Pfff, wèg met de stress… Nu DE LENTE lonkt!

Geschreven door

 

ROERMOND – Eurocrisis, noodfonds, reddingspakket, recessie, omvallende banken, toenemende werkloosheid…

Begrippen als deze staan inmiddels bij velen model voor een soort maatschappelijke moedeloosheid. Het is zoiets als krampachtig op je tenen achteruit lopen. Een situatie, die we in onze hoogconjunctuur van de afgelopen decennia niet echt gewend meer waren.

 

Het week in week uit, soms dagelijks, via de nieuwskanalen worden geconfronteerd met sombere berichten van de euromarkt, blijkt veel stress te veroorzaken bij mensen. Dat signaleren psychologen inmiddels in hun dagelijkse praktijk.

 

Heb ik straks nog wel werk? Of word ik vervroegd de laan uitgestuurd? Hoe is
mijn financiële situatie? Wat blijft er over van mijn pensioen…? Hoe en waarop moet ik besparen? Kan ik in mijn koophuis blijven wonen? Of, hoe betaal ik de huur?

 

Wèg is de relatieve ontspanning. Verdreven door de spanning. Negatieve stress dus. Vooral als die lang aanhoudt blijkt het een opmaat naar allerlei gezondheidsellende, zoals bijvoorbeeld overspannenheid, burn-out, bloeddrukproblemen en hartklachten.

Maar gelukkig – even een rustmomentje in dit verhaal – er is een niet te beïnvloeden lichtpuntje: de Lente komt eraan! Het Voorjaar lonkt.

Beter weer, een vrolijker zicht op de omgeving, meer mogelijkheden om naar buiten te gaan. Krokussen en narcissen in de verschraalde bloemperken, ontluikende bloesem aan de bomen, de eerste jonge dieren dartelen in de wei. Het klinkt wel erg clichématig, maar velen zien inmiddels verlangend uit naar dergelijke, bijna banale zekerheden. Wij hebben zo’n periode met enig perspectief nodig. Het begin van ontkiemend leven revitaliseert ons en versterkt ons immuunsysteem.

 

Het is welhaast hunkeren naar enig optimisme. ‘Met korte perioden van stress kunnen we nog wel omgaan, maar langdurige stress, zoals aanhoudende economische malheur, kan ernstige gezondheidsproblemen met zich meebrengen, bevestigt de vooraanstaande Britse gezondheidspsycholoog professor Gary Cooper.

 

Ongezonde stress wordt de laatste jaren steeds vaker waargenomen bij werknemers. ‘Logisch!’, vindt Cooper. ‘Aangezien we in een economische recessie zitten, hebben werknemers minder werkzekerheid’, stelt hij. ‘Stress is voor de 21ste eeuw het equivalent van de Zwarte Dood’, zoals de pestplaag die zo’n 700 jaar geleden door Europa raasde en miljoenen trof, werd genoemd.

 

De afgelopen jaren blijkt in Groot-Brittannië het gebruik van antidepressiva met maar liefst 28 procent toegenomen, meldt de Nederlandse GGZ op zijn site ggznieuws.nl . Volgens de Britse depressievereniging is de toename te wijten aan de economische problemen van de voorbije tijd.

 

Voor daar en hier geldt: dat aangekondigde lentezonnetje hebben velen dan ook nodig. De dip van de wintermaanden lijkt te verdwijnen, zodra de eerste zonnestralen door het wolkendek breken. De werkelijke problemen zijn natuurlijk niet weg. Toch maakt het voorjaarszonnetje een mens zichtbaar positiever, het is goed voor het geheugen, stimuleert de creativiteit en ontlast de druk op het hart, blijkt uit Amerikaans onderzoek.

 

Een Nederlands onderzoek toont aan dat 64 procent van de mensen zich zorgelozer voelt wanneer het weer na de winter verbetert. Er valt ons bijna letterlijk een last van het hart. Bijna zeven van de tien Nederlanders genieten van de eerste zonnestralen het liefst in eigen tuin of op een terras. De lente begint volgens 63 procent pas echt wanneer de dagen lengen.

 

De Amerikaanse psycholoog professor Matthew Keller van de Universiteit van Colorado stelt dat een mens het beste dagelijks ten minste een half uur buiten kan doorbrengen om zijn humeur na de winterstop weer op te kalefateren. De wetenschapper zegt dat het humeur negatief wordt beïnvloed wanneer iemand te veel uren binnenshuis doorbrengt terwijl het buiten mooi weer is.

 

Perspectief wordt dus gevonden in het naar buiten gaan, de stad in, de natuur in. Wandelend – heel goed voor de algehele conditie – of fietsend.

 

Fietsen blijkt volgens onderzoekers gezonder dan gedacht. Het werkt ter voorkoming van ziekten als diabetes en hart- en vaataandoeningen, en het remt de ontwikkeling van reeds begonnen ziekteprocessen. Nu het voorjaar gloort is er dus alle reden om te gaan fietsen. Aldus dokter Annabelle Slingerland van het Leids Universitair Medisch Centrum in het AD.

 

Regelmatig fietsen verbetert de samenstelling van het bloed en de stroming ervan, stelt Annabelle, naar eigen zeggen een fietsfanaat. ‘Het  is ook goed voor de flexibiliteit van de bloedvaten en de toestand van de vaatwanden. Door beweging worden afvalstoffen beter afgevoerd en neemt de kans op dichtslibbende vaten af. Een half uur fietsen per dag is voldoende, maar als de vaatwanden al zijn aangetast, is het beter elke dag een uur te fietsen.’

 

[ Voorjaarszonnetje ontlast de druk op het hart ]

 

Jan Ramakers: Hartinfarct kan vaak gestopt worden

Geschreven door

 

VESSEM – Oorzaak en gevolg worden in de geneeskunde wel eens verwisseld. Een stolsel in de bloedvaten hoeft bijvoorbeeld niet altijd de oorzaak van een hartinfarct te zijn, maar het kan ook een gevolg zijn van een hartinfarct. Emeritus klinisch chemicus Jan Ramakers (68) uit Vessem, voormalig mede hoofd van het laboratorium van het Jeroen Bosch Ziekenhuis in Den Bosch, schreef een boek over de oorzaak van aandoeningen. Daarin pleit hij voor meer aandacht voor een biochemische aanpak van de oorzaak van ziekten.

 

De huidige geneeskunde richt zich nog teveel op symptomen van een ziekte in plaats van op de oorzaak, zegt Ramakers. ‘De oorzaken liggen vaak eenvoudig en logisch in biochemische processen in ons lichaam en dat is in de geneeskunde niet altijd bekend’, weet Ramakers. ‘Mijn vader kreeg op 57-jarige leeftijd een hartinfarct. Dat heeft me aan het denken gezet. Een hartinfarct wordt – zoals vaker verondersteld – niet veroorzaakt door een stolsel in het bloed, maar door het ontsporen van het metabolisme als gevolg van zuurstoftekort. Het stolsel ontstaat dan vaak juist als gevolg van het infarct en is er niet de oorzaak van. Het hart produceert zoals elke spier melkzuur en geeft dat af aan het bloed. Bij een te hoge concentratie melkzuur in de hartspiercellen ontstaat necrose, ofwel weefselverval. Dat kan leiden tot een hartinfarct. Het ontstaan van het infarct kan afgebroken worden door het hart langzamer en tegelijk krachtiger te laten kloppen. Dan heeft het meer tijd om melkzuur aan het bloed af te geven, en zuurstof op te nemen.’

 

‘Er bestaat een extract van de plant Strophantus Combé; dit wordt verwerkt tot het geneesmiddel Strodival of g-Strophantin. Dit medicijn is op recept in Duitse apotheken nog verkrijgbaar, maar in Nederland niet meer. Strodival mag als een wondermiddel worden beschouwd. Het stimuleert het enzym Natrium-Kalium-ATPase dat ervoor zorgt dat de hartspiercellen geordend na elkaar samentrekken. Een hartinfarct ontwikkelt zich vaak in enkele uren. Strodival zorgt ervoor dat het infarct gestopt wordt en er geen verdere schade wordt aangericht. Met Strodival klopt het hart langzamer en kan zichzelf zo beter van zuurstof voorzien, kan melkzuur beter afgeven aan het bloed en kan meer bloed in omloop brengen.’

 

‘Slechte bloedvaten kunnen worden aangepakt met het middel Vasolastica, verkrijgbaar op de Nederlandse markt. Bij slechte hartvaten kan dit middel ervoor zorgen dat na globaal anderhalf jaar de vaten voor 60 tot 70 procent weer schoon zijn. Vasolastica kan zelfs amputatie van een been voorkomen. En toch wordt het niet als medicijn erkend in Nederland!’

 

Jan Ramakers
foto © Bart Versteeg 11-01-12

 

door: Henri Haenen, fotografie: Bart Versteeg

 

Hartgenoot Antonie: Ik was de jongste in het ziekenhuis

Geschreven door

 

ACHTERVELD – Antonie is pas 17 jaar oud en heeft net een openhartoperatie achter de rug. Uitgaan is er voor hem sinds die hartoperatie niet meer bij maar Antonie laat zich niet uit het veld slaan!

 

Antonie werd geboren met een vernauwde aorta en hartruis. ‘Toen ik vijf maanden oud was ben ik hiervoor gedotterd’, vertelt Antonie. ‘Op 11-jarige leeftijd werd er een verwijding ontdekt vlakbij mijn aortaklep, en ook de vernauwing bleek te zijn terug gekomen. Dat betekende dat ik elk jaar op controle moest. In maart vorig jaar was de vernauwing dermate ernstig geworden, dat er een stent moest worden geplaatst. Op dat moment was de vernauwing slechts acht millimeter. Het plaatsen van de stent verliep voorspoedig.’

 

Helaas was daarmee de medische geschiedenis van Antonie niet ten einde. ‘Ik zat ook nog met die verwijding, die intussen meer dan vijf centimeter groot was. Aan een operatie viel niet meer te ontkomen. Begin november vorig jaar was het zover. Op dat moment bedroeg de verwijding 5,5 centimeter.’

 

Antonie werd in het Universitair Medisch centrum Utrecht opgenomen en kwam terecht in een kamer met drie andere hartpatiënten, die net als hij op een operatie wachtten. ‘Die mensen waren allemaal een stuk ouder dan ik’, herinnert Antonie zich. ‘Zo ergens rond de zestig. Ik was de jongste in het ziekenhuis, die wachtte op een hartoperatie. We hebben die avond met elkaar heel wat afgelachen. Je bouwt toch een onderlinge band op, als hartpatiënten onder elkaar. Dan maakt het niet uit hoe oud iemand is.’

 

De operatie verliep volgens Antonie voorspoedig, hoewel zijn hart tijdens de operatie voor een tweede keer moest worden stil gelegd. ‘De aortaklep was te klein en lekte teveel. Ze hebben het hart toen opnieuw stil gelegd, de aortawortel eruit gehaald en vervangen door een prothese. Het lekt nog steeds, maar zo weinig, dat ik er volgens de doctoren goed mee kan leven.’

 

De operatie duurde van acht uur ’s ochtends tot drie uur ’s middags. Daarna kwam Antonie op de Intensive Care terecht. ‘Ofschoon mijn borstbeen was opengesneden, voelde ik toch maar vrij weinig pijn op de IC. Ik zat vol morfine en heb veel geslapen. De verplegers hielden me ook in slaap om teveel bloedverlies te voorkomen. De dag daarna kon ik door naar de Medium Care en ook daar had ik weinig last van pijn. Alles ging van een leien dakje. De volgende dagen lag ik op de zaal en ging alles alleen maar beter.’

 

Eenmaal thuis was het tijd voor de revalidatie. ‘Ik had de weken na de operatie nog klachten, een zwaar kloppend hart en pijn uitstralend naar schouders en armen. In het ziekenhuis werden een CT-scan, een hartfilmpje en een echo gemaakt. De uitslagen daarvan waren volgens de arts allemaal goed. Inmiddels ben ik genezen verklaard van de eerdere afwijkingen aan mijn aorta. Wel blijf ik onder controle, vanwege de lekkende hartklep, en natuurlijk omdat ik als hartpatiënt geboren ben.’

 

De eerste twee maanden na de hartoperatie verliepen met ups en downs, vertelt Antonie. ‘Ik heb zeven weken thuis gezeten. Iedere dag moest ik een stukje lopen, en ik was snel moe. Ook het fietsen vergde veel inspanning, ik raakte snel uitgeput. Maar iedere keer ging het een stukje beter. Vlak voor de kerst begon ik met cardiofysio, sporten, bewegen, conditie opbouwen kortom.’

 

Een gemiddelde dag  zag er voor Antonie ongeveer als volgt uit. ‘Zo rond tien uur stond ik op, daarna een stevig ontbijt. Want ik was door de operatie flink afgevallen, dat moest er dus weer snel bij. Zo rond één uur ’s middags volgde de lunch, en daarna ging ik wat lezen, lopen, tv kijken of achter de computer. Als het weer het toeliet, ging ik graag naar buiten. Ik probeerde al die tijd wel bezig te blijven.’

 

Naar school gaan viel niet echt mee, merkte Antonie al snel. Hij volgt een MBO-opleiding luchtvaarttechniek in Hoofddorp, vlakbij Schiphol. En dat is een heel stuk verwijderd van Achterveld in de buurt van Amersfoort, waar hij woont. Dat is dus vooral treinen. Eerst ging hij een dag in de week naar school, later werden dat drie dagen. ‘De eerste paar dagen op school vielen me erg zwaar. Ik was zeven weken thuis geweest, waar het rustig was. Een schooldag is juist het omgekeerde: veel drukte, mensen om je heen, leraren, je concentreren. Met dat laatste had ik het moeilijk. Opletten in de les, huiswerk maken, het viel allemaal niet mee.’

 

Uitgaan is er voor Antonie voorlopig niet bij, en dat is erg vervelend voor iemand van zijn leeftijd. Hij heeft nog geen relatie, hoewel hij wel enkele vrienden en vriendinnen heeft met wie hij het goed kan vinden. ‘Mijn moeder brengt me wel eens naar vrienden, of ze komen bij mij langs. Dat is wel leuk en gezellig. Maar uitgaan en feesten, nee, dat zit er niet in. Naar de stad gaan betekent een half uur fietsen. Dat lukt nog niet en dan begint het uitgaansleven pas rond elf uur.’

 

‘In het begin baalde ik daar behoorlijk van. Iedereen gaat uit en heeft feestjes, bedacht ik me dan. Ik niet. Maar later besefte ik dat ik een openhartoperatie heb gehad. Een operatie die van levensbelang was en waarvan ik nu herstel. Ik ben gezond, dat is het allerbelangrijkste! Dus laat die feestjes nog maar even zitten!’

 

Antonie heeft veel gehad aan de website Hartgenoten.nl, vooral voorafgaand aan de operatie, vertelt hij. ‘Via die website had ik contact met lotgenoten. Ik las hun hartverhalen, hoe het anderen is vergaan, wat hun ervaringen waren. Dat heeft me geholpen om moed te verzamelen voor mijn operatie!’

 

Antonie is op Hartgenoten.nl terug te vinden onder tonie794.

 

[ ‘Hartgenoten.nl heeft mij geholpen moed te verzamelen voor mijn operatie’ ]

 

Nederland, Achterveld, 6 januari 2012. Antonie Donath, 17 jaar, met zijn moeder en zusje. Antonie wil piloot worden. Antonie heeft een hartkwaal vanaf zijn geboorte. Foto: Marcel Bakker

 

fotografie: Marcel Bakker

Let op de financier van onderzoek!

Geschreven door

De Reclame Code Commissie verwees in november van het afgelopen jaar een opvallende klacht, van de actiegroep Wakker Dier tegen de Universiteit van Wageningen en de Nederlandse Zuivelorganisatie, naar de papierversnipperaar.

Wakker Dier, dat zegt op te komen voor het welzijn van dieren in de bio-industrie, had beweerd dat de (melk)industrie de (Wageningse) wetenschap via sponsoring van onderzoek had misbruikt om reclame te maken voor haar eigen producten.

Alles draaide om een persbericht van ‘Wageningen’ dat de zuiveldrank een goede invloed heeft op het tegengaan van hart- en vaatziekten bij de mens. Dat alles werd opgeleukt met prikkelende one-liners zoals ‘Melk goed tegen hart- en vaatziekten’ en ‘Joris Driepinter had toch gelijk’. Over deze boude bewering ontstond, ook internationaal, forse consternatie. De universiteit zwakte de hartclaim vervolgens beduidend af.

‘Wakker Dier bleek echter niet in staat om in deze zaak aannemelijk te maken dat er daadwerkelijk van enige beïnvloeding van de industrie van het onderzoek of de berichtgeving daarover, sprake is.’ Aldus advocaat mr. J. Kronenberg, die optrad namens de Universiteit van Wageningen.

Het is echter niet voor het eerst dat wetenschappelijk ‘verpakte’ berichten de wereld worden ingestuurd om commerciële producten aan te prijzen.

Neem nu dit bericht dat eind 2011 verscheen: ‘Volgens een Deense studie is kaas niet slecht voor het cholesterolgehalte in het bloed.’ Eerst ben je als redacteur van een harttijdschrift geneigd dit nieuws te plaatsen. Het lijkt immers redelijk onderbouwd. Dus: leuk voor de lezers!

Totdat je de financiers van de studie in het oog krijgt: de Deense zuivelsector… Misschien goed en gedegen onderzoek, geen twijfel daarover. Alleen zou het bij wijze van spreken beter zijn geweest als een totaal onafhankelijke club van cholesteroldeskundigen geroepen zou hebben dat kaas niet slecht is voor het cholesterolniveau.

En zo zijn er meer van dit soort wetenschappelijke aanprijzingen in omloop: de drankensector die de gezondheidseffecten van alcohol aanprijst, de visbranche die stelt dat vette vis goed is voor hart- en bloedvaten, de bloemenindustrie die meent dat ruikers zacht voor uw neus zijn.

Zal allemaal best zo zijn. Maar besef dat een financier van onderzoek meestal niet zonder belangen

Column door: Jan van Overveld

Als het onverhoopt mis gaat op vakantie

Geschreven door

 

Met HartbrugReizen ligt ook voor hartpatiënten een zorgeloos vakantiegevoel binnen bereik. Mocht uw gezondheid u onverhoopt toch in de steek laten, dan zijn zowel de medische begeleiders van HartbrugReizen als de alarmcentrale van uw reis- en/of zorgverzekeraar 24 uur per dag voor u in touw.

 

Door verschillende ziekenhuisopnames had hartpatiënt Luuk Muntz al anderhalf jaar geen vakantie gehad. Dus boekte hij met zijn vrouw via HartbrugReizen een tiendaagse busreis naar de Côte d’Azur. Bij HartbrugReizen is er altijd gespecialiseerde, medische begeleiding aanwezig, waardoor hij met een zeker gevoel van zijn vakantie zou kunnen genieten. Helaas liep de reis anders dan gehoopt. Hij kreeg plotseling hoge koorts. De medische reisbegeleiders Toos en Piet belden een dokter, die Muntz meteen liet opnemen in het plaatselijke ziekenhuis. Daar werd na uitgebreid onderzoek een prostaatontsteking geconstateerd.

‘Tijdens mijn verblijf in het ziekenhuis werd ik regelmatig gebeld door Toos en Piet, chauffeur Wim en Jan van Overveld, de voorzitter van HartbrugReizen’, vertelt Muntz op Hartgenoten.nl. ‘Jan had voor mij al de reisverzekering en zorgverzekering gebeld. Via de alarmcentrale was het vervoer naar huis al geregeld. Ik hoefde mij om de papierwinkel geen zorgen te maken, fantastisch.’

 

Vinger aan de pols

Het is goed om te weten dat je als patiënt omringd bent door de juiste zorg. Ook de medewerkers van de alarmcentrale van uw zorg- of reisverzekering houden een stevige vinger aan de pols. ‘Wij toetsen uitgebreid of de zorg in het betreffende ziekenhuis wel goed verloopt, op de manier waarop wij het in Nederland gewend zijn’, zegt Arno Haarlemmer, arts bij alarmcentrale Eurocross Assistance.

 

Eurocross is onderdeel van Achmea en biedt wereldwijde hulpverlening zoals medische hulp, vervoershulp en personenalarmering. Eurocross werkt hierbij nauw samen met de andere drie grote alarmcentrales: ANWB, Mondial Assistance en SOS International. ‘Zodra we een melding krijgen, bellen we meestal met de behandelaar en met de reiziger zelf’, zegt Haarlemmer. ‘Onze artsen staan altijd klaar om te adviseren. Patiënten en hun familie krijgen altijd Nederlands sprekende hulpverleners aan de lijn; 24 uur per dag, 7 dagen per week. Het is voor een patiënt op zo’n moment heel geruststellend om een Nederlands sprekende hulpverlener aan de lijn te hebben.’

Geen zorgen

Volgens Haarlemmer hoeven hartpatiënten – en andere reizigers – zich zeker bij Europese bestemmingen geen zorgen te maken over de kwaliteit van de zorg. ‘Die is vergelijkbaar en soms zelfs beter dan in Nederland. Hooguit verloopt in sommige landen, zoals Frankrijk, de communicatie lastig. Wij proberen daarin zoveel mogelijk te ondersteunen. Ons medische team spreekt alle talen; Eurocross fungeert soms letterlijk als tolk tussen de arts en de patiënt.’

 

De taalbarrière staat de zorg niet in de weg, stelt Haarlemmer gerust. ‘Zo kreeg een paar weken geleden een negentienjarige jongen in Parijs een hartaanval. Op die leeftijd verwacht je dat niet snel, maar de artsen stelden direct de goede diagnose. De jongen kreeg gelukkig op tijd een spoedbehandeling en kon weer veilig naar huis.’

 

Ook met Luuk Muntz, uit het begin van dit artikel, gaat het weer goed. Hij kijkt, ondanks de medische beslommeringen, met een positief gevoel terug op zijn vakantie. ‘Het was een zeer bewogen reis, maar wel een hele mooie. Hulde voor de medische begeleiders Toos en Piet en de voorzitter van HartbrugReizen Jan van Overveld. Wat die allemaal niet voor mij gedaan hebben!’

 

Tips

  • Gebruikt u medicijnen? Vraag dan van tevoren een Europees Medisch Paspoort (EMP) aan. Hierop staat een overzicht van wat u gebruikt en dat is handig als u nieuwe medicijnen nodig heeft of een arts bezoekt. Het EMP is verkrijgbaar bij bijvoorbeeld uw huisarts of apotheek. Ook een ontslagbrief van een cardioloog, van een vorige opname, kan handig zijn om mee te nemen. Deze mag in het Nederlands zijn.

 

  • Zorg altijd voor een goede reisverzekering. De zorgverzekeraar vergoedt de medische kosten, maar mis je een vlucht of moet er bijvoorbeeld familie overkomen, dan ben je aangewezen op de reisverzekering.

 

  • Belangrijk: de particuliere reisverzekering biedt alleen dekking als de reis een recreatief doel heeft. Gaat u op reis om in het buitenland een medische behandeling te ondergaan, dan bent u hiermee niet goed verzekerd. Neem vooraf contact op met uw zorgverzekeraar, om te overleggen of die de kosten wil vergoeden.

 

  • Vraag onze gratis Hartpas aan in de webshop op Hartgenoten.nl en neem deze altijd mee op reis. De Hartpas is een compact boekje waarop u uw medische gegevens kunt laten invullen door uw huisarts en/of specialist. Mocht u tijdens uw reis iets overkomen, dan zijn de artsen daar meteen op de hoogte van uw medische geschiedenis. De Hartpas is uitgevoerd in vier talen en heeft de afmeting van een paspoort.

 

 

HartbrugReizen staat in voor een goede medische begeleiding, tijdens de reis en het verblijf. Geen touringcar vertrekt zonder twee gespecialiseerde medische begeleiders, die bij elk uitstapje een uitgebreide medische uitrusting, inclusief defibrillator, meenemen. Zij kunnen overal waar u komt de nodige eerste hulp uitvoeren. Ook Arno Haarlemmer, arts bij alarmcentrale Eurocross Assistance, ondersteunt het initiatief van de HartbrugReizen van harte. ‘Het lijkt me een zeer veilige, prettige manier voor hartpatiënten om naar plekken te gaan waar je anders geen gelegenheid voor zou hebben.’

 

door: Heidi Klijsen, fotografie: met dank  aan Eurocross Assistance

Ego’s

Geschreven door

Ik had een droom. Een boze droom. Een naargeestig ventje op een al even naargeestig ministerie speelde daarin een hoofdrol. Ik zag hem tekeer gaan in een ministerieel kamertje. Iets met een spuit, meende ik te horen. En over een gast die weigerde de spuit ter hand te nemen. Een arts nog wel. Deze arts wilde helemaal geen spuitgast zijn.

Op de gesloten deur van de ministeriële kamer stond een bordje met de tekst: alleen voor ego’s. Ik deinsde terug. Je hebt ze in allerlei soorten en maten, droomde ik. Ego’s. Grote en kleine, dikke en dunne, smalle en brede. Lichtgewichten hebben vaak de grootste ego’s, lange tenen en een kort lontje. Het voordeel van lichtgewicht zijn is dat je sneller naar boven drijft en dus eerder terug te vinden bent in bestuurlijke- en managementfuncties. Ter compensatie van het lichte gewicht worden de ego’s vet opgeblazen zodat ze beter boven blijven drijven.

Zo’n ego wordt doorgaans niet gehinderd door enige sociale compassie en ook anticipeert het niet op een algemeen maatschappelijk belang. Alleen het eigen belang telt. Het zoekt bondgenoten bij machtscentra en machthebbers die de eigen positie kunnen versterken. Het opvallende van deze egoïsten is dat ze volledig in hun hoofd zitten, terwijl hun lichaam er daaronder maar wat bij hangt en van achter de grauwe grijsheid van een driedelig streepjespak een gestijfselde indruk wekt.

Deze vederlichte bombasten weten zich gaarne omringd door applauscolleges van hielenlikkers en vet betaalde advocatenkantoren, die moeten waken over hun uitdijende belangen en hun macht veilig moeten stellen. Tegen mensen die hen de waarheid zeggen.

Het narcistische ego is belust op slechts twee zaken: geld en macht. Hoe groter het ego, des te kleiner het geweten.

Lastig als opeens een vervelend mannetje het verdomt om het spel mee te spelen en tegen iedereen zegt dat het spel niet in de haak is. Daar kunnen de machtswellustelingen niet tegen. Het mannetje moet zijn brutale klep houden. En als hij dat weigert wordt grof geschut uit de kast gehaald. Dan worden er batterijen advocaten aan het werk gezet om het mannetje voor het gerecht weg te vagen en de vlerk voor eens en voor altijd het zwijgen op te leggen. Raadslieden wier extatische gages uiteraard door de nietsvermoedende belastingbetaler gedekt worden.

Ik schrok wakker en dacht: het opgeblazen ego vindt pas rust als elke kritiek is verstomd en iedereen weer naar zijn pijpen danst.

Iedere schijn van overeenkomst van deze droom met de juridische actie van het Rijk en een Rijksambtenaar tegen huisarts Hans van der Linde in diens kruistocht tegen de massale griepprik berust op louter toeval.

Column door: Henri Haenen

Fijn zout

Geschreven door

Luister naar topkoks en je zult horen dat ze, om hun fijne gerechten te zouten, absoluut afraden om gejodeerd zout te gebruiken. Niet zo zeer omdat ze de heilzame werking van jodium, zoals in Jozo, het bekende AkzoNobel product, willen ontkennen, maar puur om gastronomische redenen. Het zout wordt bitter door de jodium – in feite kaliumjodide, waarbij voor nierpatiënten het kalium ook nog een probleem kan zijn. Zgn. dieetzout, waarin kalium het natrium vervangt, is dan ook geen goede oplossing. Minder zout dan maar, maar dan wel beter!

Het jodiumtekort speelt vooral bij schildklierproblemen in bepaalde streken waar bv. weinig in het drinkwater zit en voor bakvissen (de menselijke soort). Gejodeerd zout bevat 1,5 mg per 5 gram zout, wat meer dan genoeg is voor dagelijks gebruik. Overdosering van jodium is dan zelfs niet uitgesloten, want onze tolerantie voor jodium is maximaal 1,1 mg/dag! Wat we nodig hebben is ± 0,15 mg/dag. Overigens bevat brood meestal jodium door het gebruik van broodzout of bakkerszout en wie bv. zeevis eet hoeft zich nergens zorgen over te maken.

Nu is er op de markt een zee aan zoutsoorten die niet gejodeerd zijn, vooral in het alternatieve circuit, maar ook in delicatessenwinkels.  Meestal is dat zeezout (uit zeewater gewonnen) en dat bevat vaak slechts 0,001-0,003 mg/5 gram.  Helaas gaat het dan meestal om grof zout. Veel koks schrijven dat soort zout ook voor, vooral om het bijvoorbeeld op het laatste moment over het voedsel te strooien, met name voor het knapperige effect.

Heel aardig, maar de hoeveelheid zout die je daardoor binnen krijgt is dan onredelijk groot. Alleen het opgeloste deel van het zout geeft smaak, en bij grof zout is dat maar een fractie van het toegevoegde zout. De rest gaat zonder iets bij te dragen aan de smaak wel mee naar binnen en draagt zo bij aan de totale zoutinname, dus om wille van de knapperigheid wordt zout overgedoseerd. Ik hoef u niet te vertellen dat dat ernstige medische consequenties kan hebben: 2 gram zout per dag is voldoende, 6 gram wordt tegenwoordig als het maximum aangegeven, maar we schijnen gemiddeld zeker 9 gram per dag binnen te krijgen. Gebruik van fijn zout, dat sneller en efficiënter smaak geeft dan grof zout, is dus gezonder!

AkzoNobel brengt in principe ongejodeerd fijn zout op de markt (vroeger Nezo, nu Jozo Naturel), maar de bekende grootgrutter bij mij in de buurt heeft dat niet op de schappen staan. Dus worden we, ongewild, naar de kleinere of alternatieve middenstander gedreven om dit zo belangrijke deel van ons dieet – we kunnen wel minderen, maar niet zonder – te kunnen aanschaffen.

Voor wie het nog niet wist: er is zelfs een speciale zoutwinkel: www.salsamentum.nl in Amsterdam waar ze u nog veel meer over zout kunnen vertellen en waar ze ook zout via de webshop verkopen.

Column door: Johannes van Dam †

Melk

Geschreven door

Enige tijd geleden plaatste de Universiteit van Wageningen een persbericht op haar website, het resultaat van een wetenschappelijk onderzoek dat in haar opdracht was uitgevoerd en gedeeltelijk betaald werd door de zuivelindustrie. De uitkomst: ‘Melk goed tegen hart- en vaatziekten’. Toen later bleek dat het onderzoek daarin helemaal niet zo stellig was als werd gesuggereerd, moest de universiteit het bericht aanpassen.

Waarom gebeuren zulke dingen? Om wetenschap te verkopen, en in dit geval ook melk, zeker. Maar het gebeurt ook omdat melk zo goed als onzichtbaar geworden is. Vroeger stonden de weilanden vol melkkoeien en kon je de gezwollen uiers zien bengelen als kerkklokken boven het groene gras. Een paar keer per dag kwamen de koeien gezellig bij elkaar bij de melkmachine, en elke dag werden de volle melkbussen aan de straatkant gezet. Dan heb je geen wetenschappers meer nodig. Of liever: toen waren de koe en de boer de wetenschappers. En we wisten het zeker zonder overdrijving van de resultaten: melk is gezond. ‘Joris Driepinter had toch gelijk’, stond er ook nog in het gewraakte persbericht. Alsof wij daar ooit aan getwijfeld hebben. Ook daar hoefde geen wetenschappelijk bewijs aan te pas te komen. Geheel vrijwillig sloten wij ons aan bij de Melk-brigade. De doppen van zilverpapier op de flessen verzamelden we voor de missie.

Nu melk alleen nog maar in steriele kartonnen pakken zit, is de industrie aangewezen op reclame, en wetenschap kan die promotie een overtuigend jasje geven. De man van de universiteit gaf het toe: het persbericht was bedoeld als ‘aandachtstrekker’, en hij beloofde dat ze in Wageningen voortaan ‘terughoudender’ zullen zijn. Voor de zuivelindustrie heb ik een goede tip. Er zijn, vooral in de negentiende eeuw, honderden schilderijen gemaakt van de allermooiste koeien. Willem Maris, Jan van Ravenswaay, Willem Roelofs… Laat die koeien op je website zien. Overtuigender kan niet. Behalve misschien met het Melkmeisje van Johannes Vermeer.

Column door: Ed Schilders

Een bedenkelijk verbond

Geschreven door

Nederlandse patiëntenorganisaties hebben het moeilijk. Ze verliezen momenteel leden en daarmee ook inkomsten. Vooral onder invloed van de aanzwellende economische crisis schrappen veel mensen namelijk eerst hun krantenabonnement om vervolgens verenigingslidmaatschappen weg te strepen van hun lijstje met vaste lasten.

Een probleem dus voor nogal wat patiëntenclubs, waarvan sommige één of meer mensen in vaste dienst hebben. Dit, vanuit de zogenoemde ‘noodzaak om te professionaliseren’ gaat het daarbij overigens lang niet altijd om de goedkoopste krachten…

Bovendien lopen inkomsten terug omdat de overheid fors het mes in subsidies heeft gezet. Voor veel gesubsidieerde patiëntenclubs reden voor paniek, omdat de financiële basis ernstig wordt aangetast, dan wel goeddeels dreigt weg te vallen.

Hun vindingrijkheid is echter groot. Om toch weer geld in kas te krijgen is een aanzienlijk aantal organisaties een bedenkelijk verbond aangegaan met de verzekeringswereld. Sinds enige tijd namelijk vergoeden verschillende zorgverzekeraars de kosten van het lidmaatschap van een patiëntenorganisatie. Mensen die lid zijn van een patiëntenclub kunnen  via hun aanvullende verzekering dan hun lidmaatschapskosten terugkrijgen.

De achterliggende bedoeling is duidelijk: verzekeraars trekken via dit lokkertje wellicht nieuwe klanten over de streep; kommerende patiëntenclubs krijgen via de achterdeur toch weer de contributie binnen die ze bijna kwijt waren geraakt, omdat meneer of mevrouw Jansen eigenlijk van zijn of haar lidmaatschap afwilde, vanwege de kosten.

Uiteindelijk zal de verzekeraar de ‘geste’ van het lidmaatschap doorberekenen in de premie. Daardoor betalen verzekeringnemers – ook de niet-aangeslotenen bij een patiëntenorganisatie! – hieraan mee. Het verzwaart daarmee de kosten van de zorg, alleen maar omdat patiëntenverenigingen hun vege lijf willen redden.

Feitelijk: het geforceerd in stand houden van een bestaansrecht, dat wellicht niet reëel is.

Anders dan verreweg de meeste patiëntenbelangenverenigingen ontvangt onze organisatie, Hartpatiënten Nederland, gevestigd te Roermond, géén cent subsidie. Niet van de overheid, noch van welke andere geldverstrekker dan ook. Daar treuren we niet om, we hebben er zelfs nooit om wíllen vragen! Dat heeft ons jarenlange vrijheid en onafhankelijkheid opgeleverd, ook al voelen wij de teruggang in het aantal donateurs.

Om onze zelfstandigheid als organisatie te waarborgen wijzen wij zo’n verbond met verzekeraars af. We willen onze positie graag zuiver houden!

Column door: Jan van Overveld

Hartpatiënten Nederland kan uw hulp HART gebruiken

Geschreven door

 

Al meer dan veertig jaar zet Hartpatiënten Nederland zich in voor hartpatiënten en hun naasten. Wij zijn daarvoor volledig afhankelijk van de gulle giften van donateurs.

Er zijn ongeveer 1 miljoen hartpatiënten in Nederland. Dat aantal neemt – mede door de toenemende vergrijzing – gestaag toe; naar verwachting telt Nederland in 2020 al bijna 1,5 miljoen hartpatiënten. De Stichting Hartpatiënten Nederland zet zich al veertig jaar voor de volle honderd procent in voor de belangen van hartpatiënten en betrokkenen.

 

Helaas draait het bij de medische zorg nogal eens om de portemonnee van een farmaceut, specialist of directeur. Ook zien niet alle levensbedreigende fouten het daglicht. Daartegen trekken wij – als ‘luis in de pels’ – ten strijde. Om dit volledig onafhankelijk te kunnen doen, nemen wij geen geld aan van farmaceutische bedrijven en de overheid. We hebben uw financiële steun dus hard nodig.

 

Naamsverwarring

Helaas gaat het ook wel eens mis met donaties aan Hartpatiënten Nederland. We hebben veel last van naamsverwarring met de Hartstichting. Veel mensen doneren of laten geld na aan de Hartstichting, terwijl ze in de veronderstelling zijn Hartpatiënten Nederland te ondersteunen. Dat vinden wij uiteraard erg jammer. Op de volgende manieren gaat het zeker goed:

  • U belt met 085 081 1000
  • U maakt geld over op rekeningnummer 594000 t.n.v. Hartpatiënten Nederland te Roermond
  • U doet op www.hartpatienten.nl/donateur een rechtstreekse betaling via iDEAL, een online betaalprogramma dat via internetbankieren werkt
  • U vult een automatische incasso in op www.hartpatienten.nl/donateur

Hiermee machtigt u Hartpatiënten Nederland om het door u opgegeven bedrag van uw rekening te incasseren. U kunt deze machtiging op ieder moment weer stopzetten.

 

Als u minstens € 17,50 per jaar overmaakt, ontvangt u zes keer per jaar het tijdschrift Hartbrug-Magazine. Voor een jaarlijkse bijdrage van € 22,50 of meer, ontvangt u tevens zes keer perjaar ons reismagazine HartbrugReizen. Dat is nog geen twee euro per maand! Daarnaast heeft u recht op de volgende voordelen:

  • Wekelijks per mail een Nieuwsflits, met het laatste nieuws over het hart en de gezondheidszorg
  • Medisch en/of juridisch advies
  • Aantrekkelijke lezersaanbiedingen, zoals hotelaanbiedingen in Nederland, België, Luxemburg en Duitsland
  • Tot 25 procent korting op voedingssupplementen
  • AED- en Reanimatieadviezen en –opleidingen
  • Deelname aan de HartbrugReizen
  • Boeken van een weekje weg in ons appartement in Scheveningen of Roermond

 

Testament

U kunt Hartpatiënten Nederland ook aanwijzen in uw testament. Dit kan door Hartpatiënten Nederland tot (mede-)erfgenaam te benoemen, of door een bepaald geldbedrag (een legaat) na te laten.

 

Fiscaal aftrekbaar

Omdat Hartpatiënten Nederland onder de regeling voor Algemeen Nut Beogende Instellingen (ANBI) valt, hoeft de stichting geen schenk- en erfbelasting af te dragen aan de fiscus. Uw donaties komen dus voor de volle honderd procent terecht bij Stichting Hartpatiënten. Bovendien zijn uw donaties voor u – onder voorwaarden – aftrekbaar van de inkomstenbelasting.

 

Het totale bedrag dat u aan ANBI- doelen overmaakt moet dan wel boven de drempel van 1 procent van het gezamenlijke inkomen van u en uw eventuele partner komen. Donaties boven die 1 procent mag u aftrekken, tot maximaal 10 procent van het gezamenlijke inkomen. Op www.belastingdienst.nl/reken/giften staat een handig hulpmiddel om te berekenen of uw giften aftrekbaar zijn.

 

Het kan nóg voordeliger: als u doneert in de vorm van een lijfrente is uw volledige gift aftrekbaar. Zónder drempel. U doneert dan minstens vijf jaar lang een vast bedrag per jaar. Dit moet wel worden vastgelegd in een notariële akte. Omdat wij erg blij zijn met uw vaste gift, nemen wij graag de notariskosten voor onze rekening.

 

Meer informatie over doneren aan Hartpatiënten Nederland: www.hartpatienten.nl/donateur. Bellen of mailen kan ook: 085 081 1000 roermond@hartpatienten.nl.

 

Fonds voor buitenlandse kinderen

Stichting Hartpatiënten Nederland heeft ook een speciaal fonds voor buitenlandse kinderen. Hiermee betalen we onder meer operaties voor hartpatiëntjes, waarvan de familie zelf geen geld heeft voor levensreddende medische hulp. We proberen aan zoveel mogelijk van dit soort hulpvragen te voldoen, maar daar hebben we wel geld voor nodig.

 

Wilt u jonge hartpatiënten een kans bieden op een gezonde toekomst? Maak dan een bijdrage over op gironummer 6333, ten name van Stichting Hartpatiënten Nederland. Zet in de omschrijving ‘Fonds buitenlandse kinderen’. Wij zorgen ervoor dat het geld terecht komt bij de kinderen die het hardst hulp nodig hebben.

 

Iets te vieren?

Viert u binnenkort een jubileum, verjaardag of afscheid en heeft u geen behoefte aan tientallen flessen wijn en boekenbonnen? Vraag uw genodigden dan om een bijdrage voor Hartpatiënten Nederland. U kunt hiervoor bijvoorbeeld een aparte rekening openen en de opbrengst naar de stichting overboeken. Of u kunt uw genodigden vragen rechtstreeks geld over te maken op rekeningnummer 594000 van Hartpatiënten Nederland, onder vermelding van uw speciale gelegenheid. Wij laten u dan achteraf precies weten hoeveel er is binnen gekomen. Bel ons op 085 081 1000 en we bekijken samen met u hoe we dit het beste kunnen regelen. Wij zouden dat erg waarderen.

door: Heidi Klijsen