[sonja70]

Beide hansen gefeliciteerd dat t zo goed is gegaan.
Nu revalideren en bijkomen
Dat borstbeen kan wel even duren, ik heb er zelf ook nog weken last van gehad
tis natuurlijk ook niet niks wat daarmee gedaan is
Sterkte allebei!!
en succes

[sonja70]

tsja..ik heb 2 hartstilstanden vlak na elkaar overleefd, 1 in de ambulance op weg naar t ziekenhuis en 1 op de dotterkamer na een dissectie van de rca..maar ..kan me niet veel meer herrinneren daarvan…behalve dan dat ik vlak voor ik bij kwam mijn zoon hoorde roepen, hij was niet lijfelijk aanwezig in de kamer ..maar hij riep me terug..en ik werd heel erg boos..geen idee waarom maar dat staat me nog zo levendig voor de geest…
op dat moment ben ik gaan vechten met alles en iedereen wat om mn bed stond….geschopt en geslagen heb ik….tot ik besefte waar ik was en waarom..toen me maar heel stil en rustig gehouden ;)…….Maar dat mijn zoon me riep staat me nog zo ontzettend helder op t netvlies…

[sonja70]

Hallo,

Ik heb zelf een spoedoperatie ondergaan en heb dus geen tijd gehad om me zorgen te maken over deze operatie. Wat ik je wel kan vertellen is dat ik me er niet zo heel veel meer van herinner omdat je a, natuurlijk net die best zware operatie bent ondergaan, en b je zo onder de medicatie zit dat je eigenlijk niks anders kunt dan slapen. Het is niet zo dat je constant beseft dat je aan de beademing ligt. De meeste mensen weten zich daar helemaal niks meer van te herinneren zelfs. Verder wordt je ook zoveel mogelijk in slaap gehouden om je lichaam rust te geven.

Ik snap dat je je druk maakt, maar achteraf gezien was het engste voor mij het loskoppelen van de apparatuur. Het niet meer kunnen volgen van je hart op de monitor.

Sonja

[sonja70]

Hallo all

Het gaat inmiddels alweer heel goed, ik laat iedereen verbazen in mijn omgeving, als eerst al door een hartinfarct met alle elende van dien te krijgen, het aneurisma wat ik dacht te hebben gehad, blijkt een volledige dissectie van de rca te zijn geweest…ik heb dus nog meer geluk gehad dan ik al dacht.
Na mn infarct ben ik nog 2 keer opgenomen in het ziekenhuis, 1 keer met atrium fibreren en later nog een keer doordat ik steeds pijn op de borst had, Op het ecg waren weer negatieve Ttoppen te zien wat een infarct inhoud, alleen geen enzymen in mn bloed dus geen schade, vaag ding weer maar waarschijnlijk komt dat door mijn omleiding.

Ik ben weer aan het werk heel rustig, 2 uurtje per dag, en elke week een uurtje meer dit bevalt me prima, de hartrevalidatie heb ik afgerond en ben ook erg blij dat ik dit gedaan heb, ik train nu 2 keer pw bij een fysiotherapeut.
Ik fiets weer lekker zelf hele afstanden, doe mn eigen dingetjes weer net als voor mn infarct. Het tempo ligt alleen wat lager, maar dat komt vanzelf wel weer.
Het vertrouwen in mn lijf moet stukje bij beetje terugkomen en dat doet het ook wel weer.
kortom…t gaat super..
bedankt voor alle bemoedigende woorden 🙂

Sonja

[sonja70]

Het gaat goed met me..al kan ik nog lang niet wat ik voor de operatie kon, maar dat moet langzaam weer terug komen natuurlijk.
Ik doe mee aan het hartrevalidatieprogramma wat door ons ziekenhuis (wezenlanden in zwolle) is opgezet. We hebben nu 3 info-ochtenden gehad en aankomende maandag beginnen we met sporten. Ik vind het vooral fijn om te kunnen overleggen met mensen die zelfde ervaringen als ik hebben meegemaakt. Het reanimeren, de stilstand we kunnen klachten en angstgen vergelijken en dan blijkt dat alles wat ik meemaak eigenlijk normaal is. ( in hoeverre je het normaal kunt noemen dan)
Ik heb het geluk gehad dat ik in de juiste plaats woon want het wezenlanden blijkt een van de betere cardiologische afdelingen te hebben bij mij in de buurt.
Er is een ader uit mijn been gebruik hierdoor heb ik een klein litteken op mijn bovenbeen aan de binnenkant naast mijn knie en een heel kleintje op mijn onderbeen. Ik ben gestripped zoals ze dat noemen dus niet mijn hele been is open gemaakt.
Ik heb hier totaal geen last van gehad, wel een dood gevoel gehad in mijn grote teen dit is inmiddels weer normaal en en paar plekken op het onderbeen zijn nog ongevoelig.
Het meeste last heb ik nog wel van het borstbeen en dan voornamelijk de ijzerdraden die gebruikt zijn om het bot te hechten. Hiervoor heb ik nog lang pijnstilling geslikt en ben nu bijna een week daar van af.
Jou verhaal klinkt ook heel heftig vooral omdat je in een ander land bent, mischien de taal niet zo goed machtig bent en dan wordt het al snel een spannend geheel natuurlijk , zeker met een infarct.

[sonja70]

Ik ben een 40 jarige vrouw,

Ik heb ook een infarct gehad met bypass ..
en net als jij nooit ergens last van gehad hiervoor.
ik ben 20-10-2010 met spoed geopereerd na een infarct, een hartstilstand
in de ambulance en een dissectie op de dottertafel.

[sonja70]

Er zijn ook kneusingen maar dan vooral in mn rug. Af en toe speelt die ook nog op maar dat is redelijk te dragen met pijnmedicatie.

Ik ben inmiddels weer gezien door een thoraxchirurg en die heeft alles nog eens goed bekeken en fotos gemaakt. Hij kon eigenlijk niks zien maar had t erover dat ik mischien een breukje overdwars in mn borstbeen zou hebben of er was een ijzerdraadje wat me een beetje in de weg zat. De spierpijn is inmiddels veel minder maar het borstbeen blijft pijnlijk trekken. Over 2 weken zou de pijn helemaal weg moeten zijn als het om een breukje ging en anders gewoon weer terug komen en dan waarschijnlijk t ijzerdraadje laten verwijderen, want dan zou dat het probleem zijn. tsja….. beetje koffiedikkijken dus en afwachten nu.

[sonja70]

Hallo,

Wat ben ik blij dat ik dit forum ontdekt heb, ikzelf heb ook een spoed cabg ondergaan.
Ook ik ben eigenlijk best nog jong voor een operatie als deze 40 jaar.
Ik heb nooit klachten gehad laat staan dat ik ooit nagedacht heb over hartproblermen. Het hele gebeuren is me nogal rauw op mn dak gevallen. Het is nu nog geen 3 weken geleden.
Maar ik kan je wel vertellen dat je hele wereld even totaal op zn kop staat.

Sonja

[Auteur]

Berichten