Wandeltheo
Aangemaakte reacties
-
AuteurBerichten
-
Wandeltheo
DeelnemerHallo Joop,
Da’s ook toevallig; ik heb ook in Nijmegen 8x gelopen. 2 jaar terug voor het laatst de 40km na mijn 1e ritmestoornis (dat verhaal schrijf ik nog wel eens)) en vorig jaar voor het eerst de 4×30 km. Dit jaar sta ik ook ingeschreven maar ik weet nog niet of het wat wordt. Morgen naar de orthopedisch chirurg v.d. uitslag van alle onderzoeken v/d afgelopen tijd.
Ja, “dankzij” mijn medicijnen, lukte het mij ook al niet meer om mijn oude conditie vast te houden. Die krengen remmen je af; dat horen ze ook te doen, maar op deze manier is het wel dubbel zwaar lopen en tegen de heuvels op gaat al helemaal niet meer. Ik zal mijn cardioloog bij het eerstvolgend bezoek eens vragen naar alternatieven. Maar eerste noodzaak is nu een oplossing voor mijn rug. Deze winter al 2x het wandelen weer opgebouwd naar de 20km, maar ik val telkens terug naar het punt waarop niks meer gaat.
Komende tochten dus allemaal onzeker. Ik laat het nog wel weten.Als je het kunt moet je zeker “Nijmegen” nog eens proberen. Ik vind het nog steeds een geweldig feest ieder jaar. Zet hem op !
groeten,
Theo14 april 2009 om 22:08 In reactie op: Wie heeft er ervaring met een Nanostim pacemaker en ablatie? #81136DeelnemerIk heb wel ooit een stuk gelezen v/d bloedbank (Sanquin) waarin heel wat criteria stonden, wanneer je beslist geen bloed mag geven. Ik ben pas toegetreden na mijn 60e -goedgekeurd- en heb uiteindelijk maar een paar keer bloed kunnen geven. Na een bezoekje aan de KNO-arts, mocht ik niet meer doneren, omdat ik een onderzoekje in de keel had ondergaan met een flexibele stethoscoop, en niet gegarandeerd kon worden dat dit apparaat zorgvuldig gesteriliseerd was, en “als dit niet is gebeurt u mogelijk besmet geraakt kunt zijn” Ik schrok me natuurlijk te pletter, daar sta je toch niet bij stil! Ik moet er niet aan denken, dat medisch personeel niet verantwoord omgaat met het schoonmaken. Prachtig dat de bloedbank de ontvanger beschermt, maar wie beschermt mij?
Ik moest een jaar wachten, om er zeker van te zijn “schoon” te zijn. Na 1 jaar kreeg ik weer een oproep maar had toen inmiddels een PM.Ook soortgelijke redenen als Nicc; u bent weer volkomen gezond, maar we willen u in bescherming nemen etc.etc. Ik moet zeggen, ik werkelijk heel netjes behandeld en ik kreeg met alle egards een bedankje vergezeld van een fles wijn en een doosje Merci, voor mijn getoonde bereidheid en nadien nog zelfs een schriftelijke dankbetuiging toegestuurd.
Het gaat er dus vooral om hoe je de boodschap brengt. In mijn geval: de 1e keer: schokkend, de 2e keer heel begrijpelijk. Toevallig beide keren door dezelfde persoon.DeelnemerVorig jaar onze reis naar Amorgos. Behorend tot de Cycladen, een Griekse einlandengroep in de Egeïsche Zee. Als ik terugkijk en ik lees zo de bedenkingen van sommigen onder ons, tegen verre bestemmingen, dan denk ik eigenlijk heb ik daar toen helemaal niet zo bij stil gestaan. Ik bedoel, dat je onderweg iets kan gebeuren, medische hulp benodigd etc.
Amorgos is een schitterend eiland, hier vind je nog het pure Griekenland. Tot enkele jaren terug, nog geen auto en asfalt, en al helemaal niet de grote hotels of flatgebouwen. Alles gebeurt daar nog ouderwets, huizen worden gebouwd met handwerk en wat opvalt is de totale afwezigheid van grote bouwkranen, machines, of verkeer. Alleen bereikbaar met de veerboot, 8 uur varen, die 1x per week (?) langskomt. Er zal mogelijk wel een lokale dokter zijn, maar nergens iets van een medische post gezien. Ook niet verwacht dit nodig te hebben (dan ga je niet). Mijn vrouw en ik hadden gekozen voor een aktieve wandelvakantie en dat was het ook wel. Elke ochtend vertrokken we (12 personen) onder leiding van een gids; eerst vers brood inslaan, voor een wandeltocht van zo’n 6 uur. Picknicken in een omgeving met immer prachtige panorama’s en sporen van duizendenjaren oude cultuur.
Je kon je spullen ongehinderd even laten liggen, om verder te wandelen, want – buiten de eigen groep – passeert er toch geen sterveling. Exotische fauna, en dan die grappige klimgeiten natuurlijk op de kliffen. Een 2000 jaaroud klooster, aangeplakt tegen een bergwand en nog steeds in gebruik door enkele monniken. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Dit alles heeft een diepe ervaring op ons gemaakt.
Ja, ik had ook vooraf kunnen denken: “nog maar 5 maand na mijn pacemaker implantatie en stel dat….,” maar als je alle veiligheid v/d wereld wenst: de meeste mensen gaan in eigen bed dood.DeelnemerNicc schrijft:
[quote]
Zo’n weekendje weg geeft je echt het idee dat je er even helemaal tussenuit bent geweest, terwijl je eigenlijk maar een paar dagen weg bent. Heerlijk! :)[/quote]Klopt helemaal wat je zegt; dit jaar nog geen reis gepland (eerst maar eens zien dat mijn rug weer beter wordt) maar toen het de laatste paar weekjes weer wat beter ging, ben ik weer meegeweest met de wandeltochtjes van onze wandelvrienden. Dat wil zij zeggen, zij lopen de tocht en ik vermaak me prima tot ze terugkomen. Daarna altijd een gezellige na-zit – de après-walk zullen we maar zeggen – met een etentje, of een terras, of gezellig bij iemand van ons thuis. Vorige week wandeltocht over en om de Keukenhof, gisteren de Veluwezoomtocht in Brummen. Voorheen liep ik daar de 40km met gemak binnen de 7 uur; gisteren over 5km 2 uur gedaan, met veel moeite en 2 rustpauzes.
Komende week de Bloesemtocht in Geldermalsen; mijn vrouw en vrienden genieten van de omgeving, ik van de gezelligheid, de shantykoren en alles er om heen. Het alternatief is thuiszitten, en op deze manier ben je er echt even uit.
Je moet er iets van maken.DeelnemerAnneliese,
Ik wens jullie heel veel plezier op deze reis. Geniet er van. Dat zal wel lukken denk ik.
Als ik jouw beschrijving zo lees, krijg ik ook weer de kriebels om hier naar toe te gaan.
En we horen na je terugkomst natuurlijk graag over je ervaringen.
groeten,
Theo
Deelnemer[color=#800080]Moed
O zon gij komt mij weer genezen!
O geurenvolle zomerwind
Ik wil in u gelukkig wezen
Een diep-gelukkig mensenkind!Ik worstel in uw licht naar boven.
Ik stijg weer uit uw schaduwen.
Ik wil weer in mijzelf geloven
Dat ik gezond – gezegend ben!Zie ‘k heb mijn hoofd weer opgeheven,
Ik wil een dappre kerel zijn,
Ik wil weer vechten met mijn leven
En lachen in de zonneschijn!Zie, ‘k heb de moed om niet te klagen,
om iedre vreugd en iedre pijn
Glimlachend aan mijn hart te dragen;
De moed om een blij mens te zijn!De moed zelf mijn lot te lezen,
Tot het mij dood van ’t vechtend vindt.
O zon ! Ik wil gelukkig wezen
Een diep-gelukkig mensenkind!Uit: Eenzame liedjes van C.S.Adama van Scheltema[/color]
DeelnemerHallo Diva,
Je spreekt over “versnelde hartkloppingen”. Die herken ik. Ik kreeg destijds het advies, om bij het voorkomen hiervan z.s.m. naar de Eerste Hulp van een ziekenhuis te gaan om dit vast te leggen op een hartfilmpje. Alleen dan kunnen ze zien wat er aan de hand is. Ook ik ben uitgebreid onderzocht, fietsproef en Holter en naar huis gestuurd met de boodschap: de eerste 5 jaar nog niet aan de hand. Een maandje later,bij hevige ritmestoornis heb ik toch met spoed een pacemaker gekregen. Dit bevalt prima. Sindsdien (nu 15 maand) geen ritmestoornissen meer voorgekomen. Logisch dat je jezelf onzeker voelt, had ik toen ook, maar probeer er mee om te gaan. Maak je niet druk (makkelijk gezegd, ik weet het) maar blijf alert. Zodra je iets voelt, even gas terugnemen en bij blijvend (te) hoge hartslag, direct naar de Eerste Hulp.
Veel succes met alles.
groeten
TheoDeelnemer“Heftan tattat” betekent vrij vertaald:
“hij heeft het aan z’n hart gehad”verdere vertaling: spreekt voor zich,
indien gewenst, beschikbaargroeten
TheoDeelnemer[i]Heftan tattat[/i]
Zondag weer verjoarsvezeet
En iej wet wa hoo dat geet:Herman hef zoo zeek ewes,
Graads mut ok weer oonder ’t mes,Trui heb ze alns vort enomen
Kloas is oet de tied ekomn,Leida hef zonne pien in ’t lief,
oo, dat aarme, aarme wief.En hoe is ’t dan noe met Bernard?
Heftan tattat! Heftan tattat!Hee har völs te vol patat had
En doo heft ’t dus an ’t hart had.Dat genöal, oo man oo man,
Doodzeek goa’j op ’t hoes op an.Door: Willem Wilmink
DeelnemerHoi Rob, ik ga er in de loop van de dag es ff lekker voor zitten, om al dit moois te bekijken, wat je hier nu weer geplaatst hebt.
Hoi Yvonne, Ja het Algemeen Beschaafd Achterhoeks en het Twents, verschilt niet zoveel van elkaar. Ken je die gedichten v/d bekende Enschedese tekstschrijver Willem Wilmink?
Overijssels Landschap heeft hem geëerd met een 20-tal gravures waarop gedichten van hem, geplaatst langs de prachtige wandelroute rond het landgoed Het Lonnekermeer, gelegen in de driehoek v/d gemeenten: Enschede-Hengelo-Dinkelland.
DeelnemerHallo Yvonne,
Prachtige foto’s (v/d Slingebekke)
Ik ken dat gebied van mijn vele wandelingen aldaar. Goede herinneringen en pure nostalgie aan een tijd, dat wandelen voor mij nog mijn lust en leven was.
Nu even niet, laten we hopen tijdelijk, en dan hoop ik daar nog eens terug te komen.groeten
Theoen je mag best nog es iets in de streektaal sturen, ik versta het prima.
DeelnemerPOASKE
Met poaske dènk wi’j geern nog trug
An de bevrijding van Glanerbrug
Op 1 april, veur 64 joar,
Men wör met de Pruus too kloar‘s Mons völ gedoonder in de lucht,
’s Middags de Wehrmacht op de vlucht,
Ze fietsen zich de been oet ’t gat
Op “fahrräder” van oons hier jat.En too opees …..dòàr kwam het an,
De hele stroat schudden d’r van,
Nen tank zoo groot was as ’n hoes,
De Tommie was nich veur de poesHee scheuren wieder, heul ’t vol gas
Bi’j ’n grenspoal langs, zo zoonder pas,
En gin Kommies reup doar van halt’
Dan wör hee van de sökken knalt.Zoo wör oons land weer glukkig vri’j
Onmeunig daankbaar wa’w en bli’j.
De vlaggen oet, ’t volk op de been,
Iedereen viern met iedereen.Gin jongere snapt, wat dàt oons deu.
’t Gejuich ha’j motten heuren, leu,
Hop wi’j dat ’t nich veur niks is west;
O, doo wi’j aait doarveur oons best.Dat koomp in in örde noe wi’j zeet,
Dat het de goo-e kaant op geet.
Noabers bi’w weer met oaver’n poal;
Heel fijn toch veur oons allemoal !DeelnemerVeurjoor
Den eenentwintigsten van meert
Muuj kieken noa ’n rook,
Want woer de wind dan daegens is
Is e ’t eerste veer’lnjoors ook
Van ’t joor hew ’t mooi etroffen,
De wind was zuud’lijk an
En as ’t noew gin good veurjoor wodt,
Weet ik der neet meer van.
’t Is buten gauw veraanderd,
’t Gung in nen vlook en ’n zucht,
En aj good lustert heur iej
Mangs weer brom in de luch.
De vruchtbeume dee knopt zoo mooi,
De stroeken wodt a greun.
De bleumpies wilt a bleuien,
Mar dee bint nog beteun.
De naekend’eersies, vlugge dinge,
Hebt ’t bleuien al edoan.
Noew zeej weer blouwselbleumpies
En pannekeukies staon.
Dee kiek oew toch zoo niejlijk an,
’t Is net of ze oew too lacht.
Joa, leve bleumpies, ’n besten zet
Hew eer op oew ewacht.
De veugelties dee fluit zoo mooi,
Wat zint ze toch weer nerig.
En allemoale hebt ze op tied
Eer nossien wel weer verig.
Nen getelink, door hoge in ’n boom,
Den fluit zien mooise leed.
Hee wil zien wiefien tookern,
Mar det smeugel kump nog neet!
Wil ´t wiefien nog neet kommen, jong
Aj ´t nog een keer weer vreugen.
Det geet ´t net as de vroaleu, dee
Hoalt ook van ´n bettien neugen.
Wat dut det veurjoor ´n meensche good!
De maakt oew weer zoo stark.
´t Is net oj volle better weer
Gewodden kont met ´t wark.
Al hej ook grieze heure
En rimples in de kop,
´t Is net oj niejs weer jonk wodt.
Iej fleurt der glad van op.
Of hej gen schik in ´t leven
Misschien hej volle verdreet.
Goat noew mar is nao buten,
`k Wedde det ´t dan better geet.
Aj door det veurjoor zeet en heurt,
Miej duch, det dot oew good.
Dan lik oew ´t leven wel weer mooi,
Dan kriej weer ´n bliej gemood
Johanna F.van Buren
DeelnemerHallo Arie,
Met wandelen kom ik niet zo hoog, maar als ik op de crosstrainer sport, dan houd ik de algemene richtlijn aan. Die is: 220 minus je leeftijd.
Als je het precies wilt weten, moet je een keer een fietsproef doen, daarbij hoor je, je maximum, alsook de veilige marge die je kunt aanhouden.Anders moet je eens kijken op:
http://www.meetingpoint.nl/nl/discussie
het forum voor runners.Succes
TheoDeelnemerHallo Willem,
De “oplossing” was dat ik mijn hartslagmeter heb weggegeven aan mijn dochter, die deze nu naar volle tevredenheid gebruikt tijdens het sporten. Ik zou geen andere mogelijkheid weten. De meeste -nauwkeurige- hartslagmeters werken allemaal met een borstband, en aangezien geadviseerd wordt om je mobiel (of MP3speler) niet in je borstzak te dragen, lijkt me het dragen van welk type dan ook, geen prettig idee. Hoewel de PM-technicus aangeeft dat mijn pacemakers hier wel tegen bestand is.
En geld uitgeven aan iets dat toch niet werkt, of nog erger: je op het verkeerde spoor zet, heb ik geen behoefte aan. Er is zo’n groot aanbod van hartslagmeters. Terwijl “mijn” type toch als een van de beste uit de bus kwam. -
AuteurBerichten