Boosheid als leermeester

Boosheid heeft vaak een negatieve klank en we willen er meestal liever niet mee te maken hebben. Je hoort jezelf of anderen boosheid vaak ontkennen. 'Ik ben niet boos, ik ben verdrietig of teleurgesteld.'

 

Als een ander boos op ons is, voelen we ons niet geliefd en als we zelf boos zijn, kan dat leiden tot een schuldgevoel of gevoel van falen, vooral als we het pad van Zelfontwikkeling (willen) bewandelen.

 

Boosheid is echter een emotie die er mag zijn, net als alle andere emoties, zoals bijvoorbeeld verdriet, vreugde en angst. Ieder van ons heeft deze emoties in zich.

 

Natuurlijk is het fantastisch als we zodanig in het leven staan dat emoties ons niet meer uit het evenwicht brengen, omdat we het totale leven en elke situatie volledig accepteren zoals deze zich voor doet. Dan ontkennen we de boosheid niet, hij is er gewoon niet. 

Totdat we dat stadium bereikt hebben is het goed om met aandacht naar onze boosheid of irritatie te kijken. Omarm uw boosheid, het heeft u iets te melden en wel iets over onszelf en niet, zoals we meestal denken, over de degene die ons 'boos gemaakt heeft'. Die ander maakt ons niet boos, hij of zij raakt een gevoelig punt in ons, iets wat ons zodanig raakt dat we irritatie, boosheid of zelfs woede voelen.

 

Als we ons ervan bewust worden dat onze emoties alleen iets te melden hebben over onze eigen groeimogelijkheden, zijn we een hele grote stap verder. 

Hier geldt echter niet het 'fake-it-until-you-make-it-principe'. We moeten vooral niet gaan oefenen in het ontkennen en het niet laten blijken van onze emoties, in de hoop dat we daarmee vanzelf deze emoties kwijtraken. 

Als u uw boosheid niet uit, geeft dit een heel onplezierig gevoel. Volgens de Chinese geneeskunst wordt u er zelfs behoorlijk ziek van. In woede uitbarsten is echter ook niet de beste oplossing.

Wat dan wel? Hoe kunnen we er dan beter mee om leren gaan? Is het dan verkeerd om boos te worden?

 

Om met de laatste vraag te beginnen, het is zeker niet verkeerd om boos te worden, we hebben reeds geconcludeerd dat elke emotie er mag zijn, het wordt pas vervelend als we in die emoties blijven hangen. 

Boosheid kan ons op het moment zelf, helpen om in onze kracht te staan, om onze grenzen aan te geven. Het kan ons zelfs letterlijk fysiek sterker maken als dat nodig zou zijn. Denk aan het voorbeeld van een moeder die een auto kan optillen als haar kind eronder ligt.

De boosheid zorgt er op deze momenten voor dat we onze belemmerende gedachten even vergeten. Dat we te angstig zijn om onze grenzen aan te geven, of te zwak om een grote krachtsinspanning te kunnen verrichten.

 

Als we uiteindelijk voldoende van onszelf houden en vertrouwen dat alles wat er gebeurt  een reden heeft en in het Grote Plan past, hebben we geen last meer van onze boosheid. Tot die tijd moeten we een leerperiode door.

We komen stapsgewijs dichterbij dat doel, door ons af te vragen waar de boosheid of irritatie vandaan komt, bij woede kan dat vaak pas achteraf, omdat u dan de mogelijkheid om na te denken meestal even kwijt bent. Doe figuurlijk een stapje achteruit en probeer te overzien wat er gebeurt, of achteraf, wat er is gebeurd. Vaak gaat het om iets wat we van de ander verwachten, bijvoorbeeld respect of begrip voor onze wensen. Dit kan dan betekenen dat we onszelf (nog) meer mogen respecteren, of dat we inzien dat onze wensen niet reëel zijn.

 

HARTelijke groet,

 

Jan Chin

 

Ik nodig u uit om opmerkingen, suggesteies en vragen te mailen naar jchin@hartpatienten.nl

 

Deze column verscheen eerder in HartbrugMagazine 2018-01