlucht. Erg vervelend! Gelukkig bezorgde Alitalia me keurig een hotelovernachting met ontbijt. De volgende ochtend kon ik alsnog door naar Nederland. Maar daarbij moest ik het niet laten, aldus vrienden. Voor deze vertraging kon ik een claim indienen. Een verzoek om een vergoeding voor het geleden tijdverlies op basis van de Europese Unie Verordening 261/2004. Daarin zijn sinds 2005 de rechten van de vliegtuigpassagier beschermd en de plichten van de vliegtuigmaatschappij vastgesteld. Ik besloot zo’n claim te proberen.

Oerwoud van claimbureaus

Eén ding was zeker: ik wilde de procedure zo eenvoudig mogelijk houden. Een rechtsbijstandsverzekering had ik niet, anders had mijn verzekeraar wellicht een vergoeding voor me kunnen opeisen bij de vliegtuigmaatschappij. Gelukkig bleek er een oerwoud aan bureaus die zich bezighouden met claims van passagiers. Ze kennen de wet van binnen en buiten en nemen de rompslomp over. Ik koos EUclaim, het oudste en veruit bekendste bureau. Het werkt ook samen met de Consumentenbond en reisorganisaties. Net zoals de andere claimbureaus haalt het zijn verdiensten helemaal uit de claim zelf. EUclaim rekent een succesfee van 29% en € 26,- administratiekosten inclusief btw per persoon. Als de claim mislukt, zijn er geen kosten. No cure no pay heet dat. Ik tekende ervoor. Na het aanleveren van mijn gegevens kon ik simpelweg achterover zitten. Ik hoefde geen claimbrieven te schrijven en over een rechtszaak, indien nodig, zouden de juristen van EUclaim zich buigen. Zonder enkel risico aan mijn kant.

Reken u rijk

Natuurlijk zijn er gedupeerde passagiers die de vliegtuigmaatschappij liever zelf benaderen. Dat kan een tijdrovende klus zijn, maar gaat de maatschappij positief op hun claim in, dan hebben ze bovengenoemde kosten bespaard. Krijgen ze nul op het rekest, dan kunnen ze alsnog zo’n claimbureau in de arm nemen.

Maar stel dat u na een vertraging net als ik voor het meest relaxte claimproces kiest. Hoe gaat die dan praktisch in zijn werk? Op de website van EUclaim checkt u allereerst de voorwaarden voor vergoeding. U moet sowieso meer dan drie uur vertraging hebben gehad. Is er verder sprake geweest van bijzondere omstandigheden, dan is een claim zinloos. Zo is een vliegtuigmaatschappij niet verantwoordelijk voor de problemen die ontstaan door slecht weer, terrorisme, een medische noodlanding of een staking van het vliegveldpersoneel. Staakt het eigen personeel van de maatschappij of is er een technisch mankement dan heeft u wél recht op een vergoeding. Let wel: de regels zijn alléén van toepassing op vluchten binnen de EU of op vluchten die door een vliegmaatschappij uit de EU worden uitgevoerd. Zo had ik geluk dat ik vanuit Caïro met Alitalia en niet met EgyptAir vloog. Hoe langer uw vlucht was, hoe hoger de mogelijke vergoeding. Die kunt u via de website van EUclaim ook berekenen.

Persoonlijk dossier

Verder volgt u een duidelijk stappenplan. U kiest de knop die op u van toepassing is: gemiste, vertraagde of geannuleerde vlucht of een instapweigering. Na het invullen van uw verhaal berekent de calculator (een database met vluchtgegevens) of u mogelijk recht heeft op een vergoeding. Vervolgens wordt u gevraagd verschillende documenten te scannen: uw identiteitsbewijs en uw e-ticket of instapkaart. Met het afronden van die stap dient u uw claimverzoek in. Het systeem maakt automatisch een persoonlijk online dossier aan. U ontvangt daarvoor persoonlijke inloggegevens. EUclaim beoordeelt vervolgens handmatig of uw claim inderdaad kans gaat maken. U krijgt bericht of dat het geval is. Bij een positief bericht vraagt het bureau om een volmacht. Hiermee geeft u EUclaim toestemming in uw naam te handelen richting de luchtvaartmaatschappij.

Soms teleurstelling

Eigenlijk is het dan simpelweg wachten op de uitslag. Bij EUclaim is die doorgaans gunstig. Zo ontving ik na aftrek van kosten toch mooi de helft van de totale vliegticketprijs terug. Mijn vlucht van Egypte naar Nederland was als het ware gratis geworden. Maar reken uzelf niet te snel rijk, om teleurstellingen te voorkomen. Zo vertelde ik mijn Caïro-verhaal aan een vriendin. Zij had precies hetzelfde meegemaakt als ik, dacht ze, en diende dus ook een claim in. Zonder succes. Waarom? Ze had weliswaar haar vlucht naar Amsterdam gemist, maar de vlucht uit Caïro was niet vertraagd geweest. Dat het uur overstaptijd vanwege grote drukte op het vliegveld onvoldoende bleek, lag niet aan Alitalia. Op papier is drie kwartier overstaptijd zelfs genoeg. Dat ze wel een hotelovernachting had gekregen, was aardig van de vliegtuigmaatschappij, maar geen ‘bekenning van schuld’. Lees dus goed de voorwaarden, maar onthoud vooral: niet geschoten is altijd mis. Hebt u meer dan een jaar geleden ook een vertraging gehad maar nog geen claim ingediend? U kunt dat binnen anderhalf jaar na het oponthoud alsnog doen!

 

 

Meer informatie: www.euclaim.nl

Evert de Boer heeft de zeldzame genetische hartspierziekte PLN

Geschreven door

‘Op een dag zullen we deze ziekte stoppen’

Zes tot acht eeuwen geleden leefde er in Friesland een man met de ernstige hartspierziekte PLN. Sindsdien geven zijn afstammelingen het gen nog steeds door, velen van hen zonder dit te weten. Evert de Boer (61) uit Hoogeveen ontdekte in 2013 dat zijn familie erfelijk belast is.

 

 

‘Het begon in 2009 met een beetje pijn op mijn borst. In het ziekenhuis in Amerika, waar ik op dat moment woonde, werd vastgesteld dat ik hartklachten had en een pacemaker nodig had. Maar in overleg met mijn achterneef, toentertijd hoofd cardiologie in het Radboud ziekenhuis, besloot ik daar vooralsnog van af te zien. Ik zat op dat moment in een stressvolle periode, dat leek me een logischere oorzaak dan hartproblemen. Verder voelde ik me namelijk hartstikke goed.

Maar toen ik in 2012 terug naar Nederland verhuisde en me verder liet onderzoeken, bleek tot mijn grote schrik dat ik wel degelijk een pacemaker nodig had, en op termijn zelfs een ICD. Mijn achterneef wees me er vervolgens op dat er recent een nieuw gen was ontdekt dat van familie op familie werd doorgegeven, voornamelijk in de noordelijke provincies. Aangezien er in mijn familie meerdere mensen waren overleden aan hartproblemen, besloot ik me te laten testen. Toen bleek dat ik inderdaad drager was, was dat natuurlijk heel emotioneel. Die ontdekking had immers niet alleen grote gevolgen voor mij, maar voor mijn hele familie.

Fysieke inspanning

PLN staat voor phospholamban, een eiwit dat een belangrijke rol speelt in de calciumhuishouding van de hartspiercellen. Een mutatie in het PLN-gen kan ervoor zorgen dat de hartspierfunctie wordt aangetast, met mogelijk zelfs plotselinge hartdood tot gevolg. Dat je het gen bij je draagt, wil niet zeggen dat je ook daadwerkelijk ziek wordt. Bij mij was het gen in eerste instantie inactief, en dat had het de rest van mijn leven zo kunnen blijven. Helaas had ik dat geluk niet…

Op het moment dat ik de diagnose kreeg, was er nog heel weinig bekend over PLN. Nog steeds weten we niet precies wat ervoor zorgt dat het gen actief wordt. Er zijn sterke aanwijzingen dat leefstijl een grote rol speelt, en dan met name fysieke inspanning. Ik heb altijd veel hardgelopen en gefietst, maar in de maanden voor het gen bij mij actief werd, ben ik over mijn grenzen gegaan. Ik had een ICD gekregen en dacht dat ik goed bezig was door aan mijn conditie te werken. Als ik had geweten dat dit een risico was, had ik me rustiger gehouden. Nog steeds houdt de vraag me zo nu en dan bezig: heb ik dit mezelf aangedaan?

Allemaal familie

Ik kom uit een grote familie en mijn stamboom loopt terug tot het jaar 1800, dus wie weet hoe ver het zich heeft vertakt. Maar aangezien alle mensen met PLN afstammen van dezelfde Fries, zijn we eigenlijk allemaal familie. Momenteel zijn er ongeveer duizend patiënten geïdentificeerd, maar geschat wordt dat er nog minstens acht á negenduizend mensen rondlopen die niet weten dat ze drager zijn, zowel in Nederland als in emigratiegebieden. In academische ziekenhuizen, met name in het UMCG, zijn door middel van stamboomonderzoek al veel families op de radar waarin het gen mogelijk voorkomt. Moeten deze mensen allemaal ingelicht worden? Dat is medisch-ethisch gezien een lastige kwestie, waar ik zelf ook mee worstel. Momenteel wordt het in ieder geval niet gedaan. Omdat PLN zo zeldzaam is, zijn helaas ook nog lang niet alle artsen op de hoogte van het bestaan van dit gen. Daarom raad ik hartpatiënten die zich afvragen of erfelijkheid een rol speelt, aan om zelf bij hun cardioloog te vragen of ze onderzocht kunnen worden. Het PLN-gen is goed te identificeren, met name in de drie universitaire ziekenhuizen die deze aandoening behandelen (UMCG, UMCU en AMC).

Onderzoek

Het is belangrijk dat er meer onderzoek wordt gedaan. Hoe meer geld er beschikbaar komt, hoe eerder we te weten komen hoe deze ziekte te behandelen is. In Amerika zijn ze al veel verder op het gebied van gen mutaties dan hier, dus ik ben zo optimistisch om te denken dat we over 5 jaar een doorbraak kunnen verwachten. Genezing is helaas nog niet mogelijk, maar ik ben ervan overtuigd dat daar ooit verandering in komt. Ik ben dan ook dankbaar dat ik met mijn werk als secretaris voor de stichting PLN een bijdrage kan leveren om fondsen te werven en PLN onder de aandacht te brengen. Ooit zullen we deze ziekte stoppen!

Het gaat nu redelijk goed met me. Ik kan aanzienlijk minder dan vroeger, maar op mijn manier geniet ik volop van iedere dag. Ik beweeg veel, al heb ik het hardlopen ingeruild voor wandelen en mijn racefiets voor een elektrisch exemplaar. Ik heb geen idee wat me te wachten staat, en daar heb ik het soms best weleens moeilijk mee. Maar ik prijs mezelf gelukkig dat ik pijnvrij ben en nog zoveel kan. Het had ook heel anders kunnen aflopen.’

Voor meer informatie kunt u terecht bij Stichting PLN, www.hartspierziektepln.nl. Op 4 november wordt er in het AMC een infodag gehouden.

‘Dokter, wanneer mag ik ‘het’ weer doen?

Geschreven door

Taboe: angst voor seks

Het is misschien niet het eerste wat u bespreekt in het kantoortje van de cardioloog. En ook artsen houden zich vaak angstvallig stil over het onderwerp seks. Het gevolg is dat hartpatiënten vaak met veel vragen blijven zitten over de invloed van hun gezondheid op het plezier tussen de lakens.

We kennen ze allemaal wel: de filmscènes waarin een man van middelbare leeftijd het leven laat na een iets te wilde vrijpartij. De oorzaak: een hartaanval. Niet zo raar dus dat patiënten vaak bang zijn dat hun rikketik inspanning tussen de lakens niet aankan. Geheel onterecht, blijkt uit verschillende onderzoeken. Naar schatting is nog niet eens 1 procent van de hartaanvallen het gevolg van seks, en die kans wordt alleen maar kleiner naarmate die persoon ‘het’ vaker doet.

Natuurlijk kan zware inspanning gevolgen hebben voor een zwak hart, maar wetenschappers hebben aangetoond dat jezelf druk maken in het verkeer, een heftige ruzie of het eten van een zware maaltijd risicovoller is. De inspanning van een gemiddelde vrijpartij is gering: vergelijkbaar met traplopen. Wie twee trappen kan beklimmen, kan gerust ook een ander beklimmen, is daarom de algemeen geldende norm.

Dit soort onderzoeken is echter voornamelijk gericht op mannelijke hartpatiënten, terwijl ook vrouwen die een hartaanval hebben overleefd zich zorgen maken over hoe het verder moet met hun seksleven. Dit blijkt uit een recent Amerikaans onderzoek. Van de ondervraagde vrouwen gaf slechts 35% aan daarin een advies van de cardioloog te hebben gehad, tegenover 47% van de mannen.

Topje van de ijsberg

Volgens seksuoloog Astrid Kremers, die zowel werkzaam is in haar eigen praktijk www.sexuoloog.nl als in het UMC Utrecht, is dit een bekend probleem. ‘Het is begrijpelijk dat de prioriteit in eerste instantie ligt bij ‘blijven leven’. Maar als die angst weg is, wordt ‘kwaliteit van leven’ belangrijk. Bij dat hoofdstuk zou ook seks aan bod moeten komen, maar dit gebeurt lang niet altijd. Patiënten kunnen zelf met hun vragen naar een seksuoloog gaan, maar de ervaring leert dat de meesten dit niet doen. Ik zie dus slechts het topje van de ijsberg.’

De hartpatiënten die Kremers wél in haar praktijk ziet, kampen vaak met zowel lichamelijke (vermoeidheid, pijn), psychische (onzekerheid, angst) als relationele (bezorgdheid) problemen. ‘Dit speelt bij zowel mannen als vrouwen, maar er zijn ook verschillen. Bij mannelijke hartpatiënten kunnen erectiestoornissen bijvoorbeeld een rol spelen, maar vrouwen ervaren weer andere ongemakken. Ze worden bijvoorbeeld minder makkelijk vochtig, doordat bijvoorbeeld de doorbloeding niet optimaal is. Maar vaak heeft het te maken met een gebrek aan opwinding omdat er bijvoorbeeld angst is. Dit kan zorgen voor pijn bij gemeenschap. En dat durven ze niet altijd aan te geven bij hun partner.’

Terwijl dit volgens de seksuoloog juist zo belangrijk is. ‘Soms zijn vrouwen bang dat hun partner meer wil dan waar zij zich met hun nog kwetsbare hart comfortabel bij voelen. Het gevolg is dat ze dan maar alles wat met seks te maken heeft helemaal gaan vermijden. Dat is niet de oplossing. Ik geef daarom het advies om samen in gesprek te gaan en het vooral langzaam op te bouwen. Na een hartaanval ga je ook niet meteen een marathon rennen, maar begin je eerst met een klein blokje om. Ook in bed kun je het langzaam opbouwen en kijken hoe je lichaam reageert. Veel mensen zien seks als synoniem voor geslachtsgemeenschap, maar je kunt op heel veel andere manieren vrijen.’

Oncomfortabel

Verder raadt ze aan om samen te onderzoeken wat wel en niet plezierig is. ‘Welk moment van de dag voel je je het minst vermoeid? Welke posities zijn comfortabel en welke niet? Helpt het om vooraf een pijnstiller in te nemen?’

Dat dergelijke adviezen veel patiënten niet bereiken, vindt Kremers zorgelijk. ‘Iedere arts weet dat ziekte – in welke vorm dan ook – invloed heeft op seksualiteit. Dat artsen het onderwerp niet altijd zelf aansnijden, kan verschillende oorzaken hebben: gebrek aan tijd of kennis, onmacht, oncomfortabel zijn met het onderwerp… Dan komt het erop aan of de patiënt zelf mondig genoeg is om dé vraag te stellen. Maar als je niet gewend bent over seks te praten, zul je dit ook niet snel doen in het ziekenhuis. Veel patiënten blijven dus met vragen zitten, waardoor het probleem veel groter wordt dan nodig is. Eén enkel gesprek met een arts of seksuoloog kan gelukkig al vaak het verschil maken. En dan kan seks voor beide partijen weer leuk worden.

Seksuoloog Astrid Kremers

Mobiele telefoons: wat is (niet) verzekerd?

Geschreven door

Mobiele telefoons: wat is (niet) verzekerd?

De mobiele telefoon is niet meer weg te denken uit het alledaags straatbeeld. Schade, vermissing en diefstal eveneens. Maar in hoeverre is uw toestel verzekerd? HartbrugReizen over mobiele telefoons en verzekeringen.

Een ongeluk zit in een klein hoekje en voordat u er erg in heeft is uw mobiele telefoon beschadigd, vermist of gestolen. Gelukkig bent u verzekerd. Maar waarvoor bent u verzekerd en wat dekt welke verzekering? Een wisselwerking tussen een inboedel- en opstalverzekering (woonverzekering), buitenhuis(ongevallen)verzekering en kostbaarheden(buitenshuis)verzekering, maar ook een aansprakelijkheidsverzekering en een eventuele telefoonverzekering, zijn het antwoord op de vraag. Ziet u door de spreekwoordelijke bomen het bos niet meer? Wij hebben de belangrijkste, overlappende punten voor u op een rij gezet. Een gedetailleerd overzicht? Lees uw polisvoorwaarden na en check wat voor u geldt in de genoemde situaties.

Inboedel- en opstalverzekering / In en rondom het huis

Ligt uw mobiele telefoon binnenshuis of rondom uw woning en slaat het noodlot toe? De inboedel- en opstalverzekering dekt schade aan uw mobiele telefoon, maar niet altijd.

  • Brand-, inbraak- en diefstalschade vallen onder een inboedelverzekering, terwijl de meest voorkomende schades bij mobiele telefoons zoals stoot-, val- en waterschade over het algemeen buiten de boot vallen.
  • Gaat u voor ‘all or nothing’? Verzekeringen bieden een All Risk-dekking aan. Hiermee verzekert u schade die u zelf per ongeluk veroorzaakt aan uw woning en spullen, waaronder uw mobiele telefoon, in uw woning.
  • Door een inboedel- en opstalverzekering uit te breiden met een aanvullende dekking zoals een buitenshuis(ongevallen)- en kostbaarheden(buitenshuis)verzekering, is uw mobiele telefoon buitenshuis verzekerd.
  • Niet alle verzekeraars bieden de buitenshuis(ongevallen)- en kostbaarheden(buitenshuis)verzekering als een aanvullende dekking op de inboedel- en opstalverzekering aan, maar als een op zichzelf staande verzekering.
  • Zowel bij een inboedel- en opstalverzekering, als bij een buitenshuis(ongevallen)- en kostbaarheden(buitenshuis)verzekering, is schade aan uw mobiele telefoon tot een bepaald maximumbedrag gedekt. Benieuwd naar het bedrag? Check hiervoor de verzekeringsvoorwaarden.
  • Vindt u het maximumdekkingsbedrag te laag? Informeer naar een uitbreiding van het dekkingsbedrag, maar voorkom dubbel verzekeren.
  • Daarnaast is een buitenshuis(ongevallen)verzekering en kostbaarheden(buitenshuis)verzekering uitermate geschikt voor personen die veel buitenshuis onderweg zijn en waardevolle spullen meenemen zoals een mobiele telefoon en andere elektrische apparatuur. In vergelijking met een reisverzekering is uw waar in eigen land verzekerd.

Reisverzekering / Op vakantie

Ontspannen op vakantie totdat uw telefoon schade treft, vermist is of wordt gestolen?

  • Met een reisverzekering haalt u opgelucht adem, want uw mobiele telefoon is voor het grootste gedeelte gedekt.
  • Afhankelijk van uw verzekering, wordt valschade van uw mobiele telefoon op vakantie door uw reisverzekering gedekt.
  • Schade geleden? Meld de schade zo snel mogelijk bij uw verzekering.
  • Hoe geavanceerder de mobiele telefoon, des te duurder de reparatiekosten.
  • Indien de reparatiekosten duurder uitvallen dan de telefoonwaarde, dan wordt de mobiele telefoon total loss verklaard. Houdt u wel rekening met het vastgestelde, maximaal uit te keren bedrag door u verzekeraar.
  • Wist u dat mobiele telefoons een zogeheten eigen risico met zich meedragen? Het eigen risico staat los van uw premie en betaalt uzelf met betrekking tot de reparatiekosten of wordt in mindering gebracht bij een total loss verklaring.
  • Denkt u eraan om de opgemaakte offerte in verband met een reparatie of total loss verklaring te bewaren totdat uw case is afgesloten?
  • Heeft u geen schuld aan de ontstane schade, maar een ander? U kunt de desbetreffende persoon aansprakelijk stellen op diens aansprakelijkheidsverzekering. De dekking is hierbij wel van invloed.

Telefoonverzekering

U koopt een nieuwe mobiele telefoon en de verkoper biedt u een telefoonverzekering aan. Is hier sprake van dubbel verzekeren of heeft een telefoonverzekering zin?

  • Een telefoonverzekering dekt een technisch effect, maar alvorens u deze afsluit houdt u de wettelijke garantieregeling van de mobiele telefoon van minimaal twee jaar in uw achterhoofd?
  • Gebeurt er iets met het toestel binnen het tijdsbestek van de garantieregeling en is het buiten uw schuld om, dan heeft u recht op vervanging of reparatie van het toestel.
  • Sluit een telefoonverzekering niet direct af bij de aankoop van een nieuwe mobiele telefoon. Vraag om schriftelijke informatie en lees het thuis rustig na.
  • Kijk na welke dekking onder uw inboedel- en opstalverzekering valt en/of buitenhuis(ongevallen)verzekering.
  • Onthoud dat het merendeel aan schades gedekt is door een inboedel- en opstalverzekering, buitenhuis(ongevallen)- en kostbaarheden(buitenhuis)verzekering of reisverzekering.
  • Verzeker hetgeen wat u zelf niet kunt of wilt dragen.
  • Kiest u voor een telefoonverzekering? Vraag naar de mogelijkheden tot overzetten of beëindigen bij aankoop van een nieuw toestel.

Gouden tip

Het spreekt voor zich: bewaar uw aankoopbewijs, facturen en overige. Zonder desbetreffende papieren heeft u geen zaak en neemt een verzekeringsmaatschappij uw case niet in behandeling.

Anti schade- en diefstaltips

  • Wanneer het op schade aankomt, is de grootste boosdoener het beeldscherm. Voorzie uw touchscreen van een screenprotector. De allernieuwste screenprotectors zijn van gehard glas gemaakt en voorkomen krassen en beschermen tegen stoot- en valschade: zij vangen de klap op.
  • Vergeet daarbij een bescherminghoes niet voor rondom uw telefoon.
  • En wat dacht u van een waterdichte telefoonhoes?
  • Het zekere voor het onzekere? Schaf een goedkoop toestel aan en gebruik deze buitenshuis.
  • Mobiele telefoon gestolen? Op afstand kunt u het toestel traceren (indien de GPS-locatie aanstaat), de simkaart blokkeren en alles gegevens van uw toestel wissen. Vergeet geen aangifte bij de politie te doen!

 

Mijn mooiste reis ‘Het blauwste water dat ik ooit heb gezien’

Geschreven door

In deze rubriek vertellen hartpatiënten over de mooiste reis van hun leven. Dit keer het verhaal van Nick de Zwijger (57). Hij heeft in zijn leven al veel mooie plekken op aarde gezien, maar werd vorig jaar verliefd op het Griekse eiland Zakynthos.

‘Ik heb al heel wat van de wereld gezien: Azië, Amerika, een groot deel van Europa. Maar zo’n mooie blauwe zee als die bij Zakynthos had ik echt nog nooit gezien. Het heldere, azuurblauwe water in contrast met het hagelwitte kiezelstrand was zo bijzonder dat ik het leek alsof ik in een film zat. En dat zo dicht bij huis!

We hadden het eiland bewust uitgekozen omdat het nog vrij onbekend is onder toeristen. Het is één van de groenste plekken van Griekenland, maar lang niet zo massaal als bijvoorbeeld Kreta of Rhodos. Ik ging samen met mijn dochter en haar vriend – mijn partner ging met haar eigen kinderen op vakantie. Het was vooral de bedoeling om uit te rusten, er is namelijk best veel gebeurd de afgelopen tijd.

Ik had al een tijdje last van pijn in mijn nek en schouders, vooral tijdens het autorijden en ’s nachts. Soms stond ik midden in de nacht een paar uur lang met mijn rug tegen de warme kachel tot het akelige gevoel wegtrok. De dokter zei dat het waarschijnlijk een nekhernia was, niemand dacht aan mijn hart. Dat mijn beide ouders, twee broers en zus hartpatiënt zijn, daar stond ik eigenlijk ook niet bij stil. Pas een kleine vier jaar geleden, toen ik met iets wat leek op een hyperventilatieaanval naar het ziekenhuis werd gestuurd, bleek dat ik al jaren rondliep met een verstopt hart. Ik kreeg vijf bypasses.

Hoewel mijn hart nu een derde minder pompkracht heeft, voel ik me sindsdien eigenlijk hartstikke goed. De pijn is weg, een enorme opluchting. Het enige nadeel is dat de doorbloeding van mijn kleine bloedvaatjes nog niet optimaal is. Lopen gaat daardoor heel slecht, meer dan een paar kilometer red ik op het moment niet.

Griekse keuken

Een actieve vakantie zat er dus niet in dit jaar. Dat was ook niet het plan, want ik lig graag op het strand en ben nooit iemand geweest die urenlange wandelingen hoeft te maken. Maar gezellig door een stadje slenteren gaat eigenlijk ook niet. Dat vond ik erg jammer. Als ik ’s morgens iets gedaan had, moest ik ’s middags vaak een klein tukkie doen. Ik kan het aardig verpakken: jongens, het is toch vakantie! Maar het lopen maakte me soms zo vermoeid dat ik ’s avonds om een uur of elf wel klaar was om naar bed te gaan. Gelukkig vonden mijn dochter en haar vriend het niet erg om af en toe hun eigen gang te gaan, waardoor ik me ook niet opgejaagd heb gevoeld.

Eigenlijk was de sfeer juist heel relaxed. We genoten van de Griekse keuken: de meest heerlijke vlees- en visgerechten, natuurlijk met een ouzootje erbij. Ook de bevolking was ontzettend aardig en vriendelijk. Maar het meest onder de indruk was ik van de natuurpracht van het eiland. Tijdens een boottocht zagen we de vele groene bossen, steile kliffen en grotten die het eiland telt, zoals de beroemde Blauwe Grotten. Er broeden zelfs schildpadden op de stranden!

Zakynthos bleek ook een rijke geschiedenis te hebben, vooral de delen over de Tweede Wereldoorlog zijn me bijgebleven. Alle joden op het eiland zijn door een bisschop gered, wat ‘Het wonder van Zakynthos’ wordt genoemd.

Een andere bijzondere ervaring was het bezoek aan een scheepswrak dat in 1980 is gestrand. Het vrachtschip smokkelde drank en sigaretten voor de Italiaanse maffia en verging omdat het geen brandstof meer had. Het ligt in een baai waar je alleen per boot kunt komen, daarom is het ook nooit weggehaald. Het is nu één grote verroeste massa, waar je zelfs op mag klimmen. Hoewel ik dat niet heb gedaan, vond ik het wel heel imposant om te zien.

Zwemmen

Maar vooral dat helderblauwe water vond ik fantastisch, ik kon ernaar blijven kijken. Tijdens de boottocht heb ik er ook heerlijk in gezwommen. Van het strand naar de zee lopen is te zwaar voor me, maar vanuit het bootje in het water glijden ging prima. Al was het best diep. Het ging wel even door mijn hoofd: wat als er nu iets gebeurt? Wat dat betreft ben ik wel iets banger geworden. Maar ik ben heel blij dat mijn gezondheid me niet heeft tegengehouden om leuke dingen te doen. Ik heb me echt geen moment verveeld. Normaal als ik op vakantie ga, heb ik na een tijdje ook wel weer zin om naar huis te gaan. Dit keer had ik dat helemaal niet. Thuis is iedereen aan het jagen en haasten, op Zakynthos gaat alles veel langzamer. Misschien is dat ook meer mijn tempo nu, ik ben natuurlijk niet zo snel meer. We waren nog niet thuis of ik was al plannen aan het bedenken om in het najaar weer terug te gaan. En als ik dan tegen die tijd ook nog moeiteloos naar een terrasje zou kunnen lopen, ben ik een blij mens!’.