In deze rubriek vertellen hartpatiënten over de mooiste reis van hun leven. Dit keer het verhaal van Nick de Zwijger (57). Hij heeft in zijn leven al veel mooie plekken op aarde gezien, maar werd vorig jaar verliefd op het Griekse eiland Zakynthos.
‘Ik heb al heel wat van de wereld gezien: Azië, Amerika, een groot deel van Europa. Maar zo’n mooie blauwe zee als die bij Zakynthos had ik echt nog nooit gezien. Het heldere, azuurblauwe water in contrast met het hagelwitte kiezelstrand was zo bijzonder dat ik het leek alsof ik in een film zat. En dat zo dicht bij huis!
We hadden het eiland bewust uitgekozen omdat het nog vrij onbekend is onder toeristen. Het is één van de groenste plekken van Griekenland, maar lang niet zo massaal als bijvoorbeeld Kreta of Rhodos. Ik ging samen met mijn dochter en haar vriend – mijn partner ging met haar eigen kinderen op vakantie. Het was vooral de bedoeling om uit te rusten, er is namelijk best veel gebeurd de afgelopen tijd.
Ik had al een tijdje last van pijn in mijn nek en schouders, vooral tijdens het autorijden en ’s nachts. Soms stond ik midden in de nacht een paar uur lang met mijn rug tegen de warme kachel tot het akelige gevoel wegtrok. De dokter zei dat het waarschijnlijk een nekhernia was, niemand dacht aan mijn hart. Dat mijn beide ouders, twee broers en zus hartpatiënt zijn, daar stond ik eigenlijk ook niet bij stil. Pas een kleine vier jaar geleden, toen ik met iets wat leek op een hyperventilatieaanval naar het ziekenhuis werd gestuurd, bleek dat ik al jaren rondliep met een verstopt hart. Ik kreeg vijf bypasses.
Hoewel mijn hart nu een derde minder pompkracht heeft, voel ik me sindsdien eigenlijk hartstikke goed. De pijn is weg, een enorme opluchting. Het enige nadeel is dat de doorbloeding van mijn kleine bloedvaatjes nog niet optimaal is. Lopen gaat daardoor heel slecht, meer dan een paar kilometer red ik op het moment niet.
Griekse keuken
Een actieve vakantie zat er dus niet in dit jaar. Dat was ook niet het plan, want ik lig graag op het strand en ben nooit iemand geweest die urenlange wandelingen hoeft te maken. Maar gezellig door een stadje slenteren gaat eigenlijk ook niet. Dat vond ik erg jammer. Als ik ’s morgens iets gedaan had, moest ik ’s middags vaak een klein tukkie doen. Ik kan het aardig verpakken: jongens, het is toch vakantie! Maar het lopen maakte me soms zo vermoeid dat ik ’s avonds om een uur of elf wel klaar was om naar bed te gaan. Gelukkig vonden mijn dochter en haar vriend het niet erg om af en toe hun eigen gang te gaan, waardoor ik me ook niet opgejaagd heb gevoeld.
Eigenlijk was de sfeer juist heel relaxed. We genoten van de Griekse keuken: de meest heerlijke vlees- en visgerechten, natuurlijk met een ouzootje erbij. Ook de bevolking was ontzettend aardig en vriendelijk. Maar het meest onder de indruk was ik van de natuurpracht van het eiland. Tijdens een boottocht zagen we de vele groene bossen, steile kliffen en grotten die het eiland telt, zoals de beroemde Blauwe Grotten. Er broeden zelfs schildpadden op de stranden!
Zakynthos bleek ook een rijke geschiedenis te hebben, vooral de delen over de Tweede Wereldoorlog zijn me bijgebleven. Alle joden op het eiland zijn door een bisschop gered, wat ‘Het wonder van Zakynthos’ wordt genoemd.
Een andere bijzondere ervaring was het bezoek aan een scheepswrak dat in 1980 is gestrand. Het vrachtschip smokkelde drank en sigaretten voor de Italiaanse maffia en verging omdat het geen brandstof meer had. Het ligt in een baai waar je alleen per boot kunt komen, daarom is het ook nooit weggehaald. Het is nu één grote verroeste massa, waar je zelfs op mag klimmen. Hoewel ik dat niet heb gedaan, vond ik het wel heel imposant om te zien.
Zwemmen
Maar vooral dat helderblauwe water vond ik fantastisch, ik kon ernaar blijven kijken. Tijdens de boottocht heb ik er ook heerlijk in gezwommen. Van het strand naar de zee lopen is te zwaar voor me, maar vanuit het bootje in het water glijden ging prima. Al was het best diep. Het ging wel even door mijn hoofd: wat als er nu iets gebeurt? Wat dat betreft ben ik wel iets banger geworden. Maar ik ben heel blij dat mijn gezondheid me niet heeft tegengehouden om leuke dingen te doen. Ik heb me echt geen moment verveeld. Normaal als ik op vakantie ga, heb ik na een tijdje ook wel weer zin om naar huis te gaan. Dit keer had ik dat helemaal niet. Thuis is iedereen aan het jagen en haasten, op Zakynthos gaat alles veel langzamer. Misschien is dat ook meer mijn tempo nu, ik ben natuurlijk niet zo snel meer. We waren nog niet thuis of ik was al plannen aan het bedenken om in het najaar weer terug te gaan. En als ik dan tegen die tijd ook nog moeiteloos naar een terrasje zou kunnen lopen, ben ik een blij mens!’.