Samenwerking UMCG en UMCU voor patiënten met aangeboren hartafwijkingen

Geschreven door

​De (kinder)hartchirurgische afdelingen van de Universitaire Medische Centra van Groningen en Utrecht gaan samenwerken in de zorg voor kinderen en volwassenen met aangeboren (congenitale) hartafwijkingen. Het samenwerkingsverband van het UMCG en UMCU is gericht op het tot stand brengen van een multidisciplinair centrum voor congenitale hartafwijkingen op twee volwaardige locaties, met behoud van eigen identiteit. Het samenbrengen van de expertise van beide centra geeft een extra impuls tot betere kwaliteit van zorg voor patiënten met deze weinig voorkomende  aandoeningen en waarborgt ook de beschikbaarheid van deze zorg in beide regio’s. 
 
De chirurgische behandeling van kinderen met aangeboren hartafwijkingen is hoog complexe zorg die om deze reden in Nederland geconcentreerd is in een beperkt aantal academische ziekenhuizen. Door het vormen van één chirurgische afdeling voor aangeboren hartafwijkingen op twee locaties worden de  behandelaars samengebracht onder één gezamenlijke leiding. Elke patiënt krijgt zorg op maat, georganiseerd door het gezamenlijke team. Uitgangspunt daarbij is dat de zorg in één keten, voor alle leeftijdscategorieën, is afgestemd waarbij de zorg zo dicht mogelijk bij de patiënt wordt aangeboden.
 
In de eerste fase van de samenwerking wordt geïnvesteerd in het op elkaar afstemmen van de zorgketens en het eenduidig maken van alle processen. Ook worden enkele complexe en zeldzame procedures geconcentreerd in één van beide UMC’s, zoals kinder-long-transplantaties en hart-long-transplantaties in het UMCG en Norwoodoperaties voor het hypoplastische linker-hart syndroom in het UMCU.
 
In (de loop van) 2017 houden de beide huizen een eerste gezamenlijk congres over de zorg voor patiënten met een aangeboren hartafwijking.
 
Bron: UMCG.nl

Hartkwalen brengen genen in de war met mogelijk hartfalen tot gevolg

Geschreven door

Hartkwalen kunnen ervoor zorgen dat de genen in de hartcellen in de war geraken en de cellen terugkatapulteren naar de staat waarin ze zich voor de geboorte bevonden. Dat zorgt voor een aangroei van de spiermassa en levert ernstige problemen op voor de werking van het hart, met mogelijk hartfalen tot gevolg. Dat mechanisme werd blootgelegd door onderzoekers van de KU Leuven, het Britse Babraham Institute, de Universiteit van Oslo en het Zweedse Karolinska Institute.
 
“Het hart heeft een groot aanpassingsvermogen. Zo begint het bij sportinspanningen of tijdens een zwangerschap spontaan harder te pompen. Als gevolg van die verhoogde activiteit groeien de hartspiercellen. De wand van de hartspier wordt daardoor dikker of hypertroof”, legt professor Llewelyn Roderick uit. “Maar die harthypertrofie kan ook optreden bij hartziekten, zoals een hoge bloeddruk of een vernauwde hartklep. In dat geval is die dikkere spierwand gevaarlijk en kan hij leiden tot hartritmestoornissen, hartfalen of zelfs een plotse hartstilstand.” De wetenschappers zochten nu uit waarom deze tweede vorm van harthypertrofie wel gevaarlijk is en de eerste helemaal niet.
 
Embryonale status
 
Elke cel van het menselijk lichaam beschikt over een volledige set genen. Afhankelijk van welke genen als het ware ‘aan’ gezet worden of tot expressie komen, vervult de cel een andere functie in het lichaam. Vergelijk het met koken: alle ingrediënten in de keuken zijn aanwezig, maar afhankelijk van het beoogde gerecht worden sommige gebruikt en andere niet. Het aan- en uitschakelen van genen in een cel gebeurt door zogenaamde ‘epigenetische merkers’.
 
“Naarmate het hart zich ontwikkelt, worden andere genen geactiveerd. Vóór de geboorte komen in de hartcellen andere genen tot expressie dan later in het leven. Bij een harthypertrofie door ziekte keren ‘volwassen’ spiercellen terug naar de embryonale status: bepaalde genen die na de geboorte een leven lang ‘uit’ staan, worden plots ‘aan’ gezet. Dat is nefast voor het functioneren van het volwassen hart”, aldus Bernard Thienpont.
 
De onderzoekers kwamen er nu achter dat de epigenetische merkers die ervoor zorgen dat de foetale genen ‘uit’ blijven staan, verloren gaan door harthypertrofie als gevolg van ziekte. Ze bestudeerden het proces eerst bij knaagdieren en konden nadien dezelfde moleculaire veranderingen vaststellen bij patiënten met harthypertrofie.
 
Nu men begrijpt hoe harthypertrofie als gevolg van een hartkwaal ontstaat, kan er ook een gerichte therapie gezocht worden. De eerste resultaten van een behandeling bij knaagdieren waren alvast veelbelovend: de onderzoekers slaagden erin de ontwikkeling van harthypertrofie te blokkeren en de functie van het hart op peil te houden. Een epigenetische behandeling van pathologische harthypertrofie bij mensen is nog toekomstmuziek. Het verdere onderzoek hiernaar wordt momenteel geleid door de Britse professor Llewelyn Roderick vanuit de KU Leuven.
 
Bron: KU Leuven

 

Gojibes: lekker, maar verwacht er geen wonderen van

Geschreven door

Als je internet moet geloven, helpen gojibessen bij het afvallen en vertragen ze de ouderdom. Ze zouden zelfs goed zijn voor het humeur en het libido. Het klinkt te mooi om waar te zijn en is allemaal niet wetenschappelijk onderbouwd.
Niet kopen dus? Die keuze moet u zelf maken. Gojibessen zijn wel rijk aan vitamines, mineralen en antioxidanten, maar dat geldt voor meer fruitsoorten.
Deze kleine, ovale, rode bessen  kunnen bijdragen aan de variatie in de voeding en zijn ook lekker, bijvoorbeeld door de muesli of over een salade. Maar er is één groot nadeel: ze zijn heel prijzig. Gunstiger geprijsde alternatieven zijn gedroogde cranberries en blauwe bessen uit de diepvries.