Nieuwe bestemmingen!

Geschreven door

Buongiorno! Ik verkeer momenteel nog een beetje in Italiaanse sferen, want tijdens het schrijven van deze reiscolumn zijn wij begonnen aan de terugreis vanuit Bibione. La Bella Italia! Het was weer een prachtige reis. Gevarieerde en mooie excursies, prachtig zonnig weer (op een dagje na), een fantastisch hotel en het belangrijkste: een hele leuke en gezellige groep reizigers. Wat hebben we genoten met zijn allen! We hebben Venetië, Triëst, Udine, Padua en Portogruaro bezocht, maar ook het zwembad, de zee en natuurlijk de nodige terrasjes waren heerlijk. Een prima balans tussen bezichtigingen en rust en ontspanning.

In deze nieuwe uitgave van HartbrugReizen leest u dat we weer iets nieuws voor u in petto hebben, namelijk: een dagtocht naar de kerstmarkt in Düsseldorf (voor maar € 19,50 p.p.), een 8-daagse langlauf-wandel reis naar het prachtige natuurgebied Berchtsgadener Land. Maar we gaan ook drie weken lang overwinteren in Zuid-Spanje. Dus heeft u zin om te wandelen in de parel van de Alpen, of juist om te genieten van heerlijk weer in het Zonnige Zuiden? Wij bieden het!

Helaas gebeurt het nog weleens dat reizen snel zijn volgeboekt (of bijvoorbeeld de 1-persoonskamers), dus ik adviseer u om niet te lang te twijfelen en snel te boeken. Dit om teleurstellingen te voorkomen.

Ik wens u een hele fijne zomer, en hoop u snel te begroeten tijdens een van onze reizen!

Column door: Marly van Overveld

Belangen overheid en tabaksindustrie

Geschreven door

Wellicht heeft u er iets van meegekregen in de media dat onlangs het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) per direct opstapte uit de tabakscommissie. Deze commissie adviseert internationaal over het meten van teer en nicotine in sigaretten en sigaren. De reden van dit plotselinge vertrek? De (te) grote invloed van de tabaksindustrie in deze commissie.

De tabaksindustrie is helaas veel meer gericht op het vergroten van de winst dan op het beschermen van de volksgezondheid. En dat strookt natuurlijk niet met de belangen van het RIVM, die juist als belangrijkste taak heeft de overheid te adviseren over volksgezondheid en een gezonde leefomgeving. ‘We hebben geprobeerd om als lid in de commissie de volksgezondheid te dienen, maar de dominantie van de industrie was daarvoor te groot’, aldus Annemiek van Bolhuis, directeur Volksgezondheid en Zorg van het RIVM.

In de ‘werkgroepen tabak’ hebben, behalve het RIVM en de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA), acht afgevaardigden van de tabaksindustrie zitting. Helaas zijn deze meer gericht op andere doelstellingen dan de belangen voor de bevolking. Net als alle grote industrieën (bijvoorbeeld de farmaceutische industrie of de voedingsmiddelenindustrie) is ook de tabaksindustrie vooral gericht op het maken van winst.

Door de veel te verschillende belangen is de scheve verhouding tussen het RIVM en de afgevaardigden van de tabaksindustrie steeds meer gaan knellen in de afgelopen jaren. Ik ben in ieder geval blij met deze stap van het RIVM. Wij wijzen al jarenlang op de onverenigbare belangen van de overheid en de tabaksindustrie en in mijn ogen heeft de overheid zich voor een kar laten spannen. Ik vrees dat er zodoende heel veel overheidsgeld bij de tabaksindustrie terecht is gekomen.

Het RIVM is een onafhankelijk en objectief instituut en het is mijns inziens heel belangrijk dat een dergelijk instituut grote invloed heeft op het tabaksbeleid. Het is belangrijk dat de nadruk uitsluitend ligt op de bescherming van de volksgezondheid. Natuurlijk weet iedereen wat voor negatieve invloed tabak heeft op de gezondheid, maar er kan niet genoeg aandacht voor zijn.

Ik hoor tegenwoordig steeds vaker dat mensen vinden dat rokers (of ook bijvoorbeeld mensen die aan obesitas lijden of mensen die een ongezonde leefstijl hebben) financieel een hogere bijdrage aan de volksgezondheid zouden moeten betalen. Dat zou bijvoorbeeld kunnen door hogere zorgverzekeringspremies of hogere eigen bijdragen. Hoe denkt u hierover: gaat dit te ver of zou dat terecht zijn? Ik hoor het graag van u!

Column door: Marly van Overveld

Wachttijden om je hart bij vast te houden

Geschreven door

Grote zorgen maak ik mij over de almaar toenemende uitholling van de zorg. Met gekromde tenen volg ik met steeds meer argwaan de nieuwsberichten. Wat denkt u over het akkoord dat zorgverzekeraar Menzis sloot met tien ziekenhuizen? Dit komt er in feite op neer dat, ietwat kort door de bocht, ziekenhuizen afgestraft worden als her-operaties noodzakelijk zijn. Hier houden wij de vinger nauw aan de pols en worden inmiddels door Menzis en de toezichthoudende organisatie op de hoogte gehouden. Althans dat is de belofte.

Of wat te denken van bijvoorbeeld het akkoord dat onze VVD-minister Bruno Bruins van Medische Zorg sloot met medisch specialisten, ziekenhuizen en zorgverzekeraars? De uitgaven voor medisch-specialistische hulp mogen volgend jaar met maximaal 0,8 procent stijgen. In 2022 moet deze stijging zijn afgeroomd naar nul procent (bron: Centraal Planbureau).

In mijn ogen ordinaire bezuinigingen: minder operaties en dus ook nóg langere wachttijden. Dat is volstrekt onacceptabel. Jarenlang hebben wij gestreden voor aanvaardbare wachttijden. Maar helaas  constateren we dat de wachttijden alweer de pan uit rijzen. Dus wat te verwachten voor de nabije toekomst? Komen de tijden van de luchtbruggen uit de jaren 70 weer terug? Ik hoop het niet, maar hou mijn hart vast.

Elke maand inventariseren wij de electieve wachttijden voor dotterbehandelingen en openhartoperaties binnen de Nederlandse hartchirurgische centra (zie pagina 28). Dit betreft de wachttijden voor patiënten die in de thuissituatie hun oproep afwachten. Dus niet urgent behandeld hoeven te worden.

Voor dotterbehandelingen meten wij op dit moment een wachttijd van maar liefst 6 weken, of meer, in Nieuwegein (Antonius), Den Haag (Haga), Leiden (LUMC), Alkmaar (MCA), Zwolle (Isala), Groningen (UMCG) en ook in Amsterdam (VUmc). Eindhoven (Catharina) spant op dit moment de kroon: 12 weken!

Bij onze wachtlijstinventarisatie registreren we ook dramatische wachttijden bij de hartoperaties: Amsterdam (AMC), Breda (Amphia) en Nijmegen (Radboud): ruim 6 weken. In Utrecht (UMCU) en Leiden (LUMC): 10 weken. En als klap op de vuurpijl: patiënten in Maastricht (UMCM) kampen met maar liefst 15 weken lijdzaam thuis wachten!

In ons wachttijdenoverzicht voor hartoperaties ontbreekt helaas de wachttijd in het in Amsterdam gelegen Academisch Ziekenhuis van de vrije universiteit, kortweg VUmc. Na veel vergeefse pogingen om een indicatie te verkrijgen en in de wetenschap dat de website van het VU geen wachttijd voor hartoperaties geeft, deelt het secretariaat ons doodleuk mede: “daar mogen wij geen uitspraken over doen, dat weten wij niet. Kijkt u maar op onze website….”. Helaas blijkt dat ook andere websites geen uitkomst bieden: geen info, verouderde cijfers of “under construction”. Tenslotte mail ik op advies van het secretariaat (“mijnheer kan u niet telefonisch te woord staan”..) dan maar naar het hoofd van de afdeling. Bij het ter perse gaan van deze uitgave hebben wij helaas nog steeds geen antwoord ontvangen. Maar: wordt zeker vervolgd. Want ook dit is op zijn zachtst gezegd zorgelijk!

Kortom: veel te lange wachttijden voor deze levensreddende ingrepen. Onacceptabel en meer dan verontrustend. Reden te meer om de noodklok te luiden bij de overheid en aandacht te vragen via de politiek. En last but not least: de patiënt informeren en aan een snellere ingreep helpen. Dat is onze kerntaak.

Staat u op een lange wachtlijst? Bel of mail ons! Wij kunnen wellicht bemiddelen en uw ingreep bespoedigen. Bovendien horen wij graag uw ervaringen. En in het bijzonder die van de hartchirurgie in het VUmc.

 Column door: Jan van Overveld

Nieuw medicijn

Geschreven door

Heb jij toevallig ook het tv-spotje over hartfalen gezien? De eerste keer zag ik in een flits alleen het einde, maar de tweede keer riep ik mijn man op tijd erbij. ‘Kijk, dat spotje over hartfalen is weer op tv.’

In de animatiefilm is een oudere vrouw te zien die slecht slaapt, overdag snel moe is, last heeft van opgezette voeten en buiten adem raakt door het lopen van de trap. ‘Herkenbaar, maar wat jammer dat het weer draait om oudere mensen. Ik begrijp het wel, maar toch. Het was pas echt mooi geweest als er mensen van alle leeftijden voorbij kwamen.’

‘Ongemakken bij hartfalen. Niet altijd logisch’ komt aan het einde van de reclame voorbij. Dat klinkt alsof er een oplossing is voor verminderde energie, kortademigheid en alle andere klachten die horen bij hartfalen. Nieuwsgierig besluit ik een kijkje te nemen op de site. Daar worden alle kwalen die bij hartfalen horen uitgelegd.

Volgens de site vinden mensen met hartfalen het logisch dat ze van allerlei dingen last hebben. Maar dat is dus niet logisch. ‘Er staat dat je al je klachten moet bespreken met je huisarts en cardioloog’, lees ik voor. ‘Zodat ze kunnen helpen de ongemakken te verminderen.’ M’n man trekt z’n wenkbrauwen op. ‘Dat doe je toch altijd als je bij een arts zit?’ Maar dat is dus niet voor iedereen de normaalste zaak van de wereld.

De campagne blijkt een initiatief van een ontwikkelaar van geneesmiddelen. Komt dat even goed uit of ben ik nu te kritisch? Dat is toch net zoiets als wij van Wc-eend adviseren Wc-eend? Maar wie weet heeft deze fabrikant wel een middel dat klachten kan verminderen. Ik besluit het informatiepakket aan te vragen. Stel je voor dat er iets bij zit waardoor m’n man zich beter voelt.

Onlangs is hij al begonnen met een nieuw medicijn waarvan hij meer energie zou kunnen krijgen. Het pilletje betekent mogelijk een medische vooruitgang in het behandelen van chronisch hartfalen. We zijn dan ook hartstikke blij dat hij ervoor in aanmerking komt. Nu is het afwachten of het werkt.

Ik besluit het medicijndoosje nog eens goed te bekijken. En dan zie ik het opeens staan. Oeps. ‘Schat, jouw nieuwe medicijn… Drie keer raden wie dat pilletje heeft ontwikkeld!’

Column door: Cilla Schot

10 plekken om te bezoeken… voor het te laat is!

Geschreven door

Het was dé toeristische trekpleister van Malta: Het Blauwe Raam, oftewel de iconische kalkstenen boog die het zo mooi deed op foto’s. Helaas werd de boog vorig jaar na een zware storm door de zee verzwolgen. Kans gemist om dit natuurfenomeen te zien? Voor deze 10 prachtige bestemmingen kunt u nog wel op tijd zijn…

Galapagos eilanden

De vulkanische eilandengroep in de Stille Oceaan waar Darwin zijn evolutietheorie bedacht is een van de meeste bijzondere plekjes op aarde. De flora en fauna zijn grotendeels uniek en aangezien de dieren nooit een natuurlijke vijand hebben gekend, kun je er van heel dichtbij reuzenschildpadden, leguanen en pinguïns spotten. Helaas dreigt de eilandengroep ten onder te gaan aan haar eigen populariteit. Doordat er steeds meer toeristen komen en zij ook dieren en planten van het vasteland meebrengen, verandert het natuurlijk evenwicht en zullen sommige diersoorten uitsterven.

Cuba

Veel mensen willen naar Cuba omdat de tijd daar lijkt te hebben stilgestaan: oldtimers en paard-en-wagens in de straten, mensen die nog niet zijn opgeslokt door het gejaagde leven met internet en telefoons en nergens een McDonald’s te bekennen. Maar nu de invloed van de Amerikanen toeneemt, zal Cuba echter steeds meer aan authenticiteit inleveren. Sommige reizigers beweren zelfs dat het échte Cuba inmiddels al verdwenen is…

Dode Zee

Drijven op het zoute water van de Dode Zee, dat willen veel mensen ooit in hun leven eens ervaren. Helaas doet de zee haar naam eer aan: ze is op sterven na dood. Het waterpeil zakt gemiddeld een meter per jaar en de verwachting is dat het water over ongeveer 50 jaar helemaal verdwenen zal zijn. Er zijn plannen om met de aanleg van een pijpleiding de zee te redden, maar of dit voldoende zal zijn?

Taj Mahal

Deze prachtige Indiase tempel behoort tot de zeven wereldwonderen en wordt dus elke dag overspoeld door toeristen. Maar zo mooi als hij ooit was, zal het gebouw nooit meer worden. Door weersinvloeden en luchtvervuiling brokkelt de tempel langzaam af en de ooit zo maagdelijk witte muren kleuren steeds meer groen en bruin. Het zou zomaar kunnen dat de tempel binnen een paar jaar gesloten wordt. Maar zelfs als hij open blijft, zal de grandeur van vroeger tijden nooit meer terugkeren.

Gletsjers

Klimaatverandering zorgt ervoor dat de majestueuze gletsjers in Patagonië (Argentinië) steeds sneller smelten. Volgens experts zal voor het jaar 2100 een kwart van het ijs daar verdwenen zijn. Tijd zat dus, denkt u nu? De gletsjers in het Glacier National Park in de Verenigde Staten zijn mogelijk al in 2030 gesmolten. En ook de ijskappen in Europa trekken zich in razend tempo terug. Het is zelfs maar de vraag hoe lang we nog kunnen genieten van sneeuw in de Alpen…

Venetië

Nog een gevolg van de klimaatverandering: de stijgende zeespiegel zorgt ervoor dat de al eeuwenlang zinkende stad Venetië steeds sneller verzakt. Het gaat op dit moment ‘maar’ om 2 millimeter per jaar, maar zonder maatregelen zal de stad ooit helemaal ten onder gaan aan het water. De romantiek van de verliefde koppeltjes die op een gondel door de kanalen varen, zal dan voorgoed tot het verleden behoren.

Rubjerg Knude

In het Deense Jutland ligt een van de meest spectaculair gelegen vuurtorens: de Rubjerg Knude uit 1900 staat op 60 meter boven zeeniveau, op de rand van een klif. Door erosie in het duinzand komt de afgrond echter steeds dichterbij. Wie hem nog wil beklimmen moet snel zijn, want waarschijnlijk zal de toren binnen 15 jaar in zijn geheel in zee storten.

Mekongdelta

De Mekongdelta is met haar web van riviertjes, drijvende markten en de uitgestrekte rijstvelden een van de mooiste gebieden van Vietnam. Maar doordat de bodem daalt en de zeespiegel stijgt, is het gebied in rap tempo aan het verdrinken. Als er niet wordt ingegrepen, zal voor het einde van de eeuw tweederde van de delta overstroomd zijn.

Malediven en Seychellen

De parelwitte stranden van de Malediven en Seychellen zijn een van de meest paradijselijke plekjes op aarde, maar voor hoe lang nog? De eilanden liggen gemiddeld slechts een meter boven zeeniveau, wat met het tempo waarop de zeespiegel stijgt niet veel is. In het meest pessimistische scenario zouden de eilandengroepen voor het einde van deze eeuw helemaal in zee kunnen verdwijnen. De regering van de Malediven heeft zelfs al een stukje van Sri Lanka gekocht, zodat de bewoners een plek hebben om naartoe te verhuizen.

Great Barrier Reef

Het was altijd een van de beste plekken om te duiken of snorkelen, maar het prachtige Great Barrier Reef in Australië is al lang niet meer zo mooi als het ooit was. Door cyclonen en het warmer en zuurder wordende zeewater, is de afgelopen 30 jaar al de helft van het koraal verdwenen. Het koraal dat er nog wel is, verbleekt en verliest dus de kleurenpracht die de onderwaterwereld juist zo mooi maakte. En overbevissing zorgt er ook nog eens voor dat er steeds minder dieren leven. Wetenschappers voorspellen dat in 2030 al het koraal verdwenen is,  maar er zijn inmiddels diverse fondsen opgezet om het rif te herstellen.

Voor meer artikelen klik hier

‘Opgeven is geen optie’

Geschreven door

Stel: u staat op het punt een contract te ondertekenen bij een nieuwe werkgever en u gaat ‘out’. De boosdoener? Uw hart. Een onalledaags scenario dat bij de 39-jarige Niek Oostendorp vers in zijn geheugen staat gegrift.

De herfst is in volle gang wanneer Niek klaar is voor een volgende stap in zijn carrière. Een nieuwe kans doet zich voor en hij ziet zijn toekomst zonnig in. Wanneer hij op de bewuste dag bij zijn toekomstige werkgever aan tafel zit om het contract door te nemen en te ondertekenen, voelt hij zich plotseling niet lekker: ‘Ik ging ineens out.’ Nieks schijnbare zonnige herfst, doet onverwachts grauw aan. Maar hij zet alles op alles om het grijze wolkenveld snel te verdrijven.

Medische molen

Niek mag zich gelukkig prijzen dat het bedrijf in kwestie niet afwacht en direct de hulpdiensten inschakelt. Wanneer hij met de ambulance in het ziekenhuis aankomt, blijkt dat hij van geluk mag spreken. Een zogeheten ‘Aortadissectie, type A’, oftewel een scheur in de binnenwand van de aorta, wordt geconstateerd. Een aandoening waarbij de sterftekans groot is, tenzij direct wordt ingegrepen door middel van een spoedoperatie waarbij onder andere de gescheurde aorta (gedeeltelijk) wordt vervangen. Zonder ingrijpen is de kans groot dat het bloedvat volledig scheurt met een fatale bloeding tot gevolg.

Een tienurige operatie volgt. De operatie verloopt weliswaar succesvol, maar Niek -nog steeds buiten bewustzijn-, is zich van geen kwaad bewust. Het is wachten totdat hij ontwaakt. Na een paar dagen komt hij weer bij kennis: ‘Ik heb niets meegekregen van de gebeurtenissen en toen ontwaakte ik in een ziekenhuis. Ik was helemaal in shock. Ik wist niet wat er was voorgevallen en had allerlei vragen zoals: ‘‘Hoe ben ik hier terecht gekomen?” en “Waarom?”.’

Eenmaal bijgepraat en enigszins bijgekomen van de schrik, volgt een lange weg van acceptatie: ‘Mijn revalidatie is nog steeds in volle gang, maar in de tussentijd wil ik niet stilzitten. De lichamelijke impact is groot, maar de geestelijke impact is eveneens groot, al dan niet groter. Het is kortweg heftig. Maar ik probeer het te accepteren en leer ondertussen zo goed en kwaad als het gaat, met mijn hartaandoening te leven.’

Limburgs Mooiste

En leven doet Niek. Onder andere door zijn ervaringen, besluit de gezinsman gezonder te gaan leven. Tijdens zijn revalidatie pakt hij het sporten op. Voetballen en mountainbiken doet hij graag en een balletje trappen of een rondje fietsen gaat hij niet uit de weg: ‘Tijdens het sporten draag ik een hartslagmeter. Bepaalde inspanningen vallen me zwaar en zodra ik over mijn grens heen ga, moet ik daarvan bijkomen.’

Maar het feit dat hij sporten moet bekopen met dagenlang herstel, weerhoudt hem er niet van om zich in te zetten voor het goede doel: ‘Ik zie graag meer erkenning en begrip voor de jongere hartpatiënten. Om hartpatiënten in het algemeen, maar met name de jongere hartpatiënten, onder de aandacht te brengen, heb ik besloten om hetgeen wat ik graag doe, mountainbiken, in te zetten voor Hartpatiënten Nederland. In mei heb ik op mijn mountainbike meegedaan met het fietsevenement Limburgs Mooiste. Ik moest 75 kilometer afleggen en iedereen die wilde, kon mij sponsoren. En daarmee namens mij, Hartpatiënten Nederland, een hart onder de riem te steken.’

Door zijn deelname gaf Niek een gezicht aan Hartpatiënten Nederland en ging hij de strijd aan met zichzelf: ‘Hartpatiënten Nederland zet zich belangeloos in voor alle hartpatiënten. Zij behartigen de belangen van hartpatiënten op een onafhankelijke en objectieve manier en verdienen elke donatie. Inmiddels ben ik ook een hartpatiënt. Persoonlijk was het een manier om weer vertrouwen in mijn lichaam en geest te krijgen, vooral tijdens mijn revalidatieproces. Mijn vriendin wees mij erop, dat met alles wat ik heb meegemaakt, het heel bijzonder is om Limburgs Mooiste te kunnen mountainbiken. Voor mij is zij een grote steun in dit gehele proces.’

Nieuw doel

Na zijn succesvolle deelname, is Niek aan het bijkomen van alle indrukken en is zijn volgende doel persoonlijk: ‘Ondanks mijn last-minute actie, ben ik te spreken over de donaties die ik binnen één week heb weten op te halen. Ik ben nu aan het bijkomen en weer aan het opknappen. In de tussentijd ga ik door met mijn revalidatie en blijf ik vechten, genieten van en met mijn gezin geeft mij kracht. Mijn uiteindelijke doel is om zowel lichamelijk als geestelijk te herstellen en met volle moed het leven tegemoet te treden. Én als de tijd rijp is, hoop ik mijn energie in een leuke, nieuwe baan te steken.’

Voor meer artikelen klik hier

Wildplukken in Nederland

Geschreven door

Wildplukken is helemaal van deze tijd! Althans, vroeger was het hot en nu maakt het een comeback. Maar wat is wildplukken en bestaan er ‘spelregels’? En wat te doen met de schat aan kruiden, planten en bloemen, maar ook vruchten, groenten en noten? HartbrugReizen neemt u mee op sleeptouw.

Let’s start

Hoor ik u nu denken ‘Wat is wildplukken?’ Kortgezegd: het verzamelen van eetbare producten uit de wilde natuur. In Nederland is wildplukken officieel strafbaar, maar in de praktijk wordt het gedoogd zolang het met mate gebeurt en voor eigen gebruik: plukken en doorverkopen is dus uit den boze. Dus laat de emmers gerust thuis, een klein bakje voldoet. Hoe klein? Staatsbosbeheer houdt een champignonbakje van 250 gram aan.

Helemaal vrij om te gaan en staan waar u wilt, bent u niet: u mag niet van de opengestelde paden af in natuurgebieden. Waarom? Om de natuur te beschermen en daarmee niet te verontrusten en beschadigen. Doet u het wel? Kijk dan niet op van een fikse boete, want iets ontvreemden van de natuur is stroperij en in Nederland een misdrijf. In het ergste geval volgt een gevangenisstraf, maar dan moet u het wel heel bont maken. Oftewel, overtreed niet de wettelijke regels of toegangsregels van het natuurgebied.

(Over)gereguleerd als Nederland is, heeft zich inmiddels een oplossing voorgedaan. Door de groei aan populariteit van deze activiteit en om aan ieders behoefte te voldoen, zijn (en worden) in Nederland heuse pluk- en voedselbossen aangelegd. Dus op safe spelen? Ga naar een pluk- en voedselbos! Maar ook hier gelden vaste regels…

De regels

  1. Houd u aan de regels ter plekke

Geen idee? Oriënteer u bij de terreineigenaar en/of -beheerder en pluk alleen in de toegestane gebieden.

  1. Zorg voor kennis van zaken

Pluk geen giftige, wettelijk beschermde of (lokaal) bedreigde soorten en wees extra alert op gebieden waar net bestrijdingsmiddelen zijn gebruikt. Bescherm de natuur en uzelf! Wildplukken is altijd op eigen risico.

  1. Verstoor de omgeving niet

Wees een vriendelijke gast en laat geen sporen na: verstoor de dieren niet, vertrap de bodem (en planten) niet en graaf ze niet uit. En terwijl wij aan het wildplukken zijn, stelt de natuur het op prijs als we niet door bijzondere begroeiing lopen en takken afbreken.

  1. Let op dat de soort aanwezig blijft

Respecteer de lokale natuur en wees niet verantwoordelijk voor de verdwijning van (lokale) soorten. Hoe? Pluk minder dan een tiende van wat aanwezig is. Bijkomend voordeel: zo heeft iedereen het daaropvolgende jaar er weer plezier van.

  1. Je bent niet alleen

De natuur is van iedereen, zowel van dier als mens en iedereen wil ervan blijven genieten. Dus laat altijd wat hangen of liggen voor de dieren en andere wildplukkers. Sommige medemensen genieten op een andere manier van de natuur en hebben het niet op wildplukken. Spreekt iemand u aan? Leg respectvol uit wat u aan het doen bent en dat u zich aan de gedragscode houdt.

Bron: KNNV

De genoemde regels zijn opgesteld door de KNNV (Koninklijke Nederlandse Natuurhistorische Vereniging). Voor meer informatie bezoek de website van KNNV en Staatsbosbeheer.

Voordat u begint…

  • Lees uzelf in en bespaar niet op informatie. Schaf een naslagwerk aan (of online een app) en wees altijd op de hoogte van beschermde of juist giftige planten. Verder vindt u hier allerlei recepten.
  • Begin simpel en maak thee, limonade of een salade. Denk aan brandnetelthee, vlierbloesemlimonade en paardenbloemsalade.
  • Ga niet met blote armen en benen wildplukken, want juist in begroeide gebieden schuilen teken. Besmette teken kunnen de ziekte van Lyme veroorzaken met alle gevolgen van dien.
  • In Oost-Groningen en Zuid-Limburg bestaat het gevaar op besmetting door vossenlintworm afkomstig van de urine van vossen. Alhoewel de kans op besmetting klein is, kan door de infectie tot vijftien jaar na besmetting ernstige leverschade ontstaan met mogelijk overlijden tot gevolg. Oppassen dus!
  • Laat overal, maar met name in Oost-Groningen en Zuid-Limburg bosvruchten zoals bramen, bosbessen en frambozen onder kniehoogte staan en knip boven kniehoogte.
  • Alle ‘schatten’ dienen gereinigd te worden voor consumptie, met name als bestrijdingsmiddelen zijn gebruikt zoals het geval is langs wegen en akkers.
  • In Oost-Groningen en Zuid-Limburg adviseert het voedingscentrum om verzamelde waar eveneens door te koken vanwege de vossenlintworm. Zelfs groenten uit uw eigen moestuin. Dus vergeet naast de bosvruchten, de wilde paddenstoelen niet en valfruit zoals appels en peren.
  • Afhankelijk van wat u plukt, kunt u in principe het hele jaar door plukken. Maar sommigen zweren bij bepaalde seizoenen vanwege het aanbod van de natuur.

Volkszanger Chris de Roo over shakes en sigaartjes

Geschreven door

‘Het geluk lacht ons toe’ heet de nieuwe single van volkszanger Chris de Roo (40). Heel toepasselijk, want in november werd hij vader en tijdens Nick & Simons programma Sing it! vroeg hij zijn vriendin Kelia ten huwelijk. Het had ook anders kunnen zijn, beseft de zanger. Mei 2017 kreeg hij een hartinfarct.

Wat gebeurde er precies?

‘Tijdens het klussen kreeg ik pijn op de borst. Ik had net een fornuis weggegooid dus dacht ik dat het een spiertje was. Na een kwartiertje trok de pijn weg. Een paar dagen later was-ie er alleen weer, ditmaal heftiger, helemaal mis. De ambulance was in vier minuten ter plaatse. Een rare dag was het. Ik lag op de grond. Mijn vriendin was zwanger. Mijn kransslagader bleek voor 98 procent verstopt, de bloeddruk was veel te hoog. In het ziekenhuis werd ik meteen gedotterd.’

Waren er geen voortekenen geweest?

‘Ik had al eerder wat lichte steken in de borststreek gehad, was ook wel moe en kortademig geweest. Maar ja, ik werk veel en ik ben niet de lichtste, dus dan is het vermoeden dat het daaraan ligt. Aan mijn hart dacht ik niet direct.’

Belangrijker is hoe het nu met je gaat.

‘Prima! Ik ben blij dat die heftige periode achter de rug is. Daarbij ben ik sinds vijf maanden vader. 11 november 2017 werd onze zoon geboren. Helemaal super. Volgend jaar trouw ik met mijn vriendin Kelia. Ik heb haar onlangs bij Nick & Simon zingend ten huwelijk gevraagd, tijdens het programma Sing it! Fantastisch was dat. Ik werk alweer zo’n vier keer per week. De nieuwe single ‘Het geluk lacht ons toe’ komt eerdaags uit. Die is nu echt toepasselijk!’

Ga je nu anders met lijf en leden om?

‘Zeker, ik leef gezonder. Niet dat je precies weet waar zo’n hartinfarct vandaan komt. Mijn vader had vaatproblemen, die heeft ook een stent in zijn hartslagader. Dus het zit een beetje in de genen, zou je kunnen zeggen. Maar je gaat toch meer op je levensstijl letten. Als je een kind hebt, doe je dat niet  alleen voor jezelf.’

‘Mijn conditie moest ik weer helemaal opbouwen tijdens twee maanden revalidatie. Met een groepje van het ziekenhuis apenkooien, net als vroeger. Haha, dat was wel grappig. Kijken hoever je kan gaan en daarbij wat krachttraining. Ik moest afvallen van mijn cardioloog en dat is gebeurd. Ik ben inmiddels tien kilo lichter. Elke dag ga ik wandelen met mijn vriendin. Dat deed ik daarvoor eigenlijk niet. Ik was geen sportman en dat ben ik nog niet. Toch voelt het lekker in het hoofd. Weer of geen weer, we gaan naar buiten. Kelia en ik sporen elkaar aan. ‘Kom op!’, zeggen we dan.’

‘Eten doe ik nu ook anders. ’s Morgens een gezonde shake, geen brood, niet zoveel kilocalorieën. Ook daar helpt mijn vriendin bij. Die is heel erg fanatiek met gezond eten bezig. Ze maakt veel salades en coxinhos (Braziliaanse kipkroketjes). Een personal coach begeleidt ons gelukkig. We hebben een druk sociaal leven, met veel feestjes, het is echt moeilijk overal af te blijven. Ik ben lang alleen geweest. Ik greep dan vaak naar dingen die niet goed waren. Geen drugs hoor, daar doe ik niet aan. Ik drink maar af en toe een glaasje. Het ging vooral om eten. Af en toe neem ik nog wel een sigaartje. Je wilt niet overal mee stoppen. Met zo’n rokertje ontspan ik. Stress is ook niet goed.’

Ben je een stresskonijn?

‘Absoluut! Als ik stress heb, is het direct mis. Ik schiet in de paniek, sla dicht en ga verschrikkelijk tobben. Dat slaat ook op mijn rug. Jaren geleden had ik een hernia, dat is mijn zwakke plek gebleven. Stress kan overal vandaan komen.

Mijn vriendin komt uit Brazilië en had dus een verblijfsvergunning nodig. Dat was zo’n gedoe om die te regelen. Ik ben zelfstandig ondernemer dus dat geeft ook druk.’

‘Optredens zijn natuurlijk leuk, maar ze betekenen vaak gehaast. Op Koningsdag stond ik eerst in Maastricht op het podium, later in Groningen. Voorheen reed ik zelf, maar dat doe ik niet meer. Kleine akkefietjes rond het werk probeer ik ook sneller los te laten. Hetzelfde geldt voor de meningen van anderen. Veel relaxter. Geen zin in nog een hartinfarct.’

Heb je nog tips voor andere hartpatiënten?

‘Blijf vooral niet angstig! Niet steeds ‘o jee, daar is het weer’ denken als je wat voelt. Gewoon doorgaan met het leven, dat werkt voor mij goed. Toegegeven, ik slik elke dag zeven soorten pillen, dat herinnert je wel aan wat er gebeurd is. Ik heb gelukkig wel afleiding door mijn kind, spelen met de baby is heerlijk. Als ik een keer vrij ben in het weekend, dan gaan we lekker weg. Geniet van elke dag, zeg ik, het kan zo gebeurd zijn. Het is een cliché, maar het is waar.’

Voor meer artikelen klik hier

Natuurtochten: te land, ter zee en in de lucht

Geschreven door

Hoe mooi de natuur ook is, uw beleving ervan kan verschillen. Het maakt uit of het zomer of winter is, maar ook hoe u het groen verovert. Met blote voeten of met schoenen, bij licht of bij donker, stevig aan land, schommelend op zee of zwevend door de lucht. Een mooie selectie van bijzondere tochten door de natuur!

Tenen tussen eetbaar wier

Met uw blote pootjes door het water op zoek naar zeewier, heel diverse wierplantjes oogsten én ze meteen proeven. Dat klinkt als een unieke ervaring en dat is het ook. De enkele keren dat natuurgids Guido deze excursie langs de waterlijn van de Oosterschelde organiseert, moet u zorgen dat u erbij bent. Natuurlijk leert u alles over Zeeuws wier, de culinaire en medicinale mogelijkheden ervan. Maar ook de verantwoorde omgang met zeewier komt aan bod.

Info: www.wildwier.nl

Picknicken met een ezel

Ezels koppig? Daar merkt u tijdens een ezelwandeling in de Betuwe niets van. Ze sjouwen heel vriendelijk met u mee zodat u voluit van het dier én het mooie landschap kunt genieten. De routes zijn korter of langer en eenvoudig te doen. U kunt een rondje Ravenswaaij, over de dijk langs de Lek, of naar het pittoreske stadje Buren lopen. Natuurlijk treft u genoeg aardige plekjes om neer te strijken voor een picknick. Info: www.ezelvakantie.nl

Met de huifkar op safari

Wild spotten op de Veluwe. Na de succesvolle film Wild, met André van Duin aan het woord, willen nog meer mensen dat dan voorheen. In het park kunt u zich op allerlei manieren verplaatsen, maar met een huifkar achter een jeep waant u zich in Afrika. Onderweg en vanaf de uitkijktorens is er een goede kans dat u een bizon voorbij ziet trekken. En de dieren van de Veluwse Big Five!

Info: www.beeksehoeve.nl, onder Safari trein

Zweven over de polders

De kop van Noord-Holland leent zich bij uitstek voor een ballonvaart. Waarom? Omdat u vanuit de luchtballon zowel over de Noordzee als het IJsselmeer uitkijkt. De kustlijn is een prachtig samenspel van bossen, duinen, polderlandschap en strand. Dijken zorgen ervoor dat het land niet onder water loopt. Schepen op zee verdwijnen met onbekende bestemming aan de horizon. Afhankelijk van de windrichting vertrekt u vanuit Alkmaar, Schagen, Venhuizen, Middenmeer of Purmerend. Info: www.nl-ballonvaart.nl

Sleetje rijden met poolhonden

Sledetochten met Siberische husky’s maken? Daarvoor hoeft u helemaal niet naar het koude noorden. Ook in het zuidelijke Limburg zoeft u met een roedel door de bossen. De sleeën lopen op wieltjes dus sneeuw hoeft er niet te liggen. De wolfachtige poolhonden zijn áltijd enthousiast om in beweging te komen. Info: www.lowlandpack.nl

Langs garnalen en zeehonden

Gaat u in Oudeschild op Texel aan boord van de kotter TX-10 ‘Emmie’, dan weet u zeker dat u garnalen voorgeschoteld krijgt. Een oude rot in het vak van de garnalenvisserij gooit op zee de netten uit, haalt ze weer binnen en geeft tekst en uitleg over wat er zoal naar binnen krioelt. De garnalen worden direct aan boord gekookt en gepeld…door u! Met een beetje geluk komt u ook zeehonden tegen.

Info: https://garnalenvissenoptexel.nl

Vleermuizen speuren

Op het landgoed Elswout in de Kennemerduinen stikt het van de vleermuizen. Regelmatig neemt een gids bezoekers mee op speurtocht naar deze luchtacrobaten. Na zonsondergang komt er wel een speciale vleermuisdetector aan te pas om de rosse vleermuis, de dwergvleermuis, de watervleermuis en de laatvlieger te vinden. Heel leuk met (klein)kinderen! Info: www.np-zuidkennemerland.nl, onder Doen, Activiteitenkalender.

Fluisteren in de jungle van de Biesbosch

Er zijn plekken in Nationaal Park de Brabantse Biesbosch waar niet iedereen zomaar komt. De jungleachtige natuur is hier nog echt heer en meester. Wilt u toch deze ondoordringbare stukken van het gebied beleven, dan zijn de fluisterboten ‘Whisper’ en ‘Silence’ een vondst. Door de geringe diepgang varen de boten zelfs door de sloot Beneden Petrus, de smalste kreek van de Biesbosch, waar grote rondvaartboten niet kunnen en mogen komen. Omdat de boten elektrisch worden aangedreven, is en blijft het tijdens het varen fluisterstil. Een verademing! Info: www.fluistertours.nl

Friese waterbeestjes vangen

In Ooststellingwerf kunt u het kind in u weer even naar boven laten komen. Op 23 juni 2018 organiseert aquatisch ecoloog John Melis er een wandeling naar diverse waterplekken en vertelt wat er zoal leeft in de ‘doodgewone’ sloot. Droge kleren moeten wel mee want u gaat ook zelf het water in! U krijgt waadpakken aan en schepnetten om diertjes en vissen te vangen én ze te determineren.

Info: www.ivn.ooststellingwerf.nl, onder Activiteiten.

Voor meer artikelen klik hier

 

Mijn mooiste reis

Geschreven door

In deze rubriek vertellen mensen over de mooiste reis van hun leven. Dit keer het verhaal van Maurice Wiegman (51) auteur van het boek Leven is een keuze!. Door een spierziekte is hij sinds 2004 verlamd vanaf zijn onderrug. Tijdens een zomer in Wales in 2016, kreeg hij voor het eerst weer het vakantiegevoel van vroeger terug.
‘Eindelijk kon ik weer wandelen met mijn vrouw’

‘Mijn rolstoel is voor mij geen handicap. Toen ik hoorde dat ik nooit meer zou kunnen lopen, heb ik een half jaar depressief op een matras in de woonkamer gelegen. Daarna heb ik de keuze gemaakt om te leven. Sindsdien heb ik een succesvol eigen bedrijf opgezet als mental coach en doe ik aan marathons en triatlons in mijn handbike. Ook heb ik er hard aan gewerkt om weer de vader en echtgenoot te zijn die ik was voor ik ziek werd. Ik wil voor mijn gezin kunnen zorgen, niet andersom. En dat blijkt ook in een rolstoel prima te kunnen. Eigenlijk kan ik nog steeds alles, behalve lopen.

Desondanks is het soms vervelend als je op dingen stuit die wél definitief anders zijn geworden, zoals vakantie vieren. Bij ons thuis zijn we allemaal gek op de bergen, vroeger gingen we graag met het hele gezin naar Oostenrijk of Schotland en maakten we prachtige wandelingen. Ook hielden we van kamperen. Tegenwoordig moeten we op zoek naar een aangepast appartement. Vaak gaan we naar Italië en neem ik mijn handbike mee. Daarmee kan ik me over de heuvels en stenen paadjes namelijk makkelijker verplaatsen dan in mijn rolstoel.

De vakantie die me het meest dierbaar is, was de reis naar Wales in 2016. Mijn vrouw Hanneke en ik houden van Engeland: de ruigheid van de natuur, de oude huisjes, de geschiedenis en de vriendelijkheid van de mensen… Engelsen gaan heel anders om met mensen in een rolstoel dan Nederlanders doen. Daar vragen ze je bijvoorbeeld of ze je even een duwtje moeten geven als je een heuveltje op moet, dat maak ik in Nederland zelden mee. Ook kon ik zonder moeite elke pub inrollen, overal is rekening gehouden met mindervaliden. In Nederland moet ik vooraf altijd googelen of ik wel naar het toilet kan.

Zeekajak

Voor de vakantie hadden we een huisje gehuurd aan de rand van het bos, vlakbij zee. Het appartement was van binnen volledig aangepast, maar buiten waren er wel drempels, lazen we op de site. ‘Geen probleem’, zei de eigenaar toen we daarnaar informeerden. ‘Dat komt helemaal goed’. Eenmaal daar bleek dat hij een complete houten veranda om het huisje heen had gebouwd. Fantastisch was dat! Het huisje was omringd door groene hagen, waar af en toe een nieuwsgierige koe zijn kop doorheen stak. En als ik ’s ochtends in het gras zat te mediteren, kwamen de eekhoorns gewoon naast me zitten.

Ook op andere plekken merkte ik dat de mensen heel relaxed omgingen met mijn handicap. Toen we een boottocht met een zeekajak hadden geboekt, tilden twee sterke mannen me moeiteloos aan boord. Eenmaal op het water ging de gashendel open en flitsten we over de golven. Ik voelde het in mijn hele lijf! We voeren door diepe grotten, zagen dolfijnen uit het water opspringen en genoten van de woeste kliffen langs de kust. Maar ik herinner me vooral het gevoel van vrijheid. De snelheid waarmee we bewogen, paste veel beter bij me dan het langzame van mijn rolstoel op het land.

Rolstoel in de bergen

Maar de allermooiste herinnering was de verrassing die Hanneke voor me had geregeld. Ze had vanuit Nederland in het geheim uitgezocht dat het mogelijk was om samen de bergen in te gaan, iets waarvan ik nooit had gedacht dat dat nog mogelijk was. Ik werd in een speciaal elektrisch karretje gezet met terreinbanden en een stalen kooi. Daarmee kon ik gewoon over smalle grindpaadjes, gras en keien manoeuvreren. ‘Wil je hoog- of laaggebergte?’, vroeg de gids. ‘Hoog, natuurlijk!’, zei ik stoer. Maar daar kreeg ik al snel spijt van. Want precies terwijl ik op een steil stuk stond, sloeg mijn motor af en voelde ik mezelf bijna wegglippen. We besloten naar de lage bergen te gaan, wat al spannend genoeg was. Het uitzicht was prachtig: groene heuvels, ruige rotspunten, wilde schapen… wat een vrijheid!

Pas toen we even later bij een restaurantje zaten te lunchen, besefte ik hoe zeer ik dit had gemist. Al in geen jaren hadden Hanneke en ik samen door de bergen gewandeld, en nu konden we dit soort momenten toch weer samen delen. De tranen rolden over mijn wangen. Er was zoveel veranderd, en tegelijkertijd ook helemaal niets.

Sindsdien hebben we nog verschillende mooie, actieve vakanties gehad samen. Keer op keer merk ik dat er nog zoveel mogelijk is als je in een rolstoel zit, zolang je maar doorzet. Ook ik heb er weleens de balen van als ik in Frankrijk of Italië met mijn wielen in een kuil blijf steken, of als ik helemaal uitgeput ben na een klein stukje rollen naar de bakker. Maar als ik dan om me heen kijk en het prachtige uitzicht zie, ben ik heel dankbaar dat ik daar nog steeds van kan genieten.’

Voor meer artikelen klik hier