Hoi Nataschja,
Ook ik ben geconfronteerd met deze aandoening en ik ben net als jij 26.
Sinds 3 weken weet ik dat ik DCM heb, ik heb tot aan toen vrijwel normaal kunnen leven. Ik had net als jij een druk bestaan en dacht dat mij niets mankeerde. Ik ben er zelf achter gekomen door (op mijn werk=ziekenhuis) een hartfilmpje te maken (ECG), dit deed ik omdat ik sinds 3 weken last had van vage steken op de borst (aspecifiek). Verder (achteraf bekeken) was mijn hartslag wat hoger dan normaal (rond 90)
Op dit moment zit ik thuis en moet ik rust houden en ben gestart met carvedilol en perinopril. Ik probeer het een plek te geven, maar het blijft onwerkelijk..zeker voor de buitenwereld..omdat er aan mij ook niets te zien is. Op dit moment voel ik mij ook niet ziek, maar ik ben angstig voor de toekomst.
Ook ik ken niemand (behoudens mijn vader=waarschijnlijk erfelijk), die op deze jonge leeftijd geconfronteerd is met DCM, graag zou ik contact blijven houden.
Groeten
anonieme man
