Bewustwording

Steeds weer valt me op hoe graag mensen meewerken aan een interview voor het Hartbrug Magazine. Hartverwarmend, inderdaad. Het magazine heeft een plek gevonden in zorgend Nederland. En Hartpatiënten Nederland behoeft bij niemand een introductie: onze belangenorganisatie is een bekend begrip.

Tegelijkertijd geniet onze website Hartgenoten.nl een steeds groeiende populariteit. Steeds meer mensen vinden hun weg naar dit lotgenotencontact, hoewel wat ons betreft het aantal aanmeldingen wat omhoog mag. Aanmelden betekent immers dat je kunt meepraten, meeschrijven in dit geval, je eigen ervaringen met anderen kunt delen. Of gewoon de laatste mop publiceren, want die rubriek is ongelooflijk druk bezocht!

Voor dit magazine sprak ik met mensen die ieder op hun eigen manier te maken hebben gehad met transplantaties. De een kreeg een nieuw hart, de ander regelt dat mensen nieuwe organen kunnen krijgen. Wat mij opviel is vooral de gedrevenheid waarmee deze mensen spreken over zaken als orgaandonorregistratie. Voor hun is dat geen vrijblijvende zaak, die je af kunt doen met een schouderophalen of wegzappen. Voor hen is het een zaak van leven en dood.

Beiden benadrukken niet alleen het belang van je laten registreren als orgaandonor. Wat minstens net zo belangrijk is: je moet dit bespreken in je gezin, met je familieleden, desnoods aan de keukentafel. Je moet duidelijk laten weten wat je beslissing hierin is. Anders komt de vraag op een wel zeer ongewenst moment. Een moment waarop de nabestaanden wel wat anders aan hun hoofd hebben, waarin het verdriet erg groot is, de irritatie om zo’n vraag naar orgaandonatie snel omhoog komt en het antwoord al even snel ‘nee’ is. Om ervan af te zijn. Of omdat je zo’n vraag nu eenmaal niet met ja kunt beantwoorden op zo’n moeilijk moment.

Bewustwording vooraf is daarom heel erg belangrijk. Dat benadrukken beide geïnterviewden in dit magazine. Neem tijdig een beslissing of je wel of geen orgaandonor wilt worden. Bewustwording voorkomt dat nabestaanden zich direct na de dood van een dierbare overvallen voelen door de vraag naar organen. Als iedereen daar bij leven al goed van doordrongen is, en het vooral met elkaar bespreekt, wordt de vraag op het moeilijkste moment in het leven van de nabestaanden minder pijnlijk, maar wellicht juist een hele normale en voor de hand liggende vraag.

Deze bewustwording kan voorkomen dat mensen op wachtlijsten voor organen blijven sterven. Dat zijn er nu honderden per jaar. Ieder van ons zou daarin de verantwoording moeten nemen. Als we kunnen helpen, waarom zouden we het dan niet doen?

Column door: Henri Haenen