[Tolletje]

Gelukkig hebben mijn cardioloog en huisarts de moeite genomen, om met tekeningen en plaatjes uit boeken en een model van het hart, uit te leggen, waar de problemen zaten.
In ieder geval gebruikten ze duidelijke begrijpelijke taal en was het voor ons begrijpelijk waar de problemen zaten en wat de onmogelijkheden waren.

[Tolletje]

Ik denk, dat wij niet alles aan de genen op mogen hangen, dat zou wel heel erg makkelijk zijn. Je handelt verkeerd, of vertoont a sociaal gedrag, hup ik kan er niets aan doen, het zijn mijn genen. Maar voor een deel kan ik er toch wel in mee gaan. Want waarom wordt de een van een glas water dik en kan de ander zig vol eten en blijft slank, met dezelfde inspanning.
Maar ook wat de gezondheid betreft, wordt er vaak geroepen, allemaal je eigen schuld, had je maar……! Maar ik ervaar zelf, dat hoe ik ook mijn best doet, men weet mij altijd te vinden als er weer eens een rot kwaal voorhande is. Vaak hoor je, je zult wel dit, of je zult wel dat, je kunt zo veel tegensputteren als je wilt, het is dan van ja, ja,………! Maar of die tegenstanders dit geloven, ik denk het niet.

[Tolletje]

Ik heb in Sittard mee gemaakt, dat mede patíënten voor een dotterbehandeling, met de ziekenauto naar Maasstricht gingen en na de behandeling, als het sein veilig was gegeven, weer terug kwamen en de nabehandeling daar weer kregen.
Zo blijft een spoed bed wel vrij in Maasstricht.
Ik ben zelf via Sittard naar Maastricht gegaan en daar moeten blijven, maar dat was in 95. Ik heb toen nog een week aan de pomp gelegen.

[Tolletje]

Ik moet ook bekennen, dat ik ooit gerookt heb. In de ogen van stevige rokers viel het allemaal nog wel mee, maar toch….. die sigeret, als ik net uit bed was, was voor mij een laxeermiddeltje.
18 jaar geleden, tijdens een flinke verkoudheid met veel hoesten, was ik al terug naar een paar sigaretten gegaan en bedacht eigenlijk toen, als het van die paar sigeretten moet komen, moet het ook zonder kunnen. En ik ben meteen gestopt. Ik heb nog een jaar lang sigaretten in huis gehad, maar nooit meer aan geraakt.
Een heel enkele keer denk ik wel eens, in een moeilijke periode, en nu een sigaret, maar dan denk ik, hoe lekker het in huis ruikt, zonder die sigaretten stank……!
Ik ben dus niet ven plan nooit meer te bezwijken.

[Tolletje]

Ik weet wel, dat ik de laatste jaren, met angst en beven op zie tegen de zomer en zelfs het voorjaar. De steeds hogere temperaturen zorgen er voor, dat ik mij dan behoorlijk ziek voel. Ik heb last van hartfalen en lig al een aantal jaren op bed. Ik hou van frisse lucht, maar in de zomer is het met warmte voor mij onmogelijk buiten te komen en de ramen open, ik laat het wel uit mijn hoofd. Ja een super geisoleerd huis, maar de warmte krijgen wij er nooit uit. Dus moesten wij grijpen naar een zeer onvriendelijke maatregel voor het millieu en wel de airco. Zo proberen wij het binnen op ongeveer 23 graden te houden.
Daarbij wonen wij ook nog in een gebied met veel industrie, de Westelijke Mijnstreek in Limburg en met het Roergebied in de achter hoede is het een en al slechte lucht in de zomer. Voeg daarbij de slechte prognose waar U over schrijft, nu dan ben ik ook blij, tegen die tijd hier niet meer te zijn.:S

[Tolletje]

Poehé, wat een compliment en dat is dan voor mijn persoontje dan ook wel weer moeilijk om mee om te gaan. De waterlanders lopen dan weer over de wangen.
Maar toch allemaal bedankt voor de reacties, ik zal proberen er aan te denken, als ik het weer eens moeilijk heb.
Maar vandaag schijnt de zon, buiten en in mijn hart.
Een lieve groet voor allemaal.

[Tolletje]

Beste Mensen.
Ook ik heb misschien wat kort door de bocht gereageerd, maar ik voelde mij zo verdrietig, terwijl ik me voorgenomen had, dit niet te laten gebeuren hier.
Ik heb niets tegen alternatieve geneeswijzen of homeopathie, heb zelf ook al eens bij een homeopaat hulp gevraagd, maar kreeg wel te horen, dat hij geen diabeten en hartpatiënten hielp. En weet je waarom, hij was van mening, dat hier geen enkel risico gelopen mocht worden en enkel de reguliere geneeskunde aan het werk mocht, omdat er misschien wel wat winst was te halen, maar je niet zonder de reguliere geneeskunde kan en die dan niet meer weet, wat ze kunnen doen, om je te helpen.
Ik heb gelukkig een hele goede band met mijn HA en kan daar zelfs ook over deze zaken spreken. Hij heeft mij wel eens naar iemand toegestuurd zelfs, maar wel met de mededeling, hem op de hoogte te houden, ik mocht ook geen reguliere medicatie laten vallen en als ik twijfelde, meteen met hem kontakt op nemen.
Ik heb veel aan mijzelf gewerkt, moest ook wel, daar ik een nare jeugd had met geestelijke mishandeling, ik deugde niet en was het niet waard om te leven enz.! Dit werd mij ingeprent door mijn moeder, je snapt, dat ik alle ziektes en kwalen die ik kreeg eerst voor mij een bevestiging waren en als straf werden gezien voor dat vreselijke kind.
Als ik dan hier lees, van zelf oorzaak ed. komt alles weer boven en denk ik zie je wel, alles is mijn eigen schuld. Ook mijn huisarts heeft hier al behoorlijk aan gewerkt, omdat hij weet, dat ik er moeite mee hebt, dat ik de gezondheidszorg zo veel kost. Als ik na 4 weken terug moet komen er maar 6 van te maken, scheelt weer, of zaken maar niet aan de orde stellen, tijd en medicatie kosten geld enz. Mijn huisarts heeft dus flink op mij in moeten praten, dat als hij alleen mensen zou krijgen die hem echt nodig hadden, hij veel meer tijd had en daar de gezondheidszorg pas mee gediend zou zijn.
Het dwarrelt nu ook weer heel erg in mijn hoofd, want wat is wel zinvol en wat niet, ben n.l. ook benadert voor een second opinion en had daar ook veel moeite mee, want dan ga je weer een hoop onderzoeken krijgen en wat levert het op. In samenspraak met de HA zien wij er dus van af, het kost mij te veel energie en na diep beraad zijn wij van mening, dat de winst minimaal kan zijn.
Jullie zien, ik neem niet zomaar beslissingen en daar waar een prijskaartje aanzit, wordt nog dieper over nagedacht.
Ik hoop, dat jullie nu mijn kant van het verhaal begrijpen, het valt niet altijd mee, het stempel uitbehandeld te hebben. Maar toch probeer ik nog wat van de tijd die mij nog rest iets gezelligs te maken en te genieten van de vogels en beestjes in onze tuin, die ik lekker kan bekijken uit mijn bed. En er zijn altijd nog ergere dingen in het leven, dan al 4 jaar op bed liggen.

[Tolletje]

Ben nu te moe om te reageren. Wil ook eerst alles eens laten bezinken.
Reageer binnenkort nog wel.
Welterusten voor straks, Tolletje

[Tolletje]

Ik heb het idee, dat ik mij nu heel schuldig moet gaan voelen, nog meer dan ik al doe.
Ik ben al jaren “ziek”, heb vanaf ’72 4 jaar lang erge hoge bloeddruk gehad, nu onder controle, want de oorzaak is gevonden, wat al heel bijzonder schijnt te zijn. Heb al 32 jaar diabetes, prima onder controle, maar wel alle complicaties en ben uitbehandeld hartpatient, het hart is zwaar beschadigd. Ik weet, dat ik niet altijd helemaal gezond hebt geleefd, maar ik weet niet, hoe ik dit allemaal had kunnen voorkomen. Kruip allerminst in de slachtofferrol, maar bedenk na U verhaal, dat U het slachtoffer bent van mijn kwalen, omdat dit mijn eigen schuld is, ik daardoor de gemeenschap veel geld kost. Zou dus eigenlijk maar beter niet meer kunnen leven, omdat ik er voor zorg, dat de gezondheidszorg niet meer te betalen is. Ik heb al een zwaar schuld gevoel tegenover mijn echtgenoot, heus ik wil ook veel liever gezond zijn, maar nu weet ik het helemaal niet meer.
Sorry, dat ik besta.

[Tolletje]

Ik heb wel een hartstilstand gehad, maar geen bijna door ervaring. Aan de ene kant vind ik dit jammer, omdat het denk ik wel je angst voor de dood weg haalt en mij dan niet meer zo in paniek zal brengen, als ik weer heel slecht ben.
Maar ik heb ook verhalen gelezen van mensen, die het wel hebben mee gemaakt, maar die daarna eigenlijk een heel andere persoonlijkheid werden. Zij reageerden heel anders, als daarvoor en stonden heel anders in het leven. Voor de persoon zelf, waarschijnlijk veel rustiger, maar voor de naasten van die persoon, heel moeilijk om mee om te gaan, want ze hadden ineens iemand, die heel anders reageert en weten dan niet meer waar ze aan toe zijn.
De persoon in kwestie, snapte ook zijn/haar omgeving niet meer, met al hun zorgen.
Zo kan alles toch ook weer een keerzijde hebben.

[Tolletje]

En natuurlijk vertrekken zij allemaal met gouden handjes en worden er echt niet slechter van. Dus weer een nieuwe bestuurder en weer een hogere kostenpost en weer zoveel verplegenden er uit.

[Tolletje]

Ik weet 1 ding zeker, dat ik om verschillende redenen niet in aanmerking kom voor een ander hart. Er zijn er te weinig en de kans van slagen is bij mij te klein.
Maar ook al kwam ik in aanmerking, weet ik niet of ik het zou willen, misschien, als ik niets anders mankeerde, ik het wel zou willen, maar ik heb ook een paar slechte voorbeelden die mislukten.
Nu, zal ook niemand wat aan mijn hart hebben, het is er slecht aan toe, toch heb ik een donorcodicil, want misschien is er toch nog iets anders wat men kan gebruiken.
Mijn man is ook geregistreed donor en daar ben ik blij om.
Wij hebben er niet over na hoeven denken, maar of wij ontvanger zouden willen zijn, dat kan men pas beslissen op het moment, dat de nood daar is. Je weet niet, hoe je er op dat moment aan toe ben en wat er voor rest kwaliteit zou zijn.
Het is en blijft een moeilijk onderwerp, maar soms denk ik wel eens, als je geen donor wilt zijn, zou je dan wel mogen ontvangen………..?

[Tolletje]

Mijn ervaringen zijn al van 1995/96 en ik moet zeggen toen was het op de hartafdeling en hartbewaking echt TOP.
Maar na mijn operatie, op de recovery, hartbewaking en op de afdeling……, daar heb ik nu nog een nare smaak van in de mond. Het was de dag en de nacht, van heel vriendelijk en meelevend tot op het botte af.
Maar op de hartbewaking, waar ik 3 weken lag, niets dan lof.

[Auteur]

Berichten