Drie hartjes

Geschreven door

De vorige keer schreef ik dat we ons eindelijk kunnen bezighouden met de toekomst. Ik had niet kunnen voorspellen dat die toekomst letterlijk een nieuw leven betekent. We krijgen een kindje!

Toen mijn vriend in december 2014 een hartaanval kreeg en al snel bleek dat die flinke schade had aangericht, werd een streep gezet door onze plannen. Een maand later vierde ik mijn 35e verjaardag. Die leeftijd had ik altijd in mijn hoofd om aan kinderen te beginnen. Maar dat ging dus mooi niet door. Dat was even slikken, maar we hadden wel wat anders aan ons hoofd. Het herstel van mijn man was veel belangrijker, maar ondertussen tikte de klok verder.

Eens in de zoveel tijd maakte ik me zorgen. Zouden we er ooit nog aan beginnen? Wanneer kwam ons leven in wat rustiger vaarwater terecht zodat ik dit onderwerp weer kon aansnijden? Of moesten we gewoon in het diepe springen en niet wachten tot alles enigszins op orde zou zijn? We kozen voor de laatste optie.

Nu is het dan zover! Over een aantal maanden zijn we een gezin. Maar tegelijkertijd duiken af en toe wat vragen op. Hoe gaat het straks met de gebroken nachten? Mijn man heeft zijn nachtrust hard nodig. Als het kindje gaat lopen, dan wordt hij afgeremd door zijn hart. Kan hij überhaupt wel rennend achter zijn kind aan? De kleine leert sowieso dat hij met pappa alleen voorzichtig kan stoeien, want er zit nog altijd een S-ICD aan de linkerkant van zijn borstkast.

Ja, ik weet het, het zijn geen wereldproblemen. Het lost zich vanzelf op en het kindje weet niet beter. Misschien vergt het wat aanpassingen, maar daar draaien we onze hand niet meer voor om. Mijn man wuift alle twijfels optimistisch weg. ‘Tuurlijk zal ik moe zijn, maar er zijn wel meer ouders met hartproblemen.’

Sowieso zien we ook voordelen. Nu hij maar 20 uur mag werken, is hij vaak thuis. Dat scheelt weer qua opvang. Daarnaast kan hij straks heerlijk een tukkie doen met een baby op zijn borst. En als de kleine naar de basisschool gaat, krijgt het kindje een vader die niet één keer in de week op het schoolplein staat. Dat is een mooi vooruitzicht. Uiteindelijk is liefde en aandacht het allerbelangrijkste.

Column door: Cilla Schot

Aan de alcohol… of toch niet?

Geschreven door

 

Een borrel, houd jij ervan? Vooral als het gezellig is en in groepsverband? Maar hoe goed gaan alcohol en

hartpatiënten samen? Young & Yearning vertelt.

 

Ooit, lang geleden, is alcohol uitgevonden. Maar door wie is een mysterie. Vast staat dat het oudste schrijfsel over alcohol, een bierbrouwersrecept, 5000 jaar geleden op een kleitafel in het vroegere Soemerië is geschreven. Tegenwoordig ontstaat alcohol, een natuurproduct, door gisting van gerst of druiven. Het gistingsproces stopt bij het maximaal behaalbare alcoholpercentage. Door afkoeling en verhitting ontstaan lagere of hogere alcoholpercentages. Maar in hoeverre reageert het hart op alcohol? Let’s find out…

 

Medisch (on)verantwoord?

Alcohol heeft twee gezichten. Althans, volgens verschillende onderzoeken. Waar de ene studie concludeert dat een kleine inname van alcohol een positief effect op de gezondheid, dan wel bepaalde hart- en vaatziekten heeft, beweren anderen dat alcohol per definitie een negatieve uitwerking op het lichaam en daarmee het hart heeft.

 

Vanwege de nevenfactoren en het risico op verslaving, is alcohol geen medicijn om hart- en vaatziekten te voorkomen. Onder andere een uitgebalanceerd voedingspatroon en bewegen zijn verstandigere opties. Of zoals professor dr. J. Casas in het ‘British Medical Journal’ zei: ‘De kans op hartziekten verminderen? Bezoek de groenteman en niet de slijter.’ Het algemene advies van de Gezondheidsraad luidt dan ook, drink jij niet? Houden zo! Drink jij wel? Drink maximaal één glas per dag.

De pros & cons

Volgens de pros verlaagt geringe alcoholconsumptie de kans op hart- en vaatziekten. Oftewel: één glas per dag. Maar hierbij moet een kanttekening worden gemaakt, want er wordt beweerd dat het positieve effect alleen geldt voor gezonde personen vanaf een bepaalde leeftijdscategorie. Een voorbeeld van de pros: alcohol zou het dichtslibben van de bloedvaten door cholesterol tegengaan, omdat het de aanmaak van HDL-cholesterol bevordert. In de volksmond heet dit het ‘goede cholesterol’.

 

Daarentegen beweren de cons dat (overmatig) alcoholgebruik het risico op hart- en vaatzieken verhoogt. Het risico op gezondheidsschade door alcohol hangt af van het drinkpatroon. Waar de pros de aanmaak van het HDL-cholesterol aanprijzen, wijzen de cons op de door alcohol negatieve, stijgende effecten van de tegenstander, het LDL-cholesterol, en vetstoffen. Nog een voorbeeld: alcohol tast de spiercellen in het hart aan met een verzwakte hartspier tot gevolg. Hierdoor verloopt het samentrekken van de hartspier moeizaam en vermindert de pompkracht: alcohol heeft een giftig effect op eiwitten die belangrijk zijn voor de pompfunctie van het hart.

 

Maar dat is niet alles. Alcohol werkt bloeddrukverhogend, maar ook adrenaline verhogend. Hierdoor worden mogelijk hartritmestoornissen uitgelokt en het kan zelfs een hartinfarct teweegbrengen. Een tekort aan voedingsstoffen en vitamines zoals vitamine B1, kan ook hartritmestoornissen uitlokken. En een voedingsstoffen- en vitaminetekort kan weer veroorzaakt worden door een verminderde voedingsbehoefte door alcohol.

Jongeren

Ben jij ‘jong’ en daarbij ook een hartpatiënt(e)? Denk twee keer na, want jongeren en alcohol zijn een verhaal op zich. Aangezien de hersenen zich tot ten minste het 25e levensjaar ontwikkelen, brengt alcoholinname voor jongeren acute gezondheidsrisico’s met zich mee zoals een verstoorde hersenontwikkeling. Door de daardoor mogelijke ontstane karakter- en gedragsverstoringen, wordt het hormoonproces beïnvloed dat verantwoordelijk is voor een versnelde groei van botten en spieren. Het groeihormoon, maar ook het mannelijk hormoon testosteron, wordt door alcohol verlaagd en remt de jongens en mannen in hun botontwikkeling.

 

Er is meer. Bij jongeren leidt alcohol tot verminderde leer-, studie- en werkprestaties en verhoogt alcohol het risico op verslavingsproblemen op latere leeftijd. Het geheugen werkt slechter en daarbij neemt naast controlevermindering – van invloed op een vergrote kans op onveilige intimiteit – ook het reactievermogen af.

 

Wist jij dat jongeren in mindere mate last hebben van het slaapopwekkende effect van alcohol? Hierdoor is de remming kleiner waardoor langer kan worden doorgedronken. Uiteindelijk neemt daardoor de kans op alcoholvergiftiging toe. Vanwege het vele drinken in korte tijd (binge drinking), raakt het zenuwstelsel verdoofd met een black-out, bewusteloosheid, of in het ergste geval, met de dood tot gevolg. Tevens zorgt een regelmatige black-out voor blijvende hersenschade. Een weekend doordrinken is allesbehalve risicoloos en een ware aanslag op je gezondheid, het lichaam heeft twee dagen nodig om te herstellen.

 

Tips

Toch een borrel op z’n tijd? Enkele tips om, voor zover mogelijk, verantwoord met alcohol om te gaan. Jouw hart is je dankbaar!

  • Minder of geen alcohol drinken is altijd beter.
  • Maak geen gewoonte van alcohol, drink niet elke dag.
  • Pas op met alcohol in combinatie met medicijngebruik! Afhankelijk van het medicijn is het toegestaan, maar let op, het kan de werking verminderen en/of bijwerkingen versterken.
  • Drink geen alcohol wanneer je werkt, studeert of sport, als je deelneemt aan het verkeer (dit geldt ook voor fietsers en scooterrijders) en jouw partner of jij zwanger is/bent (of wilt worden).
  • Drink geen alcohol als reactie op spanning, stress en persoonlijke problemen.

 

Binge drinking

Het zogeheten binge drinking waarbij in een korte tijd een grote hoeveelheid alcohol wordt gedronken kan hartritmestoornissen, zoals boezemfibrilleren, uitlokken.

 

Doorpraten? Deel jouw bevindingen op ons forum (Hartpatienten.nl/forum) en/of op de Facebookpagina (Facebook.com/HARTvrienden)!

Leven vanuit het Hart (deel 4, handelingen die kunnen helpen bij bewustwording(1))

Geschreven door

Ik hoor de doeners onder ons al juichen. Eindelijk actie, nu kunnen we de handen uit de mouwen steken! Bedenk echter dat doen zonder bewustzijn zinloos is, het gaat om de intentie waarmee we iets doen, in dit geval de intentie om te groeien naar wie we werkelijk zijn. Maar goed, daar hebben we het in de vorige columns al uitvoerig over gehad.

Welke handelingen kunnen we uitvoeren om dichter bij ons zelf te komen, om steeds meer te leven vanuit het Hart?

• Wees dienstbaar, of zoals Sai Baba zei: ‘Love all, Serve all, Help ever, Hurt never’.
Het gaat hierbij om anderen onvoorwaardelijk te helpen. Verwacht geen gunst terug. Je helpt vanuit een intrinsieke behoefte om iets te doen, dat goed is voor de wereld. De ander en jij zijn in de basis één en dezelfde, dus als je iets voor de ander doet, doe je het in feite ook voor jezelf en de rest van de wereld.

Hierbij geldt het principe van Mahatma Ghandi, ‘wees de verandering, die je wilt zien in de wereld’, of de slogan ‘verander de wereld, begin bij jezelf’. Als je vanuit jezelf de ingeving krijgt om iets voor een ander te doen, doe het dan. De mitsen en maren die daarna komen zijn de stem van het ego, waarvan we inmiddels wel weten dat die van afzondering houdt en niet van eenheid. Echter, als we vinden dat we iets moeten doen, omdat dat ons hoger aanzien geeft bij anderen of omdat iemand dan in het krijt bij ons staat, is dat net zo goed de stem van het ego. Het begrip ‘onvoorwaardelijk’ is hierbij cruciaal!

• Wees dankbaar. Vaak nemen we het leven voor lief en hebben we geen oog voor de geschenken van het leven. We schenken vaak meer aandacht aan de vervelende situaties die we meemaken.

Als eerste is het van belang oog te krijgen voor de mooie dingen die in ons leven gebeuren. Een goede methode is om ’s avonds in bed even stil te staan bij een gebeurtenis van de afgelopen dag, waarvoor je oprecht dankbaar bent.
Als je meer bewust wordt zal je ook gaan zien dat juist de gebeurtenissen die ons onrust geven, juist de mooiste groeimogelijkheden met zich meebrengen, ook hierbij geldt: ‘no pain, no gain’, de pijn is een uitnodiging om anders naar de aanleiding daarvan te gaan kijken. Wat zegt het over mij, dat ik pijn voel bij deze situatie, hoe kan ik daar voortaan anders mee omgaan?

• Wees vergevingsgezind. Ik heb hier al eens een column aan gewijd. Het is een onderwerp dat vaak als erg moeilijk wordt gezien en soms zelfs voor onmogelijk wordt gehouden. Misschien dat het helpt om te benadrukken dat je het in principe puur en alleen voor jezelf doet.

Het gaat om vergeving van de mensen, jezelf en alle situaties, waar je boosheid over voelt, of beter gezegd waarop wijzelf reageren met boosheid. Wij zijn zelf verantwoordelijk voor onze gevoelens, dus ook voor de boosheid, frustraties en wraakgevoelens.
Het voordeel van zelf ergens verantwoordelijk voor zijn, is dat we dat dus ook zelf kunnen veranderen. Zoals met alles, kunnen we de situatie zelf niet veranderen, maar wel onze reactie daarop. Het hoofddoel van vergeving is het wegnemen van de genoemde gevoelens bij jezelf, omdat deze je niet verder helpen, maar je belemmeren in je persoonlijke groei, in het vinden van de weg naar je Hart. Dat je hierbij weer goed doet voor jezelf, wat er toe leidt dat je ook goed doet voor de wereld, is een bijkomende zaak, die er overigens wel toe doet.

Tot zover dit eerste deel van mogelijke handelingen. In de volgende column gaan we weer verder.

Column door: Jan Chin

Muziek

Geschreven door

Muziek is de taal van ons hart. Zelfs al zijn we dement, muziek herkennen we altijd. Muziek brengt ons terug naar de tijden van weleer, toen alles nog goed was, en het leven nog voor ons lag. Toen we nog vol plannen en verwachtingen waren. Vol hoop, vol enthousiasme. Toen we nog jong waren. Toen we onze eerste geliefde kusten. De muziek die deze eerste liefdesbetuiging omhelsde, blijft ons eeuwig bij. De muziek die ons diepste verlangen begeleidde, krijgen we nooit meer uit ons geheugen gewist. Het ritme van de hoop, de liefde, het verlangen, de passie van weleer. Het ritme van ons hart.

De Griekse filosoof Pythagoras noemde de muziek de basis van alle leven. Ja, zelfs van het bestaan van de kosmos, het heelal. Het ritme van de muziek veroorzaakt trillingen, die ook ten grondslag liggen aan de wiskunde, en in cijfers kan worden uitgedrukt, in getallen en wiskundige formules. Ook kleuren hebben ritmische trillingen, en kunnen daarom door ons worden waargenomen. Alles om ons heen is eigenlijk één grote dans. Een kosmische dans.

We ervaren geluk, als we in ons eigen ritme zitten. Want iedereen heeft zijn eigen ritme. Ook in ons leven van alledag, onze dagindeling of de manier waarop we ons werk doen: we doen dat het liefst in ons eigen ritme. Moeten we te lang meegaan in een ritme dat ons niet eigen is, dan raken we vermoeid en uitgeput, en moeten we onze batterij weer opladen door ons terug te trekken in ons eigen wereldje, ons eigen ritme.

Helaas legt deze jachtige maatschappij ons een ritme op dat volledig in strijd is met ons ritme. Dat opjagen leidt tot ritmestoornissen, hartritmestoornissen – want het is het ritme van ons hart dat ons aangeeft welke weg wij moeten bewandelen. Als we tijdens die weg worden opgejaagd, raken we uitgeput, en overwerkt. Stress en depressies vallen ons ten deel, waarbij de maatschappij ons verplicht om ons te verdoven via medicijnen, waarmee de farmaceutische industrie ons gevoel voor ons eigen ritme definitief wegvaagt. Zo raken we de weg kwijt, ónze weg, en verdwalen we in verwarring en wanhoop.

Iedereen heeft zijn eigen ritme. We ontmoeten liefst mensen die eenzelfde ritme hebben. Die van dezelfde muziek houden. Bij wie we ons welkom en geborgen, veilig voelen. Thuis. Maatjes.

De muziek van ons hart kan verlichting brengen, en ons terugvoeren naar onze eigen weg, ons eigen ritme.

Column door: Henri Haenen

Van levensgenieter tot hartpatiënte

Geschreven door

Mandy (34) houdt van het leven. En dat viert zij. Met haar familie en vrienden. Gezelligheid gaat zij niet uit de weg. Tot bij haar hartfalen wordt geconstateerd. Aan haar levensmotto ‘Vier het leven’ lijkt abrupt een einde te zijn gekomen. Of toch niet? Haar verhaal.

Mandy is een levenslustige jonge vrouw uit de hoofdstad. Haar leven wijkt niet af van haar leeftijdsgenoten. Zij heeft een fulltime baan en onderneemt in haar vrije tijd verschillende activiteiten. Wanneer in 2015 hartfalen bij Mandy wordt geconstateerd, valt de diagnose haar koud op haar dak, ‘Het voelde alsof mijn leven voorbij was.’

Mandy (34)

Restarten

De diagnose verandert het leven van Mandy volkomen, ‘Ik werd gediagnosticeerd met hartfalen en plotseling was ik een S-ICD ‘rijker’ én slikte ik de zwaarste medicijnen. Ik was gesloopt!’ En dat is wennen, ‘De Ziektewet in plaats van een fulltime baan, rusten in plaats van ondernemen en water in plaats van frisdrank. Mijn leven zoals ik het kende was in één klap verdwenen. Alles, maar dan ook echt álles moest anders. Geen nachten doorhalen, feestjes, drugs en rock ’n roll meer. Geen seks en niet meer eten en drinken wat ik wil, vanwege de beperkte zout- en vochtinname.’

Eenmaal thuis wil Mandy haar leven weer zo goed mogelijk oppakken. Zowel op het persoonlijke vlak, als op het gebied van werk. ‘In het ziekenhuis ben ik met veel vragen blijven zitten. Mijn herstelperiode heb ik benut om antwoorden te vinden. Online, maar ook door lotgenotencontact. Na een half jaar ben ik met mijn re-integratietraject gestart. Ik heb lang de illusie gehad “Ik kom 100% terug!” en zag dat als een doel. Maar mijn nieuwe bedrijfsarts zei: “Meid, met een pompkracht van 22% kan jij een volledige werk re-integratie van 100% schudden, want dat red jij niet!” Het was voor mij een harde klap waar ik mij uiteindelijk noodgedwongen bij heb neergelegd.’

Inmiddels is Mandy’s (werk)leven ‘hectisch’. ‘Ondanks dat ik halve dagen werk, ben ik verplicht te solliciteren, omdat ik onder de wet ‘Poortwachter (tweede spoor)’ val. Daarnaast moet ik een WIA-aanvraag doen, want de tweejarige Ziektewet loopt ten einde. Maar het spannendste is het voortraject voor een maagomleiding waarin ik nu zit. Een maagomleiding is mijn enige optie om energie terug te krijgen. Mijn hart gaat niet beter pompen, maar mijn behoefte aan zuurstof wordt dan minder.’

Reprogramming

Mandy’s overgewicht is altijd een punt geweest, ‘Overgewicht is nooit gezond, maar met mijn hartfalen is het extra gevaarlijk. Vanwege het hartfalen, werkt mijn hart tot drie keer harder in vergelijking met een gezond hart. En door mijn omvang is mijn zuurstofbehoefte twee keer zo groot waardoor mijn hart nóg harder moet werken. Hierdoor ben ik dus heel snel moe. Aangezien geconcludeerd is dat het voor mij niet haalbaar is om af te vallen door te lijnen en te sporten, heeft mijn cardioloog mij doorverwezen. Helaas is nog niks zeker, omdat het doel van deze operatie tegelijkertijd een grote hindernis is. Hoewel mijn levenskwaliteit aanzienlijk zou verbeteren, is de operatie riskant met betrekking tot mijn hart.’

Maar door Mandy’s hartfalen en alles wat daarmee in gang is gezet, is zij een ander persoon geworden. ‘Ik herken mezelf bijna niet meer terug. Ik was een feestbeest en leefde behoorlijk ongeremd. Een paar maanden na de diagnose, ging de knop om. Nu lig ik ver voor middernacht in bed en ga ik praktisch nooit uit. ‘s Ochtends werk ik en ‘s middags doe ik een dutje. Hoogstwaarschijnlijk zal ik nooit meer ‘normaal’ leven.’

‘In het begin vond ik het erg moeilijk, want het ging er niet in dat ik op mijn leeftijd moest leven als een oud wijf! Maar naarmate ik veranderingen doorvoerde in mijn leven, voelde ik mij fysiek beter en mentaal sterker. Langzaamaan verdween het gevoel alsof mijn leven opgegeven was. Mijn ‘vrienden’ verdwenen uit mijn leven, maar mijn familie en échte vrienden hebben laten zien dat zij er, ondanks alles, voor mij zijn.’

Ready, set, go…

In het heetst van de strijd is Mandy niet bij de pakken gaan neerzitten en tot op heden houdt zij vast aan haar vechtersmentaliteit. Zij weigert om op te geven, ‘Mijn leven is veranderd. Feit. Veel kan ik niet, maar ik heb daarmee nu vrede. Maar ik draai, voor zover mogelijk, gewoon mee. Het kost mij alleen meer moeite en energie. Een verjaardag is bijvoorbeeld uitputtend en de volgende dag moet ik ‘herstellen’. Ik ben in één klap jaren ouder geworden. Maar ik leef!’

 

Huisartsen bewaren medicijnen voor arme patiënten

Geschreven door

Eigenlijk mag het niet, maar één op de vijf huisartsen bewaart overgebleven medicijnen voor patiënten die de hoge zorgkosten niet kunnen betalen. Dit bleek onlangs uit een onderzoek van het televisieprogramma Het Nationaal Zorgdebat, uitgezonden door Omroep MAX. Het onderzoek is uitgevoerd onder driehonderd huisartsen en vierhonderd apothekers.

De medicijnrestanten komen bijvoorbeeld van nabestaanden van een overleden patiënt, van ouderen die worden opgenomen in een verpleeghuis of van patiënten die allergisch blijken voor een bepaald medicijn of er om een andere reden mee stoppen. Formeel gezien mogen artsen deze overgebleven medicijnen niet bewaren en aan ‘arme klanten’ geven.

Het is wettelijk vastgesteld dat overgebleven medicijnen vernietigd moeten worden in de apotheek. Veel huisartsen vinden dit kennelijk zonde, omdat ze zien dat veel patiënten ze goed kunnen gebruiken. Een overgrote meerderheid van de huisartsen en apothekers merkt dat steeds meer patiënten moeite hebben om de zorgkosten te betalen. Meer dan negen op de tien huisartsen maakt mee dat patiënten zorg mijden, om zo te besparen op de hoge zorgkosten. Hierdoor spelen mensen met hun gezondheid, en soms zelfs met hun leven. Dit is natuurlijk heel erg!

Uit onderzoek is gebleken dat patiënten vooral afzien van fysiotherapie, medicatie, bloedonderzoek en bezoeken aan specialisten. Bijna één op de zeven huisartsen ziet dat patiënten zelfs operaties laten schieten vanwege de hoge kosten! Huisartsen die ervoor kiezen om de overgebleven medicijnen aan arme patiënten te geven, proberen hier iets goeds mee te doen en redden er wellicht zelfs levens mee.

Het verplicht eigen risico is momenteel € 385. Ik betwijfel ten zeerste of dit bedrag de komende jaren gaat dalen. Ik vrees eerder het tegenovergestelde. Eigenlijk is het toch ongelooflijk dat mensen in een welvarend land als Nederland onnodig moeten lijden als ze een ziekte hebben, doordat ze de zorg simpelweg niet kunnen betalen?! Er wordt steeds meer bezuinigd in de zorg en de patiënt is hier de dupe van.

PvdA-minister Jeroen Dijsselbloem (Financiën) vindt daarom dat het eigen risico in de zorg moet worden afgeschaft. Ook de SP en GroenLinks pleiten daarvoor, en het CDA wil het eigen risico verlagen.

Hoe denkt u over dit soort zaken? Doen de huisartsen er goed aan de medicijnrestanten in te zetten voor hun minder bedeelde patiënten? En hoe denkt u over het verplicht eigen risico? Ik ben erg benieuwd!

Column door: Marly van Overveld

Een goede start!

Geschreven door

Het reisseizoen van Hartbrug-Reizen is inmiddels begonnen. De eerste reis van het jaar, 10 dagen Costa Brava, was een groot succes! We hebben enorm genoten van de mooie omgeving en stadsbezoeken (met uitgebreid aandacht voor Barcelona!) en werden de gehele week getrakteerd op fantastisch weer.

Het was de eerste reis van het jaar, maar ook de eerste reis in samenwerking met OAD. Dit is uiterst goed bevallen! Natuurlijk waren er reizigers die het in bet begin enigszins spannend vonden, maar dat was al snel over. Pieter was de chauffeur van deze reis en hij is erg bekend met de regio. Een groot voordeel waarvan we profiteren door de nieuwe samenwerking!

Ook in deze uitgave staan er diverse nieuwe reizen uitgebreid beschreven. Voor de reis naar Passau zijn nog enkele kamers beschikbaar, neem snel contact met ons op als u nog wilt boeken! Of gaat u in mei mee naar het mooie Cesenatico, naar ons vertrouwde en supergastvrije en gezellige familiehotel Laura? Italië is een veelzijdig land dat erg in trek is, eind juni bezoeken we ook nog de mooie Italiaanse Meren.

Natuurlijk is er voor ieder wat wils. Daarom reizen we in juli naar Schotland, maar ook naar Noorwegen. Weer eens heel iets anders! In augustus staat er ook nog een reis naar Bretagne en Normandië gepland.

Blader maar gauw verder om er meer over te lezen, en schroom vooral niet om contact met ons op te nemen! Ik hoop u te ontmoeten tijdens een van de Hartbrugreizen.

Column door: Marly van Overveld

Social Media

Geschreven door

Dat de tijd aan ons voorbij raast, is niets nieuws. Voordat je het weet is de dag om, de week en de maand én een jaar. Voor mij lijkt de kerstperiode pas net geweest, maar inmiddels is een kwart van dit jaar omgevlogen en staat Pasen alweer voor de deur.

Voor mij en mijn kinderen was 22 februari jl. ook weer een dag om stil te staan bij de werkelijkheid van het leven. Het is voor ons nog steeds niet te bevatten dat wij op die dag de zwartste dag uit ons leven delen: de sterfdag van onze lieve Crisje. Inmiddels alweer vier jaar geleden. Ons resten uitsluitend nog de ontelbare en (vele) fantastische herinneringen aan haar. Wij zullen haar nooit vergeten, altijd bij ons dragen en al die mooie herinneringen blijven koesteren.

Ondanks dat tegenwoordig niemand meer tijd heeft (althans, zo ervaar ik het), moet ik constateren dat ik op een dag als deze veel meer hartverwarmende reacties ontvang dankzij moderne technieken. Daarmee doel ik met name op Facebook. Uit onderzoek binnen onze achterban blijkt dat velen zich afvragen wat zij met de zogenaamde “Social Media” aan moeten. En waarom ze er tijd in zouden steken. Ook ik heb mij dat enkele jaren geleden afgevraagd. Maar inmiddels weet ik dat het actief zijn op bijvoorbeeld Facebook af en toe een prettige bezigheid is waaruit veel steun en kracht kan worden verkregen. En dat je er veel kan leren.

Zo worden steeds vaker op de Facebookpagina van Hartpatiënten Nederland (https://www.facebook.com/HARTvrienden ) geplaatste berichten, gedeeld. Ook spraakmakende actualiteiten die voor velen belangrijk kunnen zijn. Hierdoor is het lotgenotencontact op ons veel bezochte forum (www.hartpatienten.nl/forum ), uitgebreid naar Social Media. Kijk maar eens op onze Facebookpagina naar alle reacties op het nieuws rondom de oplosbare stent. Onlangs bleek dat er een grotere kans is op het ontstaan van een bloedstolsel na implantatie van de zogeheten biologisch oplosbare stent.

Ondanks dat velen tegen Social Media zijn, heeft het klaarblijkelijk veel voordelen. En de hoeveelheid tijd die u erin steekt, bepaalt uzelf. Ik beveel het u van harte aan en kijk er naar uit om ons te volgen op Facebook.

Column door: Jan van Overveld

Wandelen in het groen

Geschreven door

 

De lente is bij uitstek het jaargetijde voor een (bos)wandeling. De aangename temperaturen zijn ideaal om al wandelend het opbloeiend natuurschoon te bewonderen. HartbrugReizen licht willekeurig drie (bijzondere) Nederlandse bossen en landgoederen uit in het noorden, midden en zuiden van het land; voor elk wat wils.

 

Oude Veenkoloniën (Adriaan Tripbos)

Provincie Groningen

Wilt u terug naar de basis en genieten van de natuur zover uw horizon reikt? Maar ook een ‘vaste stek’ waarbij ieder bezoek op zich een verrassing is vanwege het continu veranderende landschap? Bezoek de ‘Oude Veenkoloniën’; uniek in Europa.

 

De Oude Veenkoloniën zijn tot de zeventiende eeuw nagenoeg onbewoond en daarna, door turfwinning, gevormd. Hierdoor is een natuurgebied met kanalen, zand- en veengronden ontstaan. Het landschap, ontstaan op de overgang van de hogere zandgronden en de lagere veengronden, is gelegen langs het veen en verandert stelselmatig. Bos, heide en water, maar ook beekdal vormen het wisselende landschap.

 

Een van de bossen in de Oude Veenkoloniën, is het ‘Adriaan Tripbos’ (gemeente Hoogezand-Sappemeer). Het jonge en compacte bos is een planten- en dierenrijk met wandelmogelijkheden en biedt zelfs een zwemgelegenheid aan de plas in het bos. Vergeet ook zeker het heideterrein niet, vooral wanneer deze in bloei staat (augustus) en droom weg middenin de paarse aangezichten. Wilt u optimaal genieten van de weidse schoonheid van het Adriaan Tripbos en de daarbij horende Oude Veenkoloniën? De uitkijkbult is daarvoor ideaal.  Oftewel: vermaak voor jong tot oud.

 

Landgoederen ‘Oud en Nieuw Amelisweerd’ & ‘Rhijnauwen’

Provincie Utrecht

De eerste zonnestralen verwarmen uw huid terwijl op de achtergrond vogels fluiten. Én daar, op het weiland naast het bos, zijn de eerste lammetjes en geitjes geboren. Wanneer u uitgewandeld bent, geniet u naast het water -de rivier de Kromme Rijn-, van een heerlijke versnapering terwijl u omringd bent door bloeiende bloemen. Klinkt dit u als muziek in de oren? Dit alles is binnen handbereik, sterker nog in hartje Nederland. Namelijk, landgoederen ‘Oud en Nieuw Amelisweerd’ en ‘Rhijnauwen’ in Utrecht.

 

De landgoederen (tevens rijksmonumenten) zijn eigendom van de gemeente Utrecht. Zij trekken jaarlijks meer dan een miljoen bezoekers en zijn daarmee het best bezochte groen in Utrecht. En dat is niet voor niets! Hier vindt u natuur en recreatie op een historische plek. In de middeleeuwen zijn de landgoederen ontstaan. De landhuizen op de landgoederen zijn geregeld van eigenaar gewisseld, maar de bekendste van hen is Lodewijk Napoleon. Kenmerkend zijn de verschillende landschappen op een kleine oppervlakte. De grond bestaat uit rivierklei en is daarmee zeer vruchtbaar. Daarnaast is een boslandschap op rivierklei in Nederland zeldzaam. U vindt hier dan ook diverse zeldzame planten en dieren.

 

Naast het bos (dat geschikt is voor wandelen, fietsen en varen) kenmerken boerderijen en tuinderijen in de agrarische en recreatieve sector het gebied. Bij boerderij ‘De Zonnewijzer’ kunt u terecht voor rauwe melk. Verder zijn er twee biologische, historische tuinderijen: namelijk ‘Tuinderij Amelis’hof’ en ‘Tuinderij de Volle grond’. Beiden
te vinden op Nieuw en Oud Amelisweerd. Zelf geplukte bloemen koopt u bij ‘Bloemisterij Bloemkracht8’. Voor zelfgemaakt brood bent u bij ‘De Veldkeuken’ en ‘Restaurant Vroeg’ aan het juiste adres. En voor thee en pannenkoeken, is er ‘Theehuis Rhijnauwen’. Te veel voor een dag? Boek dan een overnachting.

 

Het Vijlenerbos

Provincie Limburg

In Noord-Nederland bezoeken wij verrassende laagvlaktes vol heide, in het midden van het land combineren wij natuur en cultuur en in het zuiden zoeken wij -hoe kan het ook anders- de hoogtes op! De uitgestrekte hellingbossen bestaande uit hellingen en vlakke plateaus van het ‘Vijlenerbos’ (gemeente Vaals), vormen het langgerektste bosgebied van Limburg. Sterker nog: van Nederland. Het is acht kilometer lang. Tevens bevindt zich hier het hoogste punt van Nederland, de ‘Vaalserberg’ (322 meter). De Vaalserberg kenmerkt zich door het ‘Drielandenpunt’ waar de Nederlandse, Belgische en Duitse landsgrenzen samenkomen.

 

Maar dat zijn niet de enige grenzen die het bos rijk is. In het Vijlenerbos zijn oude perceelsgrenzen terug te vinden zoals grensstenen, grensbomen en een landweer van de stad Aken uit de veertiende eeuw. Maar naast heuvels en boeiende grenzen biedt het bos een verscheidenheid aan flora en fauna. Langs de bosranden zijn diverse dieren te spotten waaronder de ree.

 

Zin in een wandeling, maar slecht ter been? Geen probleem! Op het plateau in het Vijlenerbos is een speciale, zogeheten ‘familiewandeling’ uitgezet die toegankelijk  is voor wandelwagens, rollators en rolstoelen. Naast de overige wandelpaden, waarvan er velen zijn, kunnen ruiters hun hart ophalen op de ruiterpaden. Maar ook sportievelingen op mountainbikeroutes. Krijgt u honger van alle recreatie? Ga picknicken in één van de blokhutten naast de routes.

Vragen aan sportarts Liesbeth Lim: afvallen, maar hoe?

Geschreven door

 

AMSTERDAM – We kennen allemaal het beruchte jojo-effect. Wat is er nodig om blijvend af te slanken? We legden deze en andere vragen voor aan dr. Liesbeth Lim.

 

Kunt u iets over uzelf vertellen? Hoe lang bent u al sportarts, en waarom juist sportarts?

Ik ben bijna 20 jaar werkzaam als sportarts, waarvan 15 jaar als bondsarts bij de gymnastiekbond (voor de medische begeleiding van de nationale turnselectie) en nu werkzaam als zelfstandig sportarts in Amsterdam en omgeving. Ik begeleid topsporters in samenwerking met het Academisch Medisch Centrum in Amsterdam (AMC).

 

Ik ben geïnteresseerd in de medische aspecten en de gezondheid van de bewegende mens. Naast prestatiebevordering in de topsport, kan ik nu ook de ambitieuze recreatieve sporter begeleiden en ‘chronische zieken’ van beweegadviezen voorzien (en stimuleren). Iemands fysieke mogelijkheden optimaal benutten en grenzen verkennen, en deze ook bewaken, zijn voor mij een uitdaging.

 

Waar komt uw ervaring in de hartrevalidatie vandaan?

Ik heb korte periodes als waarnemend sportarts gewerkt in het Alrijne Ziekenhuis, waar op een professionele manier (onder coördinatie van sportartsen in samenwerking met fysiotherapeuten en cardiologen) gedurende drie maanden hartrevalidatie in het ziekenhuis wordt verzorgd. Dit naast de reguliere werkzaamheden van de sportarts, zoals blessureconsulten, sportmedische onderzoeken met inspanningstesten, verplichte en niet-verplichte keuringen. Bij de ‘normale’ hartrevalidatie in het ziekenhuis, die hartpatiënten aangeboden krijgen, ervoer ik een gemis in wat ik noem de ‘verlengde’ hartrevalidatie buiten het ziekenhuis.

 

Wat is het verschil tussen een ‘normale’ en een verlengde hartrevalidatie?

In het ziekenhuis is er de mogelijkheid om – onder begeleiding van een multidisciplinair team – hartrevalidatie gedurende maximaal drie maanden te volgen. Maar leefstijlverandering vergt een lange tijd en volharding. Dat lukt niet in drie maanden. Het is zeker een goed begin en een belangrijke stap voor verdere implementatie in het leefpatroon. Na drie maanden zullen deze mensen nog minstens één jaar nodig hebben om onder adequate begeleiding een gezonde leefstijl onderdeel te laten vormen van het dagelijks leven buiten het ziekenhuis in hun dagelijkse leefomgeving. En dat is juist het belangrijkste bij een leefstijlverandering.

Want uiteindelijk moeten we ook voor de hartpatiënten naar ‘een leven lang fit’. Ik zie hiervoor het belang van de zogenoemde ‘verlengde’ hartrevalidatie.

 

Wat is het belang van een goede leefstijl?

Voor ‘een leven lang fit’ zijn een goede leefstijl, gezonde voeding en voldoende bewegen en sporten van belang. Het is bewezen dat dit de risico ‘s voor suikerziekte en hart- en vaatziekten verlaagt. Deze ziekten kunnen zelfs teruggedrongen worden en medicatiegebruik kan in het ultieme geval zelfs niet meer nodig zijn.

 

Mensen krijgen van de huisarts of specialist met de regelmaat van de klok te horen dat zijn hun levensstijl moeten aanpassen. Waarom lukt dat alsmaar niet?

Het is bekend dat gedragsverandering zeer moeilijk blijvend haalbaar is. Op korte termijn houden mensen dat nog wel vol, maar als het geen ‘levensgewoonte’ wordt, ligt een terugval snel op de loer. Adequaat begeleiden bij leefstijlverandering en een goede communicatie zijn noodzakelijk én een vak apart. Bij de ‘verlengde’ hartrevalidatie zie ik hiervoor een taak weggelegd.

 

Hoe krijg je mensen over de drempel – om zich te laten begeleiden?

Met inhoudelijk goede programma’s onder begeleiding van een gekwalificeerd multidisciplinair team kun je mensen met enthousiasme en motivatie stimuleren om over de drempel te stappen, maar ook te blijven! Goede communicatie en duidelijke signalen over de gevolgen van de ‘oude’ leefstijl moeten mensen voldoende waarschuwen om hun leefstijl blijvend te veranderen. Vaak zie je een weerstand bij mensen en is een confronterende directe communicatiestijl nodig (zoals een ‘schokeffect’: die kan dan als een drijfveer of waarschuwing worden gezien voor leefstijlverandering).

 

Zit daar niet ook een kostenplaatje aan vast?

Zeker. Bovenbeschreven professioneel programma is kostbaar, omdat een team nodig is en daar zit dus een kostenplaatje aan. Je kunt het vergelijken met topsport: daar zit ook een heel team achter de sporter en daar is ook een kostenplaatje aan verbonden.

 

Wat zijn uw ambities op dit terrein?

Ik hoop dat zorgverzekeraars en de politiek steeds meer gaan beseffen dat preventie van recidief en terugval loont en noodzakelijk is, zodat verzekeraars het als hun verantwoordelijkheid gaan zien om een ‘verlengde’ hartrevalidatie te vergoeden. Ik zou graag dit ‘project’ met een team willen opzetten voor alle hartpatiënten in Nederland, zoals de sportarts een (top)sporter met een team begeleidt.

 

 Dr. Liesbeth Lim