Wandeltheo
Aangemaakte reacties
-
AuteurBerichten
-
WandeltheoDeelnemer
gisteren gelezen, in de wachtkamer van de cardioloog:
een blad v/d Stichting ICD dragers.
wellicht interessant voor jullie.
WandeltheoDeelnemerzoals je zelf al zegt: ” een hele waslijst” en velen zullen hier mogelijk wel het e.e.a. herkennen. Ook als je zelf enige moeite doet om de vele hartverhalen hier op deze site na te lezen, zul je zeggen, ja dat heb ik ook.
Maar toch telkens blijkt weer dat je eigen hart, net even iets anders te reageren dan het hart van een ander. Dat maakt het tegelijk ook zo moeilijk om uit te puzzelen, wat jezelf nou precies mankeert. Als het je een troost mag zijn, zelfs cardiologen zijn er vaak na een bezoekje nog niet achter. (als je de verhalen hier leest)
Er rest je maar een ding te doen, zet stap 1 en maak een afspraak in het medische circuit, dan kom je als vanzelf tot stap 2 en de rest.
Ik wens je succes en doorzettingsvermogen.
WandeltheoDeelnemer“moeten” hoeft niets, het draagt superlicht, maar kan ook heel goed aan je autosleutels.
Tegenwoordig heb ik alleen maar een printje bij me, v/d medische inhoud, bij m’n legitimatie, die moet je immers toch altijd bij je hebben.Dit is wel ” moeten” (!)Trouwens ook wel zo gewenst, want als je hulp nodig hebt,
moet wel duidelijk zijn wie je bent.WandeltheoDeelnemerer bestaan usb-stick’s die je aan je sleutelbos of aan een koordje om je nek kunt hangen.
http://medikeeper.nl/
Overigens krijg je een ICD juist om flauwtes en wegvallen te voorkomen, dus als het goed zou dit niet meer mogen voorkomen.Overigens kan ik jullie geruststellen, toen ik na een valpartij werd opgehaald door de ambulance, keken ze gelijk naar mijn schouder, en zagen ze de pacemaker duidelijk herkenbaar in beeld. Verder vertelden ze – als mensen niet meer aanspreekbaar zijn – direct op zoek gaan naar: portemonnaie, sleutelbos of autopapieren, waar doorgaans wel medische papieren gevonden worden.
Verder is het van belang dat in je mobieltje de z.g. ” ice-nummers” vermeld staan.
(ice betekent: in case of emergency) dus: ice-nr.thuis,
ice-nr.zoon/vrouw of ander nummer van familie.
telefoonnummers vermelden met toevoeging: ICE
Hulpdiensten weten dan wie ze als eerste moeten bellen.
Heb op deze manier onlangs mijn verloren mobiel teruggekregen. Mijn vrouw was al eerder gebeld, dan ik wist dat ik hem verloren had.WandeltheoDeelnemerhoe kun je de uitslag al weten, nog voor je gereanimeerd hebt?
WandeltheoDeelnemer‘k hoop van harte dat de uitslag zoiets mag worden als:
“daar kan ie wel oud mee worden”sterkte alvast
groeten,
TheoWandeltheoDeelnemerBij mijn eerste ritmestoornissen kreeg ik ook antwoorden als:
“nog niet erg genoeg”, “zul je nog wel vaker krijgen” en ” kun je wel ouder mee worden”daar kun je zelf dus niks mee en gaf een erg onbevredigend gevoel, maar ja wat moet je anders? Niks dus; gewoon wachten tot de volgende stoornis zich aandient, dan even naar de Eerste Hulp, hartfilmpje maken en afhankelijk v/d uitkomst hiervan: opname of gewoon weer naar huis.
Bezit je ziel in lijdzaamheid; tanden op elkaar en blijf koelbloedig !
Veel sterkte en….succes.WandeltheoDeelnemerik gebruik ook dagelijks bloedverdunners, maar deze zijn bij mij niet bedoeld om hartritmestoornissen te voorkomen. Daarvoor slik ik weer andere medicijnen (betablokkers, Ace-remmers) De bloedverdunners zijn puur bedoeld om bloedpropjes en klonteren tegen te gaan.
WandeltheoDeelnemerkan het ook zo zijn, dat het geen spierpijn is die je voelt, maar gekneusde ribben?
ja, ik verzin ook maar wat, maar weet uit ervaring dat – als het om gekneusde ribben gaat- het zeker een week of 4 duurt, aleer je hier weer van verlost bent.3 oktober 2010 om 22:59 In reactie op: ANGST C.Q. PANIEKAANVALLEN NA EERSTE TERECHTE SHOCK ICD #86191WandeltheoDeelnemerWikipedia geeft op veel vragen antwoord:
http://nl.ecgpedia.org/wiki/ICDIkzelf kan hier niet over meepraten, want mijn pacemaker is voor 99% aktief, d.w.z. hij houdt mijn hart constant op een minimum van 60 slagen per minuut.
Ik voel hier zelf helemaal niets van.Wat ik begrepen heb is dat een ICD alleen ingrijpt als het nodig is, d.w.z. als een hartstilstand dreigt en geeft dan een shock, zodat de hartspier dan weer z’n normale ritme hervat. Evenals een externe defibrillator dat doet. En dat voel je uiteraard sterk.
WandeltheoDeelnemerBeste Cisco,
Met je laatste opmerking “wat is dit lastig” ben ik het helemaal mee eens.
Maar met het andere wat je schrijft? Ik zou er dit over willen zeggen:
Wat is lastiger; “doorleven zonder operatie” met alle risico’s van dien, of:
de operatie lijdzaam, maar hoopvol ondergaan, met een instelling van:
“het kan alleen maar beter worden” ? Aan jou de keus !Misschien helpt het volgende verhaaltje
Als kind zijnde, had ik een oudere zus die wat vaker naar de tandarts moest, en hier altijd als de dood voor was. Dagen van tevoren liep ze van de zenuwen “alle deuren uit de hengels” zoals mijn vader dan steevast zei. Wij; (haar broers) plaagden haar dan soms met de opmerking: “waar maak je jezelf toch naar over, je kunt alleen maar doodgaan”
En zelfs als dat gebeurt, voel je er zelf helemaal niks van, en zitten wij met de narigheid.Deze anticlimax werkte soms bevrijdend voor haar.
Ik bedoel maar: wat kan je gebeuren? En…..je wilt toch echt niet zonder operatie verder? Nou dan ! Kop op, schouders er onder en stap voor stap verder. Dan kom je er wel.Ik wens je veel succes.
TheoWandeltheoDeelnemerHallo Yvonne,
Ja, lang geduurd maar het is weer helemaal goedgekomen met mijn arm.
Nog wel vrije therapie (2x per wk) omdat zowel mijn therapeut als ik het idee hebben dat er nog meer in zit (voor volledig herstel).Leuk je weer te horen op “hartgenoten”. Ik vind het altijd jammer als je van “frekwente schrijvers op deze site” (daar mag ik jou toch wel toe rekenen) langere tijd niets meer hoort. Gelukkig je leeft nog, en: welcome back.
groet,
TheoWandeltheoDeelnemerje hebt geen woord teveel gezegd.
Ik heb net het 3e deel “Gerechtigheid” teruggebracht naar de bieb.Ik zou wel adviseren om niet teveel tijd in te lassen tussen de opeenvolgende delen.
Tussen deel 2 en 3 zat bij de zomer-pauze, waarin ik te weinig tijd kon inruimen voor zo’n dikke pil van meer dan 500 blz. Dus moest ik soms diep nadenken, hoe dat ook al weer zat in dat vorige deel.Jammer dat er geen volgend boek is van deze schrijver.
Zal moeilijk zijn om een opvolger te vinden.WandeltheoDeelnemerik wou dat ik hier een klein beetje van mee had.
Ik worstel met het omgekeerde probleem: obstipatie, ofwel verstopping.
Zijnde de bijwerking van (heel veel) medicijnen. Ja heel vervelend.Sterkte
WandeltheoDeelnemerBij mij is de PM ook geplaatst onder plaatselijk verdoving en ik herken mij absoluut niet in dit verhaal. Geen pijn en enkele uren na de ingreep al weer aan de oliebollen (het was per slot van rekening oudejaarsdag) en de volgende dag naar huis.
Als ik had gewild had ik een volledige narcose kunnen krijgen, maar waarom ?
Ik keek echt uit naar de implementatie en was alleen maar blij dat deze zo snel kon plaatsvinden, daarmede een volgend risico uit te sluiten; net door het oog v/d naald gekropen, wilde ik maar al te graag.Als ik je verhaal zo lees denk ik dat de pijn vooral ook is ontstaan door de paniek waarover je schrijft en de emoties vooraf; ja dan reageert je lichaam mogelijk anders dan in volledig ontspannen toestand. Jezelf overgeven en acceptatie, ja het is moeilijk, waarschijnlijk ben te veel overvallen door de snel opeenvolgende gebeurtenissen.
Ik hoop dat je het langzamerhand op een rijtje kunt krijgen en al dat adacadabra ?
ach daar kom je t.z.t. ook allemaal wel achter.
Ik wens je veel wijsheid en sterkte.Groeten
Theo -
AuteurBerichten