Acteur en presentator Bas Muijs (46), vooral bekend als Stefano Sanders in Goede tijden, slechte tijden, overleefde afgelopen december een zware hartaanval. Hij is dankbaar dat hij er nog is voor zijn kinderen én hij staat weer op de filmset.
Wat gebeurde er in december precies?
Op een dinsdagnacht werd ik wakker van heftige pijn onder mijn longen, in de maagstreek. Ik dacht wat last te hebben van zuur in de slokdarm. Ik nam een Rennie en klaar. Een paar dagen later ging ik op de fiets mijn kinderen van school halen. Ik kreeg zo’n pijn op de borst dat ik bijna van mijn fiets viel. Toen gingen alle alarmbellen af. In het ziekenhuis wezen mijn bloedwaarden uit dat ik een hartaanval had gehad. Ik geloofde het niet. De uitslag moest van iemand anders zijn. Toch was het echt zo. Feitelijk had ik twee hartaanvallen gehad. Die dinsdagnacht was er ook eentje geweest. Ik had toen geluk gehad, omdat een bloedpropje was losgeschoten en ik weer lucht kreeg. De verlichting had dus niets met de Rennie van doen gehad.
En toen?
Mijn ziekenhuisopname viel in coronatijd en de IC was vol. Ik zou een paar weken moeten wachten op een operatie, want zonder IC-plek beginnen de chirurgen niet aan een risicovolle ingreep. Daar lag ik met slangen aan de monitor. Uiteindelijk heb ik maar zes dagen op de operatie gewacht. Er kwam acuut plek vrij op de IC. Waarschijnlijk was er iemand overleden. Tijdens een openhartoperatie kreeg ik vier bypasses. Met Kerstmis was ik weer bij de familie.
Hoe verliep de revalidatie?
Die begon direct met de fysiotherapeut in het ziekenhuis in Leiden. We gaan een trap oplopen, zei hij. Ik lachte. Dat kan niet, dacht ik. Uiteindelijk is zelfs een tweede trap nog gelukt. Met de beweging vergroot je de kleine aders die daarmee de functie van de slagaders krijgen. Het is nodig, maar het is zo zwaar. Je kotst van de pijn in je bovenlichaam. Het komt nooit meer goed, dat gaat dan door je heen. De vaatchirurg, Dr. de Weger, had gezegd dat hij na zes dagen nog even een balletje zou komen overschieten. Ik dacht dat de man gek was geworden. Hij kwam terug met bal en het spelen lukte. Mentaal was dat zo belangrijk, ik kreeg meer zelfvertrouwen. Die vaatchirurg heeft mijn leven gered. De dagelijkse dingen kon ik redelijk snel weer doen, op werk- en sportgebied ging het herstel langzamer.
Hoe is het nu?
Ik ben inmiddels bijna 100% terug. Ik doe weer aan racefietsen, hardlopen en voetballen. Ik sta ook weer op de set van Goede tijden, slechte tijden. De maandag na mijn ziekenhuisopname zou het filmen beginnen. De producent schrok zich rot toen ik hem belde over mijn hartaanval. Het is een dure operatie om het script om te schrijven. Niemand heeft het me kwalijk genomen. Ik kreeg zelfs de garantie dat ik terug kon komen als ik ooit weer wilde. Die verzekering gaf ook de kracht om keihard aan mijn herstel te werken. Het was een niet vanzelfsprekende opsteker van de werkgever.
Ben je anders gaan leven? Eet je bijvoorbeeld anders?
Met drie kinderen is de agenda nog altijd vol. Voeding is wel wat anders geworden. We eten nog minder vlees dan we al deden. Ook gebruik ik minder koolhydraten. Ik was geneigd met meer sport meer koolhydraten te gaan nemen. Na het sporten nog een bord pasta te nemen bijvoorbeeld. De diëtiste gaf aan dat dat niet zo verstandig is. Je gaat slapen met al die verorberde energie en die zet zich om in suiker en vetten, aan de binnenkant van de vaten. Dat advies opvolgen lukt aardig. Het gebeurt maar weinig meer dat ik ‘s avonds laat, na het werk, een hamburger snack.
Dé clichévraag: kijk je nu anders tegen het leven aan?
Nee en ja. Nee, omdat ik niet veel tijd heb daarover te mijmeren. Ja, er zijn wel momenten. We gingen onlangs met het hele gezin in Leiden met een fluisterboot varen. Toen kwam plots het besef dat het zo bijzonder is dat ik nog zoiets met mijn gezin kan beleven. Ik had in een kist kunnen liggen. Potverdorie. Vooral voor de kinderen (van 2, 5 en 7) is het goed, dat ze nog een vader hebben. Ik had er niks van gemerkt. Het volgende moment hangt er een kind over de reling en is de overpeinzing over.
Heb je tips voor andere hartpatiënten?
Pak jezelf stevig aan! Iedereen in je omgeving zegt je het rustig aan te doen, maar flink bewegen, ondanks de pijn, betekent dat je weer sneller op eigen benen staat. Stel ook niks uit! Is er iets dat je graag had willen doen? Die ene droomvakantie of iets anders? Heb je het geld ervoor? Doe het dan nu en geniet. Wellicht is het over een paar jaar niet meer mogelijk.
Tekst: Mariëtte van Beek
Beeld: Bas Muijs
Dit artikel verscheen eerder in het HPNLmagazine.