Catharina Ziekenhuis zoekt hartpatiënten met onbehandelbare pijn op de borst

Geschreven door

Helpt een ingebouwd apparaatje hartpatiënten met ernstige vernauwingen van de kransslagaders van hun pijn af? Die vraag staat centraal bij een zogenoemd dubbel blind wetenschappelijk onderzoek naar de werking van de neurostimulator. Het onderzoek wordt de komende jaren uitgevoerd in het Catharina Ziekenhuis, waar jaarlijks de meeste patiënten van Nederland met deze klachten worden gezien.

Tot anderhalf jaar geleden kregen patiënten met onbehandelbare pijn op de borst deze behandeling door verzekeraars vergoed. Maar omdat er te weinig wetenschappelijk onderzoek beschikbaar is over het nut van de behandeling, is de vergoeding stopgezet, ondanks goede ervaringen met deze behandeling de afgelopen jaren. Samen met anesthesioloog en pijnspecialist dr. Hans van Suijlekom nemen cardiologen dr. Inge Wijnbergen en dr. Koen Teeuwen van het Catharina Hart- en Vaatcentrum de handschoen nu op en starten een wetenschappelijk onderzoek om voor eens en voor altijd het antwoord te krijgen op die ene vraag: werkt een neurostimulator nu wel of niet?

Medicatie helpt niet

Uitbehandelde patiënten met vernauwingen van de kransslagaders, in medisch termen refractaire angina pectoris, hebben vaak hevige pijnklachten op de borst. Klachten die niet door medicatie of een behandeling – dotteren of bypass-operatie – kunnen worden weggenomen. Maar door het plaatsen van een elektrode tegen het ruggenmerg met een bijbehorend apparaatje kan de pijn mogelijk afnemen of zelfs helemaal verdwijnen. In het ziekenhuis wordt deze behandeling neurostimulatie genoemd.

Wetenschappelijk bewijs ontbreekt

Volgens Van Suijlekom gaat het om een groep van 400 tot 500 patiënten per jaar in Nederland. Zij komen in het nieuwe onderzoek in aanmerking voor neurostimulatie. “In het verleden hebben we die behandeling al bij enkele honderden patiënten uitgevoerd. Met succes. Maar wetenschappelijk bewijs ontbreekt. Daarom starten we nu een groot onderzoek om voor eens en voor altijd duidelijkheid te krijgen.”

De neurostimulator die in het lichaam wordt geïmplanteerd, stuurt via een kabeltje elektrische pulsen naar de elektrode die tegen het ruggenmerg is geplaatst. Die elektrische pulsen zorgen ervoor dat de kleine bloedvaatjes rondom het hart worden verwijd waardoor het hart beter wordt doorbloed. Door die betere doorbloeding krijgt het hart voldoende zuurstof waardoor er geen pijn meer optreedt en de patiënt zich beter kan inspannen waardoor de kwaliteit van leven verbetert.

Zoektocht naar 100 patiënten

Het ziekenhuis zoekt 100 patiënten bij wie een neurostimulator in de komende maanden kan worden geplaatst. Zij dragen het apparaat een jaar. “Het ene half jaar staat het apparaat uit, het andere half jaar aan. Wanneer de neurostimulator aan of uit staat, verschilt per patiënt en wordt ook niet met de patiënt gecommuniceerd,” verduidelijkt cardioloog dr. Inge Wijnbergen. “Ook de onderzoekers weten niet wanneer het apparaat werkt en wanneer niet. Alles om de onderzoeksgegevens niet te verstoren.”

Patiënten die denken voor deze behandeling in aanmerking te komen, kunnen contact opnemen met hun eigen cardioloog of huisarts voor een verwijzing naar het Catharina Hart- en Vaatcentrum.

Bron: Catharinaziekenhuis

Nu 3G blijft, komt er ook geen medische vrijstelling voor de coronapas

Geschreven door

Nu 2G van de baan is en 3G blijft, komt ook de in november aangekondigde vrijstelling van het coronatoegangsbewijs voor mensen die zich om medische redenen niet kunnen laten vaccineren tegen COVID-19 er niet. Die mensen moeten zich daarom blijven testen, blijkt uit navraag van NU.nl.

Dat is een grote teleurstelling voor Stichting Hartpatiënten Nederland. Die komt op voor deze betrekkelijk kleine groep gedupeerden.

De groep die in aanmerking zou komen voor een QR-code bestaat onder meer uit hart- en kankerpatiënten en mensen met een zeldzame prikallergie. Op basis van schattingen van artsen en medewerkers van de GGD gaat het om maximaal enkele duizenden mensen, aldus het ministerie van Volksgezondheid.

De voormalige minister van dat ministerie, Hugo de Jonge, maakte in november bekend dat deze mensen een tijdelijk verstrekte QR-code konden krijgen. Deze medische vrijstelling zou er dan binnen “enkele weken” komen.

Kort na deze aankondiging gingen de plannen voor 2G echter voor onbepaalde tijd de ijskast in, en daarmee ook de aangekondigde ontheffing op de coronapas. Donderdag stemde de Tweede Kamer tegen 2G, waarbij alleen gevaccineerden of mensen die zijn genezen van COVID-19 een geldige QR-code voor cultuur, evenementen, georganiseerde jeugdactiviteiten, horeca en sport krijgen.

‘Ook naar de testlocatie gaan is een belasting’

Bij het nog altijd geldende 3G komt de vrijstelling er niet. Dat is volgens het ministerie ook niet nodig, omdat mensen die zich om medische redenen niet kunnen laten vaccineren ook toegang kunnen krijgen op basis van een negatieve test, aldus een woordvoerder.

Maar daar maakt het kabinet zich er veel te makkelijk mee vanaf, vindt Stichting Hartpatiënten Nederland. “Deze mensen zijn vaak minder mobiel dan anderen, waardoor naar de testlocatie gaan voor hen óók een belasting is. Vaak willen ze alleen maar ergens een kopje koffie drinken of naar zwemles van hun kleinkinderen en niet naar bijvoorbeeld een concert waar twintigduizend mensen aanwezig zijn.”

Volgens het ministerie kan een kleine groep mensen die zich om medische redenen niet kan laten testen, binnenkort een ontheffing krijgen. Mensen die in aanmerking willen komen voor deze uitzondering, moeten dan via een arts aantonen dat zij hiervoor een medische reden hebben. De Rijksoverheid komt in het voorjaar met een website waarop mensen de aanvraag kunnen indienen.

Door: Lennart ’t Hart
Bron: Nu.nl

Hans Kazàn: De operatie van mijn aneurysma is een truc die ik niet snap

Geschreven door

Al twee keer eerder interviewden we Hans Kazàn: na zijn hartaanval en tijdens de lockdown in Spanje. Onlangs moest Hans plots een ingreep ondergaan na de ontdekking van een aneurysma. We spreken hem opnieuw: over die ervaring én over de prestigieuze prijs die hij van Nederlandse collega-goochelaars ontving.

Een paar weken na Hans’ operatie staat zijn agenda alweer stampvol. “Ja”, lacht Hans, “het is gewoon op volle kracht vooruit. Wat er precies gebeurd is? Ik was voor een algehele check in het ziekenhuis, om te zien of alles nog in orde was. Toen ontdekten de dokters een uitstulping van vier centimeter aan mijn aorta, een aneurysma. Het is een ballonnetje met een dunne wand aan je hoofdslagader, zo moet je je dat voorstellen. Als dat opgeblazen stuk scheurt of klapt, ben je binnen een half uurtje dood. Ik had er helemaal geen last of pijn van gehad. Het is een sluipmoordenaar, zo noem ik het. Het was bij toeval ontdekt en dat was echt GELUK met hoofdletters. Ik moest meteen geopereerd worden. Mijn reactie was in eerste instantie wat laconiek. Het was eind september en ik had geen tijd voor die ingreep. Ik moest nog van alles.”

Applaus

“Het is jouw lichaam”, zei de dokter, “maar laat je nu helpen, want het is gevaarlijk om langer met dat aneurysma rond te lopen. De operatie was uiteindelijk zo gepiept. Door een sneetje van een halve centimeter in de lies ging een slang naar binnen. Via die slang vond de operatie plaats. Waar die uitstulping zat, werd een stent geplaatst. Op de IC hoefde ik niet te liggen. De volgende ochtend voelde ik me prima. Toen mocht ik gewoon naar huis. De hele ingreep was een wonder. Onmogelijk te begrijpen. Mensen vragen mij vaak over trucs: hoe dan? Goocheltrucs zijn voor mij dagelijks werk, maar deze operatie snap ik na uitleg nog steeds niet. Applaus!”

Staatsloterij

“Eerlijk gezegd had ik als een huis tegen de operatie opgezien. Vooraf had ik een document van vijf tot zes pagina’s gekregen. Daarin stond dat het risico van de operatie bij mij zou liggen. Er is bij deze ingreep 10% kans dat je komt te overlijden. Zo’n feit is confronterend. 10% kans om de Staatsloterij te winnen is veel kans. En zo’n document moet je ondertekenen. Goede genade! ‘Ik moet afscheid nemen van Wendy’, dacht ik, ‘want misschien zie ik haar nooit meer terug.’ Je hebt echter geen keuze, wat moet je anders? Toen ik na de operatie wakker werd, vroeg een verpleegkundige of ik wat wilde eten. Alsof er niks gebeurd was. Op die snee van een halve centimeter zat een pleister. Ongelofelijk! Ik blijf het zeggen.”

“Na de operatie moest ik officieel rusten. Dat heb ik ook wel zo’n twee-drie dagen gedaan, enigszins. Net als na de hartaanval had ik geen zin om te blijven liggen. Je kunt jezelf blijven bezighouden met je kwaal, maar daar schiet je niks mee op, Als ik maar geen gekke dingen zou doen, daar ging het om. De marathon ging ik niet lopen. Ook moest ik wat uitkijken met vliegen, maar ik was snel onderweg naar Nederland, waar ik twee lezingen ging houden. Ja, hoe is het mogelijk!”

Verhalen los

“Ik ben echt heel blij met de goede afloop. Achteraf heb ik er op LinkedIn een post over geschreven. Uiteindelijk hadden 500.000 mensen het gelezen. Het aantal reacties was krankzinnig. Mijn mailbox zat propvol. Er kwamen vele verhalen los over aneurysma. Over mensen die hun naasten eraan hadden verloren. Het komt veel voor. Ook een fabrikant van stents benaderde me. In januari vindt er een congres plaats waarop meer aandacht voor deze aandoening zal zijn. Als het misgaat, is dat onverwachts, maar er zijn toch tekenen, signalen, waarop je bedacht kunt zijn. Waarschijnlijk ga ik naar dat congres.”

Fred Kaps Ring

Na de operatie wachtte Hans Kazàn een fijne verrassing. Hij kreeg een prestigieuze award uitgereikt door de International Brotherhood of Magicians. “Ja, de Fred Kaps Ring! Die prijs wordt heel onregelmatig uitgereikt. Op dezelfde dag ontving ik ook nog de gouden speld van de Nederlandse Magische Unie. Daar moet een aanleiding toe zijn. Wat in mijn geval de factoren waren? Ik had een voorwoord geschreven voor het boek met herinneringen aan de meestergoochelaar Kaps. Dat boek verscheen november 2020. Verder vonden de collega’s dat ik door de jaren heen veel heb gedaan om het goochelvak een goeie naam te bezorgen en om een nieuwe generatie illusionisten zoals Hans Klok en ook de jeugd te inspireren.”

Tekst: Mariëtte van Beek
Beeld: Hans Kazàn

Dit artikel verscheen in het HPNL magazine. Interesse? Vraag hier het HPNLmagazine aan.

HPNL stuurt noodkreet naar Ernst Kuipers

Geschreven door

Er is nog steeds geen duidelijkheid voor de groep gedupeerden, die wegens medische redenen niet gevaccineerd kunnen worden. Deze groep, die naar verwachting bestaat uit enkele duizenden mensen, worden hierdoor buitengesloten van de maatschappij. Wij stuurden hierover op 1 oktober 2021 al een noodkreet naar het Ministerie van VWS.

Op 17 november, inmiddels dus al meer dan 2 maanden geleden, kwam het heuglijke nieuws dat er gewerkt zou worden aan een vrijstellingsbewijs voor deze groep. Helaas is er sindsdien niets veranderd aan de situatie. Zeker gezien er vanaf nu weer wordt gewerkt met het Corona Toegangs Bewijs, is het cruciaal dat er een oplossing komt voor deze vergeten groep. Reden genoeg om nogmaals een noodkreet te sturen.

Benieuwd? Lees de brief hier!

Advertentievrij!

Geschreven door

We schudden u graag wakker in lockdowntijd door te stoppen met farma-gesponsorde reclames voor geneesmiddelen en nascholingen. Onze discussie hierover begon meer dan een eeuw geleden, toen het NTvG reclames had geplaatst voor het ‘versterkende’ stout-bier (D6444). Deze discussie werd snel beslist, maar die over geneesmiddelenreclame duurde veel langer. Het NTvG en farma waren voor hun voortbestaan aanvankelijk ook veel afhankelijker van elkaar dan nu.

Inmiddels gebruikt farma echter vooral andere marketingkanalen, en maken de advertentie-inkomsten nog slechts een kleine 10% van de NTvG-omzet uit. Daar komt bij dat betrouwbare en onafhankelijke informatievoorziening onder druk staat, en de houdbaarheid van de zorg op het spel staat. Daarmee is voor ons het moment voor belangenscheiding gekomen. We danken de farmaceutische bedrijven niettemin welgemeend van harte voor hun steun al die jaren.

‘Dit jaar gaan we de dialoog aan over de relatie tussen farma en arts’

We streven nu naar meer objectieve geneesmiddelinformatie. En dat kan. De succesvolle coronavaccins hebben hun weg heel snel gevonden. Zonder reclame, maar gewoon door de grote maatschappelijke vraag, onafhankelijke toetsing van het door farma geleverde effectiviteitsbewijs en onafhankelijke weging van de klinische relevantie daarvan. Zonder de reclame.

Dit jaar zullen we daarom vanuit ons Gezonde Zorg-initiatief onder meer de dialoog aangaan over een gezondere relatie tussen farma, arts en onderzoeker (B1883). Menno van Woerkom van het Instituut voor Verantwoord Medicijngebruik start ermee door uit te leggen langs welke wegen reclame ons (on)bewust beïnvloedt (D6557). De reactie van de brancheorganisatie voor farmaceutische bedrijven VIG geeft aan dat dialoog hoogstnodig is. We betwisten immers niet de rol van farma bij medicijnontwikkeling, maar wel die bij objectieve informatievoorziening.

Wilt u meer te weten komen over de verwevenheid van geneesmiddelreclame, wetenschap en zorg, dan raad ik u Het pijnstillerimperium aan, een boek over de van opiaten steenrijk geworden familie Sackler. Het is zowel een verslavende pageturner als een voorbeeld van pijnlijk onthullende onderzoeksjournalistiek. Maar we kunnen ervan leren. Zoals Frans de Waal toonde in zijn klassieke apenexperiment, zitten eerlijkheid en moraliteit immers in ons instinct. Zo kan transparantie over de effectiviteit van (nieuwe) behandelingen instinctief tot eerlijke zorgkeuzen leiden, ook bij geneesmiddelen. Ruim baan daarvoor dus. Onafhankelijke, betrouwbare informatie is het startpunt. Vanaf Nieuwjaar hoopt het NTvG daaraan met deze stap nog beter bij te dragen.

Bron: Ned Tijdschr Geneeskd. 2022;166:B1956

Voor het eerst in half jaar geen oversterfte meer

Geschreven door

In de tweede week van januari (week 2, 10 tot en met 16 januari 2022) overleden naar schatting 3 250 mensen. Dat zijn er ruim 100 minder dan verwacht. In de week ervoor overleden iets meer mensen dan verwacht (3 392). De sterfte onder 80-plussers en Wlz-zorggebruikers bleef ongeveer gelijk, die onder mensen jonger dan 80 jaar en de overige bevolking nam verder af. Dat meldt het CBS op basis van de voorlopige sterftecijfers per week.

Sinds de laatste week van 2021 is er geen oversterfte meer. Daarvoor lag de sterfte sinds begin augustus 2021 boven de verwachte sterfte en ook bijna elke week buiten het interval van gewoonlijke fluctuaties, zodat er sprake was van oversterfte.

In week 2 van 2022 registreerde het RIVM 50 overleden COVID-19-patiënten (stand 18 januari).

Sterfte bij Wlz-zorggebruikers lager dan verwacht

De sterfte bij mensen die zorg ontvingen in het kader van de Wet langdurige zorg (Wlz), zoals bewoners van verpleeghuizen en gehandicaptenzorginstellingen, bleef op basis van de schatting ongeveer gelijk in week 2. Er overleden ongeveer 1 200 Wlz-zorggebruikers, 100 minder dan verwacht. Sinds week 50 van 2021 (medio december) daalt de sterfte onder Wlz-zorggebruikers, sinds de laatste week van 2021 is er geen oversterfte meer.

De sterfte onder de overige bevolking nam op basis van de schatting verder af in week 2. Er overleden ongeveer 2 050 mensen van de overige bevolking, ongeveer gelijk aan het verwachte aantal overledenen voor week 2. Ook onder deze groep daalt de sterfte sinds week 50 van 2021. Sinds de eerste week van 2022 is er geen oversterfte meer.

Sterfte in alle leeftijdsgroepen rond verwachte niveau

De daling van de sterfte in de afgelopen weken is met name zichtbaar onder 80-plussers, maar in week 2 is de sterfte gelijk gebleven. Er overleden naar schatting 1 850 mensen van 80 jaar en ouder. Dat zijn er ruim 100 minder dan verwacht voor deze periode. Sinds week 49 daalt de sterfte in deze leeftijdsgroep. Sinds de laatste week van 2021 is er geen oversterfte meer.

Onder mensen van 65 tot 80 jaar overleden in week 2 naar schatting 1 000 mensen, ongeveer evenveel als verwacht. Ook in deze leeftijdsgroep daalde de sterfte sinds week 49, maar in de laatste weken van 2021 bleef de sterfte ongeveer gelijk. Begin 2022 daalde de sterfte in deze leeftijdsgroep weer verder. In week 2 is er geen oversterfte meer onder mensen van 65 tot 80 jaar.

Onder mensen jonger dan 65 jaar was de sterfte in week 2 naar schatting 400, ongeveer evenveel als verwacht. Ook in deze leeftijdsgroep is een daling te zien en is er in week 2 geen oversterfte meer.

Sterfte aan COVID-19 tot en met augustus bekend

De cijfers over de (over)sterfte zijn gebaseerd op de berichten over het aantal overledenen die het CBS dagelijks van gemeenten ontvangt. Deze berichten bevatten geen informatie over de doodsoorzaak. Die informatie ontvangt het CBS later via een doodsoorzakenverklaring. Voor alle overledenen tot en met augustus 2021 is de doodsoorzaak bekend. Volgens deze cijfers overleden 32 054 mensen aan COVID-19 van maart 2020 tot en met augustus 2021, zoals het CBS op 3 januari 2022 publiceerde.

Informatiebronnen RIVM

Het RIVM heeft tot nu toe 21 164 overleden COVID-19-patiënten geregistreerd, waarvan 18 047 tot en met augustus 2021 (stand 18 januari 2022). Het RIVM ontvangt dagelijks meldingen van overleden COVID-19-patiënten vanuit de GGD’s. Omdat mogelijk niet alle mensen met COVID-19 zich laten testen, er geen meldingsplicht geldt voor overlijden aan COVID-19 en de registratie soms wat langer duurt, zijn de werkelijke aantallen overleden COVID-19-patiënten in Nederland hoger.

Bron: www.cbs.nl

“Werken met magneetstralen is gezonder” 

Geschreven door

Kak Khee Yeung is vaatchirurg in het Amsterdam UMC en doet daarnaast onder meer onderzoek naar aorta aneurysma. In iedere editie van HPNLmagazine houdt ze ons op de hoogte over haar werk en de nieuwste ontwikkelingen binnen haar vakgebied. Dit keer vertelt ze over magneetstralen.

Op welke manier wordt straling nu gebruikt bij hartpatiënten?

“Momenteel worden veel behandelingen, zoals hartkatheterisaties en aneurysma-operaties, gedaan onder röntgenstraling. Die vorm van straling is helaas kankerverwekkend. Voor een patiënt die hier incidenteel een keer aan wordt blootgesteld is het waarschijnlijk niet zo schadelijk, maar bij meerdere behandelingen kan het alles bij elkaar opgeteld toch veel zijn. Dat willen we natuurlijk niet: want je behandelt niet de ene ziekte om er een ander voor terug te krijgen. Om te voorkomen dat dokters kanker krijgen, dragen we tijdens de behandelingen loodschorten die de straling tegenhouden, maar die zijn extreem zwaar. Soms ben je wel twaalf uur aan het opereren met een schort van een paar kilo. Niet voor niets hebben veel cardiologen, vaatchirurgen en radiologen last van doorgezakte wervels. En aangezien je je hoofd niet goed kunt beschermen, krijgen veel dokters hersentumoren of oogkanker.”

(meer…)

Niet de overgang, maar ernstig hartfalen

Geschreven door

Je hebt nog vijf jaar te leven, kreeg Norma Pothof (48) drie jaar terug te horen. In het ziekenhuis ontdekten artsen dat ze ernstig hartfalen en maar twintig procent pompkracht heeft. Norma is geboren met een genetische afwijking aan haar hart, maar daar wist ze tot haar vijfenveertigste niks van.

Rond haar drieënveertigste kreeg Norma vage klachten. Hiermee ging ze meerdere keren naar de huisarts. Stress, een burn-out of de overgang: daar kwamen de klachten volgens hem vandaan. Hoewel Norma de symptomen zelf maar raar vond, vertrouwde ze op haar huisarts. Toch werden haar klachten alleen maar erger. “Het kwam steeds vaker voor dat ik ineens duizelig werd en echt even moest gaan zitten. Als ik opstond van mijn bureau om koffie te halen bijvoorbeeld. Dan liep ik haast over de gang te zwalken. Het was een raar soort duizeligheid. Op een gegeven moment ging ik met collega’s een stuk lopen en voelde ik me echt helemaal niet goed. Ik begon heel erg te zweten, had last van mijn nek, was duizelig… Toen ik de volgende dag op de fiets zat en halverwege moest afstappen omdat het niet meer ging, gingen er nog meer belletjes rinkelen.”

Hartfalen

Nog steeds klonken in Norma’s hoofd echter de woorden van haar huisarts door, namelijk dat het met de overgang te maken had. Ze wachtte af. Tot ze op een dag wakker werd en het écht niet meer ging. “Ik had een veel te hoge hartslag en mijn hart ging als een gek tekeer. Ik zweette en had onderin mijn nek veel pijn. Ik belde 112, want ik vertrouwde het niet meer. In het ziekenhuis kreeg ik, na meerdere onderzoeken, te horen: is dat je gezin op de gang? Ik knikte. Vervolgens wilden de artsen eerst met mij praten en later met mij en mijn gezin. O, en of ik iets wilde drinken. Toen ik bevestigde, zei de verpleegster tegen me: één glaasje dan, want met hartfalen moet je niet teveel drinken. Dat was hoe ik hoorde dat ik hartfalen had.”

Vijf jaar

Vanaf dat moment heerste er pure paniek. Norma dacht dat ze dood zou gaan. Ze was ontzettend bang. Boos ook. Ze dacht aan hoe ze altijd zo hard gewerkt had en zo weinig genoten. En dan zou dit ineens het einde van haar leven zijn? “Ik kreeg een familiegesprek en de mededeling was dat ik nog maar vijf jaar had. Dat betekende dat ik mijn vijftigste nog niet eens zou halen. De ene week zit je nog leuk op je werk en ineens is je hele leven anders. Dat was totaal niet de planning. Ik ben uiteindelijk overgeplaatst naar het Erasmus MC. Vanaf daar ging het beter. Ik kreeg een ICD en heb veel geleerd over wat ik nu precies heb en wat dat betekende voor hoe ik mijn leven kende. Hoe dan ook was het allemaal echt wel heel heftig. Ik dacht ook regelmatig: wat als ik ergens loop en ineens een hartstilstand krijg?”

Angst

Het eerste halfjaar regeerde de angst. Norma ging niet meer alleen naar buiten. Ze was te bang dat er iets zou gebeuren. Terug naar haar werk ging ook niet. Ze werkte in een bedrijf met veel magneten en daarnaast was het een erg stressvolle baan; dat lukte niet meer. Ze was honderd procent afgekeurd. Autorijden in haar eentje vond ze doodeng. Net als zoveel dingen. Maar op een gegeven moment ging de knop om. Zo kon ze niet leven. “Ik zei tegen mezelf: we gaan niet meer in een hoekje op de bank zitten kniezen, hoe lang ik dan ook nog mag hebben. Dat is me gelukt, mede door de enorme steun van een vriendin van mij. Samen zijn we gaan sporten, wandelen, afvallen en heel gezond gaan eten. Ik doe nu, ondanks dat ik maar twintig procent pompkracht heb, vrijwel alles wat ik hiervoor ook deed.”

Relativeren

Norma knokt om zo gezond mogelijk te blijven. Ze beseft dat ze nooit meer helemaal gezond zal worden, maar ze doet alles wat binnen haar macht ligt. “Mijn pompkracht zal volgens de cardioloog niet meer verbeteren. Toch heeft hij me laatst wel verteld dat ze proberen me tien jaar stabiel te houden. Dat was eerst vijf, dus ik heb al vijf jaar gewonnen. Natuurlijk is het horen van zo’n perspectief een klap in je gezicht. Over tien jaar ben ik tenslotte alsnog maar achtenvijftig. Ik heb door de jaren heen echter wel geleerd om te relativeren. Ik probeer me niet meer zo te focussen op de cijfertjes, want dat leidt af van hoe ik mijn leven leid.”

Openheid

Desondanks denkt Norma iedere dag aan de dood. Daar is ze eerlijk in. Is ze aan het wandelen met haar hond in het bos, kiest ze bewust routes waar meer mensen lopen. “Eerder was ik door het bos gaan wandelen, maar nu ben ik bang dat er iets gebeurt en ze me pas over twee dagen vinden. Ja, dat houdt me bezig. Maar ik vind dat die gedachten er ook mogen zijn; ik word er niet depressief van en sta nog steeds positief in het leven. Er zijn door dit alles juist ook mooie dingen ontstaan. Ik ben veel meer gaan genieten van het kleine. Ook laat ik mensen vaker weten dat ik ze waardeer en van ze hou. Ik ben opener geworden in het uiten van mijn emoties. Met mijn man en twee kinderen kan ik nu hele fijne en veel diepere gesprekken voeren. We zijn heel open tegen elkaar en maken extra tijd voor elkaar vrij. Dat vind ik heel bijzonder.”

Waarom het interview met Norma?

Wij bieden de ruimte om bijzondere verhalen te delen. Ieder van ons kent de angst die je misschien hebt doorgemaakt. De moeite die het soms kost om het te accepteren. Stuur je eigen verhaal in en wij publiceren het op onze website of nodigen je uit voor een interview.

Tekst: Laura van Horik
Beeld: Norma Pothof

Dit artikel verscheen in het HPNL magazine. Interesse? Vraag hier het HPNLmagazine aan.

“Door het hart van mijn vader ben ik ook voor mijn lijf gaan zorgen”

Geschreven door

De gezondheid van haar vader was voor Brenda van Graefschepe (37) een echte eyeopener. Doordat het slecht met zijn hart ging, besefte Brenda dat er ook bij haarzelf iets moest veranderen. In een paar jaar tijd transformeerde zij van een niet sportief persoon in een hardloopcoach voor anderen.

Toen Brenda nog maar een jaar of vier was, kon haar vader weinig meer. Hij had geen puf om te spelen met zijn kinderen en alles was al snel te zwaar. Hij moest een bypassoperatie ondergaan. Deze ging gelukkig goed en hoewel hij daardoor dagelijks medicijnen slikte, kon hij weer doen en laten wat hij wilde. Tot drieënhalf jaar geleden. “Ineens was mijn vader weer heel snel moe en was zijn werk te zwaar. Eenmaal bij de dokter bleek dat de aderen rond zijn hart opnieuw waren dichtgeslibd. Daar had hij veel last van. Hij moest geopereerd worden, maar dat lukte niet. Zijn aderen waren dertig jaar geleden tenslotte al hartstikke broos en dat was er door de jaren heen niet beter op geworden.”

(meer…)

Amerikaanse chirurgen transplanteren voor het eerst varkenshart bij mens

Geschreven door

Voor het eerst in de geschiedenis is succesvol een hart van een genetisch aangepast varken getransplanteerd naar een mens. De operatie vond plaats in een ziekenhuis in de Amerikaanse stad Baltimore, meldt The New York Times maandag.

De krant spreekt over een medische primeur die hoop biedt voor honderdduizenden patiënten met falende organen. De doorbraak kan leiden tot voorraden dierlijke organen voor transplantatie bij menselijke patiënten.

Lees hier verder: www.nu.nl