Welke patiënten lopen risico op verergering hart- en vaatziekten?

Kak Khee Yeung is vaatchirurg in het Amsterdam UMC en doet daarnaast onder meer onderzoek naar aorta aneurysma. In iedere editie van HPNLmagazine houdt ze ons op de hoogte van haar werk en de nieuwste ontwikkelingen binnen haar vakgebied. Dit keer vertelt ze over VASCUL-AID: een heel bijzonder onderzoek naar AI (artificiële intelligentie) en hart- en vaatziekten.

Wat is Vascul-AID?

“VASCUL-AID is een groot Europees consortium dat ik vanuit het Amsterdam UMC leid. Ik ben hier al jaren mee bezig, maar eindelijk is er vanuit het fonds Horizon Europe een beurs verstrekt, zodat we kunnen starten. De reden dat ik dit onderzoek heb aangevraagd is dat er nog weinig bekend is over de invloed van vaataandoeningen op hart- en vaatziekten. De overleving van mensen met een groot aneurysma is helaas laag: 50% leeft na tien jaar niet meer. Daarvan is 30% het gevolg van hart- en vaatziekten en dat is best veel. Met deze studie gaan we kijken of we kunnen voorspellen of hart- en vaatziekten zich verergeren bij mensen met een aorta aneurysma of perifeer arterieel vaatlijden (etalagebenen). Welke patiënten hebben een verhoogd risico op verergering van hart- en vaatziekten? En wat kunnen we doen om dit risico te verlagen, zodat die groep van 30% na tien jaar nog wél leeft?”

----

Als lid van Hartpatiënten Nederland heeft u onbeperkte toegang tot alle Premium-artikelen op hartpatienten.nl. Het enige wat u hiervoor hoeft te doen is inloggen op uw profiel. Het zijn artikelen waar we trots op zijn en die we graag met u als trouwe lezer delen.

Minder is soms/vaak beter

De ontwikkelingen in de geneeskunde gaan maar door, mede gedreven door het ‘monster’ marktwerking. Als dokter zouden wij als prioriteit moeten hebben om mensen te behandelen en te helpen, maar helaas is de praktijk anders. Marktwerking genereert perverse prikkels om vooral meer, meer en nog eens meer te produceren. In de zorg is het zelfs zo dat ziekenhuizen failliet dreigen te gaan, als ze teveel praten en te weinig opereren. Een enorme prikkel dus om steeds maar meer te doen: of dat nou nuttig is of niet… En daar knelt de schoen uiteraard.

Als dokter zouden wij alleen moeten doen wat goed is voor de patiënt en dat betekent heel vaak: niks doen, of een goed gesprek, of aandacht geven. (Aandacht, wat is dat ook alweer: dat is toch naar je beeldscherm staren terwijl een patiënt tegen je praat?) Bovendien: niemand controleert of wat wij doen nuttig is? Natuurlijk, we hebben richtlijnen, maar daarin staat soms dat iets ‘moet’ maar meestal ‘dat het overwogen zou kunnen worden’… Daar gaat het natuurlijk mis.

Was er geen marktwerking in de zorg (en geen beeldscherm voor je neus) dan zou je de patiënt aankijken en een gesprek aangaan over of het wel écht nuttig is om een zoveelste medicijn te starten of onderzoek te doen. Maar er is wél marktwerking, en je weet dat de kans groter is dat je ziekenhuis niet failliet gaat, dat er geen collega hoeft te worden ontslagen, of dat zelfs een jonge, inspirerende collega kan worden aangenomen als je méér doet. Sterker nog, als specialist word je hier continu mee geconfronteerd: als de afdelingsmanager weer komt melden dat de Raad van Bestuur weer heeft benadrukt dat er ‘meer productie gedraaid moet worden.’

En bovendien… sommige dokters vinden het ook nog eens veel leuker om een technisch gezien moeilijke, uitdagende operatie te doen, dan een patiënt (nog maar weer eens) uit te leggen dat hij/zij moet stoppen met roken en/of moet afvallen… Ja, dan kan het dus zomaar gebeuren dat je als patiënt allerlei pillen, onderzoeken of (kijk)operaties aangesmeerd krijgt en frequent (onnodig) moet terugkomen. Want als specialist op je eigen gebied kun je het verhaal natuurlijk altijd zo aan je patiënt (de leek) vertellen, dat hij/zij wel in het nut van de voorgestelde interventie (pil/onderzoek/operatie) moet geloven. Maar, hoeveel (procent) beter wordt de patiënt daar nou echt van? En tegen welke kosten en risico’s?

Opzoek naar lotgenotencontact? Check ons forum of onze besloten FB-groep.

Dit artikel verscheen eerder in het HPNLmagazine.

Hartklachten door bindweefselaandoening

----

Als lid van Hartpatiënten Nederland heeft u onbeperkte toegang tot alle Premium-artikelen op hartpatienten.nl. Het enige wat u hiervoor hoeft te doen is inloggen op uw profiel. Het zijn artikelen waar we trots op zijn en die we graag met u als trouwe lezer delen.

De magie van (gezond) koken

Heel veel mensen schijnen te denken dat koken gaat over wat eten op tafel kunnen zetten en een recept kunnen volgen, maar dit is júist waar koken niet over gaat. In dit artikel licht ik toe wat de essentie van koken is én hoe jij deze magie kunt leren.

Koken is een kunst
‘Koken is een kunst’ wordt weleens gezegd. Dat klopt ook, koken is een uiting van creativiteit en kunst gaat over het uiten van creativiteit op allerlei manieren.

Ik heb wel eens ergens gelezen dat je een goede kok bent als je je ingrediënten niet weet te verpesten, maar ik zou deze om willen draaien: je bent een goede kok als je de kwaliteit, smaak & voedingswaarde van je ingrediënten tot zijn recht kunt laten komen.

Koken is dus een creatief proces en gaat vooral over creëren, je eigen smaakcombinaties bedenken, de ideale bereidingswijze kiezen voor je ingrediënten, de in het gerecht gestopte smaken eruit laten komen en het allerlekkerst mogelijke maken, voor jouw eigen smaak.

----

Als lid van Hartpatiënten Nederland heeft u onbeperkte toegang tot alle Premium-artikelen op hartpatienten.nl. Het enige wat u hiervoor hoeft te doen is inloggen op uw profiel. Het zijn artikelen waar we trots op zijn en die we graag met u als trouwe lezer delen.

Beurs voor onderzoek naar opsporen hartinfarct tijdens bypassoperatie

MAASTRICHT – Cardio-thoracaal chirurg in opleiding dr. Samuel Heuts van Maastricht UMC+ heeft een prestigieuze onderzoeksbeurs ontvangen. Het gaat om de zogenoemde Dekkerbeurs, die de Hartstichting jaarlijks toekent aan talenvolle wetenschappers voor onderzoek naar hart- en vaatziekten. Met zijn beurs van 261 duizend euro gaat Heuts onderzoek doen naar het opsporen van hartinfarcten tijdens een bypassoperatie, maakte het Maastrichtse academische ziekenhuis MUMC+ vrijdag bekend.

In Nederland krijgen ruim 7000 mensen elk jaar een bypassoperatie. Tijdens zo’n operatie maakt de hartchirurg een omleiding om een ernstig vernauwde kransslagader heen. Dit herstelt de bloedtoevoer naar het hart. Helaas kan er tijdens zo’n operatie ook een kransslagader afgesloten raken. Dan ontstaat juist wat de operatie moest voorkomen: een hartinfarct. Het is echter onbekend hoe vaak deze complicatie optreedt. Samuel Heuts onderzoekt hoe je zo’n hartinfarct dan het beste vast kunt stellen. Heuts doet dit samen met andere medische instellingen in en rond het academische ziekenhuis en met de Universiteit in Innsbruck in Oostenrijk.

Als artsen snel kunnen vaststellen of er een kransslagader afgesloten is geraakt tijdens een bypassoperatie, kunnen ze de afsluiting snel verhelpen. Dit voorkomt hartschade en mogelijk zelfs dat het hart daardoor later slechter gaat pompen (hartfalen). Het is alleen niet duidelijk hoe dat het beste kan. Daarom gaat Samuel Heuts onderzoeken met welke afbraakstoffen in het bloed je het beste een hartinfarct rondom een operatie opspoort.

Gadgets in de cardiologie

De robotisering is ook binnen de (verzekerde) zorg terrein aan het winnen. Tot zo’n honderd jaar geleden waren infectieziekten ook in West-Europa verreweg de belangrijkste doodsoorzaak. De ‘ontdekking’ van hygiëne en van antibiotica hebben hierin grote veranderingen teweeggebracht. Nog maar zelden overlijden er gezonde mensen aan infectieziekten. Chronische welvaartsziekten zijn daarvoor in de plaats gekomen. Zowel betere medicatie als preventie heeft veel van deze chronische welvaartsziekten inmiddels tot zeer langdurige ziekteprocessen weten te transformeren, waardoor in Nederland inmiddels zowel mannen als vrouwen (bijna) de helft van hun leven met één of andere chronische ziekte kampen. Nou ja, ‘kampen’, het goede nieuws is dat ze er door toedoen van de medische wetenschap gelukkig maar in geringe mate last van hebben. Elke dag een pil of elke dag een injectie nemen is immers ook beter dan elke dag pijn of angst. Al deze levensverlengende therapieën hebben ertoe geleid dat er steeds meer mensen jarenlang kunnen rondlopen met ernstige tot zeer ernstige ziektebeelden, zoals bijvoorbeeld hartfalen.

Naast medicatie (en idealiter ook supplementen en leefstijl, maar daar hoor je weinig over, bij gebrek aan lobbyisten) zijn er ook fantastische technologische ontwikkelingen die hun intrede hebben gedaan in de geneeskunde en zo ook in de cardiologie. Zo werd in 1952 door Charles Hufnagel al de eerste kunsthartklep geplaatst.

(meer…)

Het hart van de familie

Marleen Rensen (69) heeft nog nooit last gehad van hartproblemen, en toch heeft ze er al haar hele leven veel mee te maken. Haar vader kreeg op zijn 35ste een hartinfarct, haar man en drie dochters hebben de ziekte van Fabry.

“Mijn vader, toen 35 jaar, kreeg een hartinfarct terwijl hij vrachtwagen reed,” vertelt Marleen, die 11 jaar was toen het gebeurde. “Gelukkig werd hij snel geholpen, maar als jong meisje schrok ik natuurlijk ontzettend. Daar heb ik nog steeds last van.” Haar vader moest vanaf dat moment vaak met de ambulance naar het ziekenhuis, wat zorgde voor spanning in huis.

Toen Marleen 15 jaar oud was, leerde ze Ron kennen. “Hij vroeg of ik zijn barkruk bezet wilde houden. Ik dacht: die komt niet meer terug, maar dat deed hij wel! Toen is het iets geworden.” Ron (nu 69) zag er volgens Marleen goed uit, met zijn lange krullen. Het was een sportieve jongen, maar dat veranderde op zijn 28ste, in 1981. “Hij voelde een druk op zijn borst en binnen de kortste keren lag hij op de hartbewaking.”

----

Als lid van Hartpatiënten Nederland heeft u onbeperkte toegang tot alle Premium-artikelen op hartpatienten.nl. Het enige wat u hiervoor hoeft te doen is inloggen op uw profiel. Het zijn artikelen waar we trots op zijn en die we graag met u als trouwe lezer delen.

Waarom een appel gezonder is dan appelsap

Veel mensen drinken fruitsap met het idee dat dit gezond is. Dat beeld bestaat echter ten onrechte. Je kunt beter een appel eten dan appelsap drinken. Van een appel krijg je geen diabetes type 2 of hart- en vaatziekten. Appelsap drinken verhoogt dat risico wel.

Hoe dat kan? Dat is vooralsnog koffiedik kijken. Dit verhaal wil een tipje van de sluier lichten en duidelijk maken dat suiker die aanwezig is in sapjes en frisdrank, het risico op diabetes type 2 en hart- en vaatziekten doet stijgen. Dat blijkt namelijk uit een recent onderzoek van een team van het Maastricht Universitair Medisch Centrum (MUMC+).

Neutraliseren

“Als we kijken naar mensen die veel fruit eten, dan lijken zij beschermd te zijn tegen het ontstaan van suikerziekte”, zegt hoofdonderzoeker en internist-endocrinoloog Martijn Brouwers van het MUMC+. “Mensen die veel frisdrank en sapjes drinken, lopen juist een verhoogd risico. Dat kan aan twee dingen liggen. Enerzijds denken we dat fruiteters niet alleen veel appels eten, maar ook op andere gebieden meer gezond gedrag vertonen. Daarnaast zitten in appels ook vezels en vitamines. Het kan zijn dat die de schadelijke effecten van fructose (vruchtensuiker) neutraliseren. In frisdrank is fructose vrij aanwezig, zonder veel van die andere stoffen die in het fruit zaten.”

----

Als lid van Hartpatiënten Nederland heeft u onbeperkte toegang tot alle Premium-artikelen op hartpatienten.nl. Het enige wat u hiervoor hoeft te doen is inloggen op uw profiel. Het zijn artikelen waar we trots op zijn en die we graag met u als trouwe lezer delen.

De zorg is ziek, dringend een heelmeester gezocht!

Je hoeft er niet voor doorgeleerd te hebben om te zien dat het niet goed gaat in de zorg. Hoelang duurt het voor we bij de dokter aan de beurt zijn, bijvoorbeeld? En dat is nog maar een simpel voorbeeld. In het ziekenhuis zijn we maar al te vaak aan de boskonijnen overgeleverd: we zien soms door de bomen het bos niet meer of we worden van loket naar loket gestuurd. Kortom… de zorg is ziek! Het wordt hoog tijd dat onze regering ingrijpt en een einde maakt aan deze malheur.

De toekomst van onze zorg staat volgens mij op het spel. Een zorg die voor iedereen bereikbaar moet zijn, niet alleen voor de elite. Rijke ondernemers pikken steeds vaker de krenten uit de pap en richten dure privéklinieken op voor de rijken. De minder bedeelden moet het doen met de uitgeklede zorg in de ziekenhuizen, waar het dringen geblazen is. Aansluiten in de almaar langer wordende rij.

Het is niet genoeg om scheuren in de muren van het zorggebouw dicht te plamuren zodat je ze niet meer ziet. Er moet veel meer gebeuren. Zorg is méér dan alleen een gebouw. Gezondheid is ook het stoppen van ongezond voedsel dat kinderen van jongs af aan voorgeschoteld krijgen. Gezondheid is ook zorgen voor een fijne woonomgeving met veel groen en ruimte. Gezondheid is ook het aanpakken van schulden bij mensen die daardoor in de stress leven. Gezondheid is voorkomen dat je ziek wordt, ook door het helpen bij een gezonde leefstijl.

Dat vraagt om een samenhangend beleid op het gebied van de gezondheidszorg. Een beleid dat gericht is op het voorkomen van peperdure chronische aandoeningen. Dan helpt het niet als je allerlei leuke bedenksels loslaat op mensen die aan de gewone mensen voorbijgaan en alleen  de beter gesitueerden leuk vinden. Denk aan bepaalde  cursussen en apps die zorgverzekeraars lanceerden. Apps over mindfulness die je een beter gevoel moeten geven of cursussen positief denken. Allemaal betaald door de verzekeraars. Maar in mijn optiek is het weggegooid geld.

De Raad voor Volksgezondheid & Samenleving (RVS), maakte onlangs bekend dat de zorg zelf debet is aan de almaar oplopende kosten. Volgens de Raad is groot onderhoud nodig, waarbij de fundamenten niet ontzien worden. En daar ben ik het hartgrondig mee eens ben, want met maar onder andere allerlei apps blijven lanceren dam je de kosten niet in!

De Raad zegt zelfs dat het feit dat verschillende zorgclubs met elkaar concurreren de zorg inefficiënt maakt, met name de eerstelijnszorg zoals de wijkverpleging, de GGZ en de acute zorg. In plaats van met elkaar te concurreren moet er juist worden samengewerkt, zodat via een regionale sturing de schaarse capaciteit beter wordt ingezet. Daarnaast zou naar draagkracht moeten worden bijgedragen aan zorg en ondersteuning. De Raad wil dat de stapeling van eigen betalingen wordt tegen gegaan, zeker bij chronisch zieken. De kosten lopen bij hen zodanig op dat ze zorg gaan mijden, waarmee de problemen alleen maar erger worden.

Verder vindt de Raad dat de nominale zorgpremie omlaag moet en dat een inkomensafhankelijke bijdrage moet worden ingevoerd. Dan kan de zorgtoeslag worden afgeschaft. Die is zo ingewikkeld dat veel mensen die niet eens aanvragen, ook al hebben ze er recht op.

Volgens de Raad moet er een eind komen aan allerlei rigide regels, die de zorg erg ingewikkeld, inefficiënt en duur maken. Het is dringend nodig om dure zorg die nauwelijks een bijdrage levert aan de volksgezondheid kritischer te bekijken. Moet die wel in het basispakket? En om zorg die écht nodig is, bijvoorbeeld de tandarts, toe te laten tot het basispakket.

Het advies van de Raad is gericht aan de overheid, maar ook gemeenten, verzekeraars en zorgaanbieders, maar ook beroepsgroepen zouden zich dit moeten aantrekken. En dat begint met het initiatief nemen om hun eigen rol aan te passen om de zorg weer gezond te maken. Dat vraagt om samenwerking in plaats van concurrentie. Om leiderschap en lef, vindt de Raad. Ik ben het daar helemaal mee eens!

Jan van Overveld

Opzoek naar lotgenotencontact? Check ons forum of onze besloten FB-groep.

Dit artikel verscheen eerder in het HPNLmagazine.

Prognose electieve wachttijden juli/augustus 2023

Ons maandelijks onderzoek naar de wachttijden voor openhartoperaties en dotterbehandelingen in de Nederlandse hartchirurgische centra stemt ons enigszins positief.

Voor dotterbehandelingen (PTCA) is de gemiddelde wachttijd momenteel een week of vier. Met uitzondering van Amphia (Breda), Isala (Zwolle) en L.U.M.C. (Leiden). Dit zijn de koplopers met maar liefst acht weken!

De wachttijden die wij op dit moment registreren voor openhartoperaties zijn ietwat korter dan de vorige maand. Ze variëren nu van één tot maar liefst 14 weken! De kortste wachttijd zien we in M.C.L. (Leeuwarden): slechts een week. De langste wachttijden komen wij tegen in A.M.C. (Amsterdam), Amphia (Breda), Erasmus M.C. (Rotterdam) en U.M.C.U. (Utrecht): ongeveer 3 maanden. Met een uitschieter in het Catharina (Eindhoven): 4 tot 6 maanden!