Bevoorrecht

Inmiddels is het alweer oktober en heeft de herfst zijn intrede gedaan. Ik hoop dat u terugkijkt op een fijne zomerperiode.

Helaas was mijn afsluiting van de zomerperiode niet zo prettig. Onlangs kreeg mijn 84-jarige oma (waarmee ik een heel goede band heb) plotseling de diagnose borstkanker. Ik vind het erg dat mensen zoiets nog mee moeten maken op zo’n leeftijd. Nu kunnen we alleen maar hopen dat de verdere behandeling enigszins mee zal vallen, maar dat is afwachten.

Dezelfde dag dat we dit nieuws vernamen, kreeg ik nog ander vreselijk nieuws. Heel Facebook en het nieuws stonden er vol mee, en het kwam als een donderslag bij heldere hemel. Een kennis was door een misdrijf om het leven gekomen. Het gaat om de 40-jarige Sarah, die ik kende als een superlieve, enthousiaste, vrolijke en positieve vrouw. Hoe kan iemand haar nu iets aan willen doen?! Wat er direct door mij heen ging, is het nieuws dat ze enkele weken ervoor enthousiast had verteld, toen we met ons vaste groepje genoten van een festival in België dat we elk jaar samen bezoeken. Die lieve Sarah was namelijk zwanger. Het was nog pril, maar het gaat toch om een leven. Twee zielen, in één klap beroofd van het leven. Ik kan dit nog steeds niet bevatten. Het verhaal kwam al snel in Opsporing Verzocht en Hart van Nederland. Normaal zijn die uitzendingen een beetje een ‘ver van m’n bed show’, maar opeens komt het dan heel dichtbij. Heel bizar. Inmiddels hebben we op een waardige manier afscheid genomen van Sarah, maar de zaak is voorlopig nog niet gesloten. Het is te hopen dat er snel meer duidelijkheid komt hierover.

Dat jonge leventje dat abrupt werd beëindigd, eigenlijk al voordat het een echt leven werd, zette me aan het denken, net als de dood van de moeder en de ziekte van mijn oma. Bij dergelijke situaties ga je dingen relativeren. Door dit soort belevingen realiseer ik mij altijd weer hoe ontzettend bevoorrecht ik ben. Alleen al het feit dat ik in Nederland geboren ben, is naar mijn mening een voorrecht.

84 jaar, 40 jaar, en een ongeboren kind. Allemaal verschrikkelijk. Maar het raakt me echt in mijn hart als kinderen geen waardig leven gegund is. Dit is helaas ook vaak het geval bij hartpatiëntjes in kansarme landen. Zoals u wellicht weet hebben wij een Fonds Buitenlandse Kinderen. Vanuit dit fonds hebben wij al vele leventjes gered, en ik hoop dat het er nog veel meer worden. Dit kunnen wij dankzij uw steun! In de bijgevoegde brief leest u hier meer over. Ook vindt u meer informatie over dit fonds op www.hartpatienten.nl, als u onder het kopje ‘Help je mee?’ kiest voor Fonds Buitenlandse Kinderen. Ik hoop dat die kinderen weer kunnen rekenen op uw steun, waarvoor ik u bij voorbaat van harte dank.

Column door: Marly van Overveld