Roland
Aangemaakte reacties
-
AuteurBerichten
-
Roland
DeelnemerHallo allemaal,
Lydia (Corrie 50) heeft mij gemaild met het verzoek iets over haar huidige situatie te laten weten.
Ze schreef me dat ze totaal geen energie meer heeft om iets te doen. Als ze iets doet is ze buiten adem en krijgt pijn op haar borst. Daarbij kan ze amper de ogen openhouden, zo moe is ze. De tropische temperaturen zullen haar ook geen goed doen.
Na overleg met haar huisarts en het LUMC heeft ze contact gehad met de GGD of er wel of geen melding gemaakt moet worden van de TBC-besmetting. Omdat het geen open TBC is, is er geen kans op besmetting. Bovendien geldt er alleen meldplicht als de TBC in de longen zit wat bij Lydia niet het geval is. 22 Augustus heeft ze een afspraak met een infectie-arts. Op haar vraag waarom dit zolang duurt kreeg ze van de GGD te horen dat dit te maken heeft met een eventuele incubatietijd. Dinsdag wordt er bloed afgenomen om te bepalen om wat voor bacterie het gaat én worden de hechtingen uit haar been gehaald.
@Lydia, ik hoop dat ik het een beetje duidelijk voor je verwoord heb. Heel veel beterschap gewenst en hopelijk kun je snel zelf weer hoopvolle berichten posten.Hartegroet,
AnnemarieDeelnemerHoi Lydia,
je moet van je hart ook geen moordkuil maken, is niet goed.
Gelukkig is het geen open TBC. Toch vind ik het raar dat ze je steeds naar huis hebben gestuurd. Stel dat het wél open TBC geweest zou zijn??
Waarschijnlijk krijg je verschillende soorten antibiotica. Heeft mijn man ook gehad. Ik ben geen arts, ik snap dat je niet blij bent met een wachttijd van 2-3 maanden voor de hartcatheterisatie maar het lijkt me niet verstandig om in jouw situatie een catheterisatie te ondergaan. Hoe denkt de cardioloog hier over? Eerst de TBC uit je lichaam, of niet?Heel veel sterkte, probeer de moed erin te houden. En als het je te veel wordt, schrijf het van je af zodat hartgenoten jou even een hart onder de riem kunnen steken.
Groet,
AnnemarieDeelnemerHoi Ramon,
Ik dacht dat je al bij een cardioloog onder behandeling was. Kan de longarts, indien hij het nodig vindt, jou niet intern doorverwijzen?
Groetjes,
AnnemarieDeelnemerHoi Esther,
Ondanks de mankementjes blijf ik gewoon doorademen 😉 .
Ik wil hier niet continu bij stilstaan en niet te ver vooruit kijken. Het is zoals het is. Als contactpersoon voor een patiëntenvereniging en als mantelzorger ben ik blij iets voor anderen te kunnen betekenen. Hierdoor denk ik minder aan mijn eigen sores, het kan altijd erger. Maar het is een feit dat iedereen zijn eigen pijn het hardst voelt.Geniet lekker van Julia en alle goeds gewenst.
Groetjes,
AnnemarieDeelnemerHoi Jany,
Pas op dat je door de tramadol geen problemen met de stoelgang krijgt, zeker omdat je met bewegen al de nodige problemen hebt.
Groetjes,
AnnemarieDeelnemerHallo Ramon,
Het is inderdaad weer een tijdje geleden dat we iets van je gehoord hebben. En dan hoop je eigenlijk ‘geen bericht, goed bericht’.
Het is belangrijk dat jij je klachten zo duidelijk mogelijk verwoordt. Naar aanleiding daarvan zal de cardioloog gericht onderzoek kunnen doen, heb vertrouwen in zijn/haar expertise. Heb je al ooit een 12-kanaals holteronderzoek gehad? Dit is uitgebreider dan het standaard holteronderzoek. Ik neem aan dat de longarts zijn bevindingen met je cardioloog bespreekt.Sterkte wederom.
Groetjes,
AnnemarieDeelnemerGraag gedaan, Harmke.
Geniet van deze dag 🙂
DeelnemerHallo Lydia,
Het houdt niet op! Probeer de moed erin te houden.
Hartegroet,
AnnemarieDeelnemerHallo Harmke,
Welkom op het forum. En dan ben je vanuit het niets ineens hartpatiënt, je wereld staat op zijn kop en je komt in een achtbaan van emoties terecht. Wat kan er in korte tijd veel gebeuren, hè. Je zult op dit forum zeker herkenning vinden, ervaringsverhalen van lotgenoten, hoe zij een dergelijk gebeuren een plekje hebben gegeven. Dit is een kwestie van tijd. Wat fijn dat je volgende week al met de revalidatie kan beginnen. Ook jij zal het vertrouwen in je lichaam terug gaan krijgen. Maar probeer niet te veel en te snel. Erover praten met lotgenoten zal je ook helpen, of alles van je afschrijven. Stel jezelf geen ultimatum maar leef met de dag. Dan gaat het ook jou lukken om je lichaam weer als je grootste vriend te zien.
Heel veel succes met de hartrevalidatie.
Hartegroet van Annemarie
DeelnemerIk heb zelf nog niet gevlogen met een ICD. Maar het lijkt mij geen probleem als je voor 2 dagen medicijnen in je handbagage meeneemt. Neem anders ook een medicijnpaspoort mee.
Misschien dat er nog ervaringsdeskundigen reageren.Groetjes,
AnnemarieDeelnemerHoi Jany,
het is ook niet altijd even prettig als je zo van medicijnen afhankelijk bent. Maar het is helaas niet anders. Probeer je aan de warmte aan te passen. Ik heb er vandaag ook meer last van, vooral de luchtwegen. Waarschijnlijk doordat het drukkender is. Maar we mogen niet klagen, het is eindelijk écht zomer.
Lieve groet,
AnnemarieDeelnemerHallo,
Op de site http://www.stin.nl (Stichting ICD dragers Nederland) vind je veel informatie over vakantie buitenland met ICD.
Een fijne, onbezorgde vakantie gewenst.
Hartegroet,
AnnemarieDeelnemerHallo Esther,
Dat is zeker goed nieuws, dat mag ook wel na alles wat jullie hebben meegemaakt. Hoe gaat het met Julia?
Groetjes,
AnnemarieDeelnemerHallo Ingrid,
ik denk dat dit voor veel hartpatiënten herkenbaar is. Vaak is het zo dat hartproblemen vanuit het niets je leven volledig op zijn kop zetten. Je hart is tenslotte je motortje dat het af laat weten. De vraag ‘had ik dit kunnen voorkomen’ zal zeker meespelen. Maar het is niet altijd te voorkomen, hoe gezond je ook leeft. Denk bijvoorbeeld aan aangeboren hartaandoeningen. Je wordt keihard geconfronteerd met je kwetsbaarheid, dat niet alles vanzelfsprekend is.
Je schrijft niets over jouw specifieke hartproblemen. Misschien lucht het op om daar over te schrijven. De kunst is om te accepteren dat je hartpatiënt bent maar dit tevens niet je leven te laten beheersen. Het klinkt allemaal zo gemakkelijk, als ik dit zo typ. Maar ik besef zeker dat dit niet altijd zo is.Na de her-implantatie van mijn ICD een jaar geleden is me hartrevalidatie aangeboden, zowel op psychisch als fysiek gebied. Ik was de 1 na jongste in de groep en qua hartprobleem voelde ik me een vreemde eend in de bijt. De anderen hadden allemaal een infarct gehad, waren gedotterd of hadden stents gekregen. Ik was bekend met levensbedreigende ritmestoornissen. Toch was er een duidelijke verbondenheid, we zaten er allemaal vanwege ons hart. Ik heb het dan ook als zeer prettig ervaren om de ervaringen van hartgenoten te horen en hoe zij hun leven weer oppakten. Waar het eigenlijk om draaide was om het vertrouwen in je lichaam weer terug te krijgen.
Ik hoop dat je hier iets aan hebt, je staat zeker niet alleen.
Hartegroet van Annemarie
DeelnemerHoi Maxime,
Ik ben ook erg gevoelig voor de plakkers. Van bepaalde soorten kreeg ik zelfs blaren. Ik vraag daarom altijd om allergie-vrije plakkers. Ik behandel de huid daarna met olie. Maar het is inderdaad hardnekkige lijm aan de plakkers die je er niet zomaar af krijgt.
Groet,
Annemarie -
AuteurBerichten