Ik heb mijn ICD sinds 27 september vorig jaar. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik
nooit angst of pijn heb gehad na de ingreep. Wel moest ik wennen aan het gevoel van
zo´n ding dat er niet hoort te zitten. Maar dat went snel.
En voor wat betreft het angstig zijn: misschien helpt het om het gewoon technisch te benaderen. Zo doe ik het ook. Want eigenlijk is het dat ook, een technisch verhaal.
Mijn ICD heeft al enkele keren gereageerd; tweemaal het hartritme overgenomen (ik had de data en tijden genoteerd en die klopten bij het uitlezen), en éénmaal geklapt, en ook dat klopte bij uitlezing.
Ik heb er wel iets van gemerkt, voelde me een beetje raar toen het hartritme werd overgenomen, maar dat duurde maar even, daarna was ik weer kiplekker.
Ook de schok heb ik gevoeld, dat was ’s nachts, ik werd wakker doordat ik een eindje omhoog stuiterde in mijn bed. Ik dacht ‘dat is ‘em dan, die ICD’, en ben gewoon weer verder gaan slapen.
Misschien ben ik wel een ijskouwe met die dingen, maar ik heb geleerd dat je de zaken beter kunt gaan relativeren, in plaats van dat je je er druk om maakt. Dat kost alleen maar energie, en als je gaat relativeren, dan zul je zien dat het ook best wel gebeurt dat je tegen jezelf zegt: het valt ook eigenlijk best wel mee, ik hoef me er niet druk over te maken.
Sterkte aan allen!
