Ben inmiddels 72 jaar en in januari dit jaar voor het eerst aan mijn hart geopereerd in het Sint Antonius Ziekenhuis te Nieuwegein. Dit nadat ik in de loop der jaren diverse malen aan van alles geopereerd ben. Als jonge jongen begon dat met het verwijderen van mijn amandel en het rechtzetten via een operatie van mijn scheelziende ogen. Ietwat later begon de misère met mijn rug. Bij dienstkeuring werd geconstateerd dat ik lee aan Scoliose, een zijwaarste verkromming van mijn wervelkolom. in 1957 werd ik daaraan zowel in het voorjaar als het najaar geopereerd. In 1960 bleek dat er weer aan de rug geopereerd moest worden, dit keer gebeurde dat door wijlen Professor San Giorgi in het Radboudzikenehuis te Nijmegen. Een jaar of vijf daarna volgde in het Radbouwziekenhuis mijn vierde rugoperatie. De rug is tot op de dag van vandaag, nooit meer geworden wat ik ervan had gehoopt. Enige jaren geleden kreeg ik problemen met de bloedvaten. Ook hiervoor zijn diverse operaties nodig geweest om een en ander te fatsoeneren. Naast de reeds genoemde operaties werden nog de volgende operaties uitgevoerd, het wegnemen van de galblaas, een aneurisma verwijdering in de linker lies waarbij de nervus femoralis zodanig geraakt werd dat ik een aantal maanden heb moeten lopen met een orthese, en zowel aan het linker- als rechteroog een staaroperatie waarbij bleek dat in het rechteroog een ontsteking was ontstaan met als gevolg dat het zicht van dat oog nooit meer 100% is geworden. Na al die operaties, waarbij ik leerde ALTIJD de zaken positief te benaderen mocht ik constateren dat het genezingsproces daardoor zeer positief beinvloed wordt. Zo ook met mijn laatste operatie. Na vele onderzoeken waarbij in eerste instantie niets werd gevonden, bleef ik aandringen op nog meer onderzoeken, daar mijn gevoel zei dat er meer aan de hand moest zijn, in dit geval met mijn hart. Hierop werd mijn hart gecateteriseerd en daarbij bleek dat het slecht gesteld was met ’t hart. Meteen werd actie ondernomen en contact gezocht met het hartchirurgisch team in Nieuwegein. Ook daar zijn diverse nderzoeken ondernomen, om precies vast te stellen wat er uiteindelijk aan de hand was. In ieder geval zou een operatie moeten volgen. Daarvoor werd ik op maandag 12 januari 2009 in Nieuwegein opgenomen. Na nog wat onderzoeken die dag, kwam aan het eind daarvan Doktor de Kroon met de nare mededeling dat ze nog niet wisten waar vandaanze een ader moesten nemen t.b.v. de bypass. Hiervoor werd dinsdag 13 januari nog eens een extra onderzoek verricht. Uit dit onderzoek bleek dat er een NIET-slagaderlijke ader uit het rechter bovenbeen genomen kon worden om de geplande hartoperatie uit te voeren. Nu drie maanden later mag ik constateren dat de moeilijk uitvoerbare operatie wonderlijk is geslaagd. Ik voel me aanmerkelijk beter. Sinds kort ben ik op een Medisch Trainingscentrum bezig mijn conditie te verbeteren. En ook dit laatste lukt mij heel aardig, ondanks het feit dat ik door de vele rugoperaties, 18 jaar geleden in een rolstoel terecht ben gekomen. Waarom heb ik mijn verhaal zo breedvoerig opgeschreven? Dat is om de lezers ervan te overtuigen dat positief denken in zulke gevallen leiden tot positieve resultaten. Door al die positiviteit krijgt men een vertrouwen wat nodig is om een positief resultaat te kunnen realiseren.
