[Tolletje]

Ik kan mij toch niet voorstellen, dat ik een van de weinige ben, die bijsluiters leest, met de arts overlegt over wat ik kan verwachten, bij Lareb, alles in de gaten houd over gemelde bijwerkingen en zonodig op internet ga speuren. :blush:
Wij kennen allemaal de kreet, een slimme meid is op haar toekomst voor bereid. Dus denk ik maar, een hartpatient is op eventuele bijwerkingen voor bereid.
😉

[Tolletje]

Tel je zegeningen zolang het nog kan.
Een vriendin van mij had hetzelfde euvel en toen ze in de overgang kwam, liep haar gewicht omhoog en wat denk je, nu moet ze uit kijken wat ze eet, anders komt ze te veel aan.

[Tolletje]

Ik vraag mij af, wat statines doen , bij mensen die al diabetes hebben.
Want als je diabetes hebt, kan het zijn, dat je van tabletten naar spuiten moet. Ook kan het zijn, dat als je al spuit misschien veel meer moest gaan spuiten.
Wat is er bekend aan de andere kant van de lijn. Is er ooit onderzocht, of mensen met diabetes, die statines zijn gaan slikken hun medicatie soms moeten verhogen en is hen daar ooit naar gevraagd door internist of diabetesverpleegkundige? Want dit zou dus ook nog aan de hand kunnen zijn. Ik slik zelf al jaren statines en heb ook een grote schommeling door gemaakt en moet nu heel veel spuiten. Het wordt geweten aan een vertraagde maag ontlediging, maar het zou ook best en….. en….. kunnen zijn.

[Tolletje]

Hier is natuurlijk veel over te zeggen en te schrijven, maar het blijft een kip of het ei verhaal.
Als je depressief bent krijg je hartklachten is best mogelijk, maar als je hartklachten hebt, dan word je zeker niet vrolijk. Ook is bekend, dat veel medicatie, die aan hartpatienten worden voor geschreven, depressies veroorzaken. En om een hartpatient de zo broodnodige medicatie te onthouden, om te achter halen of hij daar soms depressief van wordt……, het blijft een moeilijk geval.
Maar specialisten en zeker psychologen e.d. hebben er soms ook een handje van de patient in de put te praten, met een ….. als U niet dit, of als U niet dat…….! Dat is tenminste mij over komen, moest meteen aan de pillen anders liep het slecht met mij af.
Gelukkig had de verpleging in de gaten wat er speelde en heeft die arts de toegang tot mijn kamer ontzegd.

[Tolletje]

[i][/i]
Ik weet niet of patientenverenigingen ook regelmatig contact met elkaar hebben, maar ik kan mij bijvoorbeeld voorstellen, dat zij afspreken, met iedere nieuwsbrief of folder die de deur uitgaat iets mee te sturen met de vraag, bent U al als donor geregistreerd?
Ieder die je over de treep trekt is er weer 1.

[Tolletje]

Ik heb zelf de keuze voor transplantatie niet mogen maken, er werd voor mij beslist dat ik niet in aanmerking kwam. Maar als ik wel had mogen kiezen, dan weet ik het nog niet zo net, wat mijn keuze zou zijn. Heb al zoveel negatieve zaken gehoord in mijn omgeving, dat ik eigenlijk toch wel benieuwd ben naar de ervaringen uit het boek.

[Tolletje]

Ik heb ook vaak last van ontstekingen en wel in de vorm van steenpuisten en wondjes op/in de huid. Ook vaak ontstekingen in de mond. Mijn tandarts adviseerde toen wel mijn bovengebit preventief te laten trekken, toen daar alles rustig was.
Dit toen aan de cardioloog voor gelegd en die adviseerde meteen maar een afspraak te maken bij de kaakchirurg. Ben toen met opname, onder narcose getrokken en heb 48 uur antibiotica gehad.
Ik ben blij, dat mijn tandarts mij dit advies gaf, om verdere ellende te voorkomen.

[Tolletje]

Ik ben dus ook een stressende hartpatient, maar wat mij in het verleden overkwam in het ziekenhuis, maakte het nog veel erger.
Ik heb geen leuke jeugd gehad en slikte al heel jong anti depresiva. Toen ik in 1995 een zwaar infarct kreeg en in 1996 werd geopareerd, kreeg ik ook te maken met een psychiater die mij voorstelde, om aan een proef mee te doen met nieuwe medicatie en kon dus ook een placebo krijgen. Omdat ik twijfelde, vroeg ik bedenktijd, want ik wilde behandeld worden en niet het risico lopen met een proef alleen maar verder achterop tekomen. Toen ik weer terug was in het streekziekenhuis, werd ik weer benaderd door die psychiater en zei ik te gaan voor bestaande medicatie en niet met de test mee te doen.
En schrik niet, men begon te drijgen, als ik niet mee deed, moest ik niet gek opkijken, als ik niet lang meer leefde en dat was dan mijn eigen schuld.
Een verpleegkundige trof mij in tranen en toen ik vertelde, wat er was gebeurd, haalde zij mijn cardioloog erbij, die vreselijk kwaad was op die psychiater. Hij heeft hem opgebeld en ik heb er nooit meer iets van gehoord, maar heb wel een hele tijd een schuld gevoel gehad.
Het heeft mijn zelfvertrouwen er niet beter op gemaakt. De stress zal altijd wel een onderdeel van mijn leven blijven, al kan ik er tegenwoordig wel beter mee omgaan.

[Tolletje]

Ook ik heb al jaren geleden het etiket uitbehandeld gekregen.
Goed, ik lig al ruim 4 jaar voor het grootste gedeelte op bed, omdat soms 10 meter lopen [heen en weer naar het toilet] al te veel is, slaap ieder middag een paar uur en kan alleen in de rolstoel nog naar buiten. Maar ik laat mij er niet onder krijgen, het hartspook slaat zeer vaak toe, maar dat lossen wij thuis op [in samenspraak met de huisarts hoor].
Ik hoop het nog best jaren vol te houden, al heb ik soms best wel eens, dat ik denk, laat het nu maar af gelopen zijn.
Maar het belangrijkste is, goed naar je lichaam luisteren en niet steeds je grenzen verkennen.
Sterkte en de moed er inhouden.
Een hartengroet van Geertje

[Tolletje]

Ik heb wel revalidatie gekregen, maar dan spreek ik van 1996. Met dit gegeven is dus geen vergelijk te maken.
Wel weet ik, dat ik iedereen aanraad, om als het niet wordt aangeboden, er zeker om te vragen. Je hebt een angstige periode doorgemaakt en moet weer leren vertrouwen op je lichaam. Als dat gebeurt onder deskundige leiding en vaak ook nog met een kastje om, zodat je in de gaten wordt gehouden, is het een fijne manier, om weer vertrouwen in je lichaam te krijgen. Je kan op een verantwoorde manier ook je conditie weer opbouwen.

[Tolletje]

Ik hoef niet met vakantie te gaan, kan niet meer op vakantie gaan, maar ik kan wel volop genieten van de zon.
In de zomer is het mijn vijand, want dan is het te warm en voel ik me heel ziek bij hoge temperatueren, maar het voor en najaar is voor mij genieten.
Ik lig het grootste gedeelte van de dag op bed en met zonnig weer, heerlijk in het zonnetje. En als ik dan even op ben en mij redelijk voel, loop ik graag even de tuin in, even kijken hoe het met de plantjes gaat. En als de zon schijnt hebben de vogels het ook zo naar hun zin en fluiten, dat het een lieve lust is. En als het raam dan open staat en ik op bed lig en de vogels hoort fluiten, hoef ik niet weg en heb het thuis op bed en met een slechte gezondheid toch nog prima naar mijn zin en denk dan bij mijzelf, iedereen zit je te beklagen, maar ze snappen niet, dat ik gewoon hier lig te genieten.

[Tolletje]

En het ergste is nog, dat men maar zelden de oorzaak kan vinden en dus maar moet gaan proberen welke medicatie aanslaat.
Ik ben wel één van de gelukkige, waar men de oorzaak vond en toen was het ook met een paar dagen gepiept, maar had wel al 4 jaar met een onderdruk van 120/135 gelopen en een bovendruk van 155, zogezegd een tijdbom dus, want het werd ontdekt op 23 jarige leeftijd.

[Tolletje]

Nu Soulmate, ik weet wel wat ik liever had voor mijn verjaardag,:S
Maar gelukkig kun je het na al die jaren nog met veel humor na vertellen.
Ga zo door, zou ik zeggen.
Een hartegroet van Tolletje

[Tolletje]

Ik ben eigenlijk heel benieuwd, hoe jullie tegen al deze berichten aan kijken. Vandaag lees je dat zus goed is, maar gisteren was het wat anders. Wat de ene dag wordt aangeprezen, wordt de andere dag weer afgekraakt.
De één roept veel supplementen slikken, de ander zegt niet goed, krijg je kanker van. Ik weet zo zachtjes aan niet meer wat ik moet. Ik hou mij maar vast aan wat mijn arts mij adviseert en probeer mij niet gek te laten maken. Sommige dingen waar ik wel wat in zie, leg ik met voorbehoud voor aan mijn arts en vraag zijn mening er over.
Ik vind het allemaal zo moeilijk. Probeer zo gezond mogelijk te leven en te eten. Zo veel mogelijk vers, niet roken en niet drinken en verder weet ik het ook niet meer.

[Tolletje]

Wij hebben wel de ervaring, dat als je wilt communiseren met je arts, je er rekening mee moet houden, dat je het op een normale en vriendelijke toon doet. Als je begint met, U moet niet denken dat……, dit vaak averechts werkt.
Ook is het uitkijken met artikelen mee nemen en de arts de indruk te geven, dat jij het wel weet. Er is niets tegen, om je te oriënteren, maar probeer nooit de arts te overtroeven.
Wij hebben weinig vervelende ervaringen met artsen en worden altijd als vol aan gezien. Wij krijgen ook eigenlijk altijd een hele goede uitleg in duidelijke taal, wij stellen ons geïnteresseerd op en dat blijkt te werken en met de opmerking, zou het mogelijk zijn dat…… heeft nog nooit geleid tot tegenwerking.
Wij hebben ook juist ervaren, dat de artsen voorstellen een ander specialisme te raadplegen, om dingen uit te sluiten en behandelingen op elkaar af te stellen.

[Auteur]

Berichten