[poespas]

Amlodipine werkte bij mij altijd wel goed tegen ap klachten, maar ik kreeg er wel pijnlijke enkels van. Ik houd dan gewoon een beetje vocht vast. Heel weinig, maar ik voel het direct aan mijn rechterenkel. Misschien is die wat gevoelig gebleven na een kneuzing ofzo.

Heel vervelend hoor, die ap klachten en ik zou er niet mee rond blijven lopen als ik jou was. Soms doen artsen alsof het iets is wat normaal is, wat bij je hoort. Nou, dus niet.

Bij mij hebben ze in totaal 4 bypasses gemaakt. Twee van een beenader en twee van een borstslagader. De beenader is dus uitgevallen en daarmee twee bypasses, waarna ik in het oude, oorspronkelijke verstopte vat alsnog ben gedotterd. Twee bypasses dus voor één vernauwing denk ik. Ik snap dat ook niet helemaal hoor.

Tegen de ap klachten gebruik ik nu 100 mg Monocedocard per dag. Dat is eigenlijk gewoon nitroglycerine (vaatverwijder) maar het wordt heel langzaam afgegeven. ’s Avonds laat is het uitgewerkt, zodat je niet 24 uur per dag dat spul in je lijf hebt, anders werkt het n.l. niet meer. Bij mij werkt het heel goed. In het begin krijg je er wel hoofdpijn van.

Ik had de ap klachten ook in rust, maar dat is nu over en ik heb er na het eten ook wel last van, maar veel minder dan een paar maanden geleden. Uiteraard heb ik er ook wel last van tijdens het sporten (spinning) maar ook een stuk minder nu en ik weet niet waarom. Ik heb wel met héél veel moeite doorgezet met sporten, al viel ik zowat dood van mijn fiets af. Misschien dat dat nu toch zijn vruchten heeft afgeworpen.

Ik gebruik (nog) geen vochtafdrijvende middelen. Toch houd ik wel een heel klein beetje vocht vast (heb veel littekenweefsel op mijn hart en dus hartfalen) Ik merk dat dus soms aan die rechter enkel en ik heb na 20 jaar ineens last van Carpaal Tunnel Syndroom. Destijds had ik het aan mijn linker pols en ben toen ‘geopereerd’. Ik was toen zwanger en hield wat vocht vast, waardoor het ineens niet meer te harden was. Wel frappant dat ik het nu rechts heb. Misschien toch ook wel door dat beetje vocht wat ik vasthoud. Vervelender is dat ik zeer waarschijnlijk weer onder het mes moet en daar heb ik niet zo’n zin in, ook al is het een kleine ingreep. Ze zitten in het ziekenhuis ook echt niet op mij te wachten. Altijd een hoop poespas met Poespas 🙂

[poespas]

Bij mij was er een bypass kapot gegaan. Ik kreeg na mijn operatie ook weer angineuze klachten en na enige tijd ben ik gekatheteriseerd, waarna bleek dat een van de bypasses (gemaakt van de beenader) het gewoon niet meer deed en het bloed door het oorspronkelijke vat wilde. Dat vat zat helemaal dicht, dus ik heb ook een flink infarct gehad, maar heb daar niks van gemerkt. Of misschien wel, maar ik ga nu eenmaal niet direct bij elk pijntje naar de dokter. Feit is dat het niet zo’n vreselijke pijn heeft gedaan als twee eerdere en veel kleinere infarcten.

De andere bypass, gemaakt van een borstslagader, is nog wel goed, maar er zit ergens in een bocht al wel een kleine vernauwing. Dotteren is niet mogelijk.

[poespas]

Hoi Berna, stuur anders ff een maitlje naar lt.woutersapenstaartjemultiweb.nl
Dan geef ik je mijn facebookpagina door 🙂

[poespas]

Hoi Berna,

Ik ben gisteren voor de vierde keer gedotterd en heb er nog een stent bijgekregen. Het duurde erg lang, omdat het op een moeilijk te bereiken plek zat, maar uiteindelijk is het toch gelukt. Ze hebben niet eens alles kunnen doen, omdat het zo lang duurde en de tijd die je maximaal aan die straling mag worden blootgesteld, was bereikt. De artsen denken dat de plek die gisteren is gedotterd ook de meeste klachten veroorzaakte, dus ik hoop van die vervelende klachten af te zijn. Mijn hartritme is in ieder geval weer normaal 🙂

Vanmorgen mocht ik alweer naar huis. Lekker weer mijn eigen bed en mijn eigen eten.

Toevallig ben ik ook 46 jaar (jij bijna dus), heb ik ook een hondje en ik sport ook regelmatig; ik doe drie keer per week aan spinning. Ik vond het opvallend dat we met 5 vrouwen op de afdeling lagen en één man. Die vrouwen waren beslist niet allemaal oud 🙂

[poespas]

Hallo Berna,

Volgens mij kun je heel vaak gedotterd worden. Zelf ben ik een vrouw van 46 en ben ik in 2005 drie keer gedotterd en in 2011 heb ik ook een bypass operatie ondergaan met 4 omleidingen, waarvan er intussen 2 niet meer werken. Het vat dat wordt omgeleid zit nu helemaal dicht en op 10 juli a.s. gaan ze weer proberen te dotteren. In 2008 is dat ook al eens gebeurd, maar toen besloten de artsen om niet te dotteren vanwege de nogal ongelukkige plek en het risico wat dat oplevert. Niet bepaald een leuk vooruitzicht, wat er ook wordt besloten, want als ze het nu weer niet doen, weet ik niet wat voor opties ik dan wél heb. Volgens mijn cardioloog wordt er zeker niet geopereerd.

Ik probeer wel positief te blijven, al valt dat niet altijd mee. Ik werk nu halve dagen, wandel ook veel met mijn hondje en sport ondanks de pijn, twee a drie keer per week. Ik ben sneller moe dan normaal en heb soms klachten in rust. Mijn hartritme is ook verstoord, iets waarvan ik zeker weet dat het door de vernauwing komt. Als ik n.l. vaatverwijders slik, klopt mijn hart veel regelmatiger. 🙂

Ik heb ondanks alles wel veel vertrouwen in mijn lichaam. Het waarschuwt me tot nu toe feilloos en perfect op tijd als er iets mis is. Ik word ook direct serieus genomen in het ziekenhuis, dat scheelt ook.

[poespas]

Ik krijg al jaren een griepprik, net als mijn oudste zoon van 17. In eerste instantie vanwege onze gevoelige luchtwegen en de vatbaarheid voor luchtweginfecties, maar later ook vanwege mijn hart- en vaatproblemen. Eén keer is het er niet van gekomen en prompt kreeg ik de griep (dus niet een simpele verkoudheid) waar ik héél erg ziek van ben geweest. Ik heb er nog nooit bijwerkingen van gehad (behalve een beetje een gevoelig plekje op mijn bovenarm) en ik heb minder vaak griep dan vroeger.

[poespas]

Let wel, dit zou misschien voor enkelen wat verlichting van de angineuze klachten kunnen geven, als dotteren en een bypass operatie niet genoeg resultaat hebben gegeven, Het kan dus niet in plaats van…

Gr,
Linda

[poespas]

Hoi Marjolijn,

Ik begrijp heel goed dat ik in een heel andere situatie verkeer dan jij. Mijn hart is inderdaad zo goed als ongeschonden en ik kan het weer optimaal belasten. Voor mijn operatie had ik ook klachten die pas na het sporten kwamen. Echt heel vervelende pijnaanvallen, die soms pas een half uur na het sporten kwamen opzetten. Ik begrijp daar eigenlijk nog steeds niks van, want in mijn geval is dat ook heel onlogisch. Het zorgde ervoor dat ik eindeloos bleef twijfelen of ik nou echt wel hartklachten had, vooral omdat ik ook weleens slokdarmklachten had. Kilo’s magnesium heb ik geslikt voordat ik ging sporten 😛 Flauwekul natuurlijk, want je krijgt helemaal geen pijn in je slokdarm als je gaat sporten.
Ik wens je in ieder geval veel sterkte!

[poespas]

Ik (vrouw, 45 jaar) heb een kleine 5 maanden geleden een 4-voudige bypass operatie ondergaan. In 2005 ben ik drie keer gedotterd en heb ik twee keer tijdens het dotteren een licht infarct gekregen waar ik nauwelijks schade van heb ondervonden. Mijn hart is redelijk ongeschonden en ik werk aan mijn conditie d.m.v. spinning. ( 3 a 4 keer per week)

Sommige mensen in mijn omgeving vragen zich af of ik dit nou zomaar kan doen, maar ik twijfel er niet aan, omdat ik geen klachten (meer) heb. Ik meet mijn hartslag nooit tijdens het trainen. (ik doe al sinds 5 jaar aan spinning) Ik laat mijn hartslag maximaal gaan en merk er niets van. Alleen de verzuring van mijn spieren zorgt ervoor dat ik nog niet mijn maximale conditie terug heb. Voor mij heeft het geen zin om mijn hartslag te meten, omdat ik betablokkers gebruik.

Vanwege complicaties na de operatie heb ik veel spierkracht verloren en duurt het langer dan bij een ‘normaal’ iemand voordat ik mijn spierkracht en conditie weer terug heb. Doordat ik gelukkig nooit spontaan een hartinfarct heb gehad, ben ik ook niet angstig en doe ik gewoon de dingen die ik altijd al deed. Ik train nu vaker en zwaarder, zodat mijn conditie weer snel terug is.

Ik denk daarom dat je zelf het beste kunt aanvoelen wanneer je te ver gaat.

[poespas]

Ik zie nergens dat hij een ICD heeft.

[poespas]

Waarom niet? :unsure:

[poespas]

Hoi Frenk,

Zelf ben ik behandeld met vaatverwijders om toch nog op een redelijk normale manier en zonder al teveel pijn met vernauwde kransslagaderen te kunnen leven. Ik kreeg hoge doseringen Monocedocard en Amlodipine en nam daarbij zo nodig de welbekende pilletjes onder de tong. Veel hoofdpijn in het begin en van de Amlodipine kreeg ik pijnlijke enkels van het vocht dat ik daar een beetje vasthield.

[poespas]

Hoi Frenk,

Ik heb twee en een halve maand geleden een bypass operatie gehad. In 2005 ben ik drie keer gedotterd en heb ik een heleboel stents gekregen. Ik gebruik al jaren Plavix. Eerst alleen na het dotteren, maar nu gebruik ik het na mijn bypass nog steeds, omdat ik niet tegen Ascal kan. Ik krijg daar ernstige slokdarmklachten van. Zelf ben ik ook nog erg jong voor alles wat er al met me is gebeurd en ik ben daarbij ook nog eens een vrouw. Ik weet heel goed dat wanneer ik weer pijnklachten zou krijgen, ze me echt niet meteen gaan dotteren of opereren, want op een gegeven moment zijn ze gewoon ‘uitgepoept’. Ze kunnen geen omleidingen meer maken als er teveel is gedotterd en gestent. Het feit dat er bij jou een gebied is dat niet voldoende zuurstof krijgt, wijst op een vernauwing. Plavix doet daar niks voor, dus kan ik me wel voorstellen dat tegen je is gezegd dat je ermee kan stoppen. Een bloedverdunner moet je je leven lang blijven slikken lijkt me en als je bloeddruk in orde is, is perindopril ook overbodig. Ze zullen je toch niet zomaar van de medicijnen afhalen en helemaal niet met nieuwe vernauwingen? Wel raar dat je die medicijnen uberhaupt nog gebruikte. Mijn medicijngebruik is na de operatie drastisch gekelderd. Alleen nog bloedverdunner, betablokkker en cholesterolverlager (en wat maagzuurremmers natuurlijk, wie heeft dat niet)

[poespas]

Hoi Alex,
Ik herken wel bepaalde dingen die jij omschrijft. Ik heb in het recente verleden jarenlang met ap-klachten rondgelopen. Niet dat het bij mij niet werd onderkend, maar ik herinner me wel een periode, vlak nadat ik voor de tweede keer ben gedotterd, dat ik een instabiele ap had en ze toen niets op een ECG zagen. Het bloedvat waarin een nieuwe stent was geplaatst, zat vlak voor de stent bijna helemaal dicht. Dit werd pas duidelijk bij catheterisatie.
Ik vraag me wel af of jij bij die inspanningstest ook pijn hebt gehad. Ze zouden dan op het hartfilmpje toch wel iets moeten zien. Ik heb zelf ook slokdarmklachten. Heel vervelend, want ik heb ze ook vaak verward met hartklachten en andersom. Als je slokdarmklachten hebt en je denkt dat het hartklachten zijn, dan is dat vervelend, maar er zijn ergere dingen. Heb je echter hartklachten en je denkt dat je slokdarm de boosdoener is, dan is dat nog vervelender. Ik weet niet of je van een kapotte hartklep ook klachten kirjgt van pijn op de borst. Het lijkt me niet, maar ik durf dat niet zomaar met zekerheid te zeggen. Ik heb een weblog gemaakt van mijn ervaringen met ap, de (vreemde) klachten die ik had en tenslotte mijn operatie. Je kunt het lezen op http://hetverhaalvanlinda.blogspot.com/
Misschien heb je er iets aan. Als jouw klachten aanhouden, zou ik vragen om een mibi-scan. Daarmee kan een eventueel zuurstofgebrek van je hart worden aangetoond en dit onderzoek is niet zo belastend als een catheterisatie. Sterkte gewenst.

[poespas]

Hoi Frenk,

Jij bent ook nog jong hoor. Ik heb hetzelfde probleem en ben daarbij ook nog eens van het vrouwelijk geslacht. Mijn operatie vond plaats op 21 februari en ik kreeg allerlei complicaties. Een daarvan is in mijn luchtwegen en ik hoest veel, maar het wordt gelukkig al minder. Ik heb altijd veel gesport (spinning) en hoop dat binnenkort weer voorzichtig op te kunnen pakken, maar het valt me wel een beetje tegen hoe lang het duurt voordat ik een beetje de oude begin te worden. Van traplopen word ik nog steeds heel moe en ik ben snel buiten adem. Ik hoop voor jou dat er nog iets aan die verminderde longfunctie te doen is. COPD is blijvend volgens mij. Rook(te) je?

[Auteur]

Berichten